Τρίτη 9 Οκτώβρη 2018 – Τι… παίζει σήμερα;

Θέατρο

«Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι», στον Τεχνοχώρο Cartel

«… Γι’ αυτόν τον λόγο σάς πλησιάζω, παρά την ώρα που είναι η ώρα όπου κανονικά ο άνθρωπος και το ζώο ρίχνονται άγρια ο ένας πάνω στο άλλο, πλησιάζω, εγώ, εσάς, με τα χέρια ανοιχτά και τις παλάμες στραμμένες προς εσάς, με την ταπεινότητα εκείνου που προσφέρει απέναντι σε εκείνον που αγοράζει, με την ταπεινότητα εκείνου που κατέχει απέναντι σε εκείνον που ποθεί…»

Tο αριστουργηματικό θεατρικό έργο «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του Γάλλου συγγραφέα Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, από τις 8 Οκτωβρίου, στον Τεχνοχώρο Cartel.

Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη και σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα και θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9 μμ, μέχρι και τις 29 Ιανουαρίου 2019.

Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά διεθνώς θεατρικά έργα του Κολτές, o οποίος ανανέωσε όσο κανείς το σύγχρονο Γαλλικό και διεθνές θέατρο.

Σε μια συνέντευξή του στην COLETTE GODARD ο Κολτές είχε πει για τη «μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι»: «Στην αρχή είχα σκεφτεί να φέρω αντιμέτωπους έναν τραγουδιστή των μπλουζ κι έναν πανκ. Δύο απόψεις για τη ζωή εντελώς αντίθετες, κι αυτό είναι που έχει σημασία. Όταν η απόσταση ανάμεσα σε δυο πρόσωπα είναι τόσο μεγάλη, τι μένει; Η διπλωματία, δηλαδή η γλώσσα. Συνομιλούν ή αλληλοσκοτώνονται. Άρα λοιπόν συνομιλούν, όμως το ότι αλληλοπροσεγγίζονται δεν οφείλεται στο ότι εγκιβωτίζονται ο ένας μέσα στον άλλον. Όταν είδα την ταινία του Τζάρμους «Στην παγίδα του νόμου», αναγνώρισα τον εαυτό μου στις σχέσεις του Tom Waits και του John Lurie, που χωρίς να το θέλουν έχουν βρεθεί μαζί. Αυτό που συμβαίνει ανάμεσά τους είναι κάτι το μυστηριώδες, σαν ένας αγώνας πυγμαχίας. Βάζουν δυο ανθρώπους πάνω σ’ ένα ρινγκ κι αυτοί πρέπει ν’ αγωνιστούν και να νικήσουν. Δυο πρόσωπα που δεν γνωρίζουν το ένα το άλλο, χτυπιούνται μέχρι θανάτου μπροστά στο κοινό, ζουν πράγματα που υπερβαίνουν το ερωτικό πάθος. Απέναντι στον αντίπαλο, απογυμνώνονται, υποφέρουν όπως ποτέ άλλοτε. Αυτοί οι άνθρωποι, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουν φτάσει στον πάτο. Είναι δυνατοί. Δεν έχουν πλέον ούτε αυταπάτες, ούτε πίστη. Πράγμα που τους επιτρέπει να έχουν ασύλληπτες φιλοδοξίες, τρελές αλλά πολύ συγκεκριμένες ελπίδες. Εμείς θέλουμε την υπέρβαση, εδώ ακριβώς στην επίγεια ζωή. Την υπέρβαση για μία και μόνο στιγμή. Τη θυσία για ένα άμεσο αποτέλεσμα. Έτσι είναι τα θεατρικά μου πρόσωπα, τους ανεβαίνει η αδρεναλίνη, και ορμούν, έστω κι αν δεν πιστεύουν στο αποτέλεσμα.»

Ο Κώστας Ζάπας γράφει στο σκηνοθετικό του σημείωμα «Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»

Ερμηνεύουν: ο Δημήτρης Γεωργαλάς, πρωταγωνιστής του Πατρίς Λεκόντ στην ταινία «Το κορίτσι στην γέφυρα» με τους Βανέσα Παραντί και Ντάνιελ Οτέιγ και ο νεαρός ηθοποιός Θάνος Κώτσης.

Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή του κινηματογραφικού παραγωγού Γρηγόρη Αθανασίου της Minus Pictures Films και της Ομάδας Cartel.

Η μετάφραση είναι του συγγραφέα και μεταφραστή Δημήτρη Δημητριάδη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Μαρία Καραθάνου, πρόσφατα βραβευμένη για την δουλειά της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ AIFF.  Τους φωτισμούς της παράστασης έχει σχεδιάσει ο διευθυντής φωτογραφίας Μιχάλης Μπούρης. Βοηθός παραγωγής η Ελλη Τσιτσιπά. Το sound design επιμελήθηκε ο Ηλίας Φλάμμος. Φωτογραφίες Στέφανος Κοσμίδης.

Χορηγοί επικοινωνίας της παράστασης το Γαλλικό Ινστιτούτο της Ελλάδας και η Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα καθώς και οι Εκδόσεις Αγρα, από τις οποίες κυκλοφορεί και το ομώνυμο θεατρικό έργο του Κολτές.

