Χειρότερα δε γίνεται…

Το πρωτάθλημα αρχίζει. Δεν έχει γίνει σαφές ακόμα ποια ακριβώς προκήρυξη ισχύει, αν θα υπάρξουν μπαράζ στο τέλος κτλ, αλλά αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες για κάτι που μπορεί να μην είχε ξεκινήσει καν -όπως κάτι ντέρμπι κορυφής την άνοιξη.

Το καλό νέο είναι ότι πέρσι με όλα όσα έγιναν, ο πήχης έπεσε τόσο χαμηλά που λες πως φέτος αποκλείεται να είναι χειρότερα τα πράγματα. Το κακό νέο είναι πως το ελληνικό πρωτάθλημα είναι κάπως σαν το νόμο του Μέρφι -ενίοτε και της Μαφίας. Κάθε φορά που νομίζεις πως έχουμε πιάσει πάτο, ανακαλύπτεις πως υπάρχει και πιο κάτω.

Το άλλο καλό νέο είναι ότι με πως κανείς δεν ξέρει φέτος τον πρωταθλητή προτού καν ξεκινήσει η χρονιά κι όλα είναι… αμφισβητούμενα σαν φάση για πέναλτι στο 90′. Το κακό νέο είναι πως όσο πιο αμφίβολο κι “ανταγωνιστικό” γίνεται το πρωτάθλημα, τόσο πιο αμφίβολο είναι αν θα τελειώσει κι ομαλά.

Καλό νέο επίσης είναι πως για καθετί αμφισβητούμενο υπάρχει πλέον το σύστημα VAR για να γλιτώνει το διαιτητικό τρίο από μεγάλες γκάφες. Το κακό νέο είναι πως αν τύχει φάση σαν το περσινό γκολ στο 90′ στο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, είτε με VAR είτε χωρίς, ο διαιτητής θα σκέφτεται να αλλάξει χώρα.

Ένα ακόμα καλό νέο είναι πως παρόλα όσα, η μπάλα μπορεί και ξυπνάει το αθώο παιδί μέσα μας. Το κακό είναι πως πολλές φορές απλώς παλιμπαιδίζουμε και παραμένουμε ανώριμοι, καβγαδίζοντας για τις ΠΑΕ, σε πλήρη αντίθεση με τις συνθήκες, που έχουν ωριμάσει προ πολλούς -ιδανικές συνθήκες για μπάλα που λέει κι ένα κλισέ.

Όπως και πέρσι, η Κατιούσα κάνει ένα καταμερισμό εργασίας με βάση τις οπαδικές προτιμήσεις, σας παρουσιάζει τις ομάδες που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν φέτος και όλα μόνο όσα χρειάζεται να ξέρετε.

Καλή ανάγνωση, καλή χρονιά κι όχι ξύλο και μίση για ανώνυμες εταιρίες.

***

Παπαγάλος: Έλα (ξανά) μωρή ΑΕΚάρα-αααα…

Πέρσι τέτοια εποχή από αυτή εδώ την στήλη έγραφα ότι 24 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είναι πολλά. Ευτυχώς τα 24 δεν έγιναν 25. Το κοντέρ μηδένισε, η ΑΕΚάρα το σήκωσε, οι ΑΕΚτζήδες αφηνιάσαμε, τα νέα ΑΕΚάκια αυξήθηκαν. Μας το χρωστούσε η ιστορία για όσα περάσαμε τα τελευταία χρόνια ειδικά με τον υποβιβασμό στη Γ’ Εθνική.

