“Mission to Moscow” του Joseph E. Davies: Ένας Αμερικανός πρέσβης μιλά για την ΕΣΣΔ και τον Στάλιν – Ένα βιβλίο και μια ταινία

Ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα το 1936-39, γράφει για το Στάλιν, την οικονομία και το στρατό της ΕΣΣΔ, τις δίκες της Μόσχας, τον επερχόμενο πόλεμο, αλλά και για τις πρώτες μέρες της εισβολής των Γερμανών.

Από την πρώτη μέρα που ο J.E. Davies πάτησε το πόδι του στη Μόσχα, στις 19 Ιανουαρίου 1937 (σαν σήμερα), έγραψε στο ημερολόγιό του “Η Μόσχα είναι μια πανέμορφη παλιά πόλη κι υπήρξε μια πραγματική έκπληξη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί οι άνθρωποι εδώ κάνουν βήματα”.

Την πρώτη μέρα που γύρισε στην Ουάσιγκτον, μετά τη θητεία του, στις 7 Ιουλίου 1941, περιγράφει την έκπληξή του γιατί κάποιος Αμερικάνος φίλος του τολμά να ταυτίζει τον κομμουνισμό με τον φασισμό και του απαντά ότι “μπερδεύει το άσπρο με το μαύρο”.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο JOSEPH E. DAVIES

Joseph E. Davies

Ο Joseph Edward Davies (29 Νοεμβρίου 1876 – 9 Μαΐου 1958) ήταν Αμερικανός νομικός και διπλωμάτης. Χρησιμοποιήθηκε σε κυβερνητικές θέσεις από το 1915, επί προέδρου Wilson. Υπήρξε προσωπικός φίλος του προέδρου Roosevelt και της γυναίκας του. Πρέσβης στην Σοβιετική Ένωση από το 1936 μέχρι το 1938. Πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Πρόεδρος του συμβουλίου για τις συνέπειες του πολέμου, του Προέδρου Roosevelt. Ειδικός Σύμβουλος του Προέδρου Harry Truman και του υπουργού Εξωτερικών James F. Byrnes, πήρε μέρος μαζί τους με βαθμό Πρέσβη στη Διάσκεψη του Πότσνταμ το 1945.

Έγραψε το βιβλίο «Mission to Moscow. Δεν κυκλοφορεί στα Ελληνικά. Γι’ αυτό θα κάνετε υπομονή και θα διαβάσετε όλο το κείμενο. Ο πρόεδρος Ρούσβελτ είχε πει γι’ αυτό το βιβλίο: “Το βιβλίο αυτό θα αντέξει στο χρόνο”. Δίκιο είχε, αν κρίνουμε από τις εκδόσεις που έχει κάνει, από το ότι έγινε ταινία του Χόλυγουντ κι από το ότι αναφέρεται στη βιβλιογραφία σε εκατοντάδες βιβλία για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι τώρα.

Ο δε Μαξίμ Λίντβιντοφ, πρέσβης της ΕΣΣΔ στις ΗΠΑ το ίδιο διάστημα που ο Ντέιβις ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα, είπε γι’ αυτό: «H σημαντικότερη συμβολή στη διεθνή βιβλιογραφία για την σοβιετική ένωση».

TI EKANE ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ. ΤΙ ΕΙΔΕ. ΠΟΥ ΠΗΓΕ

Έζησε στη Μόσχα τον περισσότερο καιρό της διαμονής του στην ΕΣΣΔ, αναπτύσσοντας προσωπικές σχέσεις με τη Σοβιετική ηγεσία (Στάλιν, Μολότοφ, Καλίνιν, Λίντβιντοφ κλπ). Παρακολούθησε τη συνταγματική συνέλευση της 25/1/37 και την ψηφοφορία. Μάλιστα έχει μια πολύ αναλυτική περιγραφεί του χώρου, των 2800 αντιπροσώπων και της διαδικασίας.

Ήταν αυτόπτης σε δύο από τις δίκες της Μόσχας, μαζί με πολλούς άλλους από το διπλωματικό σώμα και τον διεθνή τύπο.

