Συνέντευξη Πελετίδη στην Κατιούσα: “Όμορφη πόλη είναι αυτή που δεν έχει ανέργους, φτώχεια και παιδιά στην εξάρτηση” (VIDEO)

Η συνέντευξη δόθηκε πριν από μερικές βδομάδες στην Πάτρα, εν μέσω σφοδρής κακοκαιρίας, από τα καιρικά φαινόμενα που βαφτίζονται ακραία και πήραν και ένα αρχαιοπρεπές όνομα, για να τα θυμόμαστε. Όπως “φαινόμενο” είναι κι ο Κώστας Πελετίδης για τους αντιπάλους του, που ψάχνουν μάταια τρόπο να τον αντιμετωπίσουν πολιτικά.

Ο Δήμαρχος της Πάτρας μας υποδέχτηκε στο γραφείο του, όπου το μόνο στοιχείο που τον “πρόδιδε”, ήταν ένα τεύχος της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης στη στοίβα πίσω από το γραφείο του. Μας καλωσόρισε, μας κέρασε, μας κέρδισε με τη συμπεριφορά του και με τον τρόπο που ανέπτυσσε τις ιδέες του. Το μαγνητόφωνο άνοιξε και έκλεισε σχεδόν μιάμιση ώρα και δέκα χιλιάδες λέξεις μετά -που τις περικόψαμε στο μισό, με αρκετή προσπάθεια. Κι αν άργησε λίγο παραπάνω αυτή η δουλειά, είναι γιατί το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Και δύσκολα βρίσκει κανείς καλύτερο συνομιλητή από τον Κ. Πελετίδη.

Μας μίλησε ανοιχτά για όλα. Για τα όρια μιας κόκκινης Δημοτικής Αρχής σε εχθρικό περιβάλλον. Για όσα πέτυχε αυτή η Δημοτική Αρχή στο σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο. Για το συνήθη διαχωρισμό που επιχειρούν να κάνουν κάτι ανάμεσα στον Πελετίδη ως πρόσωπο και το κόμμα του. Για το αποτεφρωτήριο, για τη λάσπη της αντιπολίτευσης, το θαλάσσιο μέτωπο, για τα ειδικά ζητήματα της πόλης και τα μεγάλα θέματα που απασχολούν όλο τον εργαζόμενο λαό. Ακόμα και για την “ιδιαιτερότητα” που έχουν οι κομμουνιστές γιατροί και την επαφή τους με το λαό της Πάτρας.

Η συνέχεια στα κείμενα και τα βίντεο που ακολουθούν -των οποίων η ανάλυση κι η ευκρίνεια, είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ανάλυση και την ευκρίνεια των θέσεων του Δημάρχου…

Με τους συντάκτες της “Κατιούσα” και τους αντιδημάρχους κ. Αντωνόπουλο και κ. Θωμόπουλο

Να ξεκινήσουμε με τη σημερινή κακοκαιρία και τους δυνατούς ανέμους. Φανταζόμαστε πως για αυτό μας υποδέχεστε εδώ στο δημαρχείο και όχι στην πισίνα.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος. Η Πάτρα έχει πολλούς ανέμους και παρασέρνει τα πάντα. Κι έχουμε αυτούς που νομίζουν πως έτσι θα αλλάξουν την πορεία των πραγμάτων. Γιατί όπως ξέρετε, δεν υπάρχουν πισίνες, βίλες κλπ, ένα σπίτι υπάρχει 140 τετραγωνικά, χτισμένο από το 1980. Αλλά το θυμήθηκαν τώρα, μετά σαράντα χρόνια, γιατί η αγωνία τους είναι ότι υπάρχει μια δημοτική αρχή που είναι σε άλλη όχθη, λέει ότι υπάρχουν λαϊκά προβλήματα, κόσμος που αγωνίζεται για την επιβίωση. Κι αυτό το κωδικοποίησαμε σε ένα σύνθημα, όχι τώρα, χρόνια πριν: όμορφη πόλη είναι αυτή που δεν έχει ανέργους, φτώχια και παιδιά στην εξάρτηση. Αυτό τους ενοχλεί και γι’ αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Η Πάτρα βέβαια είναι μεγάλη πόλη, αλλά και μικρή συνάμα, όλοι γνωριζόμαστε, μέχρι και τα τοπογραφικά γνωρίζουν, πώς είναι το καθένα. Εμείς για αυτό βρεθήκαμε εδώ, είμαστε δημοτική αρχή για ένα μόνο λόγο. Να είμαστε στα χέρια του λαού μας ένα εργαλείο δυνάμωσης των αγώνων, τίποτα άλλο.

Με αφορμή τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Η πόλη της Πάτρας πόσο θωρακισμένη είναι και τι εξοπλισμό έχει ο Δήμος να τα αντιμετωπίσει;

Η Πάτρα δεν είναι θωρακισμένη, όπως κι όλη η Ελλάδα εξάλλου. Το θέμα αυτό απαιτεί μέτρα που δεν έχουν άμεση απόδοση για τους “επενδυτές”. Δεν είναι γέφυρα Ρίο-Αντίρριο, που φέρνει κέρδη, με 27 ευρώ πήγαινε-έλα, για μια διαδρομή 1.800 μέτρα. Δεν είναι εθνική οδός Πάτρα-Αθήνα, με διόδια. Σε εμάς τώρα, με τις κακοκαιρίες, κινδυνεύουν οι ακτές. Πέρσι έφυγε η μισή μαρίνα από τον αέρα, έφυγε ολόκληρη γη, σε μήκος 42 χιλιομέτρων, στην παράκτια ζώνη δεν έχει μείνει τίποτα. Αυτό απαιτεί επενδύσεις, χρήματα, αλλά δε δίνει κέρδος, συνεπώς έμεινε πίσω. Το ίδιο και για τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Εμείς σα Δήμος είχαμε παροπλισμένο μηχανολογικό εξοπλισμό. Όταν αναλάβαμε, κοιτάξαμε τις ανάγκες, συντηρήσαμε τα μηχανήματα, μαζέψαμε όσα είχαμε κι όσα ήταν σε άλλα νομικά πρόσωπα, στη ΔΕΥΑΠ, στην Περιφέρεια, παρκαρισμένα χωρίς εργαζόμενους. Φτιάξαμε μια πρώτη βάση με μηχανήματα, για να παρεμβαίνουμε. Αυτό όμως δεν είναι ικανό να καλύψει το σύνολο των αναγκών, χρειάζονται κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Αν γίνει σεισμός πχ, υπάρχουν εργατικές κατοικίες και δημόσια κτίρια που κατασκευάστηκαν πριν από πολλές δεκαετίες, χωρίς τους υπάρχοντες σήμερα αντισεισμικούς κανονισμούς. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος των ΕΣΠΑ κατευθύνεται στην ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, το θέτουν σαν κεντρικό στόχο, όπως σας το λέω το γράφουν. Χρειάζονται έλεγχοι και παρεμβάσεις που ο Δήμος δεν έχει το απαραίτητο προσωπικό και χρηματοδότηση για να κάνει. Άρα χρειάζεται σχέδιο και κεντρικές παρεμβάσεις, από την Περιφέρεια, από την κυβέρνηση.

