Γρηγόρης Ψαριανός – Τσακίζοντας την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς

Ο Γρηγόρης Ψαριανός κάποτε είχε δηλώσει σε συνέντευξή του πως είναι αποτυχημένος ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής, δημοσιογράφος, οικονομολόγος και επιχειρηματίας, αλλά “επιτυχημένος τουρίστας στα κόμματα”. Η αυτοσαρκαστική φλέβα το Ψαριανού βέβαια στεγνώνει γρήγορα όταν η επισήμανση του γίνεται από άλλους, όπως σε αυτό το χαρακτηριστικό στιγμιότυπο της “εισβολής” του τσολιά της “Ελληνοφρένειας” στο εκλογικό πάνελ του Άλφα το Γενάρη του 2015. Στην ερώτηση “Σε ποιο κόμμα είμαστε σήμερα;”, ο κουλ Γρηγόρης απαντά με βλέμμα απαξιωτικής περιφρόνησης. Στην τελική, όπως επανειλημμένα έχει ισχυριστεί σε διάφορες συνεντεύξεις του, δεν είναι ο ίδιος που αλλάζει, τα κόμματα είναι αυτά που αλλάζουν. Προς το χειρότερο, θα λέγαμε κι εμείς οι κακοπροαίρετοι, αλλά εδώ μιλάμε για απαιτητικό κοινό.

Γεννήθηκε στην Αθήνα σαν σήμερα και κατά δήλωσή του πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς ο πατέρας του δε στέριωνε σε καμία δουλειά. Έκανε διάφορες δουλειές μετά το σχολείο, μεταξύ των οποίων εκείνη του πλασιέ, του ταξιτζή αλλά και του μαθητευόμενου κρουπιέρη στο καζίνο της Πάρνηθας, δουλειά που δεν άσκησε ποτέ λόγω της υποχρεωτικής γραβάτας. Μπήκε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Πειραιώς, το σημερινό Πανεπιστήμιο Πειραιά, απ’όπου πήρε πτυχίο το 2015, μετά από 42 χρόνια, παρότι υπήρξε ένθερμος θιασώτης της διαγραφής των αιωνίων φοιτητών. Πιθανότατα βέβαια αναφερόταν μόνο σε όσους έχουν συμπληρώσει ολόκληρο αιώνα κι όχι μόνο σχεδόν μισό σε σχολή.

Εντάχθηκε στο Ρήγα, τη νεολαία του ΚΚΕ εσ. δηλαδή, γνωστός όμως άρχισε να γίνεται κατά βάση ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Ξεκίνησε από τον 9,84 κατόπιν πρότασης του διευθυντή του Γιάννη Τζανετάκου, ενώ αργότερα μετακινήθηκε στο Flash του Σωκράτη Κόκκαλη. Έκτοτε εργάστηκε σε σειρά σταθμών, με πιο πολυτάραχη την θητεία του στον best radio, προκαλώντας το προσωρινό κλείσιμο του σταθμού από το ΕΣΡ με πρόσχημα τις βωμολοχίες του παρουσιαστή στον αέρα.Στο κίνημα αλληλεγγύης στον Ψαριανό, που επί χρόνια έχτιζε μεθοδικά του προφίλ του “αιρετικού που τα λέει έξω απ’τα δόντια”, πρωτοστάτησε ο τότε πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος, μαζί με τον-τέως κολλητό του, όπως έχει πει – Αλέξη Τσίπρα ήταν σύμφωνα με τον ίδιο εκείνοι που το έπεισαν “στης βουλής τα έδρανα, αχ κι εγώ να έκλανα”, όπως έγραφε κάποτε για τις Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζίμη Πανούση.

Μετά από την απαραίτητη προεργασία στο ψηφοδέλτιο του Σύριζα “Ανοιχτή Πόλη” στις δημοτικές εκλογές του 2006, ο Ψαριανός εκλέγεται βουλευτής του Σύριζα στη Β’ Αθηνών το 2007, εγκαινιάζοντας την κομματική του περιπλάνηση, αρχικά στη ΔΗΜΑΡ, μετέπειτα στο Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και -εφόσον επιβεβαιωθούν τα σχετικά πρόσφατα ρεπορτάζ για κάθοδό τους στις επόμενες εκλογές μαζί με τον Γ. Αμυρά – στη ΝΔ. Ανακοίνωσε μάλιστα με δραματικό τρόπο την αποχώρησή του από το ΚΙΝΑΛ, (λίγες μέρες πριν αποχωρήσει το Ποτάμι απ’αυτό) δηλώνοντας πως έβαζε τέλος σε μια “αριστερή παρένθεση” μισού αιώνα.

Σε όσους κακοπροαίρετους αμφισβητούν πως ο Γρηγόρης υπήρξε ποτέ αριστερός αφιερώνουμε την παρακάτω δήλωση – τομή, λίγους μήνες πριν την προσχώρησή του στη ΝΔ, που κλείνει στόματα: “Υπάρχουν αυτοί που θέλουν η Ελλάδα να γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα κι αυτοί που θέλουν να παραμείνει για πάντα ‘Κατσαπλιαδιστάν’. Ελπίζω οι τελευταίοι να συντριβούν, οι δυνάμεις που λατρεύουν αυτή την αφρικανικού τύπου, ευρωπαΐζουσα Σοβιετία.” Βαθιά αριστερή εξάλλου ήταν και η τοποθέτησή του έναντι του Μεταξά και του Χίτλερ, με αφορμή την τοποθέτησή του έναν της ΧΑ, την οποία σιχαίνεται, αλλά αναγνωρίζει και τα επιτεύγματα των ιδεολογικών της προγόνων, γιατί έτσι είναι η τίμια αριστερά: “Υπήρχαν εκατομμύρια Έλληνες που θαύμαζαν τον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος παρεμπιπτόντως, έκανε έργα, καθιέρωσε το 8ωρο, έφτιαξε το ΙΚΑ, έκανε μια σοβαρή λαϊκίζουσα πολιτική. Κι ο Χίτλερ άλλωστε από ένα λαϊκό κίνημα ξεκίνησε, αριστερά συνθήματα είχε στην αρχή και παντού είχε το λαό μπροστά.” Μπορεί λοιπόν να τον χωρίζουν κάποιες μικρολεπτομέρειες με το κόμμα του Άδωνι και του Βορίδη, π.χ στο ζήτημα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών, βλέπουμε όμως ότι στα σοβαρά θέματα η ομοψυχία είναι αξιοθαύμαστη και δημιουργεί ελπίδες πως επιτέλους ο βουλευτής βρήκε το απάνεμο λιμάνι που χρειαζόταν.

Κλείνουμε με μια αγαπημένη πανελική (sic) στιγμή του Ψαριανού με το Θανάση Παφίλη, πριν τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015, όπου ο -ίσως όχι και τόσο νηφάλιος – ευρωπαϊστής νόμισε πως βρήκε την ευκαιρία για επίδειξη πνεύματος. πολλαπλασιάζοντας επί τρία των αριθμό των 222 βουλευτών που είχαν ψηφίσει το τρίτο μνημόνιο:

Χρόνια πολλά Γρηγόρη, κι αν τελικά κι η ΝΔ αποδειχθεί κατώτερη των προσδοκιών σου, ευχόμαστα ολόψυχα να κατοστήσεις τα κόμματα, μέχρι το τελικό καταστάλαγμα.