Αλλά ο Davies διεξήγαγε και μια έρευνα για τη στρατιωτική και βιομηχανική ισχύ της ΕΣΣΔ, κατ’ εντολή του προέδρου Ρούσβελτ. Γι’ αυτό το σκοπό, νοίκιασε ειδικό βαγόνι τραίνου κι έκανε με αυτό χιλιάδες μίλια μέσα στην ΕΣΣΔ, όπου επισκέφθηκε, νέες βιομηχανικές ζώνες, νέες μονάδες παράγωγης ηλεκτρισμού και φράγματα, που είχαν κατασκευαστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Γράφει ο ίδιος: “Ολόκληρες πεδινές εκτάσεις είχαν μετατραπεί σε αξιόλογες πολιτείες και περιοχές γεμάτες καπνοδόχους που κάπνιζαν, εκεί όπου πριν από 6 ή 7 χρόνια υπήρχαν μόνο λειμώνες και γυμνοί λόφοι”. Διαβάζοντας έστω μόνο στα περιεχόμενα του βιβλίου τους σταθμούς των επισκέψεών του, συμπεραίνουμε ότι απέκτησε μια πολύ καλή εικόνα.

Το βιβλίο εκτός από το ημερολόγιό του περιέχει κι όλες τις σχετικές εκθέσεις προς τους προϊσταμένους του για όλα αυτά τα θέματα. Μόνο στην “Έκθεση Νο. 1310 της 1 Ιουνίου 1938 προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, περιγράφει τις εντυπώσεις του από αγροτικές περιφέρειες της Ουκρανίας και της Κριμαίας, από Κολχόζ και Σοβχόζ, καλλιέργειες τσαγιού κι εσπεριδοειδών. Αλλά και διυλιστήρια πετρελαίου και πετρελαϊκών προϊόντων στην Οδησσό και στο Μπακού, βιομηχανίες τσιμέντου στο Νοβοροσίσκ, σανατόρια στον Καύκασο, λιμενικές εγκαταστάσεις εξαγωγών σιτηρών, πετρελαίου και τσιμέντων κλπ. Κι όλα αυτά σε μία από τις πολλές εκθέσεις του.

Ο J.E.Davies με τον Στάλιν. Στην ταινία και στην πραγματικότητα.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

«Για τη δίκη της Μόσχας 23–30/1/1937. Έκθεση Νο 57». (Δίκη των Τροτσκιστών).

Κρίνει τον ποινικό κώδικα σαν νομικός κι εντοπίζει τις διαφορές με τον Αμερικάνικο, όπως την σημαντικότερη, ότι στην ΕΣΣΔ το έγκλημα κατά του κράτους τιμωρείται πολύ πιό σκληρά από ότι το έγκλημα κατά της ζωής ή της περιουσίας του μεμονωμένου πολίτη.

Αναφέρει ότι ο Εισαγγελέας Βυσίνσκυ είναι ένας έντιμος και λαμπρός νομικός που στάθηκε στο ύψος του στη διάρκεια της δίκης.

Λέει ότι όλοι οι διπλωμάτες (πλην ενός) αναγνωρίζουν ότι υπήρξε κι αποδείχτηκε συνομωσία σε βάρος του σοβιετικού κράτους. Ότι την  ίδια σκέψη μοιράζονταν μαζί του και δεκάδες εκπρόσωποι του διεθνούς τύπου τους οποίους συναντούσε και δεξιωνότανε συχνά. Ότι κατά τη γνώμη όλων αυτών των παρατηρητών, το κράτος είχε εδραιώσει την υπόθεσή του, τουλάχιστον στο μέγιστο βαθμό, αποδεικνύοντας την ύπαρξη ευρείας συνομωσίας η οποία αποδείχτηκε στο κατηγορητήριο.

Τα ίδια περίπου λέει και στην Έκθεση Νο 1039 της 17 Μαρτίου 1938, για τη δίκη του Μπουχάριν.

“Μαζί και με άλλους που παρακολούθησαν μαζί μου τη δικαστική διαδικασία, θεωρώ ότι έχουν αποδειχθεί επαρκώς τα εγκλήματα κατά το σοβιετικό δίκαιο».