Στο ζήτημα της χρηματοδότησης των Δήμων και της Τοπικής Διοίκησης, έχει πέσει μια ιδέα, που βρίσκει μάλλον σύμφωνες κυβέρνηση κι αντιπολίτευση: να πάει ο ΕΝΦΙΑ στους Δήμους και να τους κόψουν την όποια χρηματοδότηση. Θα γίνετε κι εσείς φοροεισπράκτορες;

Αυτή είναι δυστυχώς και θέση της ΚΕΔΕ, με στήριξη ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Λέμε Κεντρική Ένωση, αλλά αυτός είναι ουδέτερος όρος, πίσω του βρίσκονται πολιτικά πρόσωπα, η ίδια γραμμή με παραλλαγές, για να απορροφώνται οι κραδασμοί. Έρχονται σήμερα και λένε ότι η Τοπική Διοίκηση δε χρειάζεται ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό, όλα τα έργα θα έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Θέλεις δημοτικό φωτισμό, θέλεις γήπεδο; Πλήρωσε. Θέλεις θέατρο, μουσική αγωγή για τα παιδιά; Πλήρωσέ το και αυτό, όλα ανταποδοτικά. Και τώρα λένε, αξιοποιήστε και τον ΕΝΦΙΑ. Εμείς θεωρούμε, καταρχάς, πως είναι αντιλαϊκός φόρος και πρέπει να καταργηθεί. Ήρθε κι έμεινε, παρότι έλεγαν πως θα τον καταργήσουν. Και λένε ότι θα το δέχεται πιο εύκολα από το Δήμο ο κάτοικος, γιατί υπάρχει εγγύτητα. Εμείς θα πάρουμε όλες τις πρωτοβουλίες για να μην περάσει αυτό που έχουν στο νου τους, για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος της μη χρηματοδότησης. Σου λένε “εγώ σου έδωσα την αρμοδιότητα να πάρεις χρήματα με τον ΕΝΦΙΑ. Εγώ είμαι για τα μεγάλα έργα, με τα δικά σας λεφτά όμως. Εσείς ως Δήμοι βρείτε άλλα χρήματα για να κάνετε δουλειά.” Εμείς αυτή τη στιγμή παίρνουμε από το κράτος μόλις το 38% των χρημάτων που παίρναμε το 2010, ενώ τότε απαιτούσαμε τα διπλάσια.

Είχατε μια σειρά συναντήσεων πρόσφατα. Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης απέναντι στο Δήμο και τα αιτήματά του; Συμπαραστέκεται, βάζει προσκόμματα, κόβει κονδύλια;

Η κυβέρνηση κάνει με εμάς, ό,τι κάνει με όλους τους Δήμους, δε μας κάνει χάρη, αλλά ακολουθεί τους κανονισμούς για τη χρηματοδότηση. Εμείς δεν τους αφήσαμε σε ησυχία κι έχουμε καταφέρει  να πάρουμε ένα σημαντικό αριθμό έργων χρήσιμων για την πόλη, γιατί προετοιμάσαμε μελέτες, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί. Στα άλλα σοβαρά ζητήματα όμως, η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική προς όφελος των λίγων και εις βάρος των πολλών, ισχύει και για το Δήμο μας.

Για τον αθλητισμό, δεν πήραμε ούτε ένα ευρώ, για τα σχολεία μας δίνουν ψίχουλα.  Για το καρναβάλι δεν παίρνουμε δεκάρα και για το ΔΗΠΕΘΕ 34.000 σε προϋπολογισμό 900.000. Τα έργα αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας, δεν τα χρηματοδοτούν γιατί δεν είναι άμεσα κερδοφόρα για το κεφάλαιο. .. Τους κοστίζει λιγότερο να αποζημιώσουν με ψίχουλα μετά την καταστροφή, παρά να προστατέψουν τη ζωή και την περιουσία του λαού.

Στις συναντήσεις που κάνουμε με τους αρμόδιους υπουργούς και την κυβέρνηση, εμείς μεταφέρουμε τον καημό και τον πόνο της πόλης.  Μας υποχρεώνουν σε καταναγκαστικά μέτρα για όποιον χρωστά πάνω από 500 ευρώ, δηλαδή να του πάρουμε ό,τι έχει και δεν έχει, αλλιώς αιωρείται πάνω μας ο πέλεκυς ότι είμαστε υπόλογοι που δεν κινήσαμε τη διαδικασία είσπραξης. Όπως είναι γνωστό, από 1^η Μάη οι Δήμοι υποχρεούνται σε αναγκαστική είσπραξη ποσών άνω των 500 ευρώ. Πρόσφατα καταθέσαμε στο ΔΣ πρόταση νομοθετικής ρύθμισης που να επιτρέπει στα Δημοτικά Συμβούλια να προχωρούν στη διαγραφή, τη μείωση, το διακανονισμό χρεών προς το Δήμο για τις λαϊκές οικογένειες που δεν μπορούν και δεν έχουν να πληρώσουν. Την απόφαση αυτή στήριξαν και οι υπόλοιποι Δήμοι του Νομού, της χώρας και η ΚΕΔΕ. Την καταθέσαμε στο Προεδρείο της Βουλής, στην κυβέρνηση και σε όλες τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες πλην της Χρυσής Αυγής, ζητώντας να πάει στη Βουλή. Ενώ όλοι αναγνώρισαν ότι κινείται σε σωστή κατεύθυνση, μόνο το ΚΚΕ την κατέθεσε.

