27/1/1945 – 27/1/2019… Επέτειος απελευθέρωσης του Άουσβιτς – Διεθνής μέρα του ολοκαυτώματος

Προσωπική εμπειρία – φωτογραφίες από το μουσείο του Άουσβιτς.

Ήταν 27/1/1945 όταν ο Κόκκινος Στρατός, στα πλαίσια της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Πολωνίας (επιχείρηση Όντερ – Βιστούλα),  έμπαινε στο κολαστήριο του Άουσβιτς, απελευθέρωσε τους μελλοθάνατους και αποκάλυψε σε όλο τον κόσμο τη φρίκη του φασισμού. Αυτή ήταν η μέρα της αποκάλυψης μιας τραγικής κι απίστευτης αλήθειας για το μέγεθος της ανθρώπινης αγριότητας: της προγραμματισμένης, μαζικής και με απάνθρωπες μεθόδους εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων από τη βάρβαρη φασιστική μηχανή.

Περίπου 7.000 ετοιμοθάνατοι κρατούμενοι διασώθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα, όταν άνοιξαν τις πύλες του Άουσβιτς , που στάθηκε το μεγαλύτερο συγκρότημα εξόντωσης ανθρώπων, Εβραίων, κομμουνιστών και αντιστασιακών από την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση, την Ελλάδα, τη Γαλλία και πολλές άλλες χώρες.

Το στρατόπεδο του Άουσβιτς , αποτελούνταν από 3 στρατόπεδα συγκέντρωσης: Άουσβιτς Ι, Άουσβιτς ΙΙ – Μπιρκενάου και Άουσβιτς ΙΙΙ – Μόνοβιτς και ήταν στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας για το εργοστάσιο της «BUNA – WERKE IG FARBEN».

Εδώ εξοντώθηκαν, με φρικτό τρόπο, πάνω από 3.000.000 κρατούμενοι. Τα 2,5 εκατομμύρια εξοντώθηκαν με αέρια και 500 χιλιάδες πέθαναν από πείνα και διάφορες ασθένειες.

Η 27^η Ιανουαρίου, τιμάται ως Διεθνής Μέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Κάποτε βρέθηκα κι εγώ εκεί (Χριστούγεννα 1989) κι επισκέφτηκα το στρατόπεδο. Διατηρείται στην κατάσταση που το άφησαν οι Γερμανοί και το βρήκαν οι Σοβιετικοί. Τα συρματοπλέγματα, οι πύργοι, οι τάφροι, οι θάλαμοι αερίων, τα κρεματόρια, οι φούρνοι, οι θάλαμοι κράτησης, ο θάλαμος – εργαστήριο των απάνθρωπων πειραμάτων του «δόκτορα» Μέγκελε. Ένα παγκόσμιο μνημείο φρίκης, που το άφησαν άθικτο για να μπορεί πάντα ο κόσμος να θυμάται όποιους πρέπει να θυμόμαστε, να τιμά όποιους πρέπει να τιμάμε και κυρίως να καταριέται όποιους πρέπει να καταριόμαστε.

Και φυσικά το μουσείο μνήμης του στρατοπέδου. Οι Γερμανοί, έπαιρναν από τους κρατούμενους τα πάντα. Από τις βαλίτσες και τα παπούτσια τους, μέχρι οδοντόβουρτσες, ξυριστικά, γυαλιά, αλλά και τεχνητά μέλη. Ακόμα έπαιρναν τα μαλλιά τους και τα έκαναν κουβέρτες. Όλα αυτά τα έστελναν στη Γερμανία. Κάθε μήνα έστελναν περίπου 10 εμπορικές αμαξοστοιχίες γεμάτες. Τις μέρες πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου, οι Γερμανοί έστειλαν στη Γερμανία ή έκαψαν ότι είχαν μαζέψει. Αυτά τα… «λίγα» που περίσσεψαν κι έμειναν πίσω, εκτίθενται σε αίθουσες 4Χ4, στοιβαγμένα σε σωρούς. Οι φωτογραφίες είναι από αυτά. Δεν υπήρχαν στο μουσείο χρυσά δόντια γιατί αυτά τα έλιωναν αμέσως για να τα κάνουν χρυσό.