Γράφει ακόμα: “Κάθε βράδυ μετά τη δίκη, οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι έρχονταν στην Πρεσβεία για ένα “σνακ” και μπίρα μετά από αυτές τις καθυστερημένες νυκτερινές συνεδρίες και ξεψαχνίζαμε την πορεία των γεγονότων της ημέρας. Μεταξύ αυτών ήταν ο Walter Duranty και ο Harold Denny του “The New Tork Times”, ο Joe Barnes και ο Joe Phillips της “New York Herald Tribune”, ο Charlie Nutter ή ο Dick Massock του “Associated Press”, ο Norman Deuel και ο Henry Shapiro του “Ηνωμένου Τύπου”, ο Jim Brown της “Οι Διεθνείς Ειδήσεις”, ο Spencer Williams που εκπροσωπεί τον “Guardian” του Μάντσεστερ. Ήταν μια εξαιρετικά λαμπρή ομάδα ανδρών. Είχαμε ενδιαφέρουσες συζητήσεις, οι οποίες κράτησαν πολλές νύχτες. Η ιστορία που ξεδιπλώθηκε σε αυτές τις δίκες, αποκάλυψε ένα ρεκόρ Πεμπτοφαλαγγίτικων και ανατρεπτικών δραστηριοτήτων στη Ρωσία, με συμφωνίες συνομωσίες με τις γερμανικές και ιαπωνικές κυβερνήσεις που ήταν εκπληκτικές. Η ουσία της μαρτυρίας που αποκαλύπτουν τα πρακτικά της υπόθεσης περιγράφεται ως εξής:
Οι κύριοι εναγόμενοι είχαν συνωμοτήσει σε συμφωνία με τη Γερμανία και την Ιαπωνία για να βοηθήσουν αυτές τις κυβερνήσεις σε στρατιωτική επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Συμφώνησαν και ουσιαστικά συνεργάστηκαν σε σχέδια να δολοφονήσουν τον Στάλιν και Μολότοφ και να εκτελέσουν μια στρατιωτική εξέγερση εναντίον του Κρεμλίνου, στην οποία επικεφαλής θα ήταν ο στρατηγός Τουχατσέφσκι”.

Αυτές του τις γνώμες του, τις επανεξετάζει αργότερα, το καλοκαίρι του 1941, μετά τη Γερμανική εισβολή στην ΕΣΣΔ, μελετώντας τις παλιές του εκθέσεις και ενώ πιά βρίσκεται στις ΗΠΑ. Και γράφει:

“Ξαφνικά είδα την εικόνα, όπως θα έπρεπε να το είχα δει από εκείνη τη στιγμή. Η ιστορία είχε ειπωθεί στις λεγόμενες δίκες της προδοσίας του 1937 και του 1938 που τις είχα παρακολουθήσει. Επανεξετάζοντας τα πρακτικά αυτών των δικαστηρίων και αυτά που είχα γράψει τότε, διαπίστωσα ότι σχεδόν κάθε οργάνωση της Γερμανικής Πέμπτης Φάλαγγας μέσα στην ΕΣΣΔ, όπως τη γνωρίζουμε τώρα πια, αποκαλύφθηκε και αποδείχτηκε από τις μαρτυρίες και ομολογίες που προέκυψαν σε αυτές τις δίκες, των κατηγορούμενων που ομολόγησαν κι αλληλοκατηγορήθηκαν μεταξύ τους σαν “Quislings” της Ρωσία. Ήταν σαφές ότι η σοβιετική κυβέρνηση πίστευε ότι αυτές οι δραστηριότητες υπήρχαν στη Ρωσία, όπως κι ένα γερμανικό σχέδιο κατά των Σοβιετικών, ήδη από το 1935. Η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ έδειξε μεγάλη ανησυχία και μεθοδικότητα κι είχε προχωρήσει στο να τους συντρίψει. Μέχρι το 1941, όταν ήρθε η γερμανική εισβολή, είχαν σβήσει οποιαδήποτε “πέμπτη φάλαγγα” που είχε οργανωθεί. Στη Ρωσία δεν έγινε ό,τι έγινε στην Σλοβακία, ή στην Γαλλία ή στη Νορβηγία με την επίθεση των Γερμανών. Στη Ρωσία δεν υπήρξαν “Κουίσλινκς” κατά τη Γερμανική εισβολή».

Την ίδια γνώμη λέει κι ο Ζούκωφ στα απομνημονεύματά του.