Αυτή η πρωτοβουλία κρίθηκε αναγκαία γιατί έχουμε 15.000 συμπολίτες που παίρνουν το ΚΕΑ, μια πόλη ολόκληρη για τα μεγέθη της Ελλάδας. Βιοπαλαιστές, κατεστραμμένοι επαγγελματίες, πώς θα ζήσουν τις οικογένειές τους, τι πρέπει να κάνουν; Για τους εργαζόμενους στα οκτάμηνα κοινωφελούς εργασίας, χρειαζόμαστε και διεκδικούμε ως δήμος την πρόσληψη χιλίων μόνιμων εργαζομένων. Λέμε στην κυβέρνηση, εφόσον “είστε Αριστερά και βγήκαμε κι από τα μνημόνια”, αυτό να γίνει πράξη, όμορφα κι ωραία, όχι μόνο στα λόγια. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση επεκτείνει σε περισσότερους εργαζόμενους τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Συνέντευξη στους Βασίλη Κρίτσα και Αντώνη Αναστασόπουλο (φιλική συμμετοχή)

Σε αυτό το πλαίσιο που περιγράφετε κι είναι ασφυκτικό ως προς τους πόρους και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τι μπορεί να κάνει μια λαϊκή δημοτική αρχή, για να μην κατηγορηθεί ότι τα παραπέμπει όλα σε ένα απώτερο μέλλον;

Καταρχάς ξέρουμε ότι είναι εχθρικό το περιβάλλον. Εμείς αγωνιζόμαστε για να λυθούν τα λαϊκά προβλήματα, οι κυβερνήσεις θέλουν να λύσουν τα προβλήματα της οικονομικής ολιγαρχίας. Είτε το λένε είτε όχι, αν βγάλεις τις μάσκες, τα φρου-φρου και τα αρώματα, αυτό βγαίνει, είναι δύο διαφορετικοί χώροι. Εμείς σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον, δεν έχουμε αυταπάτες. Δεν μπορούμε να κάνουμε την Πάτρα νησίδα, όπου όλο το περιβάλλον θα είναι δυσμενές, αλλά εμείς με το μαγικό ραβδί θα λύνουμε τα προβλήματα. Αν ήταν τόσο εύκολο, θα το λέγαμε σε όλη την Ελλάδα, να ο τρόπος, δε χρειάζεται να αλλάξουμε κυβερνήσεις, το γενικό πλαίσιο της ΕΕ, γιατί εμείς τα λύνουμε ανεξαρτήτως πλαισίου. Αλλά δεν είναι έτσι.

Τι κάναμε λοιπόν σε αυτό το περιβάλλον; Πρώτο και κύριο ήταν να κρατήσουμε σε ανάταση το λαό μας, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Πήραμε πρωτοβουλίες για να αναδείξουμε το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας. Στην Πάτρα έχουμε 30 χιλιάδες ανέργους, το 38% των εργαζόμενων είναι τετραωρίτες. Τι ζωή κάνεις έτσι; Μηδέν. Με τον κλασικό τρόπο δε γίνεται τίποτα, δεν μπορείς να πας στο δήμαρχο να τους πεις, διόρισέ με. Πού να σε διορίσει; Θα αλλάξουμε το πλαίσιο. Γιατί αλλιώς ο άνεργος δεν μπορεί να απογαλακτιστεί, να ανοίξει τα φτερά του. Με βάση αυτό κάναμε τη μεγάλη πορεία στην Αθήνα για την ανεργία, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα στην Ελλάδα.  Συνεχίσαμε με την πορεία στη γέφυρα Ρίο-Αντίρριο, βγήκαμε στις γειτονιές, δεν είπαμε ότι δεν είναι δική μας ευθύνη.

Σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον, επιβάλλουμε διαφορετικό τιμολόγιο στα ανταποδοτικά τέλη σε ομίλους, τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις σε σχέση με το βιοπαλαιστή, αντί να ζητάμε χορηγίες. ‘Ετσι ο άνεργος θα πληρώνει τα μισά τέλη.

Πληρώνουν όμως;

Τους το επιβάλλουμε. Και πορευόμαστε. Πληρώσανε με χαρά; Όχι. Πήγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας να εμποδίσουν αυτήν την εξέλιξη. Επικαλούνται την ιδιότητα του επενδυτή και περιμένουν η δημοτική αρχή να τους βοηθήσει, γιατί τάχα κάνουν επενδύσεις.

Βάλαμε σε τάξη τα οικονομικά του δήμου, με ουσιαστικές κινήσεις. Ο δήμαρχος έχει δικό του αμάξι, δε θέλει οδηγό και ομπρελοφόρους. Είμαστε εδώ για τα λαϊκά στρώματα, όχι ως μνηστήρες των ισχυρών. Δώσαμε, όσο μπορούμε, μια μικρή ανάσα στους παιδικούς σταθμούς κι αυτή τη στιγμή όσοι έχουν εισόδημα ως 25.000 ευρώ  απαλλάσσονται από τροφεία. Αυξήσαμε επίσης τα τμήματα, τα βελτιώσαμε, παίρνοντας εγκαταλελειμένα κτίρα και βάζοντας δική μας δουλειά, γιατί θέλουμε οι παιδικοί σταθμοί να διαμορφώνουν προσωπικότητές και να μην είναι πάρκινγκ παιδιών.

