Ένα ποίημα του Μάο Τσε-Τουνγκ

Με αφορμή τη γέννηση του Μάο μεταγράφουμε ένα ποίημα του “μεγάλου τιμονιέρη”, σε μετάφραση της Μπεάτας Κιτσίκη από γαλλική διασκευή. Προέρχεται από το βιβλίο “Γνώρισα τους κόκκινους φρουρούς”, που βασίζεται στις επισκέψεις της στη μαοική Κίνα.

Στο ποίημα αυτό ο Μάο καταφέρεται κατά αντιπάλων του, τους οποίους παρομοιάζει με μύγες και μυρμήγκια, που οραματίζονται να κλονίσουν το μεγάλο δέντρο, δηλαδή την Κίνα.

Απάντηση στον Κουο Μο-Γιο πάνω στο μοτίβο του Μαν Κιαν Χονγκ

Πάνω στη μικρή μας σφαίρα
λίγες μύγες στον τοίχο, το κεφάλι τους χτυπούν
Και μακρόσυρτα βουΐζουν
Κάποτε στριγκλίζοντας φωνάζουν
Κι άλλοτε πάλι με κλαψιάρικη φωνή
Κάποια μυρμήγκια παίρνουν ύφος μεγάλων δυνάμεων καθώς σκαρφαλώνουν
πάνω στην ακακία
Άλλα πάλι, με θρασύτητα, τυφλά στο μεγάλο δέντρο να κλονίσουν πάνε.
Ο Δυτικός άνεμος πάνω στο Τσανγκάν στρώνει τη γη με φύλλα
Που ηχούν σα βέλη που πετούν
Πόσες δουλειες μας καρτερούν!
Κι είναι αλήθεια κι απ’ τις πιο επείγουσες!
Ο κόσμος γυρνά
Ο καιρός μας βιάζει.

Είναι πολύ μακρύς ο χρόνος, δέκα χιλιάδες χρόνια!
Πρέπει να πιάνει τη μέρα κι ακόμα τη στιγμή.
Οι τέσσερις θάλασσες σ’αναβρασμό ταράσσονται, μέσα σε μια φρενίτιδα από νέφη και κύματα.
Οι πέντε ήπειροι ξεσηκώνονται σ’απειλητικές τρικυμίες
Για ν’ απαλλάξουν τη γη απ’ τα παράσιτα.
Είμαστε μες στο κύμα αυτό ακαταμάχητοι.