«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία…» – Ανταπόκριση απο μια συναυλία του Θ. Μικρούτσικου (ΦΩΤΟ)

Στο Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς στο Πολύδροσο Χαλανδρίου μας υποδέχθηκε προχθές βράδυ ο Θάνος Μικρούτσικος λίγο μετά τις 21:00 για μια βραδιά που μελλόταν να εξελιχθεί κάτι παραπάνω από συγκινητική. Σχεδόν οικογενειακή. Μαζί του είχε τους Θοδωρή Οικονόμου και Μάξιμο Δράκο στο πιάνο και τον Θύμιο Παπαδόπουλο στα πνευστά. Το τρίο στο πιάνο συνόδευσαν με τη φωνή τους οι Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαϊδης και Γιώργος Μεράντζας.

Έχοντας πολύ ορθά αναλάβει το ρόλο του οικοδεσπότη από την πρώτη στιγμή, ο Θάνος Μικρούτσικος μας εισήγαγε με τον χαιρετισμό του στο θέμα της μουσικής αυτής παράστασης το οποίο δεν ήταν άλλο από “Ποίηση και Μουσική”. Το πρόγραμμα αποτελούταν από κομμάτια μελοποιημένης ποίησης τριών διδύμων ποιητών όπως ανέφερε ο συνθέτης και πιο συγκεκριμένα των Κώστα Καβάφη – Γιάννη Ρίτσου, Χριστόφορου Λιοντάκη – Κώστα Παπαγεωργίου, και φυσικά των Νίκου Καββαδία – Μάνου Ελευθερίου.

Το πρώτο ζευγάρι το χαρακτήρισε ζευγάρι σπουδαίων και μέγιστων ποιητών μιας και οι δυο τους – καθείς με τον τρόπο του – αφενός δε γνωρίζουν και δε θέτουν όρια στο χωροχρόνο, αφετέρου διαθέτουν στο έργο τους ένα ουμανιστικό και καθολικό περιεχόμενο που σπανίζει, ενώ για τον Μάνο Ελευθερίου δήλωσε πως όσο προγραμματιζόταν η χθεσινοβραδινή παράσταση ο ίδιος βρισκόταν κοντά μας κι εμμέσως του την αφιέρωσε. Δε δίστασε μάλιστα να πει για τον ίδιο πως ήταν (και θα είναι) ένας ποιητής που υποδυόταν τον στιχουργό υποδηλώνοντας την μέγιστη καλλιτεχνική – κι όχι μόνο – αξία του.

Μέρη της “Σονάτας του σεληνόφωτος”, η “Ιχνογραφία” – που μελοποιήθηκε όπως χαρακτηριστικά είπε ο Μικρούτσικος μονορούφι σε μιαν ημέρα, τη μέρα που γεννήθηκε η μεγάλη του κόρη -,  ποιήματα από τον “Γέρο της Αλεξάνδρειας”, αλλά και των αγαπημένων Νίκου Καββαδία και Μάνου Ελευθερίου εκτελέστηκαν όπως τους άρμοζε. Μέσα σε μία κατανυκτική ατμόσφαιρα και μια σιωπή που έσπαζαν μονάχα ένα δάκρυ, το χαμόγελο και το χειροκρότημα.

Ακούσαμε το “Μαχαίρι” από τον Κώστα Θωμαϊδη και δεν υπήρξε άτομο που να μην το σιγοτραγούδησε μαζί του. Είδαμε τον Θάνο Μικρούτσικο να ερμηνεύει τους “7 Νάνους” και να δακρύζει με σύσσωμο το θέατρο να σηκώνεται όρθιο στο χειροκρότημα.

Ακούσαμε τον Γιώργο Μεράντζα να τραγουδά μοναδικά για τη “Δίκοπη Ζωή” και τέλος είδαμε τη σελήνη να ορθώνεται πάνω από τη σκηνή ενώ ο Χρήστος Θηβαίος της τραγουδούσε για τον Άμλετ της.

Εν ολίγοις, ακούσαμε κι είδαμε τον Θάνο και τους φίλους συνοδοιπόρους του να μας μεταφέρουν στον χωροχρόνο και να μας προ(σ)καλούν να χορέψουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία. Να μην το βάλουμε κάτω, να μη γνωρίζουμε από όρια και σαν άλλοι ποιητές να κατορθώσουμε το αδύνατο.

Όπως κι ο ίδιος, που παρόλα τα πρόβληματα υγείας τα οποία αντιμετωπίζει δε φάνηκε να το βάζει κάτω ούτε δευτερόλεπτο, μας γέμισε ελπίδα και δύναμη και μας έκανε λίγο καλύτερους ανθρώπους. Κι έτσι, φεύγοντας από το Θέατρο της Ρεματιάς υπό τους ήχους του άλλου αγαπημένου του, Mark Knopfler, και το Sultans of Swing νιώσαμε πραγματικά λίγο καλύτεροι άνθρωποι.

Θάνο, αγαπημένε μου, σ’ ευχαριστούμε.