Και πώς διαχωρίζεις τον Πιτσιρίκο απ’ το ΣΥΡΙΖΑ;

Ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους αλά ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε με προφητεία του Παΐσιου. Θα είναι σα διαζύγιο, αλλά θα παραμείνουν μαζί. Πολλοί σχολίασαν πως είναι σα διαζύγιο, όπου καλούμαστε όμως να πληρώσουμε τη διατροφή ως φορολογούμενοι. Και άλλοι πως οι παπάδες είναι πλέον στο ίδιο καθεστώς με τους μετακλητούς και διάφορα Συριζοτρόλ, που πληρώνονται από το βαθύ κράτος, χωρίς να λογίζονται δημόσιοι υπάλληλοι.

Μιας και το έφερε όμως η κουβέντα στα συριζοτρόλ… Σήμερα βγήκε αυτό το κείμενο του Πιτσιρίκου -που έχει μια σημασία πως έχει γενικά κλειδωμένα τα κείμενά του και πρέπει να πληρώσεις για να τα διαβάσεις, διάλεξε όμως να αφήσει αυτό ανοιχτό, για να το δει το ευρύ κοινό και να γελάσει.

Γενικά το χιούμορ είναι μηχανισμός άμυνας σε πολλές περιπτώσεις. Το ζήτημα είναι τι ακριβώς υπερασπίζεσαι και σε ποιον επιλέγεις να ρίξεις τα βέλη σου. Το “αστείο του πράγματος” συνοψίζεται σε μερικά άνοστα, ανιαρά κλισέ. Το ΚΚΕ στηρίζει από θέση αρχής κάθε απεργία, ακόμα κι αν την έκαναν εφοπλιστές και βιομήχανοι. Οι αντάρτες είχαν μούσια σαν τους παπάδες. Οι Επιτάφιοι είναι ένα είδος πορείας και ο Χριστός ο πρώτος κομμουνιστής. Ενώ το ΚΚΕ (το κόμμα σου θεέ) είναι κι αυτό ένα είδος ιερατείου που υπόσχεται τη Δευτέρα Παρουσία της αταξικής κοινωνίας, καθώς απευθύνεται σε θρησκόληπτους.

Έτσι, με ένα μαγικό -μεταφυσικό θα λέγαμε- τρόπο μένει στο απυρόβλητο ο ΣΥΡΙΖΑ που παραπέμπει στη Δευτέρα Παρουσία το διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους.

Μπορεί να μην βρήκατε καθόλου αστεία τα παραπάνω -και δεν είναι, για να τα βρείτε. Το πρόβλημα δεν είναι το υποκειμενικό κριτήριο. Το πρόβλημα δεν είναι καν η κακή αίσθηση χιούμορ του Πιτσιρίκου. Το πρόβλημα είναι οι θέσεις που καλείται να υπερασπιστεί. Και ασφαλώς μόνο χιούμορ δε βγάζει να πουλάς τρελίτσα, για να βγάλεις λάδι την κυβέρνηση και τους άθλιους χειρισμούς της ακόμα και σε ένα τέτοιο, “δευτερεύον” ζήτημα. Αλλά αυτό είναι το μόνο όπλο που έχει μείνει στους διάφορους “δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά…”, σε συριζοτρόλ -έμμισθα ή μη. Και ίσως είναι πιο εύκολο να διαχωρίσει τελικά η κυβέρνηση την εκκλησία από το κράτος, παρά να διαχωρίσει αυτά τα τρολάκια από το μέλι της εξουσίας.

Όπως είχε πει προφητικά και ο Γιάννης Α-γιάννης:

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ διακρίνω ευθύνες και στο ΚΚΕ για τον μη διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας.

— Γιάννης Α-Γιάννης (@BrazucaWhore) 6 Νοεμβρίου 2018

Ήταν τρολάρισμα κι έγινε πράξη…

Η τραγική ειρωνεία για την αστική δημοκρατία που ζούμε είναι πως χρειάζονται οι κομμουνιστές και μια επανάσταση για να υλοποιηθεί ακόμα και κάτι επιμέρους, ένας αστικοδημοκρατικός εκσυγχρονισμός, όπως πχ το πραγματικό διαζύγιο Εκκλησίας-Κράτους. Έτσι κι αλλιώς, έχουν πάψει προ πολλού να ενδιαφέρουν τις άρχουσες τάξεις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, κι ακόμα κι εκεί που έχουν ήδη γίνει, προσπαθούν να στρέψουν τους δείκτες του ρολογιού της ιστορίας προς τα πίσω, ολοταχώς προς το Μεσαίωνα…