Συγγραφέας Bernard-Marie Koltes

Είναι ένας από τους σημαντικότερους και ευρέως παιγμένους γάλλους θεατρικούς συγγραφείς. Αναδύθηκε αμέσως ως η πιο χαρακτηριστική και δραματική φωνή που ανανέωσε το γαλλικό και το διεθνές θέατρο.Ο Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, γεννημένος σε μια μεσοαστική οικογένεια στο Μετζ το 1948, ανακαλύπτει για πρώτη φορά τη μαγεία του θεάτρου στα 20 χρόνια του, συγκλονισμένος από την ερμηνεία της ηθοποιού Μαρί Καζαρές στη Μήδεια. Τα έργα του Κολτές είναι από τα πλέον γνωστά και ο ίδιος βρίσκεται ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς θεατρικούς συγγραφείς του κόσμου, έχοντας δει όλα τα δημιουργήματά του να ανεβαίνουν επί σκηνής. Πέθανε το 1989 στο Παρίσι.

Σκηνοθέτης Κώστας Ζάπας

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Κώστας Ζάπας

Η ταινία του «Μικρές ελευθερίες» χρηματοδοτήθηκε από την εταιρία παραγωγής του Λαρς φον Τριερ ZENTROPA. Χαρακτηρίστηκε ως «ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους διεθνείς σκηνοθέτες του σινεμά του δημιουργού» ( Cineuropa), o Guardian τον θεωρεί ως «έναν από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής νέας κινηματογραφικής γενιάς», η γαλλική L’Humanite αναφέρει τον Κώστα Ζάπα ως «την ελληνική εξαίρεση» και η λατινοαμερικανική Pagina/12 τον χαρακτήρισε ως «την πιο εκρηκτική φλέβα το εξαίρετου νέου ελληνικού κινηματογραφικού κύματος». “Ο Κώστας Ζάπας, φέρνει αντιμέτωπη την ελληνική κοινωνία με τις πραγματικά εφιαλτικές της πράξεις – τις πράξεις που κανένας δεν τολμά να αναφέρει” όπως σημειώνεται στην μονογραφία των εκδόσεων I.B.Tauris, Realism in Greek cinema. Ενώ για το έγκριτο αμερικανικό Cinema Journal το έργο του Κώστα Ζάπα συγκρίνεται με το έργο των Antonin Artaud και Jonas Mekas. Σε μια σε εκ βαθέων ανάλυση του διενή τύπου η ταινία «Η Ανταρσία της Κόκκινης Μαρίας» συγκρίνεται τιμητικά με το έργο των Jack Smith, Russ Meyer, John Waters, Andy Warhol καθώς και του Gregg Αράκι. Το 53ο TIFF παρουσίασε ένα αφιέρωμα στον Κώστα Ζάπα, προβάλλοντας όλες τις ταινίες του. Οι ταινίες του έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ με εξαιρετικές κριτικές και έχουν διανεμηθεί εκτός Ελλάδας. Εχει επίσης δημοσιεύσει δύο μυθιστορήματα, “Μπλε Καρδιά” (Εκδόσεις Κέδρος, 2001) και “Φράνκενστάιν REC” (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014)

Μεταφραστής Δημήτρης Δημητριάδης

Ο μεταφραστής του έργου Δημήτρης Δημητριάδης

Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ’ το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, “Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά”, το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatred’ Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το “Πεθαίνω σαν χώρα”, το πρώτο του πεζογράφημα, κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των JeanGenet, GeorgesBataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerardde Nerval, Balzac, Bernard-MarieKoltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, TennesseeWilliams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα.

ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΚΑΜΠΩΝ ΜΕ ΒΑΜΒΑΚΙ

Συντελεστές:

Συγγραφέας  Μπερνάρ-Μαρί Κολτές

Σκηνοθεσία Κώστας Ζάπας

Μετάφραση Δημήτρης Δημητριάδης

Σκηνικά – κοστούμια  Μαρία Καραθάνου

Φωτισμοί Μιχάλης Μπούρης

Βοηθός παραγωγής Ελλη Τσιτσιπά

Sound design Ηλίας Φλάμμος

Φωτογραφίες Στέφανος Κοσμίδης

Σχεδιασμός αφίσας: Βασίλης Τίκος

Επικοινωνία: Σοφία Αδαμίδου

Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μμ // Διάρκεια: 75΄

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ γενική είσοδος, 8 ευρώ μειωμένο, 5 ευρώ για ανέργους.

Προπώληση: www.viva.gr

Τόπος: Τεχνοχώρος Cartel (Μικέλη 4 & Αγ. Άννης Βοτανικός -Στάση μετρό Ελαιώνας- τηλ. 693 989 8258)

Facebook page: https://www.facebook.com/CartelTexnoxoros

Website: http://www.carteltexnoxoros.com

«Άγριος Σπόρος», στο Θέατρο Επί Κολωνώ

Η πετυχημένη παράσταση της Ομάδας Νάμα, Άγριος Σπόρος του Γιάννη Τσίρου, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, συνεχίζεται στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ για 4η συνεχόμενη χρονιά.

