Οι εκπαιδευτικοί έχουν τα προσόντα. Εμπρός όλοι στον αγώνα!

      Από την αρχή της υπογραφής της πρώτης μνημονιακής σύμβασης στόχος και επιδίωξη των κυβερνήσεων ήταν η εισαγωγή της αξιολόγησης και η εμπέδωση μιας ανάλογης κουλτούρας στην παιδεία. Ο εμβληματικός νόμος 3848, γνωστός ως νόμος Διαμαντοπούλου ήταν η αρχή. Μετέπειτα, η επόμενη κυβέρνηση προσπάθησε με τον Αρβανιτόπουλο με το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις συνάντησαν την σθεναρή αντίσταση της εκπαιδευτικής κοινότητας και ασθμαίνοντας σε όλα τα μέτωπα κάτω από το βάρος των διαδηλώσεων, επιλέχτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επιτελέσει και να αναλάβει αυτή να κάνει την βρώμικη δουλειά. Έφερε στην Βουλή νομοσχέδιο (4547/18) για τις υποστηρικτικές δομές στην εκπαίδευση, όπου στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου έγραφε χαρακτηριστικά ότι προωθείται η αξιολόγηση των στελεχών για να επιτελούν με ουσιαστικότερο τρόπο την εκπαιδευτική διαδικασία μέσα από την συμπλήρωση φορμών, ουσιαστικά να είναι το μακρύ χέρι που θα επιβλέπει τι γίνεται ορθά και τι όχι.

        Αυτά όλα βέβαια τα αναφέρουμε για να αναδείξουμε ότι είναι γενική, στρατηγικής σημασίας, κατεύθυνση για την Ε.Ε. η εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση. Όλες οι αναλύσεις και οι αρθρογραφίες τους θέτουν πιο θαρετά τις βλέψεις τους για να κάνουν τα σχολεία νέο πεδίο επιχειρηματικότητας και το εργασιακό δυναμικό των σχολείων, ένα καινούριο πελατολόγιο με διάφορες μορφές κατάρτισης των δασκάλων, με ένα διαρκές κυνήγι προσόντων, όπου κατά τα λεγόμενά τους, θα καταστήσει τους εκπαιδευτικούς ικανούς να διδάξουν (ΟΟΣΑ, Βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών συστημάτων,3-5 Μαρτίου 2008, Κείμενο Ε.Ε. <<Σχετικά με τις βασικές ικανότητες για ένα κόσμο που αλλάζει: Εφαρμογή του προγράμματος Εκπαίδευση και Κατάρτιση, 2010 Μάρτης)

        Αυτό έρχεται να φέρει το νομοσχέδιο-προσοντολόγιο στην εκπαίδευση. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η μοριοδότηση κινείται σε τρεις άξονες:

1ος Άξονας: Ακαδημαικά κριτήρια:

Διδακτορικό (40) μονάδες,

Μεταπτυχιακό (20),

2ο Μεταπτυχιακό (7),

Άριστα βαθμό πτυχίου (21), Λίαν Καλώς (14), Καλώς (7).

Άριστη γνώση ξένης γλώσσας (8), πολύ καλή γνώση (6), καλή γνώση (4)

Πιστοποιημένη γνώση και χρήση υπολογιστή Α’ επιπέδου (4)

Πιστοποιημένη επιμόρφωση 300 ωρών Α.Ε.Ι. (4)

Με ανώτατο όριο μονάδων 120 μονάδες

2ος Άξονας: Εκπαιδευτική προυπηρεσία

1 μονάδα ανά μήνα με ανώτατο όριο τους 120 μήνες

3ος Άξονας: Κοινωνικά κριτήρια

(2) μονάδες για κάθε τέκνο

(20) μονάδες για εκπαιδευτικό με μόνιμη αναπηρία(67%) ή αναπηρία συζύγου

         Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι από πότε θεωρείται ικανός ένας εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής ικανός για να διδάξει και τίθεται κριτήριο άριστης ή όχι ξένης γλώσσας;  Ή ακόμα-ακόμα ένας αναπληρωτής με 120 μήνες προυπηρεσίας θα εξαναγκαστεί να μπει στην διαδικασία του μεταπτυχιακού ή άλλου τίτλου προσόντων καθότι δεν θα μπορεί να λάβει περισσότερα μόρια από την προυπηρεσία. Για κάποιον που έχει μια οικογένεια είναι ζωτικής σημασίας ο τίτλος σπουδών να εξασφαλίσει αυτό το πράγμα. Έτσι, επιτυγχάνεται με ένας σμπάρος – δύο τριγώνια. Από την μία η εφαρμογή και η προώθηση του προσοντολογίου που ουσιαστικά είναι ένας από τους άξονες της αξιολόγησης για συνεχή κατάρτιση των εκπαιδευτικών με αμφιβόλου ποιότητας παροχής γνώσεων και από την άλλη καθιστώντας τους εκπαιδευτικούς πελατολόγιο στα μεταπτυχιακά προγράμματα, για να μπορούν να εξασφαλίσουν με αυτόν τον τρόπο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είτε τον υποτιθέμενο διορισμό του, είτε ακόμα για να εξασφαλίσουν την παραμονή στην έδρα κατοικίας τους.

