Ραγδαία αύξηση της φοιτητικής εκπόρνευσης στη Βρετανία

Η εκπόρνευση φοιτητών -κυρίως φοιτητριών – για να καλύψουν τα έξοδα των σπουδών τους δεν είναι σίγουρα κάποιο νέο φαινόμενο, αφού κατά καιρούς υπάρχουν σχετικά ρεπορτάζ για μια σειρά χωρών, περιλαμβανομένης της Ελλάδας. Φαίνεται όμως πως μια συγκεκριμένη, εκλεπτυσμένη” μορφή της, μέσω του “θεσμού” του sugar daddy τείνει να λάβει επιδημικές διαστάσεις στο φοιτητικό πληθυσμό της Βρετανίας. Πρόκειται για ώριμους κατά κανόνα κυρίους σημαντικής οικονομικής επιφάνειας, που μέσω εξειδικευμένων εφαρμογών και ιστοσελίδων, αναλαμβάνουν “υπό την προστασία” τους νεαρές κοπέλες, καλύπτοντας διάφορα έξοδά τους και προσφέροντάς τους δώρα με ευνόητο αντάλλαγμα.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Seeking Arrangement, τον τελευταίο χρόνο υπήρξε αύξηση κατά 40% των νεαρών γυναικών που συμμετέχουν στη σελίδα, παρότι δεν είναι πάντα σαφές αν τα μέηλ αντιστοιχούν κάθε φορά σε ένα μόνο χρήστη, ούτε πόσες από τις συμμετέχουσες έχουν πράγματι κλείσει ραντεβού μέσω της εφαρμογής.

Όπως αναγνωρίζουν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι της εφαρμογής, τα αίτια για την αύξηση είναι το υψηλό κόστος των διδάκτρων και διαμονής στη Βρετανία. Αν αυτό φαινομενικά έρχεται σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των ίδιων πως το 56% των γυναικών είναι της μεσαίας και της ανώτερης μεσαίας τάξης, αυτό εξηγείται σε σημαντικό βαθμό από το γεγονός πως έτσι κι αλλιώς μεταξύ των φοιτητών υποεκπροσωπούνται τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, που πολύ πιο δύσκολα διαβαίνουν την πύλη του πανεπιστημίου εξ αρχής.

Με δεδομένο ότι το ποσοστό των νέων 16 ως 24 ετών που εργάζονται έχει πέσει κατά 7% τα τελευταία δέκα χρόνια (29% από 36%), λογικό είναι κανείς ν’εικάσει ότι τουλάχιστον ένα μέρος της πτώσης οφείλεται στην αυξημένη ενασχόληση με διάφορες μορφές της βιομηχανίας του σεξ. Ενδεικτικό είναι εξάλλου ότι σε έρευνα της περσινής χρονιάς 1 στις 20 φοιτήτριες είχε κάποια σχετική εμπειρία, είτε στην κανονική πορνεία, είτε σε πιο “λάιτ” μορφές εμπορευματοποιημένου σεξ, όπως το στριπτίζ ή οι γυμνές φωτογραφήσεις. Το σημαντικότερο είναι πως το ποσοστό όσων το σκέφτονται στο μέλλον ανέρχεται σε 20%.

Όσο για τις ίδιες τις εμπλεκόμενες στην εφαρμογή, συχνά προσπαθούν να ωραιοποιήσουν, στον εαυτό τους πρώτα απ’όλα, τη φύση της δραστηριότητάς τους, αρνούμενες ότι πρόκειται για εκπόρνευση, με το σκεπτικό ότι “Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι αν δεν το θέλεις”.

Στην “προοδευτική” Σουηδία, όπου επισήμως η πορνεία τιμωρείται για τον πελάτη, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα πρόβλημα με τη διαφήμιση, μέσω τεράστιων πινακίδων μάλιστα, τέτοιων ιστοσελίδων στοχευμένων ειδικά σε νεαρές φοιτήτριες που δεν πληρούν τις ακαδημαϊκές προϋποθέσεις για χορήγηση φοιτητικού δανείου.

Αυτή είναι η ελευθερία και η “αυτοδιάθεση” του σώματος που ευαγγελίζεται ο καπιταλισμός, προσπαθώντας με αυξανόμενη ένταση τα τελευταία χρόνια να παρουσιάσει ως “επιλογή” την κάθε μορφής πορνεία και ως “προστασία” των δικαιωμάτων των εκδιδόμενων γυναικών την θεσμοποίηση και την προβολή της.