Να σε κάψω πρόσφυγα να σε αλείψω μέλι

Αντίκρισα τις προάλλες την περίφημη Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ δια της αντιπροσώπου της.

Ω, τι τιμή να υποδεχόμαστε τον υπ’ αριθμόν ένα αίτιο των Ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Ω, τι χαρά να στέκεται απέναντί μου ο οργανισμός που ξεπλένει την πολεμική μηχανή.

Ω, τι θάρρος (θράσος) να μου χαμογελάει και να με καλεί να δώσω χέρι βοηθείας ο εκπρόσωπος της φιλανθρωπίας.

Ω, τι ιστορική στιγμή να καλοδεχτώ στη γειτονιά μου ανθρώπους ξεριζωμένους βίαια από τον τόπο τους. Που αφού γλίτωσαν από τις βόμβες και τις σφαγές, δε σκυλοπνίχτηκαν στα νερά του Αιγαίου. Περιπλανήθηκαν από στρατόπεδα προσφύγων, σε κλειστά σύνορα, που αντιμετώπισαν ρατσιστικές και φασιστικές ορδές, βρέθηκαν στις επιχορηγούμενες αγκάλες ΜΚΟ που βροντοφώναξαν Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ  Ω ΕΥΚΑΙΡΙΑ!!!

Μια τέτοια, τόσο θερμή και σφιχτή αγκάλη δίνει και η Ευρώπη με τη  Frontex μας, τόσο που έγινε φυλακή και ομηρία για χιλιάδες πρόσφυγες που επιθυμούσαν να μετακινηθούν σε άλλες χώρες.

Σε χώρες μέλη της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ που έριχναν με χάρη ανθρωπιστικές βομβούλες αγάπης. Με τον Ομπάμα και την Ομπάμενα χεράκι χεράκι, ως το πιο γλυκό και αγαπημένο ζευγάρι που καθώς  χόρευαν, σε κάθε στροφή τους ισοπεδωνόταν και μια πόλη.

Πάνω εκεί μου έσκαγαν εικόνες που τον Αύγουστο του 2015 βρέθηκα στη Λέσβο και συγκεκριμένα στο χώρο φιλοξενίας  που είχε διαμορφωθεί στο Καρά τεπέ. Ξεκίνησα να βγάζω φωτογραφίες αλλά στην πορεία παράτησα τη μηχανή γιατί οι προτεραιότητες ήταν άλλες. Ένα πιάτο φαί, νερό, ιατρική περίθαλψη και κάπου να ξαποστάσουν. Κάποιες από τις άμεσες ανάγκες αυτών των ανθρώπων, που, αφού έφταναν στις ακτές τις Λέσβου, στη Σκάλα Συκαμιάς  και άλλες περιοχές, είχαν μπροστά τους πάνω από 60 χιλιόμετρα να διανύσουν με τα πόδια, κουβαλώντας τα πράματά τους και να φτάσουν μέσα στο λιοπύρι και τις δύσκολες συνθήκες στη Μυτιλήνη. Με την ελπίδα να πάρουν τα χαρτιά τους για τη μεταφορά τους στον Πειραιά κι από εκεί προσδοκώντας να φύγουν για άλλες χώρες.

Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια αυτοί οι άνθρωποι ακόμα περιμένουν. Άλλοι κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τα σύνορα και να περάσουν σε άλλες  χώρες, άλλοι σκυλοπνίχτηκαν πριν καν προλάβουν να δραπετεύσουν, κάποιοι πέθαναν από το κρύο, άλλοι έφαγαν πλαστικές σφαίρες, κάποιοι δέχτηκαν φασιστικά δολοφονικά χτυπήματα, άλλοι επαναπροωθήθηκαν κι άλλοι δεν έχουν φύγει καν από τον τόπο των μαχών.

Για αυτούς που βρίσκονται στη χώρα μας, έχει φτιάξει ένα πρόγραμμα φιλοξενίας η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, που αυτή τη φορά ζητάει από τις δημοτικές αρχές μέσω των δημοτικών κοινωφελών επιχειρήσεών τους  να συσταθούν επιτροπές και να βρεθούν κατάλληλες ιδιόκτητες κατοικίες, που μένουν ανοίκιαστες,  και να παραχωρηθούν σε οικογένειες προσφύγων.