         Μία ακόμα πτυχή του νομοσχεδίου είναι ότι δεν καλύπτει σε καμία των περιπτώσεων τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης. Η ειδική αγωγή κάθε χρόνο έχει 11.000 κενά με αυξητική τάση, η απόφαση για μιλάει για 4.500. Αυτήν την στιγμή στην εκπαίδευση τα κενά προσεγγίζουν τα 30.000 κενά, η απόφαση για διορισμούς 15.000. Να πως σπρώχνουν τους εκπαιδευτικούς στο κυνήγι των προσόντων. Φυσικά, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από έναν υπουργό, ο οποίος αδίστακτα δήλωση ότι θέλουμε να βλέπει ο κάθε εκπαιδευτικός τον εαυτό του στο νέο σύστημα διορισμών. Ένα ανελέητο εμπόριο ελπίδας που δεν απαντάει στην ανάγκη ούτε για μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά ούτε στις μορφωτικές ανάγκες της εκπαίδευσης. Επιπλέον, ο υπουργός δήλωσε πάλι με περισπούδαστο ύφος ότι όποιος είναι ενάντια στο νομοσχέδιο είναι ενάντια στους διορισμούς. Αυτό ουσιαστικά το λέει απέναντι στους χιλιάδες διαδηλωτές που βγήκαν στους δρόμους προχτές, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάλυψαν κάθε πιθανή γωνιά της Ελλάδας και κατέβηκαν με μοναδικό αίτημα που καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης, τους 30000 μόνιμους διορισμούς.

        Επιπλέον, ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι το κονδύλι του προυπολογισμού για τους μόνιμους διορισμούς είναι περί τα 700 εκ. ευρώ. Το υπερπλεόνασμα, όπως το βαφτίζει η κυβέρνηση, η αφαίμαξη δηλαδή των μισθών μας φτάνει τα 7,5 δις. ευρώ, αν συνυπολογίσουμε και τα 4,5 δις. ευρώ που δίνονται στο ΝΑΤΟ, αντιλαμβανόμαστε με ξεκάθαρο τρόπο ότι στερούμαστε δικαιωμάτων για να πηγαίνουν αλλού τα χρήματα που παράγουν οι εργαζόμενοι, όχι στις πραγματικές τους ανάγκες. Ουσιαστικά να υποστηρίζονται οι ίδιες επιχειρήσεις που μας τα αρπάζουν με διάφορους τρόπους.

        Απέναντι σε όλη αυτή την ευθυγράμμιση της κυβέρνησης με την Ε.Ε. και το ξένο και ελληνικό κεφάλαιο, έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ένα κίνημα από αναπληρωτές δασκάλους, άλλοτε με τα κάτω του, άλλοτε με τα πάνω του, όπως προχτές, όπου συναντήθηκαν με συλλόγους που ήταν πάντα αρωγοί σε αυτές τις προσπάθειες, παρά τις τρικλοποδιές και τα εμπόδια που έβαζαν και βάζουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΔΟΕ,ΟΛΜΕ, κινήθηκαν στην αντίθετη κατεύθυνση. Παρ’ όλη την καταστολή της κυβέρνησης που συνάντησαν και πέρσι έξω από το υπουργείο, αλλά και προχτές έξω από το Μαξίμου, με τον τραυματισμό της συνδικαλίστριας Θοδώρας Δριμάλας από το Δ.Σ. της ΔΟΕ, αλλά και του βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Δελή.

         Όπως είναι εύλογο δεν θα μπορούσε, όλη αυτή η καταστολή και η προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων να μας χρησιμοποιήσουν σαν αριθμούς, να μείνει αναπάντητη. Κάθε συνάδελφος που βλέπει τον εαυτό του είτε μέσα στο σύστημα, είτε έξω πρέπει τώρα να τον δει μέσα στην οργάνωση στο σωματείο του να καλέσει και άλλους να απεργήσουν. Αυτό το έκτρωμα σε καμία των περιπτώσεων να μη γίνει πράξη.

Μάριος Αμανατίδης, αναπληρωτής εκπαιδευτικός