Κοινωνικό δράμα με πικρό χιούμορ στο παρακμιακό πλαίσιο ενός ελληνικού επαρχιακού τοπίου. Ένα τοπίο όπου η ανυπακοή σε διατάξεις και νόμους αποτελεί καθημερινή άσκηση επιβίωσης, όπου οι τυχόν κατηγορούμενοι δεν κατανοούν ποτέ με ακρίβεια τους λόγους για τους οποίους κατηγορούνται και όπου οι προκαταλήψεις, όπως όλων μας άλλωστε, μετατρέπουν μισές αλήθειες σε ακράδαντα κατηγορητήρια.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:

Με την αυτοσχέδια καντίνα που έστησε ο Σταύρος σε μια απόμερη παραλία προσπαθεί να φέρνει βόλτα τα χρέη που τον έχουν ζώσει πουλώντας σουβλάκια τα καλοκαίρια στους λιγοστούς τουρίστες. Όμως η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός νεαρού γερμανού θα φέρει φέτος τα πάνω κάτω. Οι σε βάρος του υποψίες απ’ τους γερμανούς που κατέφθασαν στην περιοχή διχάζουν στην αρχή το χωριό, αλλά όλοι σιγά-σιγά θα θυμηθούν ότι η καντίνα είναι αυθαίρετη, το φυσικό τοπίο παραβιάζεται, η γεννήτρια δημιουργεί ηχορύπανση, το χοιροστάσιό του, που βρωμάει, δεν έχει και άδεια και… πάει λέγοντας. Άσε που αυτός είναι κι ο σφάχτης της περιοχής. Οι υποψίες που με τα συμφραζόμενα και τις προκαταλήψεις έγιναν βεβαιότητες θα μείνουν μετέωρες όταν οι έρευνες θα στραφούν αλλού. Τίποτα όμως δεν θα είναι όπως πριν. Μόνο η ακλόνητη πεποίθηση του Σταύρου, που θα παλεύει αενάως με νύχια και με δόντια, πως οι άλλοι ευθύνονται για όλα.

Παραγωγή: Ομάδα Νάμα
Κείμενο: Γιάννης Τσίρος
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, Κοστούμια, Δ/νση Παραγ.: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Δημήτρης Στουπάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Περίκλεια Χονδροπούλου

Δημόσιες Σχέσεις/Βοηθός Παραγωγής: Μαρία Αναματερού

Διανομή
Σταύρος: Τάκης Σπυριδάκης
Χαρούλα: Χριστίνα Μαριάννου
Αστυνομικός: Ηλίας Βαλάσης

Εισιτήρια: viva.gr — Μειωμένα εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε μόνο από το ταμείο του θεάτρου.

Facebook Page Θέατρο Επί Κολωνώ: https://www.facebook.com/epikolono.gr/

Δήμος Πατρέων: Έχουμε ιστορία, έχουμε αγώνες και θυσίες. Ποτέ πια φασισμός! – 74 χρόνια από την απελευθέρωση της Πάτρας

Ο Δήμος Πατρέων διοργανώνει και φέτος, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, πολύμορφες εκδηλώσεις για τα 74 χρόνια από την απελευθέρωση της Πάτρας από την γερμανική κατοχή. Τιμά τους αγώνες του πατραϊκού λαού που αντιστάθηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και των ανταρτών του 12ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, που μπήκαν ελευθερωτές στην πόλη, μετά από σκληρές μάχες με την γερμανική φρουρά και τους ντόπιους συνεργάτες τους, δοσίλογους και ταγματασφαλίτες.

Από την αρχή της θητείας της η σημερινή Δημοτική Αρχή ανέδειξε τη σημαντική ιστορική επέτειο της απελευθέρωσης της Πάτρας, πρωτεύουσας του Μοριά, που πρώτος απελευθερώθηκε από το γερμανικό ζυγό.

Μια επέτειος που συνειδητά είχε υποβαθμιστεί από το κράτος και τις προηγούμενες Δημοτικές Αρχές, μια επέτειος που τα επίσημα ιστορικά βιβλία που διδάσκονται στα σχολεία την αποσιωπούν.

Όπως αναφέρει ο Ηλίας Παπαστεριόπουλος στο βιβλίο του «Η απελευθέρωση της Πάτρας»: «Ήταν το 12ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ που έδωσε όλες τις μάχες και χρειάστηκαν σκληροί και διαρκείς αγώνες για να εξουδετερωθούν οι κατακτητές και οι ταγματασφαλίτες στην Αχαΐα και να φτάσουν οι δυνάμεις των ανταρτών να δώσουν την τελική μάχη μέσα στην πόλη. Κύριο μέλημα του ΕΛΑΣ, αναφέρει, «ήταν η απελευθέρωση χωρίς θυσίες και καταστροφές της πόλης, αναίμακτα», γι’ αυτό, όλο το Σεπτέμβρη του ‘44 βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για να αποχωρήσουν οι Γερμανοί, χωρίς σφαγή και χωρίς την ανατίναξη του λιμανιού. Ζήτησε από τα Τάγματα Ασφαλείας να παραδοθούν στην αγγλική δύναμη».

