Κώστας Γεωργάκης, ένας ελεύθερος άνθρωπος.
«Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα. Αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, παρά να σκέφτομαι και αν ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο».
Σαν σήμερα, 23 Αυγούστου του 1948, γεννιέται στην Κέρκυρα ο Κώστας Γεωργάκης. Εικοσί δύο χρόνια μετά, το όνομά του θα γραφτεί στην ιστορία, καθώς θα αυτοπυρποληθεί στη Γένοβα, διαμαρτυρόμενος για το δικτατορικό καθεστώς.
Ήταν μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου. Έφυγε για την Ιταλία, όπου και σπούδαζε γεωλόγος. Λίγο πριν το θάνατό του δίνει μια συνέντευξη χωρίς να αποκαλύψει την ταυτότητά του, στην οποία δηλώνει πως η Χούντα είχε καταφέρει να διεισδύσει στις ελληνικές οργανώσεις της Ιταλίας. Δέχεται απειλές κατά της ζωής του και της οικογένειάς του. Πιέζεται να σταματήσει την αντιφασιστική του δράση. Φοβούμενος ότι το καθεστώς αργά ή γρήγορα θα έκανε κακό στην οικογένειά του στην Ελλάδα, αποφασίζει να προβεί σε μια πράξη διαμαρτυρίας κατά της Χούντας.
Γράφει στον πατέρα του : «Ο γιος σου δεν είναι ήρωας, είναι ένας άνθρωπος σαν τους άλλους, ίσως μάλιστα να φοβάμαι και λίγο περισσότερο… Φίλα τη γη μας για μένα. Αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο».
Τα ξημερώματα της 19ης Σεπτεμβρίου του 1970, στην πλατεία Ματεότι της Γένοβας, ο Γεωργάκης βγαίνοντας κοστουμαρισμένος από ένα μαύρο φιατάκι θα λουστεί με βενζίνη και θα αυτοπυρποληθεί, φωνάζοντας Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, ζήτω η δημοκρατία, όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν : Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα.
Θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο της πόλης, για να καταλήξει λίγο αργότερα. Η κηδεία του θα γίνει στην Ιταλία, με το δικτατορικό καθεστώς να παλεύει να αποσιωπήσει το θάνατό του. Μάταια. Η διεθνής κοινότητα βουίζει για τον Έλληνα φοιτητή που θυσιάστηκε για την ελευθερία.
Οι δικτάτορες φοβούνται ακόμη και τη μεταφορά του νεκρού πια Γεωργάκη στη γενέτειρά του, προσπαθούν να την αποφύγουν ή τουλάχιστον να την καθυστερήσουν. Μεταφέρεται στην Κέρκυρα με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών και ενταφιάζεται στο Α΄ Νεκροταφείο.
Σήμερα στο σημείο που αυτοπυρπολήθηκε υπάρχει αναμνηστική πλάκα με επιγραφή γραμμένη στα Ιταλικά:
Al giovane Greco Constantino Georgakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbrividiscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Libera lo ricorderà per sempre
που μεταφράζεται:
Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα
Στη γενέτειρά του Κέρκυρα υπάρχει πλατεία με το όνομά του και με τον ανδριάντα του.
Στη Θεσσαλονίκη, στη συνοικία της Ανάληψης υπάρχει οδός με το όνομά του.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γράφει για αυτόν:
Ντύθηκες γαμπρός
φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής
ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.
Είσαι η φωτεινή
περίληψη του δράματος μας,
τα χέρια μας προς την Ανατολή
και τα χέρια μας προς τη Δύση.
Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια
τ’ αναστάσιμο φως
κι ο επιτάφιος θρήνος μας.
Το 1996 κυκλοφορεί το βιβλίο του Κωνσταντίνου Παπουτσή «Το μεγάλο ΝΑΙ – Υπόθεση Κώστα Γεωργάκη».