Λογική… και… συναίσθημα!

Δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2007, στην εφημερίδα “ΝΕΟ ΕΜΠΡΟΣ” της Λέσβου. Το αφιερώνω στα 100 χρόνια του κόμματος.

Μόλις γύρισα απ’ την πορεία του Πολυτεχνείου. Θα ξημερώσει 18 Νοέμβρη. Σκέφτομαι. Χτες ήταν η επέτειος του Πολυτεχνείου. Σήμερα είναι τα γενέθλια του ΚΚΕ. 2007 – 1918 = 89. Σκέψου τις εποχές. ΓΣΕΕ. ΣΕΚΕ. ΚΚΕ. Η εργατική τάξη αποκτά συνείδηση. Αποκτά έκφραση. Ήταν τότε που οι εργάτες δεν είχαν μεροκάματο, ωράριο, δικαιώματα, ασφάλεια, συνθήκες υγιεινής, περίθαλψη, σύνταξη. Ήταν τότε που οι γυναίκες ήταν σε χειρότερη μοίρα απ’ τα μουλάρια. Ήταν τότε που οι νέοι κι οι γυναίκες δεν είχαν ψήφο.

Τότε ήρθε το ΚΚΕ. Έβγαλε πρόγραμμα. Οκτάωρο. Ασφάλιση. Συνθήκες υγιεινής. Οργάνωση σε σωματεία. Ψήφο στους νέους και στις γυναίκες. Δικαιώματα. Ελευθερία. Αέρα. Άρχισαν τα σωματεία. Οι απεργίες. Οι κατακτήσεις κι οι διώξεις. Η ευαισθησία κι η υπεράσπιση του αδύναμου βρήκαν πολιτική έκφραση και πράξη. Δεν τα καταφέρανε με τη μία ή σε ένα χρόνο. Έτσι είναι οι αγώνες. Κάποιοι αρχίζουν. Κάποιοι συνεχίζουν. Κάποιοι είναι πιό τυχεροί να δουν την κατάκτηση του στόχου. Ήρωες είναι όλοι. Κι οι νεκροί των αγώνων. Κι οι ζωντανοί της παράνομης δράσης. Κι οι φυλακισμένοι κι οι εξόριστοι των μπουντρουμιών και των ξερονησιών. Κι οι δακτυλοδεικτούμενοι εξόριστοι της καθημερινής αντίστασης στην κατρακύλα της καθημερινότητας. Ψέματα λέω;

Ο προπάππος σου με τον αδερφό του περίμεναν “τα Ρουσέλια μι τα κότσνα τα σκουφέλια, να προυβάλν απ’ του Μπαμπά Καλέ καρσί απ’ του Μόλυβο”. (1) Το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο εμπνέει ελπίδα κι αισιοδοξία. Ήρθε η ωριμότητα της τέχνης και της γλώσσας. Η δημοτική. Η αναγέννηση της λογοτεχνίας και της ποίησης. Ψάξτε τα ονόματα των κομμουνιστών και των “συνοδοιπόρων” τους λογοτεχνών. Δε σας λέω ποιοι ήταν. Τους ξέρετε. Ψέματα λέω;

Το ΚΚΕ έγινε παράνομο. Όχι γιατί λεγόταν ΚΚΕ. Αλλά γιατί αυτά που έκανε ξεσήκωναν. Κι αυτά που έκανε ενοχλούσαν το κατεστημένο. Πρωτομαγιά του ‘36. Σαν 1821 πάλι. Ο Κολοκοτρώνης αυτή τη φορά σκοτώθηκε και τον κουβάλησαν οι σύντροφοί του πάνω σε μια πόρτα. Ή ταν ή επί τας. “Βασίλεψες αστέρι μου”. Αλλά και “Παίρνω εγώ το όπλο σου, παιδί μου εσύ κοιμήσου”. Ψέματα λέω;

Κι ύστερα ήρθε η ρωγμή του χρόνου. Ο πόλεμος. Το ΟΧΙ. Το γράμμα του Ζαχαριάδη στο Μεταξά. Η πιό λαμπρή σελίδα της Ιστορίας της Ελλάδας. Η πιο μεγάλη πράξη αφοσίωσης στο λαό και την πατρίδα. Οι άλλοι πήγαν στο Κάιρο να κάνουν… πολιτική. Άλλοι φόρεσαν τις κουκούλες. Εδώ έμεινε ο Άρης κι ο Σαράφης να κάνουν αντίσταση. Ο Διαμαντής κι ο Σιάντος. Ο παππούς σου κι ο παππούς μου. ΕΑΜ. ΕΛΑΣ. ΕΠΟΝ. ΟΠΛΑ. Ονόματα θρυλικά που έχουν κοινό παρονομαστή το ΚΚΕ. Ψέματα λέω;

