Καπιταλισμός, όπως αέρας και νερό
Οι λέξεις “καπιταλισμός”, “ιμπεριαλισμός”, “ΝΑΤΟ”, “ΗΠΑ” δεν αναφέρονται ποτέ στις θλιβερές αποτιμήσεις των σοσιαλφιλελέδων για τα γεγονότα του Νοέμβρη του ΄73
Οι (δήθεν) ποικίλων αποχρώσεων φιλελέδες και σοσιαλφιλελέδες μας παρουσιάζουν το Πολυτεχνείο κάτι σαν ελληνικό Γούντστοκ που αντί για μπάφους είχαν δακρυγόνα και αντί για ηλεκτρικές κιθάρες και ντραμς ακούγονταν ερπύστριες και πυροβολισμοί, ενώ οι φοιτητές (έργατες και λοιπούς, συνήθως δεν τους αναφέρουν) ζητούσαν αγάπη, ειρήνη και ελευθερία. Προφανώς, το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο εκδηλώθηκε η εξέγερση το θεωρούν τόσο δεδομένο που καθίσταται περιττή η αναφορά σε αυτό. Οι λέξεις “καπιταλισμός”, “ιμπεριαλισμός”, “ΝΑΤΟ”, “ΗΠΑ” δεν αναφέρονται ποτέ στις θλιβερές αποτιμήσεις τους για τα γεγονότα του Νοέμβρη του ΄73. Την δική τους ενσωμάτωση στο σύστημα που λειτουργούσε πριν, κατά την διάρκεια και μετά την χούντα την ανάγουν σε φυσικό φαινόμενο, κάτι σαν την αναπνοή και την τροφή, για να μην το χοντρύνω περαιτέρω.
Την δική μου διακριτικότητα, βέβαια, στον δημόσιο λόγο δεν έχουν κάποιοι από τους εν λόγω υπερασπιστές της “ελευθερίας”, τασσόμενοι ενάντια σε “κάθε μορφή ολοκληρωτισμού”. Επειδή στα νιάτα τους είχαν την ψευδαίσθηση ότι συμμετείχαν, πολλοί εξ αυτών, σε ένα επαναστατικό κίνημα, τους έχει μείνει το συνήθειο και στα κείμενά τους να εκφράζονται “επαναστατικά”, διανθίζοντας τον έμπλεο “κοινής λογικής” λόγο τους με μερικά μπινελίκια. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση άρθρου της Σώτης Τριανταφύλλου από το όχι και τόσο μακρινό 2012, που μας λέει ότι δεν θέλει να εορτάζεται η επέτειος του Πολυτεχνείου, γιατί, λέει, βρίσκει πάτημα η Αριστερά να αναπαράγει την αντίληψη ότι η κοινωνία είναι μία παγίδα με σκατά.
Η Σώτη Τριανταφύλλου, βέβαια, θεωρεί ότι η κοινωνία είναι ένας κουβάς και ανάλογα με την δική σου αξία, επιλογές, θέληση κ.λπ. θα τον γεμίσεις με ροδόνερο ή σκατά. Τα λόγια είναι περιττά. Να πω, απλά, ότι έχω γνωρίσει ανθρώπους που απολύθηκαν από ιδιωτικές επιχειρήσεις, νομίμως και νομοτύπως, βεβαίως-βεβαίως, σύμφωνα με τους νόμους του αστικού κράτους που εγγυάται το απρόσκοπτο άδειασμα και γέμισμα του ως άνω κουβά. Πρόκειται για εργαζόμενους που δεν συνέφερε, απλά την επιχείρηση η περαιτέρω απασχόλησή τους σε αυτήν, 50άρηδες που δεν θα βρουν ποτέ μόνιμη και σταθερή εργασία, μητέρες μετά τον τοκετό και πάει κλαίγοντας.
Όλοι αυτοί δεν πρέπει να θεωρούν την καπιταλιστική κοινωνία “παγίδα με σκατά” Πρέπει, προφανώς, να αναπτύξουν πρωτοβουλία. Να ρίξουν τα σκατά σε κάποιον άλλο και να συνεχίσουν να είναι χαρούμενοι στην ελεύθερη κοινωνία τους. Κοινή λογική.