Μπροστά στο νέο πρωτάθλημα όλα φαίνονται να συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν. Η ΑΕΚάρα ετοιμάζεται να τεντώσει το σεντόνι του Champions League και να υπερασπιστεί τον τίτλο της, ενώ το γήπεδο του Μελισσανίδη στο οποίο θα αγωνίζεται η ΑΕΚ προχωρά με γοργούς ρυθμούς. Φαίνονται όλα καλά αλλά μάλλον δεν είναι. Η ομάδα έχει αποδυναμωθεί από πέρσι αφού έχασε το Χιμένεθ που ήταν ο καθοριστικότερος παράγοντας για την περσινή χρονιά και 4 από τους καλύτερους παίκτες της: τον Αραούχο, το Χριστοδουλόπουλο, το Βράνιες και το Γιοχανσον. Τα μηνύματα για την αναπλήρωση των κενών δεν είναι ενθαρρυντικά. Ο Μελισσανίδης παρά τα τεράστια έσοδα τόσο από την περσινή πορεία στην Ευρώπη όσο και από τη βέβαιη είσοδο στους ομίλους του Champions League δεν δείχνει διατεθειμένος να κάνει μεταγραφές που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ομάδα να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Η επιλογή Ουζουνίδη, άλλωστε, είναι ενδεικτική της πολιτικής του μεγαλομετόχου. Βέβαια, o Μελισσανίδης γνωρίζοντας καλύτερα από κάθε άλλο από τους εμπλεκόμενους το πώς παίζεται και πώς κερδίζεται το ελληνικό πρωτάθλημα πιθανότατα έχει κάνει τις «μεταγραφές» που πρέπει.

Πέρα από την ΑΕΚ, το νέο πρωτάθλημα το περιμένουν οι περισσότεροι από τους φιλάθλους με μεγαλύτερη αγωνία και ανυπομονησία σε σχέση με τα πρωταθλήματα της τελευταίας 20ετίας αφού είναι το 1^ο πρωτάθλημα το οποίο ξεκινά χωρίς να είναι φαβορί ο Ολυμπιακός. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια υπάρχουν 3 ανταγωνιστικές ομάδες ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός που αναμένεται να παλέψουν για το πρωτάθλημα. Βέβαια, επειδή στην Ελλάδα ζούμε και γνωρίζουμε τι γίνεται, η εικόνα του Ιβάν με το κουμπούρι, ακόμα κι αν δεν επαναληφθεί φέτος, είναι δεδομένο ότι αντικατοπτρίζει το βρώμικο κόσμο του ελληνικού πρωταθλήματος. Το παρασκήνιο για μια ακόμη φορά θα είναι πολύ βρώμικο. Ο «πόλεμος» των μεγαλομετόχων των 3 μεγάλων είναι εν εξελίξει και αναμένουμε να δούμε ξανά πολλές «ομορφιές». Ας ελπίσουμε ότι αυτή η σαπίλα θα οδηγήσει ένα μέρος των φιλάθλων να αντιληφθεί ότι όχι απλά δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον εκάστοτε μεγαλομέτοχο κάθε ΠΑΕ αλλά αντίθετα θα πρέπει να στέκεται απέναντί του. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξανακούσουμε το εμετικό σύνθημα «είναι τρελός ο πρόεδρος» από χείλη νέων ανθρώπων, που είτε είναι άνεργοι είτε δουλεύουν για 500 €, οι οποίοι αποθεώνουν αυτούς που για τα συμφέροντά τους και τα κέρδη τους διαλύουν ακόμα και το ποδόσφαιρο.

Στα θετικά του φετινού πρωταθλήματος η επάνοδος ομάδων με παράδοση και κόσμο όπως ο Άρης και ο ΟΦΗ. Από την άλλη πλευρά η εικόνα του Παναθηναϊκού απογοητεύει φίλους και αντιπάλους ενώ ταυτόχρονα ξεβρακώνει το Αλαφουζέικο και τα όσα μας λένε καθημερινά περί αριστείας, επιχειρηματικότητας κλπ. Η «αριστεία» τους και το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο έχει φθάσει μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό να είναι ανάμεσα στις ομάδες που θα παλέψουν για να σωθούν, ενώ το budget της το καλύπτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δια μέσω ΕΡΤ με τα άφθονο κρατικό χρήμα που έδωσε στις χρεωκοπημένες ΠΑΕ. Για αυτά όμως οι Πορτοσάλτε και οι Μπάμπηδες δεν έβγαλαν κιχ. Τα καλά και συμφέροντα που λένε.

