Δε συμβιβαζόμαστε με τη σύγχρονη σκλαβιά για τα κέρδη των λίγων – Το ΠΑΜΕ στο πλευρό των μεταναστών στη Μανωλάδα
“Δεν ανεχόμαστε να δουλεύουμε μια ζωή για να γεμίζουν τα σεντούκια των αφεντικών και μετά να μας στέλνουν στα αζήτητα, από την εκμετάλλευση στα γηρατειά χωρίς σύνταξη”.
Τη στήριξή της στους μετανάστες εργάτες γης στα χωράφια φράουλας της Μανωλάδας εκφράζει μια ακόμα φορά η Γραμματεία Μεταναστών – Προσφύγων του ΠΑΜΕ, καλώντας τους μετανάστες να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις συνθήκες σύγχρονης δουλείας που επικρατούν στην περιοχή εδώ και χρόνια. Όπως τονίζει η ανακοίνωση: «Είναι η ώρα να πούμε ότι δεν πάει άλλο με τα ψέματα και την υποκρισία, με την κοροϊδία της κυβέρνησης, των πρεσβειών, των μεγαλοφραουλάδων. Ότι δεν συμβιβαζόμαστε με τη σύγχρονη σκλαβιά για τα κέρδη των λίγων, που αποτελεί την πραγματική αιτία για όλα τα βάσανά μας. Να μην είμαστε πλέον γονατιστοί απέναντί τους. Να ορθώσουμε το ανάστημά μας. Με τη δύναμη της οργάνωσής μας, τον αγώνα μας από κοινού με τους Έλληνες εργάτες, να διεκδικήσουμε δουλειά και ζωή με δικαιώματα».
Στη συνέχεια, η ανακοίνωση περιγράφει τις άθλιες συνθήκες διαμονής και εργασίας των εργατών, τις αμοιβές ψίχουλα, τους κινδύνους για την υγεία τους, τις καταστροφές που υπέστησαν στα ελάχιστά τους υπάρχοντα από πυρκαγιά, χωρίς να έχουν αποζημιωθεί ως τώρα. Διατυπώνει παράλληλα τα αιτήματα που μπορούν να δώσουν μια άμεση ανακούφιση στους εργάτες, καλώντας ταυτόχρονα Έλληνες και μετανάστες να συστρατευτούν σε έναν κοινό αγώνα για τη διεκδίκηση του δίκιου της τάξης τους:
«Δεν ανεχόμαστε να ζούμε στα παραπήγματα, να κοιμόμαστε στα χωράφια χωρίς ρεύμα, πόσιμο νερό, τουαλέτα και μπάνιο, να λιώνουμε κάτω από τα νάιλον το καλοκαίρι και να ξεπαγιάζουμε το χειμώνα. Δεν αρμόζει σε εμάς, που παράγουμε τον πλούτο, μια τέτοια ζωή. Διεκδικούμε από τους τσιφλικάδες και το κράτος να εξασφαλίζουν χώρους διαμονής, που να καλύπτουν τις ανάγκες της ασφαλούς και υγιεινής διαβίωσης.
Δεν ανεχόμαστε να μας στοιβάζουν ανά δεκάδες σε μια καρότσα για να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο, με μεροκάματα πείνας, χωρίς Συλλογική Σύμβαση, ανασφάλιστοι, κάτω από επικίνδυνες συνθήκες για την υγεία μας. Διεκδικούμε αυξήσεις στα μεροκάματα, κανείς ανασφάλιστος, κανείς χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη, μέτρα προστασίας για την υγεία και την ασφάλεια στο χώρο δουλειάς, τακτικούς ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες για όλα τα παραπάνω.
Δεν ανεχόμαστε να είμαστε εφ’ όρου ζωής κυνηγημένοι και κατατρεγμένοι, να μην ξέρουμε τι θα ξημερώσει την άλλη μέρα, να είμαστε έρμαια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Να φοβόμαστε να πάμε ακόμα και στο γιατρό. Οι εργοδότες να αποτελούν τους ρυθμιστές της νομιμότητας, να μην κάνουν προσλήψεις για να μην έχουμε ακόμα ούτε την προσωρινή άδεια διαμονής, να μη φαινόμαστε πουθενά για να τρομοκρατούν περισσότερο, να αλωνίζουν οι διαμεσολαβητές τους, να βαθαίνουν την εκμετάλλευση. Διεκδικούμε να δοθούν άδειες παραμονής στους μετανάστες εργάτες γης.
Δεν ανεχόμαστε να δουλεύουμε μια ζωή για να γεμίζουν τα σεντούκια των αφεντικών και μετά να μας στέλνουν στα αζήτητα, από την εκμετάλλευση στα γηρατειά χωρίς σύνταξη. Διεκδικούμε την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών με τη χώρα καταγωγής για τη μεταφορά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας.
Δεν ανεχόμαστε τον εμπαιγμό τους, ότι δεν υπάρχει τρόπος να χορηγηθεί, σε όσους έχασαν ό,τι είχαν και δεν είχαν από τη φωτιά, η έκτακτη οικονομική ενίσχυση για την οποία δεσμεύτηκε η υπουργός Εργασίας κατά την προηγούμενη κινητοποίησή μας. Απαιτούμε να δώσουν άμεσα λύση, με την ταυτοποίηση χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση από τις πρεσβείες, των ονομάτων που από την πρώτη στιγμή δηλώθηκαν στην Πυροσβεστική υπηρεσία. Είναι εγκληματικές οι ευθύνες των κυβερνήσεων από τις χώρες που προερχόμαστε, που μας πέταξαν στην κυριολεξία σε μια ζωή βάρβαρη, χωρίς μέλλον, στην εκμετάλλευση.
Ο μόνος δρόμος για να αποσπάσουμε λύσεις προς όφελός μας, για να διεκδικήσουμε το δίκιο μας, είναι ο δρόμος του ταξικού αγώνα. Ο δρόμος της ταξικής ενότητας Ελλήνων και μεταναστών εργατών ενάντια στην ίδια αιτία που γεννά τα προβλήματά μας, ενάντια στην εκμετάλλευση, την εργασιακή ζούγκλα, τη βαρβαρότητα».