Για μας επενδυτής είναι το παιδί μας. Έτσι μετατρέψαμε το κάμπινγκ του ΕΟΤ σε παιδική κατασκήνωση, όπως και άλλη μία στην άλλη πλευρά της πόλης, για να βγουν από τη μιζέρια, να ζήσουν αυτό που λέμε διακοπές. Παρέχουμε δωρεάν μετακίνηση, γεύματα, υποστήριξη και δραστηριότητες σε 1.300 παιδά. Προς το παρόν υπάρχουν εισοδηματικά κριτήρια, παλεύουμε όμως για όλα τα παιδιά της πόλης, κι ας είναι πενιχρή η κρατική χρηματοδότηση για τις κατασκηνώσεις, όπως τόνισα και στον Υπουργό. Φτιάξαμε δυο καταπληκτικούς χώρους, με τη δουλειά και των αντιδημάρχων μας, που ήταν έτσι κι αλλιώς εργάτες.  Αν ήταν για εμπορικό κέντρο θα το είχαν φτιάξει ήδη, αλλά εμείς δε θέλουμε το λαό πελάτη, αλλά να περπατά και να παίζει με τα παιδιά του. Φτιάχνουμε πλατείες αντί να περιμένουμε τον εργολάβο και να αφήνουμε τα μηχανήματα να σαπίζουν.

Δίνουμε αγώνα ενάντια στα ναρκωτικά μέσω του αθλητισμού, όχι από άμβωνος, στο μιλητό, αφού βασική αιτία είναι τα αδιέξοδα στη ζωή τους. Στο Πελοποννησιακό στάδιο κάναμε ό,τι δεν έκαναν οι άλλοι, που άφηναν το ρεύμα απλήρωτο, συντηρώντας το με δικούς μας εργαζόμενους και φτηνότερο κόστος. Πλέον ο ΣΕΓΑΣ αναγνωρίζει πως είναι το καλύτερο στάδιο στην Ελλάδα και θα κάνει εδώ τους Πανελλήνιους Αγώνες Στίβου. Στεγάζουμε 50 σωματεία, απαγορεύσαμε όμως να χρεώνουν πάνω από 10 ευρώ ανά παιδί.

Δεν «καθάρισε» ο Δήμος, άνοιξε όμως χαραμάδες, κι ας δέχεται πόλεμο με συνεχή αυτόφωρα. Αποτρέψαμε πολυκατάστημα πάνω στη θάλασσα, αρνηθήκαμε να πληρώσουμε χρυσό όμιλο διαχείρισης σκουπιδιών. Εξαντλούμε κάθε περιθώριο απειθαρχίας.

Έχετε βάλει όμως ήδη απέναντι εργολάβους, επιχειρηματίες, τις παρατάξεις που ψάχνουν -όπως λέει ένα εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης- δήμαρχο με λιγότερο ανθρακικό…

Κοιτάξτε, είμαστε δυο πόλοι: του λαού μας κι όσων ονειρεύονται να επανέλθουν. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ λένε για τον εαυτό τους πως είναι το φως κι οι άλλοι το σκότος. Όποιος έχει τέτοια αντίληψη στην κεντρική πολιτική σκηνή θα την έχει και στο Δήμο. Για μας οι παρατάξεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ είναι αδερφάκια, γιατί δεν έχουν διαφορές, είναι ψεύτικη η σύγκρουση. Στρέφονται εναντίον μας γιατί δεν έβλεπαν πώς μια δύναμη που στηρίζεται από το ΚΚΕ θα γινόταν δημοτική αρχή. Γίναμε όμως, ενώνοντας δυνάμεις, δεν ξεψειρίσαμε το λαό να δούμε τι ψηφίζει, αλλά του δείξαμε το βασικό αντίπαλο, αυτόν που κατέχει τον πλούτο και τον κονιορτοποιεί, του είπαμε δώσε τη μάχη μαζί μας. Υπάρχουν λοιπόν κοινωνικές δυνάμεις που έχουν χάσει τα συμφέροντά τους και πολιτικές δυνάμεις με φιλοδοξίες. Δεν είναι κακό να τις έχουν, αλλά ας τις εκφράσουν με προτάσεις για τα προβλήματα, όχι αλλοιώνοντας την πραγματικότητα για να πείσουν κάποιους. Είναι στο χέρι του λαού να μην επιτρέψει την επιστροφή στο παρελθόν, να κάνουν πάλι κουμάντο στο Δήμο οι εκπρόσωποι των μεγάλων συμφερόντων.

Δήμαρχε, θα έχεις ακούσει πολλούς να λένε πως ο Πελετίδης είναι καλός δήμαρχος, άλλο όμως το κόμμα, η ιδεολογία και η πολιτική του θέση.

Ισχύει αυτό. Είναι σαφές πως είμαι μέλος του ΚΚΕ που στηρίζει τη Λαϊκή Συσπείρωση. Εμείς έχουμε ένα παρελθόν ως παράταξη, ιστορία δεκαετιών στην πόλη, δεν ήρθαμε ξαφνικά, πριν τις εκλογές. Σίγουρα δεν ταυτίζονται όλοι πολιτικά με το κόμμα μας, βλέπουν όμως ότι η έκφρασή του σε τοπικό επίπεδο έχει αποτέλεσμα και μας εμπιστεύονται. Λένε κάποιοι, ο Περισσός δίνει εντολές. Μα τι εστί Περισσός; Δεν είναι τα πρόσωπά του, οι κομμουνιστές; Και τι κάνουν αυτοί στη ζωή τους; Ό,τι κάνουμε εμείς στην Πάτρα. Αγκαλιάζουμε τα λαϊκά προβλήματα και δίνουμε μάχες σε αυτήν την κατεύθυνση.

Μήπως κάποιοι το λένε εκ του πονηρού;

Το κύριο πρόβλημά τους ποιο είναι; Αν είναι καλό το ΚΚΕ ή όχι. Αν είναι καλή η πολιτική μας στο Δήμο, δεν αντανακλά αυτό και στο ΚΚΕ; Αν γίνονται όλα αυτά σε μια μικρή κλίμακα, σκεφτείτε να ήταν οι κομμουνιστές στην εξουσία, με την πρότασή τους υλοποιήσιμη και όχι σε εχθρικό περιβάλλον, όπως τώρα. Ο καθένας ξεκινά λοιπόν από το δικό του κριτήριο. Και τι λένε; Τα καλά τα παίρνει ο Πελετίδης. Ωραίο δεν είναι αυτό; Πόσα χρόνια θα επιβιώσει ένας Πελετίδης; Τα κακά όμως; Θα τα δώσουμε στο ΚΚΕ. Είναι μια τέχνη για να μην ωφεληθεί το ΚΚΕ από την ακτινοβολία αυτού του έργου, που κρίνεται και από το λαό της Πάτρας. Αλλά εμείς έχουμε ενιαία αντίληψη ως ΚΚΕ στο πώς θα κινηθούμε για τα λαϊκά προβλήματα.