Η μάχη της σοδιάς. Ο Γοργοπόταμος. Οι 200 της Καισαριανής. Κι η Ηλέκτρα Αποστόλου. Ήρωες άπαρτα βουνά. Ήρωες με 12 ζωές. Κι είμαστε ακόμα στην πρώτη. Ο χρόνος σου είναι λίγος. Αλλά ο χρόνος της ιστορίας είναι μεγάλος. Η ζωή έχει συνέχεια. Αύριο θα είσαι κι εσύ εκεί, μαζί με τον παππού σου που νοιαζόταν αν θα προλάβει να ζήσει το σοσιαλισμό. Τον έχει ζήσει γιατί πάλευε γι’ αυτόν. Κι όταν θάρθει, θα είναι δικός του. Τους διώξαμε μόνοι μας τους Γερμανούς. Εμείς οι Έλληνες μαζί με το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ που εξέφρασε τη συνείδηση του Έλληνα εργαζόμενου ακόμα μια φορά. Ψέματα λέω;

Οι άλλοι ήταν στο Κάιρο τότε. Ήρθαν μετά. Για άλλο λόγο. Σχεδίαζαν – όπως πάντα – την αντεπανάσταση. «Τα’ έστλι του Παπαντριγιά τσι ντου Σκόμπι ντ’ κουπριγιά να μας βάλιν τσινούργιου σαμάρ’. Μα ξπάσαν τα μλάρια» (2) … ακόμα μια φορά. GO BACK. Κι ο θείος της γυναίκας σου είπε ΟΧΙ και βγήκε στο βουνό. Με το Δημοκρατικό Στρατό. Κι έμεινε εκεί κάπου σκοτωμένος. Ποτέ δεν τον βρήκαν. Είναι όμως εδώ. Τον έχει εκείνη στο όνομά της. Ο παππούς σου στην Ικαρία. Της γυναίκας σου στη Μακρόνησο. Η γιαγιά σου διωγμένη απ’ το σχολείο που ήταν δασκάλα. Της γυναίκας σου να τρέχει έξω απ’ τις φυλακές για να ταΐσει γιο και άντρα με ό,τι είχε. Μάλλον με ό,τι δεν είχε. Κι μπουραντάδες ξερίζωσαν τα αμπέλια σας κι έκαψαν το σπίτι σας. Ο πατέρας σου έγινε κομμουνιστής παρακολουθώντας σαν μαθητής τα στρατοδικεία στη Μυτιλήνη. Κι η μάνα σου βάζοντας λουλούδια μια πρωτομαγιά στον πρόχειρο φρέσκο τάφο των εκτελεσμένων κομμουνιστών. Ψέματα λέω;

Τις θυσίες δεν τις κάνανε για χάρη κανενός. Τις κάνανε γιατί είχαν δίκιο. Ανάμεσα στα φρύδια τους είχαν ένα δεντράκι καλοσύνη κι ένα γεράκι δύναμη. Ακόμα τάχουν. Έλεγαν την αλήθεια που πίστευαν. Την ίδια που διακήρυττε και το ΚΚΕ. Ο Μπελογιάννης κι ο Πλουμπίδης. Οι σύντροφοί μας κι οι κανονικοί μας συγγενείς. Κι αφήνω ασχολίαστες χιλιάδες άλλες χρυσές ανθρώπινες στιγμές ηρωισμού, αυταπάρνησης, αφοσίωσης, καλοσύνης, πείσματος, υπομονής, πατριωτισμού. Ψέματα λέω;

Κι η ΕΔΑ. Η Αριστερά. Μια λέξη που εφευρέθηκε για να παίρνουν μέρος οι κομμουνιστές στην πολιτική ζωή, παρ’ όλη την παρανομία. Η μουσική ανάσταση κι ο πολιτισμός. Η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. “ΝΑΤΟ – ΝΑΤΟ –  ΠΑΝΑΘΕΜΑΤΟ”. Ο Λαμπράκης κι ο Πέτρουλας. Άλλη μια εποχή που έχει τη σφραγίδα του ΚΚΕ. Ειρήνη. Ο Νικηφορίδης. Όχι άλλη Χιροσίμα. 114. Ψωμί. Δουλειά. Ψέματα λέω ;

