Φραντς Μπεκενμπάουερ – Ένας Κάιζερ των γηπέδων

Γεννημένος την 11η Σεπτέμβρη του 1945, τη χρονιά που τέλειωσε ο πόλεμος, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ανήκει στην επόμενη γενιά της Δ. Γερμανίας που εισήλθε δυναμικά στο προσκήνιο, προσπαθώντας να απεμπολήσει το σύνδρομο της ιστορικής ενοχής για το ναζιστικό της παρελθόν. Πήρε το προσωνύμιο “Κάιζερ” που σημαίνει Καίσαρας, για το αρχοντικό στιλ του, τις μάχες και τα τρόπαια που κέρδισε σα στρατηγός μες στο γήπεδο, αλλά και σαν προπονητής. Άλλο αν είχε και μερικά σκοτεινά σημεία, όπως κάθε αυτοκρατορία.

Μικρός ήταν οπαδός της Μόναχο 1860, αλλά ένας καβγάς σε επίπεδο παιδικών ομάδων και το πείσμα του νεαρού Φραντς τον οδήγησαν στη συμπολίτισσα Μπάγερν Μονάχου, με την οποία θα άλλαζε την ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου, χτίζοντας μια μικρή δυναστεία και κάνοντάς την το σημερινό μέγεθος που όλοι γνωρίζουμε. Το ίδιο πείσμα φάνηκε και σε μια νεανική, σχεδόν εφηβική περιπέτεια, με μια κοπέλα που άφησε έγκυο, αλλά αρνήθηκε να την αποκαταστήσει, κάτι που του στοίχισε μια τιμωρία στην Εθνική Νέων, ανέδειξε όμως τη δύναμη του χαρακτήρα του, αν και όχι με τον καλύτερο τρόπο βέβαια.

Ο Μπεκενμπάουερ δεν ξεκίνησε ως αμυντικός την καριέρα του, ήταν όμως αυτός που καθιέρωσε κι ανέδειξε τη θέση του λίμπερο, όχι απλά ως ένας ακόμα παίκτης πίσω από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς, αλλά σε πρωτοποριακό για την εποχή ρόλο, με σχετική ελευθερία κινήσεων. Έφτιαχνε παιχνίδι απ’ τα μετόπισθεν, κατέβαζε την μπάλα με απαράμιλλο στυλ και γινόταν ο ιθύνων νους της ομάδας.

Την ίδια εποχή μεσουρανούσε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο του Άγιαξ και η σύγκριση – σύγκρουση με τις ομάδες του Κρόιφ ήταν αναπόφευκτη. Το 1973 – 74, ήταν μεταβατική σεζόν με τον Ολλανδό να μετακομίζει στη Βαρκελώνη για ν’ αλλάξει την ιστορία της Μπάρτσα και την Μπάγερν του Μπεκενμπάουερ να διαδέχεται στην κορυφή της Ευρώπης τον Άγιαξ με τα τρία σερί Κύπελλα πρωταθλητριών και να ξεκινά τη δική της μικρή δυναστεία, χωρίς όμως ν’αφήσει το ίδιο έντονο χνάρι στο ποδόσφαιρο και την εξέλιξή του.

Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, Γερμανία κι Ολλανδία αναμετρήθηκαν στον τελικό του Μουντιάλ της ίδιας χρονιάς. Οι οράνιε που έθελξαν με την απόδοσή τους, προηγήθηκαν πριν καν ακουμπήσουν την μπάλα οι Δυτικογερμανοί, που είχαν υποστεί νωρίτερα μια ήττα-σοκ (αν και υπολογισμένη κατ’ άλλους) από τη ΓΛΔ στον όμιλο. Τα πάντσερ έφτασαν όμως στην ανατροπή και το τρόπαιο, χωρίς να νοιάζονται για τη μάχη των εντυπώσεων.

Αυτή ήταν η βασική διαφορά των δύο ποδοσφαιρικών σχολών. Οι Γερμανοί ήταν επαγγελματίες πρωταθλητές ενώ η Ολλανδία έμεινε Βασίλισσα χωρίς στέμμα. Πήρε όμως τη ρεβάνς 14 χρόνια αργότερα, στο EURO του 88′ νικώντας τη Γερμανία του προπονητή Μπεκενμπάουερ μες στην έδρα της. Δύο χρόνια αργότερα, στο Μουντιάλ της Ιταλίας, ο Κάιζερ πήρε τη δική του εκδίκηση από την Αργεντινή του Μαραντόνα που τους είχε νικήσει με 3-2 στον τελικό του Μεξικού και στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Γερμανία που χρειαζόταν μια αθλητική επιτυχία για να γιορτάσει την επανένωση-προσάρτηση της ΓΛΔ. Μια επαγγελματική νίκη με ένα αμφισβητούμενο πέναλτι τον έκανε μόλις το δεύτερο άνθρωπο στην ιστορία μετά το Βραζιλιάνο Ζαγκάλο, που κατακτούσε Παγκόσμιο Κύπελλο ως παίκτης και ως προπονητής.

Τα επόμενα χρόνια εμπλούτισε την τροπαιοθήκη του με την Μπάγερν και συνέχισε να είναι βασικό στέλεχος ενός συλλόγου με πολύ ισχυρές προσωπικότητες που πήρε το προσωνύμιο F.C. Hollywood για αυτόν το λόγο, έγινε όμως και κατεστημένο στη Γερμανία μονοπωλώντας τους τίτλους και διαλύοντας κάθε ανταγωνισμό τα τελευταία χρόνια ειδικά. Ίσως όμως η ιστορία να είχε γραφτεί εντελώς διαφορετικά αν δεν υπήρχε ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, ίσως το πιο σημαντικό πρόσωπο στην ιστορία της, για να αποδώσουμε τα του Κάιζερ τω Κάιζερ…