Και στον ίδρο το δικό σου γίνε εσύ το αφεντικό – Σημειώσεις για τη σημερινή απεργία

Οι σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην πρωτεύουσαα και σε όλη την Ελλάδα ήταν μαζικές και μαχητικές. Αυτό είναι πλέον σταθερά και δεν αποτελεί είδηση. Είδηση θα ήταν να είχε πχ πολύ κόσμο η απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ στην Κλαυθμώνος, που κατά τις 11.30, όταν περνούσαν δηλαδή τα μπλοκ των ταξικών δυνάμεων από την Πανεπιστημίου, παρουσίαζε την εξής αποθαρρυντική εικόνα -η οποία δε βελτιώθηκε δραματικά στη συνέχεια.

Ήθελαν τάχα να μεταθέσουν την ημερομηνία της απεργίας, για να την οργανώσουν καλύτερα. Στην πραγματικότητα, ήθελαν να ξεμπερδεύουν απλώς με την παραδοσιακή τουφεκιά στον αέρα, τις μέρες που κατατίθεται ο προϋπολογισμός στη Βουλή, χωρίς να χρειαστεί να κηρύξουν -πέραν αυτού- κάποιον άλλο απεργιακό αγώνα.

Οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν σήμερα μαζικά στο δρόμο, απάντησαν και σε αυτούς. Στους εργατοπατέρες που γνώριζαν ότι πολύς κόσμος θα δυσκολευόταν να απεργήσει σε δύο διαφορετικές ημερομηνίες μες σε ένα μήνα, σε κάποιους κλάδους. Που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να αποτύχει αυτή η απεργία. Που δε φρόντισαν να κρατήσουν καν τα προσχήματα, βάζοντας τελικά διαφορετική ημερομηνία για την απεργία της ΓΣΕΕ και άλλη για την ΑΔΕΔΥ.

Οι εργατοπατέρες “τιμάνε με τον καλύτερο τρόπο” τα 100 χρόνια της Συνομοσπονδίας, που κάποτε αναγνώριζε καταστατικά την πάλη των τάξεων και σήμερα η διοίκησή της εξαντλεί τις “αγωνιστικές ζυμώσεις της” με πληρωμένες χορηγήσεις στο Facebook και το διαδίκτυο. Από κοντά, σαν συμπλήρωμα μικρές ομάδες και οργανώσεις, που μιλάνε πολλές φορές για απεργία διαρκείας, αλλά στην πράξη δεν μπορούν να κινητοποιήσουν ούτε την οργανωτική τους και το δικό τους δυναμικό -πόσο μάλλον κάποιον “αμύητο” από τους απέξω.

Η Ομόνοια γέμισε με εργάτες που έρχονταν με κάθε τρόπο, παρά τη δύσκολη μετακίνηση προς το κέντρο. Κάποιοι επιστράτευσαν ακόμα και τα ποδήλατά τους, δίνοντας ένα διαφορετικό χρώμα στη συγκέντρωση, πλάι στο κόκκινο από τις σημαίες, τα κουπόνια ενίσχυσης, αλλά και τα συλλεκτικά τετράδια με το Ρίτσο, το Πολυτεχνείο, το Ζαχαριάδη και το ιστορικό πρωτοσέλιδο του “Ριζοσπάστη” για την κόκκινη σημαία το 1991, όταν αυτή κατέβαινε από το Κρεμλίνο.

Χιλιάδες εργάτες, Σωματεία και Ομοσπονδίες, έδωσαν τη δική τους απάντηση στο νέο προκλητικό αφήγημα των εργατοπατέρων, πως τάχα πυκνώνουν τις γραμμές των μπλοκ του ΠΑΜΕ με τους… φοιτητές. Ντροπή στα παιδιά που δεν πήραν άδεια από τη ΓΣΕΕ και την κυβέρνηση, για να κατέβουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν μαζί με τους εργάτες…

Η απεργιακή μάχη δόθηκε σήμερα, και συνεχίζεται ακόμα στους χώρους δουλειάς όπου παρέμειναν οι απεργιακές φρουρές. Ο αγώνας όμως δεν τελειώνει, δε σταματά εδώ. Συνεχίζεται για τις δικές μας ανάγκες, τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, τις συλλογικές συμβάσεις που τα διασφαλίζουν. Δεν ήταν το τέλος, αλλά σκαλοπάτι και μήνυμα κλιμάκωσης.