Η ιστορία και οι ιστορικοί της πόλης έχουν δώσει με κάθε λεπτομέρεια το ιστορικό των τελευταίων ημερών για την απελευθέρωση της Πάτρας.

Την 1η Οκτώβρη το 12ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με διοικητή τον Χρ. Γαλανόπουλο αρχίζει την επιχείρηση κατάληψης της Πάτρας. Ύστερα από σκληρές μάχες μέσα στην πόλη, στις 4 Οκτώβρη 1944, στις 6 το πρωί, οι καμπάνες αναγγέλλουν τη λευτεριά, και το τέλος της σκλαβιάς. Οι απελευθερωτές, τα τμήματα του ΕΛΑΣ, παρελαύνουν στην ελεύθερη Πάτρα και  οι κάτοικοι, που γέμισαν τους δρόμους, υποδέχονται με λουλούδια και εκδηλώνουν τα αισθήματά τους προς τους ταλαιπωρημένους αγωνιστές των βουνών. Στις μάχες για την απελευθέρωση της Πάτρας, έπεσαν ο ΕΛΑΣίτης λοχίας Γιώργος Ράμμος, στη διασταύρωση Γερμανού και Ηλείας και ο ΕΠΟΝίτης Ορέστης Βασιλακόπουλος.

Ο πατραϊκός λαός, σε όλη τη διάρκεια της κατοχής, δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να αγωνίζεται ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό, παρά τις μεγάλες θυσίες, όπως ο απαγχονισμός των 11 αγωνιστών του ΕΑΜ στα Ψηλά Αλώνια, το Μπλόκο των Προσφυγικών και τις εκτελέσεις στο κτήμα Μουρτζούχου,  τις φυλακίσεις αγωνιστών στο σημερινό 11ο Δημοτικό Σχολείο, τις φυλακές Μαργαρίτη κάτω από το παλιό Δημοτικό Νοσοκομείο και το κολαστήριο των SS (Κανακάρη και Βότση).

Οι φετινές εκδηλώσεις με διοργανωτή τον Πολιτιστικό Οργανισμό, περιλαμβάνουν:

Τετάρτη 3 Οκτώβρη, 6-8 μ.μ., στην Achaia Clauss, εκδήλωση- περιήγηση στα υπόγεια, που έμειναν την παραμονή αντάρτες του ΕΛΑΣ, με τίτλο: «Νυχτερινή Περίπολος», η προηγούμενη μέρα της απελευθέρωσης της Πάτρας και χαιρετισμό από τον Πρόεδρο του Πολιτιστικού Οργανισμού, Τάκη Πετρόπουλο.

Η οινοποιία παραχωρώντας πολύτιμο αρχειακό υλικό στηρίζει τη διοργάνωση της εκδήλωσης.

(Αναχώρηση λεωφορείων 5.45 μ.μ. από Πλατεία Γεωργίου).

Πέμπτη 4 Οκτώβρη

-10.00 π.μ., Δοξολογία στη Μητρόπολη με συμμετοχή Σχολικών Τμημάτων.

-11.00 π.μ., Κατάθεση στεφάνων στα Ψηλά Αλώνια, στο Μνημείο των 11 απαγχονισθέντων αγωνιστών και ομιλία από τη Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, Κατερίνα Γεροπαναγιώτη.

-8.00 μ.μ., εκδήλωση στην Πλατεία Γεωργίου με ομιλία από τον Δήμαρχο, Κώστα Πελετίδη και μουσική παράσταση από την «χορωδία ΑΝΤΗΧΩ», το Χορευτικό Τμήμα του Πολιτιστικού Οργανισμού και τη Λαϊκή Ορχήστρα του.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ

Παράλληλα, ο Δήμος Πατρέων, σε συνεργασία με την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδας προγραμματίζει σειρά δράσεων στο πλαίσιο του εορτασμού για την απελευθέρωση της Πάτρας, για να ενημερωθούν οι μαθητές και οι μαθήτριες και να γνωρίσουν τα γεγονότα της περιόδου της γερμανικής κατοχής και της απελευθέρωσης. Έχουν προγραμματιστεί για το διάστημα από 8 έως 12 Οκτώβρη εκδηλώσεις στο χώρο των σχολείων, με παρουσίαση ντοκουμέντων με κείμενα, χρονικό και οπτικοακουστικό υλικό για την απελευθέρωση.

Από την Παρασκευή 5 έως και την Παρασκευή 12 Οκτώβρη, διοργανώνονται ιστορικοί περίπατοι των μαθητών και μαθητριών σε χώρους όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα και οι μάχες για την απελευθέρωση της πόλης:

-Κτήμα Μουρτζούχου, βίλα Λυμπερόπουλου, Παντοκράτορας, Γερμανού και Ηλείας, όπου έπεσε ο λοχίας του ΕΛΑΣ, Γιώργος Ράμος.

-Κάστρο, εποπτεία λιμανιού, Παντοκράτορας, Ψηλά Αλώνια.

