Η Ryanair, η Fraport και ο… θρίαμβος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας

Μερικά συμπεράσματα από τη σημερινή περιπέτεια των επιβατών της Ryanair, που ξεκίνησαν για Θεσσαλονίκη και κατέληξαν Τιμισοάρα.

Η Ryanair τίμησε την κατάταξή της στον πάτο του πηγαδιού με τις χειρότερες αεροπορικές εταιρίες, για έκτη συνεχή χρονιά. Είναι γνωστό επίσης πως αποτελεί εργασιακό κάτεργο, οδηγώντας πολλούς πιλότους σε παραίτηση, ενώ απαγόρευε ακόμα και το στοιχειώδες δικαίωμα του συνδικαλισμού στους υπαλλήλους της -που σε διάφορες χώρες αντέδρασαν και πέτυχαν κάποιες πρώτες συλλογικές νίκες.

Τι είναι λοιπόν αυτό που οδηγεί τον κόσμο να εμπιστεύεται μια τέτοια εταιρία, χωρίς να γνωρίζουν τι κατάληξη θα έχει η πτήση τους; “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”, θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Η λογική “ό,τι πληρώνεις, παίρνεις” κι ότι η πλέμπα που δεν έχει περιθώρια για πολλά έξοδα, είναι καταδικασμένη να υφίσταται τις συνέπειες. Και δεν έλειψαν κι οι αφ’ υψηλού φιλελέδες που αναπαρήγαγαν αμάσητη τη λογική αυτή, σχολιάζοντας χαιρέκακα το πάθημα των “φουκαράδων”, που ήθελαν κι αεροπορικά ταξίδια…

(Κάποιοι άλλοι δεξιοί και “αριστεροί” φιλελέδες θυμήθηκαν παρεμπιπτόντως την ιστορία για τους “μαζικούς τάφους” στην Τιμισοάρα και τα… εγκλήματα του Τσαουσέσκου, δείχνοντας τι ιστορικό βάθος έχουν οι ιστορίες με τα fake news στην υπηρεσία της προπαγάνδας τους -χωρίς καμία διάθεση εξιδανίκευσης της κατάστασης που επικρατούσε στη Ρουμανία πριν τις ανατροπές του 89′).

Το εντυπωσιακό είναι πως κάτι αντίστοιχο υπονόησε ουσιαστικά κι ο Σπίρτζης στο τουίτερ, κάνοντας λόγο για εταιρέις χαμηλού κόστους και χαμηλής κοινωνικής ευθύνης. Άραγε αυτό σημαίνει πως αυτές με το υψηλότερο κόστος έχουν κι υψηλότερο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης ή απλώς κάνει λογοπαίγνια για τις εντυπώσεις;

Δεν μπορεί να θυσιάζεται η στοιχειώδης ανθρώπινη συμπεριφορά και οι ανάγκες των πολιτών, στον ανταγωνισμό και την κερδοσκοπία των αεροπορικών εταιρειών χαμηλού κόστους και χαμηλής κοινωνικής ευθύνης.https://t.co/sokyiJLbjk

— Χρήστος Σπίρτζης (@c_spirtzis) 5 Ιανουαρίου 2019

Αν πάντως θεωρείτε πως η κίνηση του υπουργού να ναυλώσει άλλο αεροπλάνο για να μεταφερθούν κάποιοι από τους επιβάτες της πτήσεις, έγινε ακριβώς για τις εντυπώσεις κι επειδή ουσιαστικά βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, είστε προφανώς κακοπροαίρετοι.

Το ζήτημα είναι πως αν αυτή η κίνηση αφορούσε πχ την παλιά κρατική Ολυμπιακή, οι φιλελέδες θα σκούζανε στο τουίτερ. Τώρα όμως που τα λεφτά πήγαν στην ιδιωτική Aegean, όλα είναι μέλι-γάλα. Η ιδιωτική πρωτοβουλία αναδεικνύει το μεγαλείο της για άλλη μια φορά. Και η Ryan-Air είναι κι αυτή κομμάτι του σαξές στόρι της…

Τον ίδιο θρίαμβο πιστοποιούν τόσο οι καταγγελίες των επιβατών που αναγκάστηκαν να γυρίσουν με λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη πως βρίσκονταν σε οχήματα χωρίς θέρμανση με πολικές θερμοκρασίες, όσο και η Fraport, που… “αναβάθμισε” το αεροπόριο “Μακεδονία” με το επιχειρηματικό της πνεύμα, κρατώντας το ουσιαστικά απροσπέλαστο σε περίπτωση ομίχλης, χιονόπτωσης κτλ.

Το ζητούμενο ασφαλώς δεν είναι η επιστροφή στο “παλιό, καλό” παρελθόν -που δεν υπήρξε ποτέ- και τις κρατικοκαπιταλιστικές εταιρίες με τα δικά τους προβλήματα. Αλλά να διεκδικήσουμε αερομεταφορές που δε θα έχουν ως κριτήριο το κέρδος των αεροπορικών επιχειρήσεων και των εταιρειών διαχείρισης των αεροδρομίων, καθώς επίσης την ασφάλεια και τη μικρότερη δυνατή ταλαιπωρία των επιβατών σε τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις.