Ο Ριζοσπάστης (Δημη)τρολάρει τα ΝΕΑ και συνιστά γνήσιο ξίδι για τη χώνεψη…

Στο σημερινό Ριζοσπάστη διαβάζουμε το εξής σχόλιο, που συνοδεύεται από μια εικόνα με… “γνήσιο ξίδι”.

Ο… πόνος πήρε τον Δημητρολόπουλο των «Νέων» για το ΚΚΕ και την 100χρονη πορεία του και είπε να «ενημερώσει» τους αναγνώστες ότι το ΚΚΕ «δε γίνεται ούτε καλύτερο» – σαν το παλιό καλό κρασί – «ούτε χειρότερο» αλλά «στάσιμο» και άρα «συντηρητικό», κι αυτό, όπως λέει, «δύσκολα χωνεύεται». Αν κρίνουμε βέβαια απ’ το υπόλοιπο κείμενο και την «πίκρα» που βγάζει, εκείνο που δύσκολα χωνεύεται για τα αστικά επιτελεία είναι ότι το ΚΚΕ ανοίγει πανιά στο νέο αιώνα δράσης του, έχοντας για παρακαταθήκη του τη σταθερή του δράση στο πλευρό του λαού, τις αρχές λειτουργίας του, την υπεράσπιση του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο, την προσήλωσή του στο στόχο της επαναστατικής ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που εκείνοι υπερασπίζονται. Ε, κι αυτά, όντως δύσκολα καταπίνονται για τους αστούς και τους γραφιάδες τους. Λίγο ξίδι, πάντως, μπορεί να βοηθήσει και στη χώνεψη.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και το κείμενο του Δημη-τρολόπουλου (όνομα και πράγμα), που αναμασά μια σειρά αντικομμουνιστικά κλισέ, με αφορμή το κρασί “100 χρόνια ΚΚΕ” που έδωσε ο Κουτσούμπας σε στελέχη του ΚΙΝΑΛ, χωρίς να προσθέτει έστω μια πρωτότυπη σκέψη: κόμμα που “νιώθει άνετα ως απολίθωμα”, που “ελπίζει χιλιαστικά ότι θα αναστηθεί και θα κυριαρχήσει η ΕΣΣΔ” και το “ολοκληρωτικό” της καθεστώς. Που “οι υποτιθέμενοι εχθροί του το σέβονται γιατί μένει σταθερό στις απόψεις του”, ενώ αυτό είναι “στάσιμο και συντηρητικό”.

Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αυτά τα κλισέ είναι σαν ξινισμένο κρασί, που μας πλασάρουν ξανά και ξανά, με τη λογική “πες-πες, κάτι θα μείνει”. Κολλημένοι χρόνια στις ίδιες κασέτες -αφού δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν πολιτικά- και να σου κουνάνε το δάχτυλο πως είσαι κολλημένος, κρίνοντας μάλλον εξ ιδίων. Το λες και τραγική ειρωνεία…