-Σχολικό συγκρότημα Δροσιάς, Προσφυγικά, Ψηλά Αλώνια, Δημαρχείο, πλατεία Γεωργίου.

Έκθεση

«Στενή κι αδιάβατος, τραχεία η οδός. Νίκος Πλουμπίδης 1902- 1954» – Έκθεσης του Ιδρύματος της Βουλής με αρχειακό υλικό για τον Νίκο Πλουμπίδη

Η έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής περιλαμβάνει ποικίλα τεκμήρια της περιόδου (φωτογραφίες, έγγραφα, έντυπα κ.ά.), καθώς και πολλά προσωπικά αντικείμενα του Νίκου Πλουμπίδη, όπως το χαρακτηριστικό λευκό κουστούμι που φορούσε κατά τη διάρκεια της δίκης του. Τα τεκμήρια προέρχονται από τη συλλογή του καθηγητή Δημήτρη Πλουμπίδη, τις συλλογές της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, τα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, το Ιστορικό Αρχείο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και την Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος.

Εγκαινιάστηκε την Τρίτη 2 του Οκτώβρη η έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία “Στενή κι αδιάβατος, τραχεία η οδός. Νίκος Πλουμπίδης 1902-1954”

Η έκθεση εντάσσεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα ελεύθερη»

Την έκθεση για τον Νίκο Πλουμπίδη επισκέφθηκε και ξεναγήθηκε σ’ αυτήν από τους επιμελητές της ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.

Διάρκεια έκθεσης: 2 Οκτώβρη 2018 – 13 Γενάρη 2019 

Χώρος εκδηλώσεων της Βουλής των Ελλήνων: Αμαλίας 22 -24 (είσοδος από οδό Σουρή) 

Ώρες λειτουργίας: καθημερινά, 10.00 – 19.00). Είσοδος ελεύθερη για το κοινό.

«Τιμή μου εγώ, πάνω από όλα, έχω την τιμή του Κόμματος». Λόγια του Νίκου Πλουμπίδη, που στις 14 Αυγούστου 1954, εκτελέστηκε στη θέση Αγία Μαρίνα στο Δαφνί. Οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν: «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ, αντιμετώπισε με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος» και «δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του».

Ο Νίκος Πλουμπίδης συνελήφθη στις 25 Νοέμβρη του 1952. Η δίκη του ξεκίνησε στις 24 Ιούλη 1953. Μαζί του δίκαζαν ερήμην και τους Ν. Ζαχαριάδη, Γ. Ιωαννίδη, Β. Μπαρτζιώτα, Μ. Πορφυρογένη, Π. Ρούσο, Λ. Στρίγγο, Μ. Βλαντά, Γ. Βοντίτσιο – Γούσια κ.ά. Βασική κατηγορία ήταν η «παράβαση» του ΑΝ 375 της μεταξικής δικτατορίας περί κατασκοπείας. Η δίκη ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα 3 Αυγούστου του 1953, με την έκδοση της απόφασης. Ο Πλουμπίδης και η καθοδήγηση του ΚΚΕ καταδικάστηκαν δύο φορές σε θάνατο.

Οπως για τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, έτσι και για τον Πλουμπίδη δολοφόνοι ήταν η αστική τάξη σε συνεργασία με τους Αμερικανούς συμμάχους της.

Στις 25/7/1952, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο – σε μεγάλο βαθμό – και σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς.

Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε, αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. Στην άδικη κατηγορία ο Νίκος Πλουμπίδης απάντησε γράφοντας: «Τιμή μου εγώ πάνω απ’ όλα έχω την τιμή του Κόμματος (…) Εγώ εκείνα που δίδασκα τα εφάρμοζα πρώτος εγώ. Ημουν πιστός στο Κόμμα τότε που με ανέβαζε στα ανώτατα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που, καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα, με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής.

Ο εχθρός δουλεύει και δουλεύει με πολλά μέσα για να διαλύσει το Κόμμα, να σπείρει τη σύγχυση στις μάζες και να στρέψει τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος ενάντια στην ηγεσία. Αυτό που επείγει δεν είναι η ανασκευή της κατηγορίας. Αυτό θα το κάνει το Κόμμα αργότερα, αλλά η διαφύλαξη της ενότητας του Κόμματος και της εμπιστοσύνης στην ηγεσία του Κόμματος (…) Κρατιέμαι με τα δόντια στη ζωή και θα δώσω ακόμα δύο μάχες. Τη μάχη της δίκης και τη μάχη του εκτελεστικού αποσπάσματος (…) Πάντως, πιστεύω ότι το Κόμμα θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημα».

Η 9η Ολομέλεια (1958) διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει την κατηγορία του προβοκάτορα και του χαφιέ και αποφάσισε την αποκατάστασή του.

