Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Και είμαι πάντα εδώ

Λέμε συχνά πως ο Βασίλης είναι αιώνιος έφηβος, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια, γιατί ο πανδαμάτωρ χρόνος όλα τα νικά, ακόμα και τη χαρακτηριστική φωνή του.

Η άλλη μισή αλήθεια είναι πως ο Παπακωνσταντίνου (ένας είναι ο Παπακωνσταντίνου, όπως λέμε “ένα είν’το κόμμα”) Είναι ο αιώνιος-“άνθρωπος-φεστιβάλ”, με σχεδόν αδιάλειπτη παρουσία από το πρώτο μέχρι σήμερα και με τις λιγότερες απουσίες από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Θυμήθηκε μάλιστα με ιδιαίτερη συγκίνηση την πρώτη του εμφάνιση το 1975 με το Μάνο Λοΐζο, προτού πει το τραγούδι “Τσε Γκεβάρα”. Ο Βασίλης είναι ταυτισμένος όσο κανείς άλλος με τις συναυλίες του φεστιβάλ κι όταν λέει πως “Δεν υπάρχω κι είμαι – πάντα- εδώ” κυριολεκτεί. Λίγοι μπορούν να θυμηθούν κάποιο φεστιβάλ χωρίς αυτόν, κι ακόμα κι όταν όντως δε θα υπάρχει και δε θα υπάρχουμε, θα είναι πάλι εδώ, γιατί θα υπάρχουν αφιερώματα στα τραγούδια και τη δισκογραφία του – ή έστω διαχρονικά κομμάτια του στα μεγάφωνα.

Μια δισκογραφία που είναι θησαυρός ανεξάντλητος, και μπορεί να ανατρέχει διαρκώς σε αυτήν, όπως έκανε χθες, που είπε μετά από πολλά χρόνια στο φεστιβάλ τραγούδια απ’τα “Αγροτικά” (Όχι δεν πουλάμε) και το δίσκο “Της εξορίας”.
“Ήτανε νέοι, ήτανε νέοι, ήταν παιδιά, κι έτυχε να ‘ναι και καλή σοδειά”

Ο Βασίλης είναι πρωτίστως η επαφή του με το κοινό, η λατρεία των πιστών του που “ζούνε για να τον ακούνε” και το λαϊκό προσκύνημα σε κάθε συναυλία του. Μπορεί να δει κανείς πολλές φωτογραφίες και γενικά πλάνα από το φεστιβάλ, που δείχνουν κόσμο ως το βάθος του ορίζοντα, αλλά το πιο ασφαλές μέτρο για να καταλάβει κανείς την κοσμοπλημμύρα και τη διάστασή της, είναι να δει πόσοι κάθονταν στα πέριξ του χώρου, ακούγοντας τη συναυλία χωρίς να έχουν απαραίτητα οπτική επαφή με τη σκηνή: Στο θεατράκι, στο λοφάκι, στα σκαλάκια για το ξωκλήσι, στα γρασίδια, στα χώματα, σε διάφορες κατασκευές, ο ένας πάνω στον άλλον…

Όσο γι’αυτό καθ’αυτό το καλλιτεχνικό κομμάτι; Κράτησε σχεδόν τρεις ώρες, με το Βασίλη να γυρνάει πολλές φορές στα παλιά και να ξανανιώνει, βγάζοντας τρομερή ενέργεια επί σκηνής.
Έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω

Κι αν όλ’αυτά μοιάζουν σε κάποιους κλισέ ή υπερβολές, μιλάμε σίγουρα για την καλύτερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια συναυλία του Βασίλη τα τελευταία αρκετά χρόνια, τουλάχιστον σε φεστιβάλ.