Ο πολιτικός Έλβις – Πάντα στην υπηρεσία της Αστερόεσσας

Οι λέξεις “πολιτική” και “Έλβις Πρίσλεϊ” συνήθως δεν έρχονται μαζί αυτομάτως και είναι λογικό. Αυτό δε σημαίνει πως ο Έλβις δεν είχε πολιτικές απόψεις αλλά μόνο ότι συνήθως απέφευγε να τις κάνει δημόσια γνωστές, με αρκετές εξαιρέσεις στον κανόνα ωστόσο. Οι κοντινοί του άνθρωποι είχαν κάπως διαφορετικές απόψεις για τη σχέση του με την πολιτική.

Έτσι ο κομμωτής του τη δεκαετία του 60′ Λάρι Γκέλερ έλεγε “δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική, πράγμα αξιοσημείωτο, δεδομένου του φιλοαμερικανισμού του”. Από την άλλη, ο φίλος του Σόνι Γουέστ δήλωνε σχετικά: “ο Έλβις κρατούσε για τον εαυτό του τις πολιτικές του απόψεις, αλλά παθιαζόταν για αυτές κατ’ ιδίαν σε εμάς τους φίλους του που μπορούσε να εμπιστευτεί”. Να σημειωθεί επίσης πως σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του, ο μάνατζερ του βασιλιά της ροκ εν ρολ, Τομ Πάρκερ, δεν είχε αντίρρηση ο πελάτης του να τοποθετείται σε τέτοια ζητήματα.

Στο πλαίσιο της διαφημιστικής του εκστρατείας για την πρώτη του ταινία “Love me Tender”, το 1956, μοιράστηκαν κονκάρδες με το σύνθημα “Έλβις για πρόεδρος”, καθώς επρόκειτο πράγματι για προεκλογική χρονιά. Ήταν και η μοναδική φορά που ο τραγουδιστής δήλωσε δημόσια ποιον υποψήφιο θα στήριζε κι αυτός ήταν ο Adlais Stevenson των Δημοκρατικών. Αν και απέφυγε να επαναλάβει μια τόσο σαφή δήλωση πρόθεσης ψήφου, τα επόμενα χρόνια συνέχισε να είναι υποστηρικτής των Δημοκρατικών. Είχε δηλώσει θαυμαστής του Τζον Κέννεντι, και λέγεται πως όταν είχε μάθει για τη δολοφονία του, το 1963, έκλαψε με λυγμούς. Αργότερα στήριξε και τον αδερφό του εκλιπόντος προέδρου, Μπομπ Κέννεντι, ως τη δολοφονία του τελευταίου το 1968. Το 1965, συναντήθηκε με το Λίντον Τζόνσον, τον πρώτο πρόεδρο που τον δέχτηκε στο Οβάλ Γραφείο.

Με την κόρη του Λίντον Τζόνσον

Η πιο ενεργή πολιτικά περίοδός του ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 70′, όταν έγινε ενθουσιώδης υποστηρικτής του Ρεπουμπλικανού Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον. Ο καλλιτέχνης μάλιστα έστειλε επιστολή στο Νίξον ζητώντας του να συναντηθούν, δηλώνοντας θαυμαστής όλων όσων έκανε. Ζήτησε επίσης να γίνει Ομοσπονδιακός Πράκτορας, για να βοηθήσει στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών, δήλωση τουλάχιστον ειρωνική, δεδομένου ότι ο σταρ ήταν πολλαπλά εξαρτημένος από συνταγογραφούμενα φάρμακα.

Ο Νίξον ανταποκρίθηκε στο αίτημά του, χορηγώντας του και το σχετικό σήμα του πράκτορα. Στη διάρκεια της επίσκεψης, ο Έλβις του χάρισε ένα 45άρι περίστροφο, ενώ συζήτησαν για την καταπολέμηση του “αντιαμερικανισμού”, που αντιπροσώπευαν για τον Έλβις κυρίως οι Μπιτλς, αλλά και άλλοι καλλιτέχνες αντίθετοι στον πόλεμο του Βιετνάμ, όπως η Τζέιν Φόντα. Σε ό,τι αφορά μάλιστα τα πάλαι ποτέ σκαθάρια, ο ίδιος πρότεινε την απαγόρευση εισόδου τους στη χώρα. Είχε συναντηθεί μαζί τους το 1965 και τους περιέγραφε ως “βρόμικους και αχτένιστους”. Ανέφερε επίσης στον πρόεδρο πως μελετούσε τις μεθόδους πλύσης εγκεφάλου των κομμουνιστών. Ο ίδιος εξάλλου είχε στείλει επιστολή στο διευθυντή του FBI, Έντγκαρ Χούβερ, ζητώντας του να συμμετάσχει στην εκστρατεία καταπολέμησης των ριζοσπαστικών στοιχείων. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως το ίδιο το FBI είχε φάκελο για τον Έλβις μεγέθους 600 σελίδων.

Την ίδια περίοδο, συναντήθηκε στη διάρκεια τελετής βραβείων με το νεαρό τότε Τζορτζ Μπους το νεότερο, χωρίς αυτό να έχει κάποια πολιτική σημασία. Εκείνη την περίοδο πάντως, το όνομα του Πρίσλεϊ φημολογούνταν ακόμα και για την αντιπροεδρία του επόμενου Ρεπουμπλικανού υποψηφίου. Στενή φιλία και μακρινή συγγένεια τον συνέδεε με τον κυβερνήτη αρχικά της Τζόρτζια και μετέπειτα Δημοκρατικό Πρόεδρο, Τζίμι Κάρτερ, με τον οποίο συναντήθηκε το 1973. Ο κυβερνήτης μάλιστα το 1974, κήρυξε στην Πολιτεία του την ημέρα Έλβις Πρίσλεϊ, ενώ και ως πρόεδρος είχε συχνή τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, δηλώνοντας συντετριμμένος μετά το θάνατό του.

Διαπιστώνει κανείς ότι ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε σαφείς πολιτικές, αν και όχι κομματικά σταθερές, προτιμήσεις. Προτιμήσεις που ευθυγραμμίζονταν με την κυρίαρχη πολιτική των ΗΠΑ στα περισσότερα κρίσιμα ζητήματα.