Εικαστικά

 “Δαχτυλιδόπετρες, κρυφή γοητεία”

Κινηματογράφος

Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών – Μια ταινία των Ξενοφώντα Βαρδαρού και Γιάννη Ξύδα

Καθημερινές προβολές στο Τριανόν: Πέμπτη 4 έως Τετάρτη 10 Οκτωβρίου στις 22.30

Διάρκεια: 72 λεπτά / Έτος: 2018

Ένα ντοκιμαντέρ για την ΕΑΜική Αντίσταση την περίοδο της Κατοχής στην Αθήνα. 14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ένας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους. Ένα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Γιάννης Ξύδας
Έρευνα – Σενάριο: Γιάννης Ξύδας
Αφήγηση: Ρήγας Αξελός
Δ/νση φωτογραφίας – Μοντάζ: Ξενοφώντας Βαρδαρός
Ηχοληψία – Μιξάζ: Ανδρέας Γκόβας
Πρωτότυπη μουσική: drog_A_tek
Κάμερα: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Χρήστος Πανάγος
Μετάφραση – Υποτιτλισμός: Ηλίας Διάμεσης
Γραφιστική επιμέλεια: Κώστας Μηναϊδης

Επικοινωνία – Απομαγνητοφωνήσεις: Σέβη Σαλαγιάννη
Παραγωγή: Ομάδα Συλλογική Μνήμη

Σύνοψη

Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας.

Από την περίοδο του λιμού του ’41-’42, τα συσσίτια των λαϊκών επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, τις μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, τις μάχες του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στις συνοικίες, την ίδρυση του ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, τις παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την απελευθέρωση της Αθήνας οι πρωταγωνιστές συνθέτουν ένα μωσαϊκό εμπειριών, αγώνων και προσδοκιών για το πώς επέλεξαν να συγκρουστούν με την ηττοπάθεια και τη συνεργασία με τον ναζισμό-φασισμό.

Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό, πρωτότυπη μουσική των drog_A_tek και πλάνα του σήμερα μέσα από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας.

“…στου πολέμου την αντάρα όλοι μας αδελφωμένοι, είμαστε φωτιά που λάμπει μες στη γη τη ρημαγμένη… κι απ’ της νιότης μας την φλόγα θε να λάμψουν όλα γύρω, γιατί έλαχε στη νιότη της ελευθεριάς ο κλήρος.”

(αντιστασιακό τραγούδι της εποχής)

Έλαβαν μέρος (με αλφαβητική σειρά)

Βαλιμίτης Δημήτρης

Βοσκοπούλου Κουβά Μαρία

Ζαμάνος Στέλιος

Ζαχαρίας Μάνος

Κατιμερτζής Γιώργος

Μαραγκουδάκης Κώστας

Μπαλάνος Νίκος

Νικηφοράκης Ζάχος

Νικολάου Έλλη

Ντερμιτζόγλου Βαγγέλης

Παπαδημητρίου Γιώργος

Πετροπούλου Ζωή

Σφακιανάκης Νίκος

Σαββατιανού Ελένη

Στοιχεία επικοινωνίας:

[email protected]

https://athenspartisans.wordpress.com/

https://www.facebook.com/athenspartisans/

Ο Πατέρας του Στρατιώτη: Η επική ταινία του Rezo Chkheidze, ένα από τα αριστουργήματα του Σοβιετικού κινηματογράφου – Από 27/9 σε επανέκδοση από τη NEW STAR

Ο Πατέρας του Στρατιώτη (Jariskatsis mama)
Σοβιετική Ένωση – 1965 – 83’- Έγχρωμο – Α/Μ

Σκηνοθεσία: Rezo Chkheidze – Σενάριο: Suliko Jgenti

Πρωταγωνιστούν: Sergo Zakariadze, Vladimir Privaltsev, Aleksandr Nazarov

Όταν το 1964 ο σκηνοθέτης Rezo Chkheidze ετοίμαζε την επική ταινία του ίσως να μην είχε φανταστεί και ο ίδιος πόσο αριστουργηματική θα ήταν και πόσο διαχρονική.

Μια από τις καλύτερες ταινίες για τον πόλεμο του Σοβιετικού λαού εναντίον του φασισμού. Μια πραγματικά συγκινητική ιστορία που σκηνοθετεί ο Rezo Chkheidze με μοναδικό τρόπο, ώστε η ταινία να χαρακτηρίζεται έως σήμερα ως ένα από τα αριστουργήματα του Σοβιετικού κινηματογράφου.

Η σκληρότητα του πολέμου πάνω στους ανθρώπους, που μπορούν να είναι τόσο δημιουργοί, όσο και καταστροφείς, φανερώνεται μέσα από τη δραματική ιστορία ενός ηλικιωμένου αγρότη από τη Γεωργία. Ο γέρος βρίσκεται στο δρόμο για το νοσοκομείο, όπου νοσηλεύεται ο στρατιώτης γιος του.

Όμως πριν εκείνος καταφέρει να φτάσει εκεί, ο γιος του έχει ήδη φύγει για το μέτωπο. Ο πατέρας, χωρίς να μπορεί να επιστρέψει πίσω στο χωριό του, μαζί με το Σοβιετικό στρατό θα φτάσει μέχρι το Βερολίνο, μέχρι τη νίκη κατά του φασισμού.

***

Προβάλλεται για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους το δεύτερο μέρος της ταινίας του Στίβεν Σόντερμπεργκ για τη ζωή του θρυλικού επαναστάτη Τσε Γκεβάρα,«Τσε: Ο επαναστάτης» (2008).

