Ναι, αλλά από Δημοκρατία σκίζουμε

Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος ενός ακόμα χρόνου, -η αίσθηση ανασκόπησης και τα μελομακάρονα έρχονται από μόνα τους. Στα χρόνια διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η όποια συζήτηση με τους ΣΥΡΙΖοφρουρούς και τους Συριζοτέτοιους (σε αυτή την κατηγορία εντάσσω αυθαίρετα όλη την γκάμα ανθρώπων από αναρχικούς μέχρι πασόκους που με κάποιο τρόπο πίστεψαν, στήριξαν, δικαιολόγησαν το παιδί που προσπάθησε και το πιέσανε λίγο πριν μας κάνει μια αταξική, αμεσοδημοκρατική, αυτοοργανωμένη κοινωνία με το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ή με τη νίκη κατά της επάρατου Δεξιάς) γίνεται με πολλά εμπόδια.

Ένα από αυτά είναι το «εγώ δεν είμαι Συριζαίος (άσχετα αν τον ψήφισα σε 3-4 εκλογές) αλλά τουλάχιστον κάνουν κάποια πράγματα που οι άλλοι δεν θα τα έκαναν». Και όπως ο όλος ΣΥΡΙΖΑ για καιρό κοκορευόταν για τα κατορθώματά του στο πεδίο των δημοκρατικών διεκδικήσεων (!) και ελευθεριών (!) έτσι και οι υπερασπιστές του, τείνουν να ξεχάσουν ό,τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια.

Ας δούμε όμως τι είναι αυτά που έχει πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ:

Ψήφισε (μαζί με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι) τον νόμο περί κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας δίνοντας, λέει, λύση στο πρόβλημα που είχε προκύψει με τους λεγόμενους δεύτερης γενιάς μετανάστες καθώς και εκείνους που ζουν πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Ξέχασαν όμως να μας πουν ότι ο συγκεκριμένος νόμος επί της ουσίας αυστηροποιεί τα κριτήρια κτήσης της ιθαγένειας, περιορίζοντας τη δυνατότητα αυτή για περισσότερους ανθρώπους. Επίσης, ενώ ψηφίστηκε ο νόμος, οι διαδικασίες παραμένουν αργές με αποτέλεσμα να παρατηρούνται καθυστερήσεις στις εξετάσεις των αιτημάτων.

Αντιμετώπισε, λέει, με ανθρωπισμό την προσφυγική κρίση, ξεχνώντας να μας πει ότι επί των ημερών του η Μόρια έκανε διεθνή καριέρα ως συνώνυμο της επί της γης κόλαση, στη ΒΙΑΛ της Χίου και στο καμπ της Σάμου η κατάσταση διαμονής των προσφύγων χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Επιπλέον, φουντώνουν διαρκώς οι φωνές για παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανιστήρια από τις δυνάμεις καταστολής, βίαιες φασιστικές επιθέσεις και διακρίσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Εννοείται πως αποδέχθηκε την περίφημη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που εγκλωβίζει χιλιάδες αιτούντες άσυλο στα νησιά, μεταξύ των οποίων εκατοντάδες ασυνόδευτα ανήλικα.

Ψήφισε την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια, ωστόσο για να το κάνει αυτό και προκειμένου να βρει ψήφους από την αντιπολίτευση, χρειάστηκε να το παρουσιάσει σχεδόν ως μια τυπική υπόθεση ρύθμισης των περιουσιακών στοιχείων.

Ψήφισε το νόμο για την δυνατότητα αλλαγής φύλου στα ΚΕΠ. Χωρίς να εξασφαλίσει καμία άλλη στήριξη στους ανθρώπους που θα μπουν σε αυτήν τη διαδικασία.

Επίσης στις ημέρες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είδαμε να συμβαίνουν τα εξής δημοκρατικά: Η δίκη της Χρυσής Αυγής να συνεχίζεται και να μην καταλήγει πουθενά, έτσι ώστε να έχουν πολλά ξεχαστεί όταν έρθει η ώρα της ετυμηγορίας. Φασίστες χτυπούν και τραμπουκίζουν ανενόχλητοι. Παραμένει δεδομένη η «εισβολή» τους στα σώματα ασφαλείας αλλά και στο στρατό, σε τέτοιο βαθμό που ξεδιάντροπα γράφουν και ναζιστικά συνθήματα εντός του στρατοπέδου.

Δολοφονούνται εν ψυχρώ άνθρωποι μέρα μεσημέρι, με την εμπλοκή μάλιστα της Αστυνομίας. Αλλά η ζωή συνεχίζεται. Το φασιστικό μας βαρέλι δεν έχει πιάσει ακόμα πάτο.

Γυναίκες βιάζονται, κακοποιούνται, δολοφονούνται. Και επικρατεί ένα «…ναι αλλά εκείνη προκάλεσε». Εντάξει, δεν λέω ότι και για αυτό φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μετά απο 4 χρόνια κυβέρνησης της Αριστεράς (;) δε θα έπρεπε αντί να φασιστοποιούμαστε μέρα με τη μέρα, να έχει εμπεδωθεί μια άλλη αντίληψη; Ή έστω, να έχει απασχολήσει κάποιον…

Στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουμε να λέμε ότι έγιναν εθνικιστικές καταλήψεις μαθητών. Ότι τραμπουκίζονται και απειλούνται καθηγητές από φασίστες.

Το πόσο βαθιά υπόδουλοι στις ΗΠΑ γίναμε ως χώρα αυτά τα χρόνια καθώς και το γεγονός ότι τα βρήκαμε και στηρίζουμε με κάθε τρόπο την ισραηλινή κυβέρνηση-δολοφόνο είναι θέματα στα οποία δεν θα τα αγγίξουμε τώρα.

Μιλάμε για μεγάλες επιτυχίες…

ΥΓ. Χρόνια πολλά!