Τα εξώφυλα διάφορων εκδόσεων του βιβλίου “Mission to Moscow”.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΟΛΟΤΩΦ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ

Ο Davies φυσικά παρακολουθούσε όλες τις εξελίξεις, τις προετοιμασίες του πολέμου και πώς αυτές επιδρούσαν σε κάθε χώρα της περιοχής. Γι’ αυτό επισκέφθηκε αρκετές από αυτές (Σκανδιναβικές, Βαλτικές, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία κλπ). Ανάμεσα στα άλλα είχε προβλέψει, μιλώντας στον πρόεδρο Roosevelt τον Ιούνιο  του 1939, ότι… “Σε περίπτωση κατά την οποία ο Βρεττανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεϊν, συνέχιζε την πολιτική κατευνασμού έναντι της Γερμανίας, τότε η “Γέρικη Αρκούδα” δεν θα ανεχτεί άλλο τα ραπίσματα και δεν αποκλείεται να συνάψει ειρήνη με την Γερμανία σύμφωνα με τους δικούς της όρους”. Αυτό ακριβώς έγινε τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ «ΜΟΝΑΧΟ»

Περιγράφει τις προσπάθειες των σοβιετικών να σωθεί η Τσεχοσλοβακία, από τη στιγμή ακόμα που χάθηκε η Αυστρία. Αλλά και μέχρι την τελευταία στιγμή πριν το Μόναχο. Κριτικάρει την Αγγλία και τη Γαλλία για την πολιτική του κατευνασμού.

Αυτά τα ίδια λέει και στις 3/4/39, στη συνάντησή του με τον Τσώρτσιλ. “Του πρότεινα – γράφει – να μπορέσω να πω ο ίδιος στον Chamberlain ότι αν δεν είναι προσεκτικοί, θα οδηγήσουν τον Στάλιν στα χέρια του Χίτλερ. Ότι η Βρετανία και η Γαλλία είχαν απομακρύνει τη Ρωσία, τον σύμμαχό τους, στο Μόναχο. Ότι οι  Σοβιετικοί δεν τους είχαν εμπιστοσύνη και φοβούνταν ότι η Βρετανία και η Γαλλία προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν τη Ρωσία σαν δόλωμα και να την αφήσουν να πολεμήσει μόνη της με τη Γερμανία. Ότι ο Στάλιν ήθελε την ειρήνη για τη Ρωσία κι όχι πόλεμο. Κι ότι έπρεπε να δεχτούν τις επανειλημμένες προτάσεις των σοβιετικών για συμμαχία ενάντια στο Χίτλερ”.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ

“Οι ηγέτες της ΕΣΣΔ που γνώρισα, είναι μια ομάδα ικανών, δυνατών αντρών. Διαφωνώ από πολλές απόψεις με αυτούς. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάνουν το σωστό. Είναι αφιερωμένοι στην υπόθεση της ειρήνης και για ιδεολογικούς και για πρακτικούς λόγους”.

“Ο Στάλιν είναι ένας Γεωργιανός, απλός και σκληρά εργαζόμενος, με μεγάλη ικανότητα να δουλεύει. Μια ιδιοφυΐα στην οργάνωση και ένας άνθρωπος με μεγάλη φυσική και διανοητική δύναμη, αλλά και μια Ανατολίτικη υπομονή. Μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι ειλικρινά μετριοπαθής”.

Τους αποκαλεί “Φορείς πρωτοφανούς αλτρουισμού” και τους παρομοιάζει με “χριστιανούς που προσπαθούν να εφαρμόσουν τα ιδανικά της αδελφοσύνης και της φιλανθρωπίας όπως κηρύχθηκαν από το ευαγγέλιο του Χριστού”.

Ο Πρόεδρος Kalinin είπε γι’ αυτόν στο τέλος της θητείας του στη Μόσχα: “Λυπούμαστε που φεύγετε. Ενώ δεν συμφωνείτε με τις πεποιθήσεις μας και την ιδεολογία μας, πιστεύουμε ότι είστε ειλικρινής και καλοπροαίρετος. Το χειρότερο που είχατε να πείτε, το είπατε σ’ εμάς και το καλύτερο που είχατε να πείτε, το είπατε στους εχθρούς μας”.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ  ΕΣΣΔ

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι η έκθεσή του Νο 1104 της 1 Απρίλη 1938, που έχει τίτλο «Τίποτα δεν μπορεί τελικά να σταματήσει τη Ρωσία». Κι αναφέρεται στην οικονομία της ΕΣΣΔ.

“Πολλά ωραία πράγματα γίνονται υπό το παρόν καθεστώς… Στην βιομηχανική και επιστημονική ανάπτυξη και επίτευγμα κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια σημειώθηκαν τεράστιες και εκπληκτικές πρόοδοι… Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τη συνεχιζόμενη αξιοποίηση και ανάπτυξη των τεράστιων πόρων και πλούτου αυτής της χώρας… Οι φιλοδοξίες της νεολαίας της χώρας έχουν πάρει φωτιά… Η εκπαίδευση, η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος, σχεδιάζονται εκτεταμένα και γενικεύονται σ’ όλη τη χώρα… Η επόμενη γενιά, κατά την άποψή μου, θα δει αυτούς τους ανθρώπους να ασκούν τεράστια επιρροή όχι μόνο στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και στον παγκόσμιο χάρτη”.

