Θέατρο τη Δευτέρα: «Λευκές νύχτες» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Το αριστούργημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Λευκές Νύχτες» υμνεί τη νεότητα, τον έρωτα, το όνειρο και την επίδρασή τους στον ανθρώπινο ψυχισμό. Οι ήρωες του Ντοστογιέφσκι μας μεταφέρουν στις λευκές νύχτες της Αγίας Πετρούπολης του 1847.
Το αριστούργημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Λευκές νύχτες» υμνεί τη νεότητα, τον έρωτα, το όνειρο και την επίδρασή τους στον ανθρώπινο ψυχισμό. Οι ήρωες του Ντοστογιέφσκι μας μεταφέρουν στις λευκές νύχτες της Αγίας Πετρούπολης του 1847.
Πρωταγωνιστής του έργου είναι ένας μοναχικός, ευαίσθητος άντρας, ο οποίος ζει χαμένος στα μονοπάτια της φαντασίας, παρατηρώντας τους άλλους στις καθημερινές ασχολίες τους, τις χαρές και τις λύπες τους. Ένας ονειροπόλος, που ζει μέσα από τη ζωή των άλλων, διαβάζοντας τις σκέψεις τους. Μια χιονισμένη βραδιά, κάνοντας περίπατο, συναντά μια νεαρή κοπέλα την όμορφη Νάστιενκα που κλαίει. Η τύχη τον βοηθά και συζητά μαζί της και «τολμά» να ερωτευτεί. Ο ονειροπόλος ανοίγει την καρδιά του και ζει τέσσερις, μόνο, νύχτες.
Ο Νίκος Απέργης και η Όλια Λαζαρίδου στις «Λευκές νύχτες» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Η παράσταση που θα παρακολουθήσουμε σήμερα προβλήθηκε από την τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ «Το θέατρο της Δευτέρας», το 1981, σε διασκευή – τηλεοπτική προσαρμογή Νίκου Απέργη, σκηνοθεσία: Στέλιου Ράλλης, μουσική Ζακ Μεναχέμ και σκηνικά Γιάννη Σακελλαρίδη. Παίζουν οι ηθοποιοί: Νίκος Απέργης, Όλια Λαζαρίδου, Γρηγόρης Βαλτινός, Ντίνα Γιαννάκου, Χρήστος Βαλαβανίδης, Νίκος Κανακάκης, Γιάννης Βαλσάμης, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Έφη Πουλή, Γιάννης Χειμωνίδης, Ρίτα Μουσούρη, Ξένια Ζερβού.
Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.
Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.
Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.
