ACAB φιλελέδες, Αλβανοί φασίστες και η θανάσιμη βλακεία του ακροδεξιού σωβινισμού

Ο θάνατος ενός 35χρονου ομογενή που φέρεται να σκοτώθηκε κατόπιν ανταλλαγής πυρών με την αλβανική αστυνομία, πυροδότησε μια έκρηξη σωβινισμού και διαδικτυακής βλακείας. ΜΜΕ που μετέδιδαν υπεύθυνα πως είχαμε φόνο εξαιτίας της ελληνικής σημαίας που ανέβασε το θύμα (σε ένα χωριό που είναι γεμάτο με ελληνικές σημαίες), ανώνυμοι εθνικιστές χακεράδες που ζήλεψαν το V for Vendetta, και φωτεινά μυαλά σαν τον Μπογδάνο που πίστεψαν πως βρήκαν την ευκαιρία να μας στριμώξουν και να… παίξουν με τις αντιφάσεις μας.

Έλα υιοθετήστε λίγο αβίαστα τη θέση της αλβανικής αστυνομίας να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα.

— constantinosbogdanos (@bogdanosk) 28 Οκτωβρίου 2018

Ε ναι μας έπιασε στα πράσα. Γιατί… με ποιον είμαστε; Ποιος είνα ο βασικός εχθρός; Ο δικός μας εθνικισμός ή ο κατασταλτικός μηχανισμός ενός άλλου κράτους; Η απάντηση “με κανέναν από τους δύο” είναι σαν ανώτερα μαθηματικά για χρυσαυγίτη που δεν ξέρει να γράφει καλά-καλά.

Ας πάρουμε βαθιά ανάσα, συγκρατώντας τα γέλια μας, κι ας αναλογιστούμε το προσωπικό δράμα και τη δραματική αντίφαση που βιώνει ο μέσος νεοφιλελές νους. Ξέρεις τι είναι να δηλώνεις δεξιός, ευνο(μ)ούμενους πολίτης και ξαφνικά να πέφτεις πάνω στο συμπέρασμα πως η αστυνομία μπορεί να λέει ψέματα; Με πόσα “σοκ” και πόσους άσους αντί για θαυμαστικά μπορείς να το αντιμετωπίσεις αυτό;

Ξέρεις τι είναι να καταδικάζεις απερίφραστα τη βία από όπου κι αν προέρχεται, εκτός κι αν αφορά το κρατικό μονοπώλιό της, και να είσαι ένα βήμα από το να φωνάξεις “Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι” για την αστυνομία ενός άλλου κράτους; Γιατί η τακτική πρέπει να αλλάζει ευέλικτα, μόλις περνάς τα σύνορα, για να είσαι συνεπής…

Το μόνο αντίστοιχο δράμα με το οποίο υπάρχει μέτρο σύγκρισης είναι αυτό των Αλβανών φασιστών στη χώρα μας, που τους αφομοίωσε τόσο καλά, ώστε τους έμαθε να είναι ρατσιστές στους πιο πρόσφατους μετανάστες, και να τους κάνουν τα ίδια και χειρότερα με αυτά που υπέφεραν οι ίδιοι τα πρώτα χρόνια. Μια λογική που μαθαίνεις τέλεια στο στρατό…

Κι αφού έμπλεξαν τα μπούτια τους με τα μπουμπούκια της χρυσής αυγής και τους μπουμπούκους που τους χαϊδεύουν τα αυτιά, βρίσκονται μπροστά στην ένταση των ελληνο-αλβανικών σχέσεων και βραχυκυκλώνουν, βλέποντας απέναντι τους ομοϊδεάτες τους. Μη σου τύχει…

Όλα αυτά θα ήταν απλώς κωμικά, αν δεν ήταν τραγικά κι επικίνδυνα. Όσο επικίνδυνο είναι το δηλητήριο του εθνικισμού κι η βλακεία που γεννάει με μαζικούς όρους, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν προέρχεται…