Κι η χούντα. Ο παππούς σου έκαψε τα χαρτιά, έθαψε τα βιβλία, μάζεψε τη σημαία απ’ το γραφείο της ΕΔΑ. Και τους περίμενε. Τον πήραν. Έριξε μια τελευταία ματιά πίσω του, δένοντας δήθεν τα κορδόνια του. 9 χρονών εσύ. Ποιοι είναι; Πού τον πάνε; Γιατί τον παίρνουν; Τι τους έκανε; Ήταν η ώρα της γιαγιάς σου να σου πει: “Γιατί είναι ΚΚΕ”. Κι άρχισες να συνηθίζεις. Να καταλαβαίνεις. Να μαθαίνεις. Να ζεις μέσα στον κόσμο του παππού σου. Ψέματα λέω;

Τα Γιούρα κι ο σταθμός της Μόσχας. Μια κουβέρτα τρύπια για να βγαίνει από μέσα η κεραία του ραδιοφώνου. 12 χρονών. Κουκουλωμένος μαζί με το μπαμπά σου μαθαίνεις τα ωραιότερα τραγούδια που άκουσες ποτέ. Στο δίπλα σπίτι έμενε ένας μπάτσος. Κάποιοι ήταν εξορία στο Μόλυβο και στο Παρίσι. Το ΚΚΕ ήταν στα Γιούρα και στη Λέρο. Η Νομική και το Πολυτεχνείο. Η φωνή της Δαμανάκη ακούστηκε γιατί τότε ήταν στο ΚΚΕ. Όλοι έχουν δικαίωμα να αλλάζουν. Αν η Μαρία είχε τότε τα σημερινά της μυαλά, δεν θα την ήξερε κανείς. Θα ήταν τότε, ό,τι είναι και τώρα. Υποχρεωτικό δεν είναι τίποτα. Είναι σκληρός ο αγώνας μητέρα. Μα είναι πολλά τ’ αδέρφια μας. Όποιος αντέχει. Δεν πειράζει. Έξω αι ΗΠΑ. Έξω το ΝΑΤΟ. Έτσι έγραφε η πόρτα. Το τανκ ήρθε για να γκρεμίσει αυτά τα συνθήματα. Δεν τα κατάφερε. Αντίθετα μάλιστα. Ο αντιαμερικανισμός φούντωσε. Ας ειν’ καλά το ΚΚΕ κι ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας του λαού. Ας ειν’ καλά ο παππούς σου που σας έλεγε σαν παραμύθι τους εργάτες του Σικάγο κι ο πεθερός σου που έλεγε στα δικά του τα παιδιά τις ιστορίες του με το γκιώνη, τους λύκους και τους αντάρτες. Ψέματα λέω;

Κι η μεταπολίτευση. Οι δικές σου στιγμές. Ό,τι θετικό έγινε έχει σφραγίδα. Το έζησες. Το ξέρεις. Ήσουν κι εσύ εκεί. Με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Με τις μεγάλες πορείες του Πολυτεχνείου. Στις νυχτερινές πορείες ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ. Στην επιτροπή αλληλεγγύης των φοιτητών στους απεργούς της ΛΑΡΚΟ και τους σεισμόπληκτους της Θεσσαλονίκης. Στις καταλήψεις για το 815. Με τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου έξω απ’ την ΕΤΜΑ. Με την άνθηση της τοπικής αυτοδιοίκησης και του συνδικαλιστικού κινήματος. Τότε που έμαθες τι είναι απεργία και τι είναι απόλυση. Το ΚΚΕ εμβολίασε ακόμα μια γενιά με την ευαισθησία και τη λογική της διεκδίκησης, της αντίστασης και του αγώνα. Ψέματα λέω;

