Δήμος Βουγιούκας: ‘’Αν εργάζεσαι πάνω σε κάτι και είσαι πραγματικά καλός, ό,τι και να συμβεί θα αναγνωριστείς”

Με το Δήμο θα μπορούσαμε να είχαμε συναντηθεί χρόνια πριν. Όταν και οι δύο τριγυρνούσαμε στα σοκάκια των Βρυξελλών ως Έλληνες που μέναμε σε εκείνη τη βροχερή γκρίζα πόλη. Θα μπορούσαμε να είχαμε συναντηθεί ως ακορντεονίστες, αν δεν ήμουν τεμπέλα και μελετούσα πιο συχνά ακορντεόν, μπορεί και να παίζαμε και μαζί σε αυτή την περίπτωση.

Όμως τίποτα από τα άνω δεν συνέβη. Η στιγμή μας ήταν να συναντηθούμε για μια συνέντευξη σε ένα πολύβουο μικρό καφέ (το οποίο το πλήρωσα με μια κακή ηχογράφηση αργότερα στην απομαγνητοφώνηση) για να μιλήσουμε για όσο περισσότερα πράγματα μπορούσαμε μέσα σε μισή ώρα. Ηχογραφούσε το νέο δίσκο και ήταν υπό πίεση παράλληλα όμως εξαιρετικά ευγενής και πρόθυμος να τον γνωρίσουμε μέσα από αυτή την μίνι συνέντευξη.

Κατάγεσαι από την Νέα Ιωνία Βόλου από μια περιοχή Μικρασιατών προσφύγων, θα ήταν αδύνατον να μην ασχοληθείς με την μουσική φαντάζομαι. Οι Μικρασιάτες έχουν την μουσική στο αίμα τους. Ποιο ήταν το δικό σου ξεκίνημα στην μουσική;

Ο πατέρας μου είναι από τον όμορφο Λαύκο σου Νότιου Πηλίου και η μητέρα μου είναι από το Δασόλοφο Φαρσάλων. Γεννήθηκα και Μεγάλωσα στην Νέα Ιωνία Βόλου αφομοιώνοντας έτσι την κουλτούρα και τον πολιτισμό των Μικρασιατών.

Ξεκίνησα με το ακορντεόν στα 10 μου χρόνια. Υπήρχε σαν όργανο μέσα στο σπίτι μας. Δώρο της γιαγιάς για το μεγάλο μου αδερφό, ο οποίος τελικά δεν έμαθε και όταν άνοιξε το Δημοτικό Ωδείο της Νέας Ιωνίας το 1992, γράφτηκα ως μαθητής της τάξης του ακορντεόν. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η πορεία μου.

Μια αρκετά εντυπωσιακή πορεία θα έλεγα, με υποτροφία, με πολλά διπλώματα πάνω στη μουσική, με την Εστουδιαντίνα της Νέας Ιωνίας…

Ξέρεις δε μ’ αρέσουν πολύ οι βιογραφικές συνεντεύξεις. Νιώθω άβολα. Βγάζουν κάτι το εγωκεντρικό. Μήπως να τα πεις εσύ αντί για μένα και εγώ να συμπληρώνω όσα δεν γνωρίζεις; Να εδώ ήσυχα με τον καφέ μου..

Είσαι από τους καλλιτέχνες που δεν μιλούν πολύ και κάποιος όντως πρέπει να τα πει, αλλά δεν γίνεται να είμαι εγώ αυτός σήμερα. Λυπάμαι..

Ξέρεις, για μένα είναι απλά η ζωή μου, η πορεία μου, η καθημερινότητα μου. Παίζω και μελετάω καθημερινά, το ένα βήμα φέρνει το επόμενο, η μια συνεργασία την άλλη, οπότε αισθάνομαι πως ήταν και λίγο πολύ αναμενόμενη σαν εξέλιξη. Θεωρώ πως έχω κάνει σημαντικά πράγματα στην καριέρα μου από την άλλη το να τονίζω και να λέω ‘’Δείτε αυτό’’ είναι παράξενο για μένα. Εμένα είναι ο τρόπος της ζωής μου, μελετάω από παιδάκι, δεν ξέρω άλλη καθημερινότητα.

Συναντώ συχνά αυτή την συστολή σε ανθρώπους που είναι δημιουργικοί, σήμερα θα σε ζορίσω λίγο όμως αν μου το επιτρέπεις… Από το 1998 συμμετέχεις στην Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας θα ‘θελες να μας πεις δύο λόγια για αυτή σου την συμμετοχή σου στην Όρχήστρα;

Πρόκειται για μια 30μελή ορχήστρα η οποία βαδίζει στα χνάρια της Σμυρναϊκής Εστουδιαντίνας του Βασίλειου Σιδέρη και Αριστείδη Περιστέρη, οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές της. Η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας» προσπαθεί να διασώσει και να διαδώσει την ελληνική παραδοσιακή μουσική αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσει και νέες μουσικές φόρμες, να αφομοιώσει νέα στοιχεία και να εξελίξει μέσα από αυτό τη μουσική μας παράδοση.

