Θα γίνω Βραζιλιάνος με το χουνταίο μου – Νίκη της Ακροδεξιάς στη Βραζιλία, κρίσιμος ο β’ γύρος

Άνετη νίκη για τον ακροδεξιό υποψήφιο Ζαΐρ Μπολσονάρου σήμανε ο πρώτος γύρος των χτεσινών προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία, στην πιο πολωμένη κατά κοινή ομολογία αναμέτρηση μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας. Παρά το 46% των ψήφων που συγκέντρωσε, δε δίστασε να κάνει λόγο για νοθεία στα ηλεκτρονικά συστηματα ψηφοφορίας, που απέτρεψαν την εκλογή του από την πρώτη Κυριακή, όπως ισχυρίζεται, κινητοποιώντας και τους οπαδούς του σε αντίστοιχη κατεύθυνση.

Ο βασικός ανθυποψήφιός του, Φερνάντο Αντάτζι, περιορίστηκε περίπου στο 29%, ως άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, καθώς πριν ένα μήνα κλήθηκε να αντικαταστήσει το φυλακισμένο πρώην Πρόεδρο της χώρας, Λούλα ντα Σίλβα, που εκτίει ποινή φυλάκισης 12 ετών για διαφθορά. Ενδιαφέρον παρουσιάζει πως ως τότε οι δημοσκοπήσεις έδειχναν μπροστά το Λούλα, χάρη στο προσωπικό χάρισμα που εξακολουθεί να ασκεί επίδραση σε σημαντική μερίδα ψηφοφόρων. Κι αυτό παρά τη μεγάλη δυσαρέσκεια του λαού με την πολιτική του κόμματος Εργαζομένων του Λούλα και ιδίως τη διακυβέρνηση της διαδόχου του Ντίλμα Ρούσεφ, που δεν κατάφερε καν να εκλεγεί στην περιφέρεια Μίνας Ζεράις, σε αυτήν την αναμέτρηση.

Η επιτυχία του Μπολσονάρου δεν οφείλεται μόνο στη χρεοκοπία του “πρότυπου αναδιανομής” όπως είχε χαρακτηρίσει κάποτε ο Τσίπρας τη Βραζιλία της Ρούσεφ, εξάλλου έκτοτε μεσολάβησε και η αυταρχική διακυβέρνηση του “δοτού” πρωθυπουργού Τεμέρ, αλλά ενισχύθηκε από την επίθεση που δέχτηκε ο ακροδεξιός υποψήφιος από ψυχολογικά διαταραγμένο άτομο πριν λίγες βδομάδες. Ο Μπολσονάρου, πρώην λοχαγός του βραζιλιάνικου στρατού και νοσταλγός της χούντας (1964-1985), βάσισε την εκστρατεία του σε εξαγγελίες για πάταξη της διαφθοράς και της εγκληματικότητας, που είναι από τις υψηλότερες παγκοσμίως, υποσχόμενος παραπέρα στρατιωτικοποίηση της δημόσιας ζωής και νεοφιλελεύθερα μέτρα. Αίσθηση είχε προκαλέσει η δήλωσή του πως “όλοι οι αριστεροί πρέπει να τουφεκιστούν”, ενώ ο υποψήφιος αντιπρόεδρός του, απόστρατος αξιωματικός Χάμιλτον Μοουράου, καίτοι ιθαγενούς καταγωγής, έχει κάνει επανειλημμένα ρατσιστικές δηλώσεις για “νωθρότητα των ιθαγενών” και “ατιμία των μαύρων”, ενώ αναφερόμενος στον εγγονό του την παραμονή των εκλογών, επικαλέστηκε την εμφάνισή του, για να κάνει λόγο για “λεύκανση της φυλής”.

Παρουσιάζει ενδιαφέρον βέβαια ότι ο τιμητής της διαφθοράς Μπολσονάρου αναδεικνύεται σε πρωταθλητή νεποτισμού, με τη συναίνεση του εκλογικού σώματος ασφαλώς, καθώς δου γιοι του, ο Φλάβιο και ο Εντουάρντο, κατέλαβαν από μια κοινοβουλευτική έδρα Γερουσιαστή, ο δεύτερος μάλιστα με το απόλυτο ρεκόρ ψήφων, παίρνοντας σταυρό προτίμησης από 1,8 εκατομμύρια πολίτες στο Σάου Πάουλου. Η ψήφος στον Μπολσονάρου έχει και ταξικά χαρακτηριστικά ως ένα βαθμό, με τον υποψήφιο να συγκεντρώνει ποσοστά άνω του 50% στις πλουσιότερες περιοχές της χώρας, το στρατοκρατούμενο Ρίο ντε Ζανέιρου και το Σάου Πάουλου.

Πλέον όλα θα κριθούν στο β’ γύρο, με τον Αντάτζι να κάνει ήδη έκκληση για “προάσπιση της δημοκρατίας”, σε μία ακόμα εκδοχή εγκλωβισμού των λαϊκών συνειδήσεων σε ένα ρηχό “αντιφασισμό”, ελλείψει και μιας πραγματικά ριζοσπαστικής εναλλακτικής, καθώς το ΚΚ Βραζιλίας στηρίζει παραδοσιακά τη συμμαχία με το Κόμμα Εργαζομένων.