Και τώρα. Πάλι. Την ώρα που ο Έλληνας σκέφτεται μόνος του, χωρίς νταβατζήδες και συζητά με τη γυναίκα του, σκέφτεται και λέει τα ίδια με το ΚΚΕ. Για τη Σερβία. Τον Οτσαλάν. Το Ιράκ. Το χρηματιστήριο. Το ασφαλιστικό. Την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν. Για τους Αμερικάνους, την ΕΕ και το ευρώ. Το ΚΚΕ είναι πια συνείδηση. Είναι μέσα στα σπίτια. Είναι DNA. Είναι η ευαισθησία, η καλοσύνη, το φιλότιμο και η τιμή των Ελλήνων. Είναι η αιτία του αντιαμερικανισμού, του αντιιμπεριαλισμού, του αντικαπιταλισμού. Είναι λογική. Το ξέρουν οι άρχοντες. Δεν το θέλουν. Το πολεμούν. Οι Γερμανοί τα είχαν με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Και έκαναν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Το ίδιο και οι Άγγλοι κι οι Αμερικάνοι. Με το ΔΣΕ και το ΚΚΕ. ΟΙ σημερινοί Αμερικάνοι κι Ευρωπαίοι τάχουν κι αυτοί με το ΚΚΕ. Το λένε κιόλας. Και χρησιμοποιούν κάποιους άλλους τρόπους για να το πολεμούν και να το συκοφαντούν. Από προέδρους και πρωθυπουργούς, μέχρι τηλεοράσεις κι αριστερούς μαϊντανούς. Να παν στο διάολο. Τους έχουμε γραμμένους. Εμείς εδώ. Ήρωες θα υπάρχουν πάντα. Αλλά οι ήρωες δεν ζητάνε παράσημα. Αγωνίζονται σταθερά και κάθε μέρα. Γράφουν τη σύγχρονη ιστορία. Και δεν τους δείχνει ποτέ η τηλεόραση. Ψέματα λέω;

“Γράφεις με το συναίσθημα ή με τη λογική ;” … θα πείτε.

Είσαι αρκετά ώριμος για να μιλάς λογικά: Τίποτα θετικό δεν έγινε για την Ελλάδα και το λαό της, χωρίς τη δράση και τη θυσία των κομμουνιστών. Κι αντίστροφα: όποια οπισθοδρόμηση ή και καταστροφή έγινε στην Ελλάδα, έγινε όποτε είχε κυριαρχήσει ο εθνικισμός, ο αντικομουνισμός και η αντίδραση. Όποτε είχε μειωθεί η δύναμη κι η επιρροή του ΚΚΕ. Η ιστορία του κόμματος είναι μέσα στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στη δωρεάν παιδεία και υγεία. Είναι μέσα σ’ όλα αυτά που προσπαθούν να μας πάρουν πίσω. Είναι μέσα στο μυαλό σου. Ψέματα λέω;

Κι ελπίζω να μείνεις για πάντα αρκετά “νέος” για να χαίρεσαι να μιλάς και με το συναίσθημα: Να συγκινείσαι και να κλαις όταν θυμάσαι. Η ιστορία του κόμματος δεν είναι μόνο ένα βιβλίο. Είναι μια φωτογραφία στο σαλόνι. Είναι τα γράμματα από την εξορία και η απόφαση του στρατοδικείου, που τα φυλάς σα χρυσάφι. Είναι το όνομα της γυναίκας σου. Είναι τα γονίδιά σου. Είναι η συλλογική μας εμπειρία και συνείδηση. Είναι το ταξικό και πολιτικό μας κριτήριο. Ψέματα λέω;

Μάνος Δούκας

Χρόνια Πολλά και Ατέλειωτα ΚΚΕ… Καλή επιτυχία… Χρόνια πολλά σύντροφε… Ευχαριστώ.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ :

1. «τα Ρουσέλια μι τα κότσνα τα σκουφέλια, να προυβάλν απ’ του Μπαμπά Καλέ, καρσί απ’ του Μόλυβο». Μετάφραση: «οι Ρώσοι με τα κόκκινα σκουφιά, να προβάλλουν από το Μπαμπάκαλέ, απέναντι από το Μόλυβο». «Μπαμπά Καλέ: Τούρκικο ακρωτήριο απέναντι από τη Λέσβο, που εκεί είναι η έξοδος από τα Δαρδανέλια.
2. «Τσ’ έστλι του Παπαντριγιά τσι ντου Σκόμπι ντ’ κουπριγιά να μας βάλιν τσινούργιου σαμάρ’. Μα ξπάσαν τα μλάρια». Μετάφραση: κι έστειλε τον Παπανδρέου και τον Σκόμπι την «κοπριά» να μας βάλουν καινούριο σαμάρι. Αλλά αφηνιάσανε τα μουλάρια και πετάξαν από τις πλάτες τα σαμάρια. Αντιστασιακό τραγούδι της Λέσβου που αναφέρεται στο θρυλικό ξεσηκωμό του λαού του νησιού (GO BACK ονομάστηκε) που εμπόδισε την απόβαση Αγγλικών στρατευμάτων στο νησί τα Χριστούγεννα του ’44.

Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του αφιερώματος της Κατιούσα στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