Θέατρο τη Δευτέρα: «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας» του Γρηγ. Ξενόπουλου
Έργο επίκαιρο, που παραπέμπει στο σήμερα, ας γράφτηκε περισσότερο από έναν αιώνα πριν…Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος το θεωρούσε έργο διδακτικό, καρποφόρο και πατριωτικό, αφού, μέσα από την ηρωίδα του, διδάσκει πώς πολεμά και πεθαίνει στην ανάγκη ο ανώτερος για τη συνείδησή του, τον όρκο του, την τιμή του, το ιδανικό του.
Έργο επίκαιρο, που παραπέμπει στο σήμερα, ας γράφτηκε περισσότερο από έναν αιώνα πριν, «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας». Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος το θεωρούσε έργο διδακτικό, καρποφόρο και πατριωτικό, αφού, μέσα από την ηρωίδα του, διδάσκει πώς πολεμά και πεθαίνει στην ανάγκη ο ανώτερος για τη συνείδησή του, τον όρκο του, την τιμή του, το ιδανικό του. Αλλά πάνω απ’ όλα το θεωρούσε έργο όλης του της ζωής. «Το συνέλαβα νέος – έλεγε – το έγραψα άνδρας, το ξανάγραψα μεσόκοπος και το τελείωσα σχεδόν γέρος».
Η Άννα Συνοδινού στο έργο «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας» του Γρηγ. Ξενόπουλου
Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Ζάκυνθο, όπου οι Βαλέρηδες, αρχοντική γενιά, έχουν ξεπέσει οικονομικά, αγγίζοντας τα όρια της φτώχιας. Η κοντέσσα Βαλέραινα κατέχει μια συνταγή που πηγαίνει από Βαλέραινα σε Βαλέραινα και θεραπεύει την «θέλλα» των ματιών. Η οικογένεια όμως έχει περιπέσει σε τέτοια κατάντια που τα παιδιά της κοντέσσας την πιέζουν να ομολογήσει το μυστικό της γιατροσόφι και να πουλήσει την συνταγή σε κάποιον έμπορο, ώστε να αποφύγουν τον ξεπεσμό…
Η παράσταση πρωτοπροβλήθηκε στην ΕΤ1 το 1992. Σκηνοθεσία: Σταμάτης Χονδρογιάννης. Παίζουν: Άννα Συνοδινού, Κίττυ Αρσένη, Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, Μάνια Τεχριτζόγλου, Ορέστης Διβάνης, Δημήτρης Τσούτσης
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
