“Αναμνήσεις απο την κόλαση”
Ήταν τέτοιο το σοκ μου , τέτοιο το μούδιασμά μου , που δεν μπορούσα να νιώσω ούτε το απαραίτητο μίσος που έπρεπε να νιώσω για τους Ναζί εγκληματίες.” Βασίλι Νικολάιγιεβιτς, Ταγματάρχης του Κόκκινου Στρατού.
“Μπαίνοντας λευτερωτές στο Άουσβιτς οι εντολές του συντρόφου Στάλιν και του Γενικού Επιτελείου Στρατού ήταν ξεκάθαρες:
“Αντιμετωπίστε τους επιζήσαντες αυτού του κολαστηρίου με όλη την ευγένεια , την τρυφερότητα και την αγάπη που έχετε μέσα σας. Κοιτάξτε τους στα μάτια σαν να κοιτούσατε τα παιδιά σας , τους γονείς σας , τους εραστές σας. Αγγίξτε τους απαλά και με κατανόηση και ποτέ μην κάνετε βεβιασμένες κινήσεις για να τους κατευθύνετε προς την οριστική έξοδο των μαρτυρίων τους διότι εάν υπήρχε κόλαση συντρόφοι , αυτοί οι άνθρωποι την ζήσανε σε όλη της την αγριότητα”
Η διαταγή του συντρόφου Στάλιν ήταν τελεσίδικη: “Όποιος δεν υπακούσει σε αυτές τις υποδείξεις και υποπέσει σε ανάρμοστη συμπεριφορά , θα συλλαμβάνεται επιτόπου για να περάσει στρατοδικείο.”
Αντικρίζοντας το θέαμα μόλις περάσαμε τις πύλες του “στρατοπέδου” η μόνη λέξη που μου έρχοταν στο μυαλό ήταν “φρίκη”.
Τέτοια φρίκη που δεν είχα ξαναδεί σε κανένα πεδίο μάχης κατα την διάρκεια αυτού του παράλογου πολέμου. Και αυτό που το μυαλό μου ήταν ανίκανο να συλλάβει , ήταν το πόσο μίσος μπορεί να νιώσει ένα ανθρώπινο πλάσμα για ένα άλλο για να προβεί σε τέτοιες φρικαλεότητες.
Ήταν τέτοιο το σοκ μου , τέτοιο το μούδιασμά μου , που δεν μπορούσα να νιώσω ούτε το απαραίτητο μίσος που έπρεπε να νιώσω για τους Ναζί εγκληματίες.”
Βασίλι Νικολάιγιεβιτς.
Ταγματάρχης του Κόκκινου Στρατού.
Απόσπασμα απο το κείμενο “Αναμνήσεις απο την κόλαση” της εφημερίδας Πράβντα το 1947.
