“Η Ρόζα Λούξεμπουργκ παρά τα λάθη της είναι και θα μείνει αετός” – Ο Λένιν για τη δολοφονία της Ρόζας
η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, που, αρχής γενομένης από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία συνεχίζονται από διάφορες πλευρές ως τις μέρες μας.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη δολοφονία της μεγάλης επαναστάτριας, θυμόμαστε τα λόγια του Βλαδίμηρου Λένιν για εκείνην. Είναι γνωστό ότι οι δυο αυτοί ογκόλιθοι του επαναστατικού κινήματος στις αρχές του 20ου αιώνα είχαν βρεθεί αρκετές φορές σε αντιπαράθεση για μια σειρά θεωρητικά και τακτικά ζητήματα. Το γεγονός αυτό αξιοποιείται μέχρι σήμερα από εχθρούς και “φίλους” της Οχτωβριανής Επανάστασης και της ΕΣΣΔ για να δικαιώσει εκ των υστέρων τη “δημοκρατική” Ρόζα έναντι του “αυταρχικού Λένιν”. Ο ίδιος ο ηγέτης της εξάλλου, είχε διαβλέψει αυτή την εξέλιξη, όπως φαίνεται και από τα λόγια που ακολουθούν, τα οποία φυσικά μπορούν να γενικευθούν πολύ πιο πέρα από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία στην οποία κατ’αρχάς αποδόθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές εκτιμήσεις που μπορεί να έχει κανείς για το ποιος αποτίμησε πιο ρεαλιστικά τις συνθήκες στην εποχή τους.
Ένας αετός βουλιάζει συχνά χαμηλότερα από μια κότα, Μια κότα αντίθετα ποτέ δε φτάνει το πέταγμα του αετού. Η Ρόζα έκανε λάθος στο ζήτημα της ανεξαρτησίας της Πολωνίας, έκανε λάθος το 1903 στην κρίση της για τους μενσεβίκους, έκανε λάθος για τη θεωρία της περί συσσώρευσης κεφαλαίου, έκανε λάθος όταν τον Ιούλη του 1914 επιδίωκε πλάι στους Πλεχάνοφ, Βαντερβέλντε, Κάουτσκι κ.ά την επανένωση μπολσεβίκων και μενσεβίκων. Έκανε λάθος στις σημειώσεις της από τη φυλακή (επιπλέον μετά την αποφυλάκιση της στα τέλη του 1918 και στις αρχές του 1919 διόρθωσε το μεγαλύτερο μέρος των λαθών της). Αλλά παρόλα τα λάθη της είναι και θα μείνει αετός.
Όχι μόνο θα παραμείνει για πάντα πολύτιμη η μνήμη της για τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο, αλλά η βιογραφία και η έκδοση των απάντων της (που αναβάλλεται ασυγχώρητα από τους Γερμανούς κομμουνιστές, κάτι που μόνο εν μέρει δικαιολογείται από τον τεράστιο αριθμό θυμάτων) θα είναι χρήσιμη διδασκαλία για πολλές γενιές κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο.
“Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία είναι μετά τις 4. Αυγούστου 1914 ένα βρωμερό πτώμα” – μ’ αυτά τα λόγια θα περάσει το όνομα της Ρόζας Λούξεμπουργκ στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Στην πίσω αυλή του εργατικού κινήματος όμως, μέσα στις κοπριές, οι κότες του είδους των Λεβί, Σάιντεμαν και Κάουτσκι θα υμνούν φυσικά ενθουσιωδώς τα λάθη της μεγάλης κομμουνίστριας. Έκαστος εφ’ω ετάχθη.