Συνοψίζοντας, αναμένουμε ένα πρωτάθλημα ανταγωνιστικό μέσα αλλά κυρίως έξω από τα γήπεδα. Η μόνη σίγουρη πρόβλεψη είναι ότι ο Κομπότης δεν θα πέσει ακόμα κι αν βγει τελευταίος και ότι ο ΣΚΑΙ δεν θα καταγγείλει ότι τα λεφτά του ελληνικού λαού πάνε μέσω ΕΡΤ στις τσέπες χρεωκοπημένων επιχειρηματιών.

Καλό πρωτάθλημα να έχουμε και να το ξαναπάρει η ΑΕΚάρα….

***

2310net: ΠΑΟΚ -Τα μυαλά μας πονάνε

Φέτος είναι, λένε, η χρονιά του ΠΑΟΚ. Όλα τα δεδομένα είναι με το μέρος του. Πολύ καλή ομάδα, ομοιογενής, με λίγες ποιοτικές κινήσεις ενίσχυσης, ισχυρή διοικητικά και οικονομικά, με δίψα και πάθος για εκδίκηση για τα περυσινά. Τίποτα από αυτά δεν είναι παράλογο. Όμως ΠΑΟΚ και λογική ποτέ δεν περπάτησαν χέρι-χέρι.

Σήμερα ήδη έχουμε μια μικρή εικόνα από τον Δικέφαλο του Βορρά. Οι συνεχόμενες προκρίσεις σε συνδυασμό με την ισοπαλία στην Πορτογαλία, κάνουν τον ΠΑΟΚ να φαίνεται ισχυρότατος. Μια ματιά στο ρόστερ του το αποδεικνύει. Ο Ουάρντα που μέχρι πριν μια εβδομάδα δεν ήταν και σίγουρη η θέση του στο ρόστερ, θα έπαιζε βασικό και ηγετικό ρόλο σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Ο Ελ Καντουρί που θα κάνει τα ρεπό του Πέλκα είναι παίκτης που θα έβρισκε εύκολα συμβόλαιο στην Ιταλία. Και ακόμα δεν έχουμε δει τον Ζαμπά που μοιάζει με μάγο, τον Ακπόμ και τον Βέρνμπλουμ.

Η ομάδα πάει με το γκάζι πατημένο από πέρυσι. Συνεχίζει σαν να παίζει το τρίτο, τέταρτο και πέμπτο ημίχρονο του τελικού του ΟΑΚΑ, όπου απέδειξε την ποιότητά της. Έκανε το όνειρο των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ να μη φαντάζει πια και τόσο ανέφικτο. Εξασφάλισε ήδη με τις προκρίσεις του, το πιστοποιητικό ότι ανέβηκε επίπεδο.

Ικανός να επιτεθεί με πολλούς τρόπους, να απειλήσει ουσιαστικά σε κάθε στημένη φάση, να ελέγξει το ρυθμό σε οποιοδήποτε παιχνίδι, ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή μοιάζει να είναι λίγο πιο μπροστά από τους ανταγωνιστές του. Ωστόσο, το φετινό πρωτάθλημα θα είναι πιο δύσκολο. Η επιστροφή του Άρη στα σαλόνια, προσθέτει για τον ΠΑΟΚ ένα ακόμα εμπόδιο, μια ακόμα έδρα που παραδοσιακά τον δυσκολεύει. Η ΑΕΚ, παρά την απώλεια βασικών της παικτών, έχει σοβαρό προπονητή, καλούς δικηγόρους και ικανότητα στον… έλεγχο καταστάσεων και ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να είναι όσο κακός ήταν πέρυσι. Το τελευταίο βέβαια θα εξαρτηθεί από την δουλειά που θα κάνει ο Τάκης ο Λεμονής όταν έρθει η ώρα του.

