Ο Μητσοτάκης και η θεωρία του αριστερού άκρου

Πολλοί πιστεύουν πως η θεωρία των δύο άκρων είναι οι ίσες αποστάσεις από τους δύο πόλους, (ακρο)αριστερά και (ακρο)δεξιά, που μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι και συμψηφίζονται.

Λάθος.

Η θεωρία των δύο άκρων είναι το ξέπλυμα του φασισμού. Ο οποίος μπαίνει στο ίδιο σακί με τον κομμουνισμό, αρχικά για να νομιμοποιηθεί έμμεσα και σε δεύτερη φάση, για να φανεί πως το αριστερό άκρο του “κόκκινου φασισμού” είναι πολύ χειρότερο κατά βάθος. Και πιο επικίνδυνο γιατί… “ιδεολογική ηγεμονία”… “η τελευταία σοβιετική χώρα”… κοκ.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα πρόσφατο άρθρο στην Καθημερινή που μας “εξηγεί” πως η Αριστερά δεν πείθεται να αφήσει την εξουσία με άλλον τρόπο, παρά μόνο με τα όπλα, όπως δείχνει η πείρα στη Βενεζουέλα, και στη Χιλή του Αλιέντε. Με άλλα λόγια, νομιμοποιούνται και τα πραξικοπήματα, οι στρατιωτικές επεμβάσεις, κτλ. Και δεν είναι τυχαία η αναφορά στη Χιλή, όπου η χούντα του Πινοτσέτ συνδυάστηκε με το πρόγραμμα του ΔΝΤ και τις πρώτες, νεοφιλελεύθερες “μεταρρυθμίσεις”, αποδεικνύοντας πως φιλελεύθεροι και φασίστες βαδίζουν χέρι-χέρι.

Περίπου ό,τι συμβαίνει και στην Ελλάδα δηλαδή, με τη δεξιά πολυκατοικία, παρά τα ενδοοικογενειακά καβγαδάκια (όπως μεταξύ Δένδια και Κασιδιάρη, πρόσφατα). Κι οι πιο μεγάλοι έρωτες έχουν μικρές έριδες να τους νοστιμίζουν.

Ο πάλαι ποτέ “πολιτικός εξόριστος” (πιθανότατα λόγω κάποιας… “ερυθράς δικτατορίας”) Κυριάκος Μητσοτάκης είπε στην εφημερίδα Πολίτικο πως τα τελευταία χρόνια η βία προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά, ενώ οι Χρυσαυγίτες είναι σαν να μην υπάρχουν.

Δεν υπάρχει δηλαδή η δολοφονία του Φύσσα, η δολοφονική επίθεση στους εργάτες στο Πέραμα, η επίθεση του Κασιδιάρη σε δυο γυναίκες σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, τα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες, η οργανική σύνδεση των φασιστών με τη Μαφία, το οργανωμένο έγκλημα, τα νταηλίκια και τα επικοινωνιακά σόου στη Βουλή, ο Περίανδρος. Κι αυτά, για να περιοριστούμε μόνο σε μερικά ενδεικτικά περιστατικά των τελευταίων ετών.

Δεν υπάρχουν κι είναι εδώ, που λέει και το τραγούδι. Κι είναι να απορεί κανείς γιατί δικάζονται τέλος πάντων αυτοί οι άγιοι άνθρωποι.

Το περιβόητο “συνταγματικό τόξο” ενάντια στους φασίστες είναι πια ντεμοντέ. Αυτό που προέχει για το σύστημα είναι να συγκροτηθεί ένα ενιαίο αστικό τόξο ενάντια στην “αριστερή βία”. Και σε αυτό προφανώς έχει θέση και μια σοβαρή (ή μη, μικρή σημασία έχει) Χρυσή Αυγή, ως δύναμη κρούσης.