Είστε ικανοποιημένοι, ως Δημοτική αρχή, από το επίπεδο κινητοποίησης του κόσμου, τις Λαϊκές Συνελεύσεις;

Δε δουλεύουμε σε γυάλα, ούτε επί χάρτου, αλλά σε μία πόλη, μια χώρα, με δεδομένα. Δεν μπορούμε από τα πάνω να αλλάξουμε την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, την πολιτική σκηνή, να βάζουμε σφραγίδα στα πάντα. Κάνουμε ό,τι περνά από το δικό μας μετερίζι και προσπαθούμε να το φέρουμε σε πέρας. Αν δε βγει όμως μπροστά ο κόσμος, δε νικάς έναν αντίπαλο που έχει χίλιους τρόπους να επιβάλει τη θέλησή του. Πώς θα λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας, αν κάθεται σπίτι του; Εάν ήταν πχ μόνο οι 30 χιλιάδες άνεργοι κι οι οικογένειές τους στο δρόμο, η φωνή μας θα έφτανε ως την Αθήνα. Είναι εύκολο αυτό; Αν ήταν, θα το είχαμε κάνει. Είπαμε πριν, εχθρικό περιβάλλον που προκαλείται απ’ τη γενική κατάσταση. Αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, τις συνελεύσεις, την επαφή με τους εργαζόμενους.

Αλλάζουν οι συνειδήσεις; Έρχεται περισσότερος κόσμος;

Βεβαίως. Η πορεία από την Πάτρα στην Αθήνα, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιων τρελών, αλλά χιλιάδων ανθρώπων που βλέπουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πρέπει εμείς να βγούμε μπροστά.

Τι αντιδράσεις υπάρχουν ως τώρα για το αποτεφρωτήριο; Και τι χρονοδιάγραμμα υπάρχει;

Έγινε μια δημόσια συζήτηση, υπάρχουν κάποιες διαφορετικές απόψεις, αλλά όχι στο σημείο να μη δεχτούν την ύπαρξή του. Θέσαμε ένα χρονοδιάγραμμα στον Υπουργό, αλλά συναντάμε γραφειοκρατικά προβλήματα, μας βάζουν ένα πλαίσιο που θέλει ένα χρόνο για υπογραφές. Η κυβέρνηση είναι θετική, αλλά στο μιλητό, γιατί αν έχεις έγνοια, το τρέχεις, απλοποιείς τις διαδικασίες. Έχουμε καταλήξει στο χώρο, που ήταν ένα βασικό θέμα και μπαίνουμε στο κατασκευαστικό και τη χρηματοδότηση, που θέλουμε να είναι από την κυβέρνηση. Είναι ζήτημα αν θα βρούμε το δημόσιο αρωγό στην προσπάθεια, για να επιταχύνουμε τους χρόνους.

Είναι η Πάτρα μια πόλη χωρίς εργολάβους ή είναι ανοιχτό μέτωπο;

Όχι, δεν μπορεί να είναι χωρίς εργολάβους. Στο περιβάλλον που κινούμαστε, ψάχνουμε χαραμάδες και τις κλείνουν. Είμαστε Τοπική Διοίκηση, κρατική μηχανή, είναι δύσκολη η δουλειά μας. Χωρίς χρήματα, μένεις στα λόγια, χρειάζεται γενικότερη πολιτική αλλαγή. Οι εργολάβοι σαφώς υπάρχουν. Εμείς δίνουμε ένα παράδειγμα τι μπορεί να κάνει ο εργαζόμενος, ως εργαλείο και δημιουργός. Τι τεράστιες δυνατότητες θα υπήρχαν, αν είχαμε μια δημόσια υποδομή, χωρίς να περιμένουμε εργολάβους, αντιδικίες, ενστάσεις κτλ, πώς μπορεί να τρέξει η υπόθεση. Ανακατασκευάσαμε 60 σχολικά συγκροτήματα εκ βάθρων, με το προσωπικό του Δήμου και τα οκτάμηνα. Αν ήταν μόνιμοι οι εργαζόμενοι, θα τελειώναμε όλα τα σχολεία, γρήγορα και φτηνά. Αυτό όμως είναι το παράδειγμα ενός άλλου δημόσιου τομέα. Το δημόσιο που μας προβάλλουν είναι παράρτημα του κεφαλαίου, όχι αυτό που ονειρευόμαστε.

Είπατε πριν ότι απομονώνετε τη χρυσή αυγή. Ποια είναι η κατάσταση με τους μετανάστες στην πόλη; Υπάρχει κάποια δομή του Δήμου;

Είναι τεράστιο ζήτημα. Κάποιοι ζουν μόνιμα εδώ σε κοινότητες, υπάρχουν κι οι πρόσφυγες που θέλουν να φύγουν. Στην πόλη γίνονται συχνά εκκαθαρίσεις. Εμείς προσπαθούμε να συμβάλουμε για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων και μεταναστών, κάνουμε ό,τι μπορούμε. Αλλά είναι ευθύνη της κυβέρνησης, όχι του Δήμου. Εμείς μπορούμε να κάνουμε οριακές παρεμβάσεις σε αυτό το κομμάτι. Δίνουμε τη μάχη, αλλά όσο δε λύνεται το ζήτημα των πολέμων, η προσφυγιά θα συνεχίζεται.

Βρίσκουν πάτημα οι χρυσαυγίτες για να ξεσαλώσουν;

Βεβαίως, όπου υπάρχουν τέτοια ζητήματα, χρησιμοποιούνται. Η χρυσή αυγή υπάρχει ως τμήμα του κεφαλαίου κι αν απειληθεί η επιβίωσή του, θα τους χρησιμοποιήσει πάλι. Δεν είναι αντισυστημική δύναμη, είναι ο πιο συστημικός χώρος που υπηρετεί με τον πιο σκληρό τρόπο το κεφάλαιο.

