Κριστόφ Βαζέχα – Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη…

Αν δανειζόμασταν τον τίτλο του γνωστού βιβλίου του Κουφοντίνα, ο Κριστόφ Βαζέχα θα μπορούσε να υπογράφει ως ένας “τρομοκράτης των γηπέδων” για τις αντίπαλες εστίες και τους τερματοφύλακες -αν και έχει κατοχυρώσει τον τίτλο ο Τζεμπούρ. Αλλά οι πολιτικές του αναφορές ήταν πολύ διαφορετικές, ερχόμενος στην Ελλάδα το Δεκέμβρη του 89′, μόλις άνοιξαν τα σύνορα στη χώρα του, με τους ανέμους της Αλλαγής -όπως βάφτισαν οι Scorpions την επικράτηση της αντεπανάστασης. Με το κλασικό λεπτό μουστάκι, που ήταν σήμα κατατεθέν τότε για το σοσιαλιστικό μπλοκ και το είχε κι ο έτερος Πολωνός, που θα ερχόταν λίγο αργότερα στο τριφύλλι, ο τερματοφύλακας-βουνό Γιόζεφ Βάντσικ.

Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί τότε, πάνω στο “τέλος της ιστορίας”, το κεφάλαιο της ιστορίας που θα άνοιγε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού ο Κριστόφ Βαζέχα, όπως πέρασε το όνομά του στα ελληνικά ΜΜΕ, ίσως για να οδηγεί συνειρμικά στο προσωνύμιο “βαζέλα” για την ομάδα με την οποία συνδέθηκε. Βαζέχα αντί για το σωστό, που ήταν κάτι σαν Βαρτζίκα -και το είχε παίξει σωστά κάποια εφημερίδα της εποχής, όπως αποδεικνύει η παρακάτω φωτογραφία, μετά τη μεταγραφή του από τη Ρουχ Χορζόφ, όπου έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα.

Ο Βαζέχα θα έκανε ντεμπούτο στο ντέρμπι εναντίον της ΑΕΚ, θα έχανε την πιο σημαντική ευκαιρία του αγώνα και θα έμενε άσφαιρος. Τίποτα δεν προμήνυε τότε την καταιγιστική συνέχεια. Ο “Χρηστάρας” θα πετύχαινε το πρώτο του τέρμα απέναντι στον Απόλλωνα και μια δεκαετία αργότερα, απέναντι στην ίδια ομάδα, θα γινόταν ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, ξεπερνώντας στην πρώτη θέση τη ζωντανή ιστορία του Παναθηναϊκού, τον “ψηλό” Αντώνη Αντωνιάδη.

Θα έπαιρνε πέντε Πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα με τον ΠΑΟ, φτάνοντας μέχρι τις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Θα έβγαινε τρεις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, και θα έμενε μια ζωή ολόκληρη (15 χρόνια) στο τριφύλλι, για να αποχωρήσει λίγο πριν πατήσει τα 40, έχοντας πετύχει στο ενδιάμεσο παραπάνω από 300 γκολ σε περισσότερες από 500 επίσημες συμμετοχές -μόνο ο Μίμης Δομάζος είχε φορέσει περισσότερες φορές την πράσινη φανέλα.

Ο Βαζέχα ήταν η επιτομή του σύγχρονου σέντερ-φορ, με τρομερή αίσθηση του γκολ, αεικίνητος, δραστήριος, πάντα μες στη φάση, με φοβερή εκτελεστική δεινότητα και ένα τρομερό μέσο όρο, σχεδόν 0,6 γκολ ανά συμμετοχή. Βγήκε με διαφορά ο κορυφαίος ξένος σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα, και συνολικά δεύτερος όλων των εποχών, στον πίνακα με τους γκολτζήδες. Κι αν δεν είχε έρθει στον ΠΑΟ στα 25 του, αλλά ένα-δυο χρόνια νωρίτερα, θα μπορούσε να έχει στοχεύσει στην κορυφή το Θωμά Μαύρο, ενώ τώρα έμεινε στα 245 τέρματα, μόλις 16 μακριά από το στόχο.

Από τα εκατοντάδες γκολ που έχει πετύχει, δύο ήταν τα πιο σημαντικά και σημειώθηκαν στο Τσάμπιονς Λιγκ, όλως τυχαίως απέναντι σε ομάδες του Έντβιν Βαν Ντερ Σάαρ -ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες της εποχής- που του έφερνε γούρι.

Το πλασέ στο γάμα της εστίας του Ολλανδού, μετά από την κούρσα του Δώνη, και το τρελό διπλό στο Άμστερνταμ, επί του πανίσχυρου τότε Άγιαξ, που έφερε τον ΠΑΟ μια ανάσα από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Και το γκολ στη νίκη με 3-1 επί της Γιουβέντους στους ομίλους, και την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Στα αξιοσημείωτα περνάει και το ρεκόρ του με τα πέντε γκολ σε έναν αγώνα, εναντίον του Πανιωνίου.

Ο Βαζέχα είχε μικρή συμμετοχή και στον τίτλο του 2004 και αποχώρησε από την ενεργό δράση ως πρωταθλητής. Όσα πετύχαινε έμοιαζαν αυτονόητα, γιατί τα έκανε αυτός να μοιάζουν εύκολα, η αξία τους όμως φάνηκε, όταν αποχώρησε από την ενεργό δράση, χωρίς να βρεθεί άξιος αντικαταστάτης -κι ας έπαιζε κυρίως ως αναπληρωματικός τα τελευταία χρόνια.

Τα επόμενα χρόνια, ο Βαζέχα καταπιάστηκε με την προπονητική, κυρίως σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών, χωρίς να καταφέρει κάτι σπουδαίο και να στεριώσει σε κάποιον πάγκο, καθώς ήταν φανερό πως δεν του πήγαινε τόσο αυτός ο ρόλος, όσο η θέση του σέντερ-φορ μες στο γήπεδο, κι ίσως ακόμα και σήμερα, να τα καταφέρνει καλύτερα εκεί.

Ακόμα χειρότερα τα κατάφερε ως πολιτικός, είτε ως υποψήφιος του ΠΑΝ.ΚΙ. (που είναι τα αρχικά του Παναθηναϊκού Κινήματος, με άτυπο “εκλογικό κέντρο” το Οινομαγειρείο απέναντι από τη Θύρα 13 στη Λεωφόρο) είτε ως υποψήφιος με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο και ύστερα με τους “Ανεξάρτητους Έλληνες”, ως… ανεξάρτητος συνεργαζόμενος Πολωνός ο ίδιος, εκφράζοντας ίσως και το γενικό αντιδραστικό πολιτικό κλίμα που επικρατεί στη χώρα του.

Έχει αφήσει όμως γερή παρακαταθήκη με τα γκολ του στις μνήμες μας, για να τον θυμόμαστε για όσα πέτυχε μες στο γήπεδο κι όχι όσα κάνει εκτός αυτού…