Όμως, όπως έλεγε και ο Άγγελος, το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι ο ΠΑΟΚ. Και αν ο ΠΑΟΚ έχει διαχρονικά να επιδείξει μια σταθερότητα, αυτή είναι στην ικανότητά του να είναι αυτοκαταστροφικός. Πέρυσι το απέδειξε με τον πιο αποκρουστικό τρόπο, όταν η εισβολή Σαββίδη με το όπλο και ο διαιτητής Κομίνης στέρησαν από την ομάδα τη δυνατότητα να διεκδικήσει τον τίτλο μέχρι το τέλος. Εάν φέτος καταφέρει να περιορίσει αυτό το χαρακτηριστικό του, θα πάρει το πρωτάθλημα, θα είναι αξιοπρεπής στην Ευρώπη και θα κάνει την ποδοσφαιρική Ελλάδα να θυμάται για χρόνια αυτή την ομάδα.

Υστερόγραφο

MVP της χρονιάς: Θα είναι ο σπουδαίος Βιερίνια. Φέτος ίσως παίξει και λίγο πιο μπροστά σε κάποια παιχνίδια.

Πιο βελτιωμένος παίκτης: Λημνιός

Καλύτερη μεταγραφή: Δείτε τον Λέο Ζαμπά φέτος γιατί σύντομα θα πάρει μεταγραφή.

Ο κόουτς: Ο Λουτσέσκου είναι εκείνος που πιστώνεται όλη την εξέλιξη της ομάδας. Εξαιρετικός προπονητής δείχνει να είναι κοντά στους παίκτες του. Δεν ξέρω αν θα πάει και φέτος με την παλιά βαθμολογία για γούρι σε κάθε συνέντευξη τύπου, ούτε μου φαίνεται γραφικό αυτό, αλλά ο τύπος φαίνεται ότι θα το πάει καλά το καράβι και φέτος. Αρκεί να έχει ξεφορτωθεί από την γκαρνταρόμπα του εκείνο το φουλάρι..

***

Popova: Ολυμπιακός – Τι είδα, τι μου άρεσε και τι δε θέλω να ξαναδώ

(κλεμμένος τίτλος, μη φύγετε για ποδόσφαιρο θα γράψω δεν κάνω κριτικές σε φαγάδικα, μπαρ και καλλιτεχνικά, δημόσια τουλάχιστον, σέβομαι τους εργαζόμενους.)

Τι είδα: Ωραίο ποδόσφαιρο, αλλαγή συμπεριφοράς και νοοτροπίας, ομαδικό, επιθετικό, αυτό που ταιριάζει στον Ολυμπιακό και στους φιλάθλους του, 10 γκολ δηλαδή τι άλλο να ζητήσεις.

Τι μου άρεσε: Πέδρο Μαρτίνς.

Σοβαρός, προσγειωμένος, δουλευταράς, δεν φοβάται το ρίσκο, ανταμείβει αυτούς που δουλεύουνε, καλή διαχείριση, δίκαιος. Και αν δεν το βρήκες από Ισπανό και το βρεις από Πορτογάλο σε χαλάει;

Παίκτες: Πολύ καλές ηλικίες. Ολοκληρωμένοι Ομάρ και Φορτούνης μακάρι να συνεχίσουν έτσι. Καμαρά, είσαι παντού, να δω πώς θα σε βγάλει από την ενδεκάδα φέτος. Βούκοβιτς, που ήσουνα πέρσι (;) Μπουχαλάκη, καλώς ήρθες πίσω. Λάζαρε, άργησες, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Καλές μεταγραφές Νάτχο, Γκιγιέρμε και Χασάν να δω πού θα τους βάλει, Τοροσίδης και Φετφατζίδης δεν ξέρω, δεν απαντώ ακόμα. Φορ Γκερέρο, μου αρέσει το στυλ του, ομαδικό φορ να πρεσάρει ψηλά και να τραβάει πάνω του τους αμυντικούς, για να σκοράρουν οι άλλοι, δε βλέπεις συχνά. Γιαννιώτης μου αρέσει η ηρεμία και η σιγουριά του. Ποντένσε, σε άφησα τελευταίο γιατί είσαι μεγάλος μπαλαδόρος.

