Wash with your colours the city’s eyes

Τα graffiti (γκράφιτι) έχουν χαρακτηριστεί πολλάκις ως μία από τις τέχνες του δρόμου. Αρκετές φορές έχουν χαρακτηριστεί ως μουντζούρες. Άλλοτε πάλι, ως έκφανση πολιτισμού. Τέχνη και πολιτισμός, έννοιες συνυφασμένες τόσο μεταξύ τους όσο και με την έννοια της δημιουργικότητας, καταφέρνουν και αποτυπώνονται μέσα από έργα γνωστών και μη καλλιτεχνών σε διάφορες γωνιές και γωνίες των δρόμων της Αθήνας.

Άλλοτε ένα σύνθημα, ένα stencil, ακόμα και μια προσωπογραφία, καταφέρνουν να περάσουν το καθένα τα δικά τους μηνύματα και νοήματα. Ο κάθε παρατηρητής εξάγει τα δικά του συμπεράσματα, αποκωδικοποιεί με τον δικό του, προσωπικό τρόπο το μήνυμα και ουκ ολίγες φορές φαίνεται να ταυτίζεται. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα, που σαν τρόπος έκφρασης τα graffiti ελκύουν ποικίλες ηλικιακές ομάδες, ενισχύοντας ακόμα μια φορά το επιχείρημα πως σαν έκφανση του – οπτικού – πολιτισμού δε μπαίνει σε καλούπια και δε στριμώχνεται σε πρέπει και μη.

Για παράδειγμα ένα λακωνικό stencil σε ροζ φόντο, μπορεί να μεταφέρει με περισσή ευκολία τις σκέψεις ενός ατόμου μέσα σε μόλις μία πρόταση: “Kitten thinks of nothing but murder all day”. Το μυαλό πάει ίσως σε μια ακραία πλην ειλικρινή έκφραση καταπιεσμένων ονείρων, άγχους και stress.

Το αναποδογυρισμένο γράμμα «γ» συνοδεία του γιάpeace, παρερμηνεία του σήματος της ειρήνης και συνάμα καμουφλαρισμένο το logo της Mercedes-Benz, κρύβει μέσα του – ίσως – μια γενιά που ενώ πίστευε σε ιδέες και ιδανικά, όπως η παγκόσμια ειρήνη και ευημερία, λοξοδρόμησε. Φορώντας πλέον το κοστούμι του υπερκαταναλωτισμού και της ακριβής ζωής, δίχως να διστάζει να δρα μακιαβελικά προς επίτευξη του μοναδικού του στόχου: του πλουτισμού, της επιβολής και της προβολής του. Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε!

Ωστόσο υπάρχει και κόσμος που δε συγχωρεί, δε ξεχνά και τιμά τον Καλτεζά με ένα ασπρόμαυρο sticker κολλημένο σε έναν τοίχο λίγο πιο δίπλα. Ο μαθητής που δολοφονήθηκε από τη σφαίρα του αστυνομικού Αθανάσιου Μελίστα στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985.

Μια πολύχρωμη πόρτα που παραμένει ερμητικά κλειστή σε αντιπαραβολή με την επιγραφή: “The door is now open: wash with your colours the city’s eyes”. Για όσους συνεχίζουν να βλέπουν χρώμα μέσα στο γκρίζο και να ελπίζουν σε κάτι διαφορετικό. Κι ακόμη μία. Μια πόρτα …«ασφαλείας».

Στην οδό Σαρρή αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του Ψυρρή, νιώθεις τα μάτια αρκετών γυναικείων φιγούρων να σε ακολουθούν. Οι γυναικείες προσωπογραφίες σε τοίχους κτιρίων – όλες δια χειρός Achilles – είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα του δημιουργού κι αν τις παρατηρήσεις, μοιάζουν να παρατηρούν τα πάντα. Ανάμεσά τους και το διακεκριμένο από το βρετανικό The Guardian προοπτικό graffiti που κοσμεί το στενό της Τουρναβίτου, όπου βρίσκεται το πολιτιστικό κέντρο του Tin Pan Alley.

Τελικά, η τέχνη είναι (κι) εκεί έξω. Στους δρόμους!