Έχετε δεχτεί ότι πολεμάτε την ανάπτυξη, το καρναβάλι κτλ;

Βεβαίως. Αλλά τι σχέση έχει ο δήμος με την επένδυση; Καπιταλισμό έχουμε στην Πάτρα, όχι σοσιαλισμό. Ό,τι θες κάνεις. Είναι ιδεολόγημα ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, γιατί δεν έχουμε επενδυτές, λες κι έχουν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Πλάκωσαν κι εμείς τους αποκλείσαμε; Αν πούμε, χαρίζουμε τζάμπα την Πάτρα, μπορεί να βρεθεί κάποιος. Ή το άλλο, ότι ο καπιταλισμός μπορεί να αλλάξει, να δώσει θέσεις εργασίας, αλλά οι κακοί διαχειριστές εμποδίζουν την εξέλιξη. Παραμύθια. Απευθύνονται σε απελπισμένους ανθρώπους, που ψάχνουν από κάπου να πιαστούν και τους λένε συνειδητά ψέματα. Από τότε που ξέρω τον εαυτό μου, οι επενδύσεις έρχονται, εγώ έχω τον επενδυτή, εσύ τον έχεις… Μοιάζει με τη σύγκρουση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος θα φέρει τις επενδύσεις, ενώ απλώς διαχειρίζονται το μυαλό των ανθρώπων, ότι δεν είναι υπόθεση συστήματος, αλλά ενός άχρηστου κυβερνήτη.Τσατίζεσαι με τον ένα; Πήγαινε στον άλλο. Από τον Καραμανλή στον Παπανδρέου κι από το Σαμαρά στον Τσίπρα κι αν ξανατσατίστηκες τράβα στο Μητσοτάκη. Δεν είναι θέμα διαχείρισης, είναι βαθύτερο ζήτημα.
Ή λένε και το άλλο, ότι η Πάτρα πρέπει να γίνει τουριστική. Μα για αυτό την έχουμε κάνει κούκλα. Αν είναι ωραία για τους Πατρινούς, είναι και για τους επισκέπτες. Γιατί δεν την είχαν κάνει ωραία, αφού ήταν κι υποστηρικτές της ανάπτυξης; Δεν έκαναν ένα πάρκο να περάσει κανείς, να ξεκουραστεί, ούτε το πιο απλό. Είναι λοιπόν ιδεολόγημα ότι δεν κάνει τίποτα η δημοτική αρχή.

Στους Δήμους ειδικά μπαίνει λίγο το δίλημμα “τεχνοκράτης ή πολιτικός”. Είχαμε μια τάση στους δήμαρχους μάνατζερ, Ψινάκης, Μπέος -κι ας βαράνε το κεφάλι τους σήμερα. Λένε εσείς οι κομμουνιστές είστε ιδεοληπτικοί, δε θα κάνετε στην άκρη τη νομοθεσία να έρθει ο άλλος να επενδύσει, να φάει ο κόσμος. Αυτό είναι το αφήγημα…

Η ζωή είναι πεισματάρα, βγάζει στην επιφάνεια την αλήθεια και το ψέμα, χωρίς φτιασιδώματα. Η αλήθεια προχωρά μόνη της, γι’ αυτό φτιασιδώνουν συνεχώς το ψέμα, το επενδύουν, το γυρίζουν, γιατί αλλιώς δεν προχωρά. Εμείς δεν είχαμε εμπειρία στην Τοπική Διοίκηση. Αυτοί λένε ότι διοίκηση κάνει αυτός που είναι ψηλά, αυτό περνάν και στον κόσμο. Εμείς έχουμε αντιδημάρχους που δίνουν μάχες στον αγώνα, οικοδόμους, τραυματιοφορείς, μαχητές της ζωής, που απέδειξαν πως έχουν φάει τη ζωή με το κουτάλι και ξέρουν να λύνουν τα προβλήματα, πολύ καλύτερα από τους γραφειοκράτες. Αυτοί είναι επιτελικοί, αν κι εφόσον βρουν τα χρήματα. Αλλά τι ξέρουν αυτοί πώς χτίζεται κάτι; Εμείς φτιάχνουμε σχολεία, γιατί το δυναμικό μας ξέρει να χτίζει, προέρχεται από τα σπλάχνα των οικοδόμων, αντί με μάνατζερ να ψάχνουμε εργολάβο που θα ήθελε το πακετάκι του. Αυτόν το δρόμο τον φτιάχνουν πενήντα χρόνια, τον πληρώσαμε 15 φορές. Τα έχουμε ζήσει, τα άλλα είναι ιδεολογήματα, για να φορτώσουν την ευθύνη στα πρόσωπα. Έχουν το ρόλο τους κι αυτά, αλλά η αιτία ποια είναι; Εγώ ως γιατρός, αν δε βρω την αιτία, θα τον καθαρίσω τον ασθενή μου, η ανακούφιση κρατάει λίγο. Έτσι και στην κοινωνία. Αν δεν αντιπαλέψεις την αιτία, θα επανέρθει το πρόβλημα. Ο νέος που είναι δέκα χρόνια άνεργος, πότε θα δουλέψει, πότε θα απογαλακτιστεί; Αν δε χτυπήσουμε τη ρίζα του προβλήματος και περιμένουμε το σωτήρα, θα περιμένουμε άλλα δέκα χρόνια και πάλι θα το ψάχνουμε. Ας τελειώσει το παραμύθι, είμαστε ώριμοι, έχουμε πείρα.

Το παραθαλάσσιο μέτωπο σε ποιο βαθμό έχει προχωρήσει;

Τώρα που αποκτήσαε την τεχνογνωσία, εκτός από το Νότιο Πάρκο, φτιάξαμε κι άλλο ένα, μεγαλύτερο, στις εργατικές συνοικίες. Το παραλιακό μέτωπο ανήκει πλέον στο Δήμο, που ήταν βασική προϋπόθεση. Μένει τώρα να φύγουν οι δημόσιες υπηρεσίες, τελωνεία, πυροσβεστική, είναι χρονοβόρα διαδικασία αλλά δεν καθόμαστε στο ενδιάμεσο. Ετοιμάζουμε βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες λύσεις ανάπλασης. Βάζουμε σε συζήτηση τι θέλουμε σε αυτήν τη ζώνη, στο μέτωπο της πόλης, μια ανάπλαση σε όλο το μήκος. Είναι κι άλλες παράμετροι. Η πόλη κόβεται από τη σιδηροδρομική γραμμή, τις μάντρες που πρέπει να φύγουν. Πρέπει να υπογειοποιηθεί ο σιδηρόδρομος, να απελευθερωθεί η έκταση, να κάνουμε έργα, σχεδιασμό, χωρίς να ακυρώνεται. Πρέπει να υπογειοποιηθεί η γραμμή, να είναι μια άλλη πόλη από αυτήν που ξέρουμε.

