Trigger Points

Μπήκαμε στον αστερισμό της βρωμοδουλειάς. Όποιος δεν έχει μάτια στα οπίσθια, που λέει κι ο λαός μας αλλιώς, κινδυνεύει να μετατραπεί από μόνος του σε εκμεταλλευτικό εργαλείο ή καλυτερα trigger point, δηλαδή ένα σημείο, χρονικό ή δραστικό, όπου και πατιέται το δάχτυλο στη σκανδάλη, με απρόβλεπτες και τις συνέπειες και τις εξελίξεις.

Καταρχάς έχει βγει πολύς οπλισμός σουλάτσο στα παραδείσια κολασμένα στενά της αγοράς. Απ’ τα μπιστόλια στα χέρια που κρατάνε μάγκες, πληρωμένοι ή μη, σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μέχρι βαριά όπλα ολόκληρων στρατών, από τις ασκήσεις στη Βόρεια Θάλασσα και τα συμφέροντα πέριξ των παγετώνων μέχρι την εύφορη κοιλάδα με τα ξερά βουνά του βόρειου Ευφράτη.

Απ’ την άλλη οι δυνάμεις του νόμου και της τάξης μαζί με το δικαστικό προσωπικό μπαινοβγαίνουν στα σεναριογραφικά παραληρήματα ενός στημένου πόλεμου που εκτοξεύεται με το προεικοσαετίας δόγμα-διλήμμα Μπους “όποιος δεν ειναι μαζί μας δεν είναι καθαρός, κι όποιος είναι απεναντί μας είναι βρώμικος”.

Τέλος καθώς κορυφώνονται οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, τα αστικά ποντίκια βγαίνουν και ροκανίζουν όπου μπορούν τις εντυπώσεις για μια επικείμενη συγκρουσιακή αντικομμουνιστική πανούκλα που αγγίζει τα τα όρια του γελοίου, που όμως καθίσταται δυσδιάκριτο από καθημαγμένες εργασιακά και ιδεολογικά μάζες.

Γιατί δεν μπορει κανείς να υποτιμήσει όχι αυτό που έγινε, αλλά αυτό που πυροδοτεί και παράγει το φονικό συμβάν στους Βουλιάτες, ή το απίθανο δημοσιογραφικό αναλυτικό κλασικό εικονογραφημένο που θέλει στον ευρωπαϊκό τύπο τον Τσίπρα να μετατρέπεται από “Λένιν του Αιγαίου” σε χαϊδεμένο παιδί της Δύσης (καπιταλισμού)….

Κι έτσι εκεί που παίζονταν οι συντάξεις, τα αναδρομικά, τα μνημονιακά στριμώκολλα και οι συγκρούσεις γιγάντων-μπρελόκ στο εύθραυστο γεωπολιτικό περιβάλλον, αρχίζουν και προκύπτουν ολοένα και περισσότερα μικρά ή μεγάλα επεισόδια, trigger points μιας αφύσικης κι ανεπεξέργαστης για τους πολλούς “κόκκινης προβιάς” του 21ου αιώνα.

Δε θα χρειαστεί πολύ για να γυρίσει το ρολόι τουλάχιστον 100 χρόνια πίσω και το προσφυγικό να γίνει σκανδάλη του μειονοτικού, το ποινικό να γίνει στρατηγικής σημασίας εθνικό, και το επενδυτικό να γίνει πόλεμος για την κυριαρχία στο έδαφος της κερδοφορίας που θα βαφτιστεί κατ’ οικονομία πατρίδα.

Λιάνα Κανέλλη