Παιχνίδι:

Τι δεν θέλω να ξαναδώ: Το ποδόσφαιρο των τελευταίων 3 ετών με αποκορύφωμα το περσινό, παίκτες που δεν ταιριάζουν με το στυλ της ομάδας, ηττοπάθεια αποτυχημένες μεταγραφές και προπονητή άφαντο και άνευρο. Να αρχίσει η μουρμούρα με την πρώτη στραβή, γιατί οι στραβές είναι μέσα στο παιχνίδι. Να στηρίζεται μόνο στην έδρα. Εκτιμήσεις ότι δε χρειάζεται άλλη προσθήκη, χρειάζεται τουλάχιστον ένα εξτρέμ. Τον Ανσαριφάρντ να φεύγει.

Συμπέρασμα

«Το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο των μαζών», γράφει ο Σοστακόβιτς. Τα λέει η αυθεντία, ποια είμαι εγώ να το αμφισβητήσω;

Καλή αρχή στο πρωτάθλημα, γεμάτα γήπεδα και ας μη απασχολήσουν οι διαιτησίες, τα εξωγηπεδικά και οι παρεμβάσεις αυτή την χρονιά έτσι για αλλαγή.

***

Αντώνης Γκιόκας: Πώς αντιμετωπίζεις εκείνους που σου καταστρέφουν τις Κυριακές;

Εδώ και είκοσι χρόνια, με την έναρξη της ποδοσφαιρικής χρονιάς, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ψάχνουν την απάντηση στο ίδιο ερώτημα. Πώς αντιμετωπίζεις εκείνους που σου καταστρέφουν τις Κυριακές; Στην αρχή ήταν η πρώτη «Παράγκα», ακολούθησαν οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ, σειρά πήρε η δεύτερη και σαφώς σκληρότερη «Παράγκα», για να επιστρέψουμε στο αγαπημένο μας σπορ, τη σύγκρουση με την ιδιοκτησία της ΠΑΕ!

Απάντηση δεν έχω να δώσω στο παραπάνω ερώτημα. Για το μόνο που είμαι σίγουρος, είναι ότι η φετινή χρονιά πρέπει για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού να έχει έναν και μοναδικό στόχο: Την εκδίωξη του Γιάννη Αλαφούζου από την ομάδα και το ξεμπρόστιασμα των ντόπιων και ξένων «μπροστινών». Γιατί αν κάποιοι νομίζουν ότι θα δουλέψουν ομαδικά, είναι βαθιά γελασμένοι. Βλέπετε, οι καλοί τους φίλοι μίλησαν και μάλιστα δημόσια. Επομένως, καλό θα ήταν να έχουν πλήρη επίγνωση για το τι θα αντιμετωπίσουν οι πρώην τρόφιμοι των φυλακών Κορυδαλλού που θέλουν να βάλουν χέρι στον Παναθηναϊκό.