Συμφωνούν στην υπογειοποίηση ή έχει κολλήσει;

Για ένα μικρό τμήμα συμφωνούν. Εμείς βάζουμε το ζήτημα στους κυβερνώντες και φαίνεται τι αποτέλεσμα θα είχαμε, με κυβερνήσεις άλλου προσανατολισμού. Εμείς λέμε η διαδρομή ως το Ρίο, 6-7 χιλιόμετρα από εδώ, να γίνει υπόγεια, το κόστος δεν έχει μεγάλη διαφορά, δε θέλει απαλλοτριώσεις. Έχουμε μια ανάπλαση σε όλο το μήκος, για πεζούς, για ποδηλάτες, μια βόλτα χωρίς αυτοκίνητα, με πάρκα, δέντρα. Αφού κάνουμε δουλειά, ας δούμε λίγο την προοπτική, όχι κοντόθωρα, να τελειώσει όπως-όπως. Εσύ είσαι για μια μέρα, η πόλη είναι για αιώνες. Ο μελλοντικός επισκέπτης θα πει: τι σας πείραζε να δώσετε κάτι παραπάνω, να απολαμβάνουμε την περιοχή;

Κάνοντας έναν απολογισμό, τι σημειώνετε ως αυτοκριτική;

Αν πεις είμαι τέλειος, είσαι αλλού για αλλού κι αδιόρθωτος, δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται. Αλλά δεν έχουμε κάνει κάποιο σοβαρό λάθος. Σοβαρό λάθος για παράδειγμα θα ήταν αν αλλάζαμε μέτωπο, ενώ ήρθαμε να υπερασπιστούμε το βιοπαλαιστή, αυτούς που χτίζουν την Πάτρα, να ήμασταν εναντίον τους. Μείναμε συνεπείς σε αυτό που είπαμε ότι θα είμαστε λαϊκή αντιπολίτευση, κερί αναμμένο για τα συμφέροντα του λαού, για αυτό υπάρχουμε, για αυτό και θα ξαναδιεκδικήσουμε την ψήφο του πατραϊκού λαού, δεν έχουμε άλλο λόγο. Παλεύουμε να έχει αποκούμπι ο λαός στα χτυπήματα που δέχεται. Σίγουρα μπορούσε κάτι να γίνει γρηγορότερα, αλλά είναι δευτερεύον. Το κύριο είναι αυτά που είπαμε πως θα κάνουμε κι είναι ορατά. Και είναι μια ικανοποίηση απέναντι σε όσους μας εμπιστεύτηκαν. Για εμάς πέντε χρόνια είναι μια μέρα, δεν καθίσαμε λεπτό, δώσαμε τα πάντα. Υπάρχει ένα αποτέλεσμα που μας ικανοποιεί κι αυτό μας δίνει δύναμη.

Έχει μείνει σαν εκκρεμότητα κάτι που δεν προλάβατε;

Έχουμε ζητήματα ανολοκλήρωτα, δεν τελειώνουν ποτέ. Τώρα μπαίνει σε κίνδυνο αυτό που έχουμε. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν οι κατασκηνώσεις χωρίς ιδιώτες, η προσπάθεια για τους παιδικούς σταθμούς; Η κυβέρνηση μες στο κατακαλόκαιρο αλλάζει τα τετραγωνικά των παιδικών σταθμών και ο αριθμός των παιδιών συρρικνώνεται στο μισό. Εμείς δεν είπαμε, ας είναι, δεν μπορούμε. Κάναμε παρεμβάσεις να τα φτιάξουμε, να κρατήσουμε το δυναμικό μας. Αυτό όμως θέλει αντίληψη, ψυχή, δε γίνεται στο μιλητό, είναι μεγάλη υπόθεση. Πάντα θα υπάρχουν ζητήματα. Και προπαντός τα βασικά ζητήματα της ζωής, η ανεργία, η φτώχια. 10 χιλιάδες άτομα έχουν ειδοποιητήριο για διακοπή ρεύματος. Θα έχουμε δημοτική αρχή να παλεύει και να πιέζει;

Λύνεται έτσι το πρόβλημα; Όχι, αλλά καταφέρνουμε μια μικρή ρύθμιση, μια ανακούφιση. Έχουμε φτάσει στον Άρη, συζητάμε για υδρογονάνθρακες, και κάποιοι δεν έχουν ρεύμα. Το παιδί στο σχολείο θα παίρνει να χρησιμοποιεί γκαζόλακα…

Τουλάχιστον δεν κινδυνεύει να κοπεί το νερό.

Αυτό είναι εξασφαλισμένο με αυτή τη Δημοτική Αρχή.

Το αποχετευτικό έχει δρομολογηθεί;

Έχουν δρομολογηθεί ήδη έργα ύδρευσης και αποχέτευσης, άλλα κατασκευάζονται, άλλα δημοπρατούνται, συνολικού ύψους 45 εκατομμυρίων ευρώ. Έχουμε ξεκινήσει διάφορα έργα. Είναι η γραφειοκρατία που λέγαμε. Ένα σύστημα να το πάρεις να το πετάξεις. Χρειάζεται άλλη κατάσταση, αντιλήψεις, αλλαγή συσχετισμών και προσανατολισμού της χώρας. Έχουμε πχ τα χρήματα για το βιολογικό, αλλά δεν μπορούμε να χτίσουμε και πρέπει να φάμε πέντε χρόνια, με εργολάβους, νόμους, συμφέροντα, να τα βρουν μεταξύ τους, αλλιώς περιμένουμε ένα δυο-χρόνια. Το ίδιο με τα σκουπίδια, για να κάνουμε διαχείριση απορριμμάτων. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, η ταχύτητα θα ήταν τελείως διαφορετική.

