“Έχει η Ελλάδα Μπελογιάννηδες πολλούς” – Ένα τραγούδι Αλβανού ποιητή για το Μπελογιάννη
Τον πόνο μας με λόγια αδερφικά να πούμε στα συντρόφια τα πιστά στο κόμμα της Ελλάδας τ’ αδερφό μας.
Η εκτέλεση του Μπελογιάννη συγκλόνισε κάθε προοδευτικό άνθρωπο στη γη, ακόμα περισσότερο τους κομμουνιστές στις λαϊκές δημοκρατίες. Το δικό του φόρο τιμής απέτισε ο Αλβανός ποιητής Μωϋσής Ζαλόσνια στο μεγάλο αγωνιστή, αφιερώνοντάς του ένα ποίημα, το οποίο μελοποιήθηκε στα ελληνικά και παρουσιάστηκε αργότερα, το 1977 από την ΠΠΣΠ (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη), δηλαδή την παράταξη του ΚΚΕ (μ – λ) στα πανεπιστήμια. Το κόμμα εκείνη την εποχή είχε καλές σχέσεις με την Αλβανία του Χότζα, που αποτυπώνονται ασφαλώς και στην επιλογή της μελοποίησης και εκτέλεσης των συγκεκριμένων στίχων, που περιέχουν τόσο αναφορές στον τότε ηγέτη της χώρας, όσο και τον Κεμάλ (Στάφα), ηγετικού στελέχους της νεολαίας του ΚΚ Αλβανίας, που σκοτώθηκε στη διάρκεια της κατοχής το 1942 στα Τίρανα.
Μαύρο μαντάτο και πικρό την Αλβανία γέμισε και λέει:
Τον Μπελογίαννη ξάπλωσαν νεκρό, κι ήτανε σαν να χάσαμε δικό,
σαν τον Κεμάλ η καρδιά τον κλαίει.
Σύμβολο λευτεριάς, αγνό στεφάνι το αίμα σου που εχύθη Μπελογιάννη.
Μιλάει ο Εμβέρ στο Κόμμα μας μπροστά…
Ενός λεπτού σιγή στο σύντροφό μας.
Τον πόνο μας με λόγια αδερφικά να πούμε στα συντρόφια τα πιστά στο κόμμα της Ελλάδας τ’ αδερφό μας.
Του Τσώρτσιλ, του Τρούμαν τα σκυλιά, οι άτιμοι προδότες της Αθήνας τον σκότωσαν στη νύχτα τη βαθιά.
Μα η Ελλάδα το παιδί της το τιμά η ματωμένη Ελλάδα η αδερφή μας. Έχει η Ελλάδα Μπελογιάννηδες πολλούς.
Το αίμα τους, ποτάμι φουσκωμένο, ποιος της ζωής θα πνίξει τους χυμούς μεσ’ στης Ελλάδας ζούνε τους βωμούς οι ήρωες – στεφάνι δοξασμένο.