Όπως όλοι εύκολα καταλαβαίνουν, το αγωνιστικό κομμάτι περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ φρόντισε να φύγουν πέρσι οι καλύτεροι παίχτες με ψίχουλα, ενώ πήρε και την απόφαση να μην πληρώσει αυτά που χρωστούσε σε παίχτες που είχαν κάνει προσφυγή και η ομάδα να ξεκινήσει τη χρονιά με -6 βαθμούς – σαν θερμοκρασία Ιανουαρίου στο Νευροκόπι. Όλα αυτά ήταν στρατηγική απόφαση του καναλάρχη-ιδιοκτήτη ΠΑΕ, όπως δημόσια δήλωσε η μεγαλύτερη ντροπή της όλης αυτής ιστορίας, Βασίλης Κωνσταντίνου. Επίσης, αυτή τη σεζόν που θα κληθούν να διαχειριστούν στο χορτάρι μικρά παιδιά, ο πρώην συνεταίρος του Βαγγέλη Μαρινάκη, αποφάσισε να την βγάλει στο ΟΑΚΑ. Δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να πληρώσει 1.2 εκατομμύρια ευρώ που χρωστούσε για την προηγούμενη χρήση, από το να βρει συμβιβαστική λύση με την νέα διοίκηση του Ερασιτέχνη – που είχε το «θράσος» να ζητήσει τα χρωστούμενα.

Θέλω να κάνω μια αναφορά ξεχωριστή. Στις διαπραγματεύσεις με τον γαύρο για την απόκτηση παιχτών του με την διατήρηση ενός ποσοστού μεταπώλησης. Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Όποιος θέλει τα γαυράκια, να τα πάρει σπίτι του και να μην τα φορτώνει στον Παναθηναϊκό. Αρκετή ξεφτίλα έχουμε ζήσει…  

Όλα παραπάνω συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι ο αντικειμενικός στόχος της ομάδας είναι η σωτηρία. Επομένως, το ζητούμενο για τα παιδιά στην κερκίδα, πρέπει να είναι διπλό. «Κράξιμο» μέχρι τέλους στον κολλητό του Κυριάκου Μητσοτάκη, «επίθεση» χωρίς έλεος στους επίδοξους σωτήρες και απόλυτη στήριξη σε όλα τα γήπεδα στα μικρά παιδιά που θα κληθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

***

Μιχάλης Λεάνης: Άρης – Η εκδίκηση των ονείρων

Ο ΑΡΗΣ επιστρέφει ώστε τα όνειρα της ομάδας να πάρουν εκδίκηση.

Στον ιστό κυματίζει περήφανη ξανά η κιτρινόμαυρη σημαία.

Ένας ιστός τεράστιος με την άκρη του να ακουμπά το φεγγάρι, ένας ιστός φτιαγμένος από τις προσδοκίες των χιλιάδων οπαδών του.

Άρης Θεσσαλονίκης ή μήπως Aris de Salonica αφού ένα μεγάλος αριθμός ποδοσφαιριστών στην σύνθεση του είναι ισπανόφωνοι;

Ο Άρης ο φετινός παραπέμπει σε άλλες εποχές όχι και τόσο μακρινές όπου με το ξένο στοιχείο κυρίως λατινογενές διέπρεψε, αλλά καλό είναι να μην λησμονούμε επίσης πως  με δυο και βάλε… λεωφορεία παικτών από το εξωτερικό, στο πρόσφατο παρελθόν, βρέθηκε να χρωστά σε όσους φορούν παπούτσια, έχασε πολλά από την δύναμη και την ομοιογένεια του με αποτέλεσμα να βρεθεί στα κάτεργα των μικρότερων κατηγοριών.

Είναι σίγουρα στο dna της ομάδας το πολυεθνικό στοιχείο.

Ιστορικά κοσμοπολίτης ο κιτρινόμαυρος Θεός του πολέμου, από την ίδρυση του ακόμα συνταίριασε τόσο σε επίπεδο παραγόντων όσο και σε επίπεδο παικτών προσωπικότητες από το μεγάλο μωσαϊκό της Θεσσαλονίκης μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο.

Αρμένιους, Ισραηλίτες, Σλάβους, πρόσφυγες, όλου του κόσμου τις φυλές.

Μην ξεχνάτε επίσης ότι ο πρώτος έγχρωμος ποδοσφαιριστής από την Αφρική, συγκεκριμένα από την Αιθιοπία, ο πρώτος ξένος στο ελληνικό πρωτάθλημα, αγωνίστηκε με την φανέλα του Άρη την περίοδο 1964-65 και ονομαζόταν Γιλμά Καταμά!

