Γιώργος Μεράντζας στην Απανεμιά – Ωραία βραδιά…
Δεν ξέρω να μιλήσω για το “χρώμα”, το “βάθος”, το “ύψος”, τον “τόνο”, την “ένταση” της φωνής του. Τ’ αφήνω στους ειδικούς. Εγώ άκουσα μια φωνή καμπάνα. Φωνή Μπιθικώτση. Ώριμη. Όμορφη.
Τον άκουσα πρώτη φορά το ’76. Τότε που εγώ ήμουν πρωτοετής κι αυτός τραγούδαγε Λεοντή και Μικρούτσικο… “Να πάψουν πια οι κιθάρες”… “Φουέντε Οβεχούνα”… “Τροπάρια για φονιάδες”… “Η δίκοπη ζωή”… “η κιβωτός”… οι μεγάλες συναυλίες… και τα φεστιβάλ… τραγούδια – μεγάλα κεφάλαια της ζωής μου…
Τώρα τον ξανάκουσα … συγκινήθηκα και ξανάζησα… και θυμήθηκα…
Άκουσα με “άλλο αυτί” κάποια ρεμπέτικα και κάποια κλασσικά του Μίκη… Πρώτη φορά που δεν ήρθε αμέσως στο μυαλό μου η πρώτη εκτέλεση των τραγουδιών… με κέρδισε…
Κι εκτίμησα λίγο παραπάνω τα ηπειρώτικα…
Ο Μεράντζας τραγουδά το παρελθόν μας, το παρόν μας και τις ρίζες του…
Και μαζί του… είναι κι οι τρεις εξαιρετικοί… Dasho Kurti, ακορντεόν… Δημήτρης Σίντος, πιάνο, έγχορδα… Μανώλης Πάππος, μπουζούκι…
Δεν ξέρω να μιλήσω για το “χρώμα”, το “βάθος”, το “ύψος”, τον “τόνο”, την “ένταση” της φωνής του. Τ’ αφήνω στους ειδικούς. Εγώ άκουσα μια φωνή καμπάνα. Φωνή Μπιθικώτση. Ώριμη. Όμορφη.
Να πάτε.
Θα σας αρέσει.
Μάνος Δούκας
"Δεν έχω ούτε μια άσπρη τρίχα στη ψυχή μου. Ούτε σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας" (Μαγιακόφσκι).
Διαβάστε περισσότερα