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές, θα αυξηθεί η λάσπη;

Πολύ. Δεν μπορούν να πορευτούν τίμια, για να σταθούν, πρέπει να βρουν άλους τρόπους. Τίμια αντιπαράθεση είναι να μπουν στο τραπέζι οι προτάσεις, να πειστεί ο λαός. Η λάσπη όμως δεν αντιμετωπίζεται με συζήτηση. Σίγουρα θα πάνε με ό,τι πιο βρώμικο μπορούν να βρουν. Θα αποδειχτεί πως ήταν λάσπη, αλλά θα έχουμε χάσει με αυτό το χρόνο μας. Τέλος πάντων, αυτοί το δρόμο τους, εμείς το δικό μας.

Υπήρξε πρόσφατα ένας χαρακτηρισμός στο ΔΣ, που εμείς τον απολαύσαμε. Υπάρχουν κι άλλοι “τσουτσουνοπαίκτες” στην Αντιπολίτευση;

Κοιτάξτε, μπορείς να πεις πολλά χωρίς χαρακτηρισμό. Κάποιες φορές είσαι κι αυθόρμητος, ακούς και λες μέσα από την ψυχή σου, εσύ θα μου πεις μωρές για ηθική; Εμάς αυτή είναι η ζωή μας. Η δική μου κλεψύδρα έχει γυρίσει ανάποδα, έχουμε κάνει τη διαδρομή μας. Και θα μιλήσεις εσύ για ηθική; Σε ποια πόλη ζούμε; Η Πάτρα είναι μεγάλη, αλλά είναι και μικρή, έχουμε άμεση σχέση. Λόγω και της δουλειάς μου, έχουμε συνδεθεί με μεγάλο κομμάτι της πόλης, μας ξέρουν, δε θα μάθουν τώρα ποιοι είμαστε. Συνήθως όμως ξεστρατίζει ο χαρακτηρισμός από το ζουμί. Δε θέλουμε να μεταφέρουμε την πολιτική αντιπαράθεση σε μια άθλια συζήτηση που δεν αφορά κανένα. Πάμε στο ψητό, μες στα αλώνια, να παλέψουμε εκεί και πείτε ό,τι έχετε, να πούμε κι εμείς, να κριθούν τα πάντα.

Το ζουμί είναι ότι ο χώρος μας άλλαξε για πρώτη φορά τους ρόλους, έκανε αυτούς που μας εμπιστεύτηκαν να δηλώνουν περήφανοι που μας έδωσαν την ψήφο τους. Βλέπουν σαν πολίτες τη Δημοτική Αρχή να ακουμπάν με την ψυχή τους τα λαϊκά προβλήματα, χωρίς προσωπικό, μην το ξεχνάμε αυτό. Είμαστε με οκτάμηνα, φύγανε χίλιοι εργαζόμενοι, παίρνουμε το 38% των χρημάτων και παλεύουμε θεσμικά με ένα σύστημα που είναι για το καλάθι των αχρήστων. Σε αυτό το περιβάλλον, δημιουργούμε πράγματα προς όφελος του λαού. Είναι μεγάλη υπόθεση, καθόλου εύκολη, και γίνεται με μεγάλη προσπάθεια, αλλά κυρίως με πολιτικό προσανατολισμό. Χωρίς αυτό δε γίνεται τίποτα, δεν πιάνεις την αγωνία του κόσμου. Να πάτε, αν έχετε λίγο χρόνο, μία βόλτα στην Αγία Αικατερίνη, μια γειτονιά που έχει παράγκες. Εμείς τις αναπλάθουμε σε έναν αξιοπρεπή χώρο, όπου η παράγκα πλέον είναι η “βίλα του Πελετίδη”…

Μια τελευταία, παραπολιτική. Είχαμε παλιότερα το Χαραλάμπους, βουλευτή του ΚΚΕ, γιατρός, τον Κοσιώνη, γιατρός, εσείς γιατρός. Έχουν οι γιατροί μια διευρυμένη απεύθυνση και προσωπική δημοφιλία στον κόσμο, αυτές οι τρεις περιπτώσεις.

Υπάρχει εξήγηση. Ο γιατρός λόγω επαγγέλματος έχει μια ανθρώπινη σχέση, πέραν της επιστήμης, έρχεται σε επαφή με χιλιάδες ανθρώπους, φαίνονται εύκολα τα χαρακτηριστικά του. Εγώ ήμουν στο ΙΚΑ κι είχα ιδιωτικό ιατρείο. Όταν έρχονται στο ΙΚΑ 50 άνθρωποι κάθε μέρα και σε συναντούν, είναι δύο ψυχές, εκείνος λέει τον πόνο του, καταλαβαινόμαστε. Έτσι και στο ιατρείο. Δεκάδες άνθρωποι συναντιούνται κάθε μέρα με ένα πρόσωπο, βλέπουν τα χαρακτηριστικά του, τα αγκαλιάζουν ή και όχι. Οι κομμουνιστές γιατροί έχουν λοιπόν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να δείξουν τα χαρακτηριστικά τους σε πολύ κόσμο, κι αυτό προσωποποιείται. Ούτε ο Κοσιώνης, ούτε ο Πελετίδης, ο Χαραλάμπους κι άλλοι είμαστε διαφορετικοί από άλλους συντρόφους. Απλούστατα είναι η δουλειά του γιατρού, που δείχνει τα χαρίσματά του -που δεν είναι ατομικά αλλά της ιδεολογίας μας. Ο πιο εύκολος χώρος για να φανούν αυτά είναι των γιατρών. Δεν είναι ότι βγαίνουν περισσότεροι κομμουνιστές, οι συγκυρίες το φέρνουν.

Έχει περάσει όλη η Πάτρα από τα χέρια σας.

Πάρα πολύς κόσμος. Για θέματα υγείας και κοινωνικά. Δεν είναι απλή συνάντηση, αλλά συνάντηση με πολύ σοβαρά ζητήματα, για τη ζωή μας, τον πόνο μας. Ο άνθρωπος καταλαβαίνει τον άλλο με μια ματιά. Κι αυτό μετατρέπεται σε κοινωνική εκτίμηση. Αντί για εμένα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οποιοσδήποτε, έχουμε πολύ καλύτερους από μένα, αλλά ο κύκλος των επαφών τους είναι μικρότερος.