Ποιος θα υπερασπιστεί την αλήθεια ;

Στις μέρες μας της παγκόσμιας κυριαρχίας του καπιταλισμού, η ιστορία «γράφεται» με τόσο κραυγαλέο τρόπο που π.χ. ο Μπενίνι στην ταινία του «Η ζωή είναι ωραία», δείχνει ότι το στρατόπεδο απελευθέρωσαν οι Αμερικάνοι. Κι οι κυβερνήσεις της Πολωνίας ότι το απελευθέρωσαν οι… Ουκρανοί. Φανταστείτε τι γράφουν στα «βιβλία», στις επίσημες εκδηλώσεις της ημιφασιστικής Πολωνίας και της φασιστικής Ουκρανίας. Ή πώς θα προσπαθήσουν να αλλάξουν κι αυτό ακόμα το στρατόπεδο τα ευρωενωσιακά πλυντήρια του φασισμού στο επόμενο διάστημα.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι δικές μου:

Στην είσοδο του στρατοπέδου:

Τα εξωτερικά συρματοπλέγματα, οι πύργοι με τα πολυβολεία. Όπως ήταν.

Στο εσωτερικό του στρατοπέδου, ανάμεσα στα μπλοκ που έμεναν οι κρατούμενοι.

Τα κρεββάτια των κρατουμένων. Κοιμόταν 7 – 8 σε κάθε πατάρι.

Το καθημερινό μόνιμο φαγητό τους. Σούπες από σχεδόν τίποτα και ξερό ψωμί.

Τα ρούχα (στολές) που φορούσαν όλοι οι κρατούμενοι. Χειμώνα – καλοκαίρι τα ίδια.

Το τελευταίο κρεματόριο. Οι Γερμανοί πρόλαβαν και γκρέμισαν καμιά δεκαριά ακόμα πριν φτάσει ο Κόκκινος Στρατός. Αυτό έμεινε όπως ήταν.

Οι φούρνοι.

Τα άδεια κουτιά από το αέριο που χρησιμοποιήθηκε για το θάνατο χιλιάδων κρατουμένων.

Σωρός με βαλίτσες. Έγραφαν και τα ονόματά τους πάνω. Οι άνθρωποι φοβόταν μη τυχόν και χάσουν τις βαλίτσες τους. Τελικά οι βαλίτσες έχασαν τους ανθρώπους.

Ξυριστικά. Βούρτσες και κατσαρόλια για τον αφρό.

Παπούτσια

Διάφορες βούρτσες

Γυαλιά… τι ποσοστό των ανθρώπων εκείνης της εποχής φορούσε γυαλιά; Από ένα σωρό γυαλιά, που γεμίζει ένα δωμάτιο 4Χ4, τι συμπέρασμα βγάζετε για το συνολικό αριθμό των κρατουμένων;

Τεχνητά χέρια και πόδια. Οι Γερμανοί τα έπαιρναν κι αυτά για να τα δώσουν σε τραυματίες στρατιώτες τους.

Ανθρώπινα, κυρίως γυναικεία, μαλλιά. Από αυτά έφτιαχναν κουβέρτες. Και κάποιοι στη Γερμανία σκεπάζονταν μ’ αυτές.

Οι κουβέρτες που έφτιαχναν

Λεπτομέρεια. Μπορείτε να δείτε ανθρώπινες τρίχες να προεξέχουν από την άκρη του «υφάσματος».

Ιδιαίτερη αίθουσα (τεράστια) ήταν αφιερωμένη στα παιδιά. Χιλιάδες φωτογραφίες παιδιών που έμειναν εκεί για πάντα.

Περίσσεψαν μόνο παπουτσάκια, τσουράπια, κάλτσες… ακόμα και πιπίλες…