Αυτοί οι δύο σκοποί ήταν και οι σκοποί των ιδρυτών στην Σμύρνη του 19^ου αιώνα και πιστεύω πως ως σήμερα, αν κάποιος κοιτάξει την δισκογραφία η οποία έχει παραχθεί από την «Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας» θα δει πως έχουν επιτευχθεί στο ακέραιο.

Πέρα από την ελληνική μουσική, έχουμε ασχοληθεί και με μουσικές των Βαλκανικών χωρών αλλά και της Ευρώπης. Νιώθουμε πως και αυτή η δραστηριότητα προσεγγίζει πολύ το πνεύμα της Σμυρναϊκής Εστουδιαντίνας, εφόσον η Σμύρνη ήταν ένα κοσμοπολιτικό μέρος πέρα από το κυρίαρχο ελληνικό στοιχείο.

Υπήρξα από τα ιδρυτικά μέλη. Πήρα πολλές εμπειρίες μέσα από αυτή τη συμμετοχή, κυρίως στην ενορχήστρωση και στον τρόπο που έμαθα να αφοσιώνομαι στην προσωπική μου μελέτη..

Από πολύ μικρός συνεργάστηκα με μεγάλα ονόματα της μουσικής όπως ο Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία, Μπάμπης Τσέρτος, Κατερίνα Τσιρίδου, Σοφία Παπάζογλου, Αγάθωνας, Γιάννης Κότσιρας κ.ά., αλλά και με καλλιτέχνες της world music όπως Roby Lakatos, Tcha Limberger, Ionica MInune, Petar Ralchev κ.ά.

Αυτές οι συνεργασίες σε ωρίμασαν πρόωρα σαν μουσικό;

Νομίζω πως με επηρέασαν συνολικά σαν προσωπικότητα και σαν μουσικό. Έπρεπε στην εφηβική μου ηλικία να πειθαρχήσω, να μελετήσω, να μάθω να συνεργάζομαι με τους γύρω μου, να έχω γρήγορη αντίληψη. Μια συνεργασία μέσα σε μια ομάδα σε ωριμάζει. ανεξάρτητα τι ομάδα θα είναι αυτή, σε βγάζει από την ατομικότητά σου και σου προσφέρει εμπειρίες και συναισθήματα που δε θα τα είχα γνωρίσει αν δεν είχα συμμετάσχει ή συνεργαστεί με την ορχήστρα.

Οπότε ό,τι έγινα σαν μουσικός και το πώς κινούμαι σαν άνθρωπος σήμεραμ σαφέστατα εδράζεται σε αυτό το παρελθόν μου.

Η γνώμη μου είναι πως καλός μουσικός γίνεσαι μέσα από την συνεργασία με καλούς μουσικούς. Υπάρχει η προσωπική μελέτη, φυσικά, εξίσου σημαντική, αλλά η πραγματική ώθηση γίνεται και από το ευρύτερο περιβάλλον που θα βρεθείς σαν μουσικός.

Στην καλλιτεχνική σου πορεία έχεις ασχοληθεί με διαφορετικά είδη μουσικής. Παραδοσιακή, Βαλκανική, μουσική τάνγκο όπως ο δίσκος που ετοιμάζεις τώρα.. Υπάρχει κάποιο είδος που να το νιώθεις πως σε εκφράζει περισσότερο;

Το ακορντεόν είναι κατεξοχήν ένα όργανο το οποίο αναδεικνύεται μέσα από τη Βαλκανική μουσική. Υπάρχει στα Βαλκάνια τόσο σαν λαϊκό όργανο όσο και σαν κλασικό. Το συναντάς στις λαϊκές τους γιορτές αλλά και στα σαλόνια της εποχής. Από πιτσιρικάς πέρα από την ελληνική μουσική με γοήτευε και ό,τι είχε να κάνει με τα Βαλκάνια εξαιτίας αυτής της, ας πούμε,’’ πρωτοκαθεδρίας’’ του ακορντεόν μέσα σε αυτή. ‘’Πρωτοκαθεδρίας’’ μέσα σε εισαγωγικά γιατί υπάρχει και το βιολί, το κλαρίνο και άλλα όργανα στην βαλκανική μουσική, αλλά το ακορντεόν είναι πολύ σημαντικό όργανο.

