Ο γείτονάς μου

Δεν ξέρω τι ψήφιζε ο Θοδωρής. Δεν τον ρώτησα ποτέ.

Μιλούσαμε για όλα. Για τις δυσκολίες, για τις συντάξεις μας, για τα παιδιά μας, για τα μπαξεδάκια μας.

«Εγώ Λενάκι μου θα πρωτοφάω καρπούζι και ντομάτα μόνο στο χωριό. Έτσι τόχω…»

Χαιρόταν με όλα και καμάρωνε. Ήμουν η γειτόνισσά του.

Κάλεσε στο γάμο του γιου του όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην εκκλησία αλλά και στο τραπέζι και το κυριότερο χωρίς αριθμό λογαριασμού Τράπεζας στο προσκλητήριο.

Άρχοντας σωστός, με τα τραγούδια του, τα κεράσματά του, τη χαρά της ζωής.

Θα πάει τώρα στο χωριό, στη Μάνη. Να «κοιμηθεί» εκεί, ο γείτονάς μου ο Θοδωρής, που δεν ξέρω τι ψήφιζε αλλά καμάρωνε και καμάρωνα που ήμασταν φίλοι.