Πιό αναλυτικά αναφέρεται στο θέμα στην “Τελική Συνοπτική Περίληψη και έκθεση για την ΕΣΣΔ πριν την αναχώρησή μου”. Νο. 1341 της 6 Ιουνίου 1938.

Εκεί περιέχει πίνακες και δείκτες. Μιλάει για τρακτέρ και κομπίνες. Για τόνους και εκτάρια. Αναφέρει στοιχεία για τον ορυκτό πλούτο, τη βιομηχανία, τις μεταφορές, την εκπαίδευση και την κοινωνική πολιτική. Φυσικά αναφέρει και μια σειρά αδυναμίες, άλλες σωστά κι άλλες που είναι “αδυναμίες”… μόνο στα μάτια ενός καπιταλιστή. 

Μιλά για το πλασάρισμα της ΕΣΣΔ στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή αγορά που ακολουθεί ανοδική θεαματική πορεία, οδεύοντας προς την κατάκτηση μιας από τις πρώτες θέσεις σε διάφορους τομείς.

Λέει ότι “κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, κάτω από τα πεντάχρονα πλάνα, είναι εντελώς εμφανές ένα εξαιρετικό ρεκόρ της υδραυλικής, βιομηχανικής, επικοινωνιακής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής και στρατιωτικής ανάπτυξης”.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΤΗΣ  ΕΣΣΔ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΛΕΜΟΥ

Σε γράμμα προς τον πρόεδρο Ρούσβελτ στις 18 Ιανουαρίου 1939, λέει: 
“Αυτό το καθεστώς είναι καλά εδραιωμένο στην εξουσία, έχει έναν επιτυχημένο στρατό, έχει κάνει αξιόλογα βήματα από βιομηχανική άποψη. Πιστεύεται γενικά εδώ ότι θα ήταν πολύ δύσκολο και ενδεχομένως αδύνατο για την Ιαπωνία, τη Γερμανία ή και τους δύο μαζί, να “κατακτήσουν” την Ε.Σ.Σ.Δ. Η στρατιωτική δύναμη του Ε.Σ.Σ.Δ. είναι εντυπωσιακή. Και στην ποιότητα και στους αριθμούς. Είναι καλά εξοπλισμένος με σύγχρονα όπλα και καλά εκπαιδευμένο και με φανατική αφοσίωση στον κομμουνισμό”. Εκτίμηση που συγκρούετε τη συγκεκριμμένη στιγμή (παραμονές του πολέμου) με την προπαγάνδα του Χίτλερ και τις εκτιμήσεις Αγγλικών, Γαλλικών και Αμερικάνικων επιτελείων, που θεωρούσαν το στρατό της ΕΣΣΔ αποδιοργανωμένο, σχεδόν εχθρικό προς την κυβέρνηση και κακά εξοπλισμένο, που θα αντέξει τη Γερμανική επίθεση δυο τρεις μήνες το πολύ.

ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ

Ακόμα και στις 23 Ιούνη 1941, δηλαδή μια μόλις μέρα μετά την εισβολή του Χίτλερ στην ΕΣΣΔ, συντάσσει έκθεση για τον κόκκινο στρατό, για τους άνδρες, το ηθικό, τις μεραρχίες προλεταρίων, τους κομσομόλους, τους αξιωματικούς και την εκπαίδευσή τους, τις μηχανοκίνητες μεραρχίες, την αεροπορία. Δεν πιστεύει ότι θα πέσει η ΕΣΣΔ όπως ισχυρίζονταν ο Χίτλερ και πίστευαν τα επιτελεία των δυτικών.

Παρακολουθεί την εισβολή και (μάλλον με ευχαρίστηση) περιγράφει τους αντάρτες, την καμένη γη, τη μηδενική παραγωγή στις κατακτημένες περιοχές, την αντίσταση που είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι περίμεναν οι Γερμανοί. 

