Το αντίθετο της “Σοβιετίας” είναι η ανεργία – 2 εκατομμύρια νέοι εκτός δουλειάς ή σχολών στη Ρωσία

Ο Μιχαήλ Τσκούνοφ το μακρινό 1930 γινόταν διάσημος χάρη στην ιδιότητα του ως τελευταίου καταγεγραμμένου ανέργου στη Σοβιετική Ένωση το 1930. Σχεδόν οχτώ δεκαετίες και μια αντεπανάσταση αργότερα, 2 εκατομμύρια νέοι βρίσκονται εκτός παραγωγής ή εκπαίδευσης στην καπιταλιστική Ρωσία, καταδεικνύοντας το τεράστιο πισωγύρισμα που επέφερε η “αποκατάσταση της δημοκρατίας” σε κατακτήσεις που στο σοσιαλισμό φάνταζαν αυτονόητες.

Οι ανενεργοί αυτοί παραγωγικά και ακαδημαϊκά νέοι διακρίνονται στους ανέργους που επιζητούν δουλειά και σε εκείνους που δεν έχουν εργασία, ούτε φοιτούν σε σχολείο ή ανώτερο ίδρυμα, είτε για λόγους υγείας είτε επειδή φροντίζουν μέλη της οικογένειάς τους, αντικατοπτρίζοντας έτσι και την κατάρρευση πολλών δομών πρόνοιας, αλλά και τη μεγάλη οπισθοδρόμηση στη θέση της γυναίκας, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι της δεύτερης ανενεργής κατηγορίας αποτελείται από κοπέλες. Οι νέοι άνδρες από την άλλη υπερεκπροσωπούνται μεταξύ των ανέργων αυτής της ηλικίας.

Η κατάσταση είναι οξυμένη κυρίως σε μικρότερες πόλεις και στην ύπαιθρο, σε όλο το διάστημα μεταξύ 2000 και 2016, εμφανίζοντας τουλάχιστον 2 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά σε σχέση με την ανεργία στην πρωτεύουσα Μόσχα και το Λένινγκραντ. Συνολικά το ποσοστό της νεανικής ανεργίας βρίσκεται κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 13%. Αυτό κι αν είναι σύγκλιση με την Ευρώπη, που έλεγαν κάποτε οι εγχώριες μαζορέτες της ΕΕ για τη χώρα μας. Ένα ζοφερό μέλλον χωρίς δουλειά και χωρίς εφόδια, που διαιωνίζει τον φαύλο κύκλο της ανεργίας στις φανερές και καμουφλαρισμένες τις εκδοχές, είναι ό,τι επιφυλάσσει για μεγάλο κομμάτι της νεολαίας ο καπιταλισμός, είτε “παραδοσιακός” είτε “παλινορθωμένος”.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