Αμέσως μετά την Κουβανική Επανάσταση, ο Τσε είναι πιο διάσημος από ποτέ. Ξαφνικά τα ίχνη του χάνονται μέχρι που εμφανίζεται στη Βολιβία. Εκεί θα οργανώσει μια μικρή ομάδα από Κουβανούς συντρόφους και Βολιβιανούς νεοσύλλεκτους με σκοπό να ξεκινήσουν τη μεγάλη επανάσταση της Λατινικής Αμερικής. Η Βολιβιανή επιχείρηση καταλήγει σε αποτυχία και οδηγεί τον Τσε στον θάνατο.

Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ

Παραγωγή: Λόρα Μπίκφορντ, Μπενίσιο Ντελ Τόρο

Σενάριο: Πίτερ Μπάκμαν

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πίτερ Άντριους

Σχεδιασμός Παραγωγής: Αντσόν Γκόμεζ

Μουσική: Αλμπέρτο Ιγκλέσιας

Με τους: Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Κάρλος Μπαρδέμ, Ντεμιάν Μπισίρ, Χοακίμ Ντε Αλμέιντα, Εντουάρντ Φερνάντεζ, Μαρκ-Αντρέ Γκροντέν, Όσκαρ Χαενάδα, Καλίλ Μέντεζ, Ελβίρα Μίνγκεζ, Ματ Ντέιμον, Τζόρντι Μογιά, Φράνκα Ποτέντε.

Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ

Διάρκεια: 131′

Έτος Παραγωγής: 2008.

«Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Πηγή αστείρευτης έμπνευσης και αιτία βαθιάς αισθητικής συγκίνησης, το Ωραίο, αποτυπώνεται οπτικά στα αρχαία έργα τέχνης, συνιστώντας μια διαρκώς μεταβαλλόμενη εικόνα στην ιστορία της ανθρώπινης δημιουργίας.

Η νέα περιοδική έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αναδεικνύει τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής σε ετερογενή κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα από τη νεολιθική περίοδο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, αξιοποιώντας το εξαιρετικά ευρύ χρονολογικό φάσμα που καλύπτουν οι συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Τριακόσιες σαράντα αρχαιότητες από τις πλούσιες συλλογές του σε συνδυασμό με σύγχρονα ψηφιακά μέσα, προσφέρουν μια αισθητική πανδαισία και υπόσχονται ένα ταξίδι στο χρόνο γεμάτο αισθητικές απολαύσεις.

«Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Η περιοδική έκθεση «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αποτελεί το τελευταίο μέρος της εκθεσιακής τριλογίας που σχεδιάστηκε για να τιμήσει την επέτειο των 150 χρόνων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τη θεμελίωση του εμβληματικού κτιρίου που το στέγασε.

Η τριλογία άνοιξε το 2015 με την έκθεση «”Ένα όνειρο ανάμεσα σε υπέροχα ερείπια…” Περίπατος στην Αθήνα των περιηγητών, 17ος-19ος αιώνας», όπου μεταξύ άλλων αναδείχθηκε το πολιτισμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η ανάγκη για την ίδρυση του Εθνικού Μουσείου, και συνεχίστηκε με τις «Οδύσσειες», μια έκθεση που αποτύπωσε αφαιρετικά και συμβολικά τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου για δημιουργία και εξέλιξη.

Η έννοια του Ωραίου, την οποία πραγματεύεται η τρίτη στη σειρά έκθεση, συνιστά τον ιδανικό επίλογο, αφού η καλλιέργεια έρωτος προς τας καλάς τέχνας ήταν θεμελιώδης ανάμεσα στους καταστατικούς σκοπούς του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (ΒΔ 31.7.1893). Επικεντρωμένη στην πνευματικότερη και υψηλότερη στιγμή της ανθρώπινης δημιουργίας, η έκθεση υποστηρίζει την αισθητική ενατένιση, καλώντας ταυτόχρονα τους θεατές να διερευνήσουν την πνευματική βάση των αισθητικών επιλογών.

Το εκθεσιακό αφήγημα αρθρώνεται σε τέσσερα μέρη

Στην «Αιώνια αισθητική» παρουσιάζονται επιλεγμένα αντικείμενα της καθημερινότητας, που καταγράφουν τις συνεχείς εναλλαγές και τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής στην ανθρώπινη διαχρονία. «Το ωραίο και το επιθυμητό» επιχειρεί μια ουσιαστική προσέγγιση στις αισθητικές προτιμήσεις των αρχαίων κοινωνιών με βάση όσα αποκαλύπτουν οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι για την ομορφιά και τα αρχαιολογικά ευρήματα που αφορούν την ένδυση, την κόμμωση, τα κοσμήματα και τον καλλωπισμό. Το τρίτο μέρος με τίτλο «Προβάλλοντας το σώμα» παρακολουθεί την έκφραση του ωραίου στην εικαστική απόδοση του ανθρώπινου σώματος από τη νεολιθική περίοδο μέχρι τους ιστορικούς χρόνους. Στο τέλος, «Η ατέρμονη αναζήτηση»αποσκοπεί στον αισθητικό στοχασμό ως προς τη σημασία του ωραίου και την αξία του για τον άνθρωπο.