Πρωταγωνιστής βρίσκεται κυρίως σε Βουλγαρία, Σερβία και Ρουμανία. Από παιδί μελετούσα αυτή την μουσική ώστε να μπορώ να παίξω πάνω σε αυτούς τους νέους μουσικούς δρόμους, οι οποίοι αποδείχτηκαν εξαιρετικά χρήσιμοι, γιατί στην πορεία γνώρισα και έπαιξα με σημαντικούς καλλιτέχνες της βαλκανικής μουσικής τόσο στο ακορντεόν όσο και σε άλλα μουσικά όργανα. Δύο από τους σημαντικότερους βαλκανικούς ακορντεονίστες που θα ήθελα να αναφέρω είναι ο Βούλγαρος Petar Ralchev και ο Ρουμάνος Ionica Minune και οι δύο είναι σπουδαίοι καλλιτέχνες, γνωστοί στις χώρες τους.

Με τη χρόνια παραμονή σου στις Βρυξέλλες δημιούργησες εξίσου σημαντικά σχήματα και συνεργασίες με καλλιτέχνες εκεί. Όπως το ‘’Τrio Tatavla’’ με το οποίο κυκλοφόρησες πρόσφατα και ένα άλμπουμ. Καταρχήν τι σημαίνει η λέξη Ταταύλα;

Ήταν συνοικία της Κωνσταντινούπολης στην οποία ζούσαν πολλοί Έλληνες, ονομαζόταν και μικρή Αθήνα και προέκυψε από την λέξη tavla που σημαίνει στάβλος, επειδή σε εκείνοι την περιοχή υπήρχαν πολλοί στάβλοι τα παλιότερα χρόνια. Έτσι προέκυψε το όνομα μας το ‘’Trio Tatavla’’ το τριο από την συγκεκριμένη περιοχή.

Παίζουμε σμυρναϊκή και πολίτικη μουσική. Είμαι εγώ στο ακορντεόν, ο Benjamin Clement στην κιθάρα, ένας σπουδαίος παίχτης κιθάρας με πολλές γνώσεις σε ότι αφορά την βαλκανική μουσική και ο Tcha Limberger στο βιολί ο οποίος είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα με το οποίο έχω συνεργαστεί. Είναι παίχτης πολλών μουσικών οργάνων, πολύγλωσσος, μιλά και τα ελληνικά πολύ καλά.

Ένα σχήμα το όποιο επίσης ξεκίνησε από την παραμονή μου στο Βέλγιο ήταν το κουαρτέτο ‘’Gypsy ensemble’’ το οποίο απαρτίζεται από ακορντεόν, τσίμπαλο του Costel Ursulet από τη Ρουμανία, κοντραμπάσο ο Zoli Kekenj από την Ουγγαρία και ο Benjamin Clement κιθάρα.

Με το συγκεκριμένο συγκρότημα παίζουμε τσιγγάνικη και βαλκανική μουσική.

Με αυτά τα δύο σχήματα συνεχίζω, κάνουμε πολλές εμφανίσεις ανά τον κόσμο παρότι τα 2 τελευταία χρόνια έχω επιστρέψει Ελλάδα και έχω τη βάση μου εδώ.

Κυκλοφόρησες το περασμένο Μάρτιο ένα δίσκο με ορχηστρική μουσική για ακορντεόν και πιάνο;

Ναι, κυκλοφόρησε από τον περασμένο χειμώνα.. Ονομάζεται ‘’Balkan Caprice’’, πρόκειται για ορχηστρική μουσική απο το χώρο της Ελλάδας και των Βαλκανίων διασκευασμένη για ακορντεόν και πιάνο, καθώς και συνθέσεις δικές μου και της Αρετής Προσήλια. Ο δίσκος έγινε σε συνεργασία με την εξαιρετική πιανίστρια την Αρετή Προσήλια, η οποία διαμένει και κάνει λαμπρή καριέρα στο Βέλγιο.

Ο καινούργιος δίσκος ο οποίος κυκλοφορεί είναι με ένα καινούργιο σχήμα το οποίο έχεις δημιουργήσει με δική σου πρωτοβουλία και λέγεται ‘’Athens Tango Ensemble’’. Τι να περιμένουμε από αυτόν το νέο δίσκο; Είναι παλιά κομμάτια τάνγκο σε διασκευές; Είναι δικές σας συνθέσεις ;

Είναι παλιά γνωστά ορχηστρικά κομμάτια του Αργεντίνικο Τάνγκο όπως τα γνωρίζουμε από την χρυσή εποχή των δεκαετιών ’30- ’50. Οι παρουσιάσεις του δίσκου θα γίνουν σε Ελλάδα, Κύπρο. Ηδη το παρουσιάσαμε και στο Βέλγιο.

Μέσα στα 2 χρόνια πορείας του “ATHENS TANGO ENSEMBLE‘’ εχουμε εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής και στο ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου, σε Φεστιβαλ Τάγκο της Ελλάδας αλλα και του εξωτερικού.