Στο δημοτικό συμβούλιο που έγινε αυτές τις μέρες στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας / Νέας Χαλκηδόνας και παρακολουθώ καιρό, πάρθηκε ομόφωνα η απόφαση να γίνει πράξη αυτό το πρόγραμμα φιλοξενίας, με σημαντική προϋπόθεση, που τέθηκε από τη Λαϊκή Συσπείρωση της περιοχής, να μην εμπλακεί καμία ΜΚΟ και ιδιωτική πρωτοβουλία. Την οικονομική και κοινωνική στήριξη αναλαμβάνει η ίδια η Ύπατη Αρμοστεία με όλο το ειδικευόμενο  προσωπικό.

Αυτή τη στιγμή καλούμαστε να σταθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους πια στη γειτονιά μας, να είμαστε έτοιμοι να αντικρούσουμε οποιαδήποτε ρατσιστική, φασιστική άχνα τολμήσει να βγει. Να θέσουμε εαυτόν πέρα πολιτικών παιχνιδιών που παίζονται στις πλάτες χιλιάδων προσφύγων και να μην επιτρέψουμε να μπουν ανάμεσα σε αυτά.

Μιλάμε για ανθρώπους που έχασαν και άφησαν  πίσω τους μια ζωή. Κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του, αν δεν νιώθει απειλή, δεχόμενος βίαιο ξεριζωμό. Στην προκειμένη περίπτωση εδώ στη Νέα Φιλαδέλφεια που ζω, πέρα του προσφυγικού παρελθόντος και της μνήμης, πέρα από συναισθηματισμούς, είναι ευκαιρία να τεθούν και κάποια θέματα. Όχι μόνο εδώ αλλά και σε κάθε γειτονιά που θα καλεστεί να δεχτεί πρόσφυγες.

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη πως αυτή και η όποια πρωτοβουλία από έναν τέτοιο μηχανισμό του ΟΗΕ, που η δράση του και η πρακτική του είναι να μαζεύει τα σπασμένα των ιμπεριαλιστικά άτακτων παιδιών του που διεξάγουν πολέμους μπρος στην οικονομική κρίση, με πρόσχημα την τρομοκρατία και την ισλαμοφοβία. Με σκοπό να χαράξουν νέους εμπορικούς και επιχειρηματικούς δρόμους. Να χαράξουν νέα σύνορα και να ξαναμοιράσουν την τράπουλα, χωρίς κανέναν ενδοιασμό να αιματοκυλίσουν χώρες και να προκαλέσουν γενοκτονίες μπρος στα κέρδη τους.

Δεν έχουμε αυταπάτες πως ο ΟΗΕ κόπτεται με τα της Ύπαστης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες. Πρέπει να ελέγξει και με έναν τρόπο να αποκόψει-περιορίσει την εισροή προσφύγων σε άλλες χώρες κι έτσι η Ελλάδα να καταστεί χωνευτήρι.

Ξέρουμε καλά πως το κεφάλαιο των κρατών κι όσοι κατέχουν τον πλούτο, έχουν μαζέψει τόσο χρήμα που μένει αδιάθετο και κάπου πρέπει να διοχετευτεί.

Οι λαοί όπου γης πρέπει να αντιληφθούν πως δεν υπάρχει πάτος σε αυτή τη σαπίλα. Είναι ώρα σε αυτό το σημείο που έχει φτάσει το καπιταλιστικό σύστημα να ορθωθεί αγώνας και αντίσταση. Όλοι αυτοί που παράγουν τον πλούτο και δεν καρπώνονται τίποτα, να μην περιμένουν σωτήρες.

Αυτή τη στιγμή η άρχουσα τάξη έχει σαν μέλημά της και να το υπολογίσουν κάποιοι:

Να περισώσει, ό,τι έμεινε από αυτούς τους ανθρώπους.

Να τους φροντίσει.

Να τους περιθάλψει.

Να τους κλείσει τις πληγές (που δεν κλείνουν).

Να τους αγκαλιάσει.

Να τους θρέψει.

Να τους δυναμώσει και να τους δώσει μια ευκαιρία σε ένα νέο τόπο, χτίζοντας νέα ζωή.

Ώστε να τους παραδώσει αυτούς και τη νέα γενιά που κουβαλάνε, ως μια νέα «αναγεννημένη»  εργατική δύναμη, έτοιμη να σταθεί στα πόδια της, ώστε να νιώσει και πάλι παραγωγική, ξεχνώντας τις αιτίες που την ξερίζωσαν.

Με σκοπό να μην εκπληρώσουν ποτέ τον ρόλο της τάξης τους, που δεν είναι τίποτα άλλο από το να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία και να ανατρέψουν αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα.

VIVA CAPITALISMO…

Ακολουθεί μια σειρά φωτογραφιών μου από το Καρα τεπε τον Αύγουστο του 2015