Η απεργία θα γίνει και θα είναι ντάλα μεσημέρι!

-Η απεργία θα γίνει και θα είναι ντάλα μεσημέρι!

Αυτή ήταν η φράση του Γ. Τασιούλα μετά τη συνεδρίαση της διοίκησης της ΓΣΕΕ που απέδειξε για την πλειοψηφία της πως όποιος δε θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει. Κι η ΓΣΕΕ ποτέ δεν ήθελε ζυμώσεις που να οδηγούν σε απεργιακούς αγώνες και κινητοποιήσεις. Οι μόνες πρωτοβουλίες που έχει πάρει μες στην περίοδο της κρίσης ήταν για την “κοινωνική συμμαχία” με τα αφεντικά, το “Ναι” στο δημοψήφισμα, υπέρ της πρότασης Γιούνκερ κι ο εργατοπατερίστικος τουρισμός, με Συνέδρια μακριά από την εργατική τάξη και τους αγώνες της.

Έτσι και τώρα, οι ίδιες δυνάμεις που κωλυσιεργούσαν και έβαλαν προσκόμματα για τις 8 Νοέμβρη, αυτές που ψήφισαν για απεργία στις 14 Νοέμβρη στο ΕΚ Αθηνών, τώρα άλλαξαν τροπάρι και έκαναν λόγο για απεργία στις 28 του ίδιου μήνα. Και αν τελικά παρθεί απόφαση για τότε, μπορεί να αλλάξουν γνώμη και να τη μεταθέσουν για τις 32 του μηνός που έχουν ωριμάσει οι συνθήκες…

Από την πλευρά τους παίζουν μια χαρά το παιχνίδι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει να κάνουν είναι μια τουφεκιά στον αέρα, εν όψει και της κατάθεσης του προϋπολογισμού στη Βουλή, που έχει γίνει κάτι σαν ετήσιο έθιμο, χωρίς αξία. Την κηρύσσουν απλώς, χωρίς να νοιάζονται να την οργανώσουν και να τρέξουν για την επιτυχία τους. Έτσι κι αλλιώς πλήρως απαξιωμένοι και έχουν αυτογνωσία σε αυτό το κομμάτι. Δεν είναι καν χρήσιμοι για τον κοινωνικό τους εταίρο, το “ΣΕΒ”, όπως άλλες εποχές που έλεγχαν κάποιους χώρους και λειτουγούσαν ως βαλβίδα ασφαλείας για το σύστημα και την κοινωνική ειρήνη.

Η ανώτερη δομή του εργατικού κινήματος, που όταν ιδρύθηκε ήταν βάσει καταστατικού οργανικά συνδεμένη με το ΣΕΚΕ, τώρα φτάνει στο σημείο να βγάζει ανακοινώσεις για “κομματική τρομοκρατία” από τα μεταφερόμενα μέλη του ΠΑΜΕ. Προφανώς και είναι γραφειοκράτες που δεν ιδρώνει το αυτί τους, δείχνουν όμως τι είναι αυτό που τους ενοχλεί και τους κάνει να ανησυχούν.

Η ΓΣΕΕ πλέον, εδώ και πολλά χρόνια, είναι μια άδεια σφραγίδα, σαν τα σωματεία-σφραγίδες που δίνουν στους εργατοπατέρες πλαστές πλειοψηφίες για να διαφαλίζουν τις καρέκλες τους. Δεν είναι εργαλείο που μπορεί να χρησιμεύσει για την εργατική τάξη κι ούτε καν ένας μηχανισμός που ασκεί κάποια επιρροή σε κάποιους κλάδους, για να παίξει οποιονδήποτε ρόλο, θετικό ή αρνητικό. Με βάση τα παραπάνω, είναι ζήτημα τι μπορεί να σημαίνει σε βάθος χρόνου η χτεσινή αποστροφή του Γ. Πέρρου “τους χαρίζουμε το λογότυπο, όχι όμως και τα 100 χρόνια ιστορίας της ΓΣΕΕ”.

Ουσιαστικά η γραφειοκρατική ηγεσία της ΓΣΕΕ ασκεί έναν εκβιασμό. Ξέρει ότι δεκάδες σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες σε όλη τη χώρα έχουν σχεδιάσει και οργανώσει από τα κάτω, με συλλογικές διαδικασίες και συνελεύσεις την απεργιακή κινητοποίηση για τις 14 Νοέμβρη, ημερομηνία για την οποία είχε προγραμματίσει-ανακοινώσει απεργία και η ΑΔΕΔΥ.

Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά πως βάζοντας μια διαφορετική ημερομηνία, εκβιάζουν τον ταξικό πόλο να ακολουθήσει το δικό τους σχεδιασμό, γιατί πολύ λίγοι εργαζόμενοι μπορούν να απεργήσουν δύο φορές μες στον ίδιο μήνα, λίγοι κλάδοι μπορούν να ακολουθήσουν ένα τέτοιο πρόγραμμα, χωρίς σωστή προετοιμασία και το κατάλληλο κλίμα.

Για αυτούς, έτσι κι αλλιώς, είναι το ίδιο. Δε θα πετύχει η απεργία -στο βαθμό που εξαρτάται από αυτούς- και δεν πρόκειται να έχουν μαζική απεργιακή συγκέντρωση, γιατί δεν ήταν ποτέ στους στόχους τους. Το κάνουν απλώς για να βγουν από την υποχρέωση και έχοντας κάνει στο ενδιάμεσο ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να υπονομεύσουν τη μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων σε αυτήν.

Το μπαλάκι πέφτει για άλλη μια φορά στον ταξικό πόλο και τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Δεν είμαστε προφανώς σε θέση να γνωρίζουμε τι θα αποφασίσουν, αν θα αναδιαμορφώσουν το δικό τους σχέδιο, αν κρίνουν πως μπορούν να σηκώσουν δύο απεργίες μες στον ίδιο μήνα -ενώ μεσολαβεί και το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Βλέπουμε όμως την προετοιμασία που έχει γίνει από τα σωματεία στη βάση για τις 14 του μήνα, τις διαθέσεις που υπάρχουν σε έναν κόσμο και την αυθόρμητη οργή για τους ελιγμούς των εργατοπατέρων, που επιχειρούν να ξεγλιστρήσουν σα χέλια.

Σε κάθε περίπτωση, δεν περνάει από το χέρι τους να ακυρώσουν τους αγώνες της εργατικής τάξης. Η απεργία θα γίνει και θα είναι ντάλα μεσημέρι…