Ο Άρης της περιόδου 2018-19 μετρά στο ρόστερ του 13 αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές σε σύνολο 23 ποδοσφαιριστών!

Για την αξία τους μη με ρωτήσετε. Έχω πληροφορίες, συγκεκριμένες μάλιστα, αλλά ολοκληρωμένη εικόνα δεν έχω.

Από τους τρεις εν ενεργεία τερματοφύλακες, ο ένας είναι Ισπανός. Ο Ντιάζ, μεταγραφικό απόκτημα από την Βίσλα Κρακοβίας.

Στην άμυνα οι Ισπανοί βγάζουν κυβέρνηση! Ισπανός ο Χιμένεθ αποκτηθείς κι αυτός από την Βίσλα, αλλά και ο Άλεξ Ντίεζ.

Το λατινογενές στοιχείο έρχεται να ολοκληρώσει η παρουσία στην αμυντική ζώνη του Πορτογάλου Μάρτιν Ντε Σόουζα από τη Βελγική Μπέβερεν.

Στην μεσαία γραμμή έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε κυλικείο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Ο Μπρούνο Γκάμα Πορτογάλος, ο Νίκολας Γκολάσο Αργεντινός, ο Μπασία Αλβανελβετός, ο Χαβιέρ Ματίγια από την Ισπανία, ο Γάλλος Νικόλα Ντιγκινί, γνωστός και μη εξαιρετέος από την παρουσία του στον Ατρόμητο -τον λες και δικό μας παιδί- με τον Αργεντινό Ματέο Γκαρσία να κλείνει τον κύκλο!

Στην επίθεση ο Σέρβος Μιλούνοβιτς, ο Γάλλος Κλεμέντε και ο Αλγερινός Χάμσα Γιουνές!

Από Έλληνες όσοι έμειναν από την περσινή ομάδα και όσοι αποκτήθηκαν φέτος, παίκτες κυρίως ελεύθεροι προερχόμενοι από ομάδες χαμηλής δυναμικότητας.

Προβληματίζομαι η αλήθεια είναι, πως ο Ισπανός κόουτς Πάκο Ερέρα -πιο σωστά για τον ίδιο Καταλανός, αφού γεννήθηκε  και μεγάλωσε  στην Βαρκελώνη- θα καταφέρει αυτόν τον Πύργο της Βαβέλ να τον καταστήσει ανταγωνιστικό.

Αναρωτιέμαι πόσος καιρός θα χρειαστεί ώστε η ομάδα να αποκτήσει συνοχή, ομοιογένεια, ταυτότητα στο παιχνίδι της και ταυτόχρονα αν σ’ αυτό το χρονικό διάστημα καταφέρει να αποφύγει παγίδες, να πετύχει σημαντικές εκτός έδρας νίκες, ώστε να μην μπει σε βαθμολογικές περιπέτειες, να πετύχει νίκες σε ντέρμπι που θα βοηθήσουν την ψυχολογία της ομάδας.

Κι όλα αυτά χωρίς την υποβοήθηση των Ελλήνων παικτών πρώτης γραμμής. Παίκτες που γνωρίζουν τα μονοπάτια και τα κατατόπια, παίκτες που με την προσωπικότητα και τις παραστάσεις τους θα δώσουν λύσεις στις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε αναμέτρησης. Συνθήκες γι’ αυτούς γνωστές.

Ο φετινός Άρης είναι ένα στοίχημα με την ιστορία του, ένα στοίχημα με τα λάθη του παρελθόντος, και ένα στοίχημα με την αξιοζήλευτη αιωνόβια υπομονή των οπαδών του που περιμένουν να μεγαλώσει όχι μόνο στα μάτια τους αλλά στα μάτια όλων των φίλων του ποδοσφαίρου!