Το κουιντέτο αποτελειται απο εμένα στο μπαντονεόν, τον Κυριάκο Γκουβεντα στο βιολί, τον Δημήτρη Κουφογιώργο στην κιθάρα, τον Παναγιώτη Μαρκο στο πιάνο και τον Κώστα Αρσένη στο κοντρα μπάσο.

Είναι αυτό που είπα και πριν, το ένα πράγμα φέρνει το άλλο σε αυτή την δουλειά. Όσο κοιτάς αυτό που αγαπάς και το κάνεις με πραγματική αγάπη και όσο καλύτερα μπορείς, τότε αποκλείεται το αποτέλεσμά του να μην αναγνωριστεί.

Δεν είσαι δηλαδή από εκείνους τους καλλιτέχνες που πιστεύουν ότι δεν έχει σημασία πόσο καλός μπορεί αν είσαι, κι ότι αν δεν είσαι μέσα σε ένα συγκεκριμένο κύκλωμα, δεν πρόκειται να πετύχεις;

Σε καμιά περίπτωση! Αυτά ανήκουν και λίγο στην σφαίρα της συνωμοσιολογίας. Πιστεύω πως αν εργάζεσαι πάνω σε κάτι και είσαι πραγματικά καλός, ό,τι και να συμβεί θα αναγνωριστείς. Είναι κανόνας. Αρκεί να μην ονειροπολείς, να βάζεις εφικτούς στόχους και να ξέρεις πως η «επιτυχία», όχι μόνο η επαγγελματική… θέλει κόπο, χρόνο και υπομονή. Όλα μα όλα…τα φέρνει ο χρόνος !

Δεν αγχώθηκες ποτέ ότι δε θα τα καταφέρεις μέσα σε αυτήν τη δουλειά;

Όχι. Ήξερα πως αν μελετήσω και είμαι προσηλωμένος στο στόχο μου θα τα καταφέρω. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν από εμάς. Αν δεν είμαι καλός στην δουλειά μου είναι γιατί δε δίνω βάρος στη μελέτη μου, δεν παίζω όσες ώρες πρέπει, δε με ενδιαφέρει τι επιλογή θα κάνω στις συνεργασίες μου, πως θα πάω μπροστά. Άρα το αποτέλεσμα θα είναι κακό. Το κυριότερο όμως ειναι να δουλευουμε με τον Εαυτό μας σε όλα τα επίπεδα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε «καλυτεροι». Αυτό ξεχνάμε…

Οι γονείς σου προσπάθησαν να σε επηρεάσουν είτε θετικά είτε αρνητικά στην επιλογή σου να γίνεις επαγγελματίας μουσικός;

Οι γονείς στην Ελλάδα κουβαλούν πάντα το άγχος τι θα γίνει το παιδί τους. Αν μπορούσε κάποιος να τους εκδώσει ένα πιστοποιητικό που θα τους εξασφάλιζε ότι το παιδί τους θα έχει καλή ζωή και εργασία θα ήταν ικανοποιημένοι. Ο ρόλος των γονιών είναι ωθούν τα παιδιά τους να κάνουν πράγματα δημιουργικά, όχι να τα αποτρέπουν επειδή οι ίδιοι φοβούνται.

Οι γονείς μου δε με απέτρεψαν ποτέ από το να ασχοληθώ με τη μουσική, ίσα ίσα με ώθησαν με την αγάπη τους και τον «τρόπο» τους σε αυτό. Ήταν δίπλα μου και σε εμένα και στα υπόλοιπα αδέρφια μου στις επιλογές μας. Παρακολουθούσαν την πορεία μου, έρχονταν στις συναυλίες χωρίς ποτέ όμως να ειναι παρεμβατικοί. Έβλεπαν την πορεία μου και με τροφοδοτούσαν με «αγάπη», ισχυρό όπλο βλέπεις…!

Τα παιδιά πρέπει να είναι ελεύθερα, να αναπτύξουν φαντασία, να παίζουν, να μην άγχονται να επιλέξουν γρήγορα τι είναι αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Οι γονείς τα φορτώνουν με χιλιάδες δραστηριότητες πιστεύοντας πως τα θωρακίζουν για το μέλλον αλλά αυτό είναι λάθος γιατί δε δημιουργούν ισορροπημένους ανθρώπους πνευματικά και ψυχικά. Αν ένα παιδί πάρει λάθος κατεύθυνση λόγω άγχους, δε θα καταφέρει να κάνει κάτι στην ζωή του, γιατί θα έχει αφοσιωθεί σε κάτι που δε θα θέλει πραγματικά.

Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι κάθε επιτυχία σε ό,τι κάνεις.

Και εγώ ευχαριστώ πολύ την Κατιούσα για την τιμή και το βήμα που μου έδωσε.