Την έκθεση θα πλαισιώσουν καθ’ όλη τη διάρκειά της πολλά πειραματικά εργαστήρια. Επιστήμονες, καλλιτέχνες και τεχνίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα προσφέρουν την ειδική τους γνώση για να εξηγήσουν στους επισκέπτες τις πειραματικές τους προσεγγίσεις στην υφαντική της νεολιθικής περιόδου, το ένδυμα στο Αιγαίο κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ., τη μυκηναϊκή ενδυμασία, την πολυχρωμία των αρχαίων γλυπτών και την απόδοση του Ωραίου στην αρχαία ελληνική μουσική.

Την έκθεση συνοδεύει επιστημονικός κατάλογος στα ελληνικά, έκδοση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων. Θα επακολουθήσει σύντομα και η αγγλική έκδοση.

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό από τις 26 Μάη.

Ώρες λειτουργίας (θερινό ωράριο ως 31/10):

Δευτέρα 13.00-20.00

Τρίτη – Κυριακή 8.00-20.00

«Τό θέμα εἶναι τ ώ ρ α τί λές. Η ζωή και το έργο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη»
Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία παρουσιάζει την έκθεση «Τό θέμα εἶναι τ ώ ρ α τί λές. Η ζωή και το έργο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη».

Έντεκα ενότητες, κάθε μία από τις οποίες αντιστοιχεί σε μία ποιητική συλλογή, κτίζουν την αφήγηση του βίου και του έργου του Μανόλη Αναγνωστάκη και επιχειρούν να αναδείξουν το αποτύπωμά του, πρωτίστως στο πεδίο της ποίησης και του πολιτισμού· συνάμα όμως και σε εκείνο της πολιτικής συμμετοχής και της κοινωνικής παρουσίας. Συστήνουν, με άλλα λόγια, την ποιητική και πολιτική ηθική του Αναγνωστάκη.

«Τό θέμα εἶναι τ ώ ρ α τί λές. Η ζωή και το έργο του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη»

Ποιήματα, κριτικά δοκίμια, άρθρα, χειρόγραφα, προσωπικά αντικείμενα και οπτικοακουστικά τεκμήρια, τα οποία προέρχονται από το προσωπικό αρχείο του ποιητή –όπως το ταξινόμησε ο γιος του, ο Ανέστης– αλλά και από τις συλλογές του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, του Μουσείου Μπενάκη, των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας και του Αρχείου της ΕΡΤ, μας ταξιδεύουν στους σταθμούς της προσωπικής και συλλογικής πορείας του Μανόλη Αναγνωστάκη, όπως αυτή διαμορφώθηκε δυναμικά μέσα στις πολιτικές, τις κοινωνικές και τις πνευματικές συγκρούσεις των χρόνων 1940-1974, καθώς και στη μεταπολιτευτική περίοδο.

Η έκθεση εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα 12 Φλεβάρη, θα διαρκέσει έως τα τέλη Οκτώβρη του 2018, ενώ εντάσσεται στο πρόγραμμα της διοργάνωσης «Αθήνα Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018» της UNESCO.

Εκθεσιακός χώρος του Ιδρύματος της Βουλής

Βασ. Σοφίας 11 (είσοδος από Σέκερη), Αθήνα 106 71

τηλ.: 210-3735253

Ώρες λειτουργίας:

Καθημερινά 9.00-16.00, Πέμπτη 9.00-20.00, Σαββατοκύριακο 10.00-15.00

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Αντικείμενα της παιδικής ηλικίας από 4 ηπείρους, στο Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών
Το Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών με πυρήνα την συλλογή της Μαρίας Αργυριάδη, η οποία συγκαταλέγεται στις δέκα καλύτερες της Ευρώπης, παρουσιάζει παιχνίδια, βιβλία, έντυπα, ρουχισμό και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Αμερική.

Η ελληνική συλλογή περιλαμβάνει βρεφικά και παιδικά παιχνίδια και άλλα αντικείμενα από τους αρχαίους έως τους νεότερους χρόνους: χειροποίητα παραδοσιακά παιχνίδια, πανηγυριώτικα και εμπορικά παιχνίδια του 20ού αι., επιτραπέζια παιχνίδια, καθώς και ομαδικά παιχνίδια δρόμου και παιδικά έθιμα. Ξεχωρίζουν τα παιχνίδια που έφτιαξαν μέλη των Κ.Α.Π.Η. (Κέντρων Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων), αναβιώσεις αυτών που έπαιζαν ως παιδιά.

Η ευρωπαϊκή συλλογή αποτελείται από αστικά και λαϊκά παιχνίδια από το 18ο έως τον 20ό αι., κυρίως από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, καθώς και από ευρωπαϊκές κούκλες με φορεσιές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ – Λεωφ. Ποσειδώνος 14 & Τρίτωνος 1, 175 61 Παλ. Φάληρο

Μέρες και ώρες λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10:00 – 18:00

Επικοινωνία: τηλ. 213 0258498