Παρακολουθεί τον Χίτλερ να “τα μασάει” δημόσια, επειδή καθυστερεί η προέλαση. Και διαβλέπει την «αρχή του τέλους» πριν ακόμα και τη μάχη της Μόσχας. Πιστεύει ότι η ομολογία αυτή του Χίτλερ, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα όσα τα νόμιζε, ήταν η πρώτη ρωγμή στο κύρος του Φύρερ και στην αυτοπεποίθηση του Γερμανικού στρατού.

Περιγράφει τη μεταφορά των βιομηχανιών στα ανατολικά της χώρας. Και επικροτεί τη στρατηγική του Στάλιν για την «άμυνα σε βάθος» ως στρατηγική που ανέπτυξαν οι Σοβιετικοί μετά από τη αρνητική εμπειρία της άμυνας της Γαλλίας. Ως λύση στην άμυνα εναντίον του κεραυνοβόλου πολέμου των Panzerς του Hitler.

Στις 3 Οκτωβρίου 1941, γράφει ότι ο Χίτλερ έχει κάνει ένα σοβαρό λάθος και αυτό ήταν ότι είχαν υποτιμήσει τη δύναμη της στρατιωτικής προετοιμασίας της Ρωσίας και τον Κόκκινο Στρατό. “Το κρύο που έρχεται, ο Κόκκινος Στρατός που είναι ακόμα άθικτος και “ο στρατηγός χειμώνας”, μαζί τον  “Στρατηγό τροφοδοσία”, θα συνεργαστούν άριστα με την Σοβιετική Ανώτατη Διοίκηση”, γράφει. Μετά από δυο μήνες η γνώμη του δικαιώθηκε μπροστά στη Μόσχα.

O Davies με τον Νέβιλ Τσάμπερλεν

«EΙΜΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ»

Μη νομίζετε ότι έγινε φιλοκομμουνιστής. Ακόμα και ο Τρούμαν (!!!) τον είχε μαζί του στο Πότσδαμ. Αυτό τα λέει όλα. Και για να μη μένουν αμφιβολίες για την ιδεολογική του θέση, δεν αφήνει κεφάλαιο που να μη βρει τρόπο να υπενθυμίσει ότι: 
“Όπως δήλωσα στον κ. Στάλιν, τον Πρόεδρο Kalinin και τους υπόλοιπους Σοβιετικοί ηγέτες, σίγουρα δεν είμαι κομμουνιστής. Είμαι όπως μας λένε καπιταλιστής. Ο καπιταλισμός με την περιφρούρηση της ιδιοκτησίας και την ατομική ελευθερία, είναι η κοινωνία η οποία επιτρέπει σε καθέναν από εμάς την ευκαιρία να αποκτήσει περιουσία σύμφωνα με τις ικανότητές του, σε μια δίκαιη ανταγωνιστική κοινωνία, σαν την δική μας (των ΗΠΑ), που είναι η καλύτερη ακόμα και για τον κοινό άνθρωπο”.

Στις εκθέσεις του προς το Στέητ Ντιπάρτμεντ, δεν χάνει ευκαιρία να λέει ότι “η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι το μεγαλύτερο δώρο της “φύσης ή του Θεού” στον κόσμο, λόγω της προστασίας που παρέχει στην ελευθερία της θρησκείας, στα δικαιώματα της ιδιοκτησίας και στις εγγυήσεις της προσωπικής ελευθερίας”.

Και βέβαια σ’ όλο το βιβλίο επαναλαμβάνει τετριμμένες δυτικές απόψεις περί αιώνιου καπιταλισμού και αστικής δημοκρατίας. Περί ολοκληρωτισμού στην κομμουνιστική ΕΣΣΔ, που είναι ένα πείραμα που δε μπορεί να πετύχει. Κλπ.

O Davies με τη γυναίκα του

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Το βιβλίο δεν κυκλοφορεί στα Ελληνικά. Μπορείτε να το κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε σε μορφή pdf και να το διαβάσετε εδώ

ή και να το παραγγείλετε για να το αγοράσετε εδώ

Η ΤΑΙΝΙΑ

Το βιβλίο γυρίστηκε σε ταινία με τον ίδιο τίτλο από την WARNER BROS. Μπορείτε να τη δείτε (χωρίς Ελληνικούς υπότιτλους) στα τρία links (σε τρία μέρη):

1ο μέρος
2ο μέρος
3ο μέρος

Κι αυτή, όπως και το βιβλίο, τον καιρό του ψυχρού πολέμου θάφτηκαν κι ακόμα τα ψάχνουν κάτι περίεργοι και κόκκινοι σαν εσάς κι εμένα.