Δήμητρα Καχριμανίδη: Ένα αηδόνι μας τραγουδά παραδοσιακούς σκοπούς

Τι να πει κάποιος για την Δήμητρα Καχριμανίδη; Η απλότητα της αφοπλιστική σε κάνει να μην θες να την παρουσιάσεις με πολλούς βερμπαλισμούς.. Νομίζω πως η απλή βουκολική εικόνα που σας έδωσα στον υπότιτλο της ταιριάζει γάντι.

Η μορφή της θυμίζει πίνακα γυναικών από εκείνες τις εποχές. Μεγάλα μαύρα μάτια, υπέροχο χαμόγελο και μια κελαρυστή φωνή. Δεν είναι τυχαίο που επιλέγει να ερμηνεύει υπέροχα παραδοσιακούς και ρεμπέτικους σκοπούς, γνωρίζει τι είναι αυτό που τις ταιριάζει και κυρίως αγαπά τον τόπο της και θέλει να τον τίμα με την φωνή της.

Όπως προδίδει το όνομα της, η μισή της καταγωγή είναι ποντιακή και η ίδια αισθάνεται υπερηφάνεια γι αυτό. Κατά την διάρκεια της κουβέντας μας δάκρυσε αναφερόμενη στο Πόντο και για όλες εκείνες τις ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν τότε.. Μα είναι δυνατόν ; Μετά από τόσα χρόνια; Και όμως οι άνθρωποι που ξεριζώνονται βίαια από το τόπο τους δεν μπορούν να το ξεχάσουν όσα χρόνια και αν περάσουν..

Η επαφή σου με την μουσική πότε ξεκίνησε;

H επαφή μου με τη μουσική ξεκίνησε θεωρητικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ακούγοντας διαφορετικά είδη μουσικής στο σπίτι, μιας και προέρχομαι από μουσικόφιλους γονείς! Πρακτικά, ξεκίνησε από τότε που ήμουν 7 χρόνων με μαθήματα ηλεκτρικού αρμονίου. Υπήρχε και σαν οπτικό ερέθισμα στο σπίτι μια “φαρφίσα”, μιας και η μητέρα μου υπήρξε παίκτρια του συγκεκριμένου οργάνου! Ύστερα, εισήχθην στο Μουσικό Γυμνάσιο Λάρισας όπου ξεκίνησα μαθήματα λαούτου με τον Χρήστο Καλαμπούκα. Δεν σταμάτησα όμως εκεί, μιας και κατέχω το Πτυχίο Αρμονίας και είμαι Πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Αθηνών!”

Θα ‘θελες να μας αναφέρεις κάποιους ανθρώπους που στάθηκαν ”σταθμοί ” ως τώρα;

Σημαντικοί άνθρωποι για μένα υπήρξαν όλοι οι καθηγητές μου, από όταν ξεκίνησε η επαφή μου με την μουσική μέχρι και σήμερα! Ένας “σταθμός” στη μουσική μου πορεία υπήρξε το Μουσείο Λαϊκών Οργάνων στην Πλάκα, όπου ήμουν μαθήτρια από το 2011 έως το 2013. Εκεί γνώρισα σημαντικούς -εξίσου- ανθρώπους και μουσικούς! Κάποιοι από αυτούς είναι ο Λάμπρος Λιάβας, ο Γιώργος Ξυλούρης, ο Πέτρος Μουστάκας. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω και τους δύο καθηγητές Γιώργο Παππά και Μαρία Πλουμή, οι οποίοι με καθοδήγησαν στο λαούτο.

Έχεις σκεφτεί και η ίδια να γίνεις καθηγήτρια; Σε έχει φανταστεί σε αυτό το ρόλο;

Δεν υπάρχει ακόμη σαν σκέψη στο μυαλό μου το να γίνω καθηγήτρια, μιας και με ενδιαφέρει προς το παρόν η επιτέλεση της μουσικής, το να είμαι performer. Θα ήθελα να “γευτώ” πρώτα πώς είναι να εμπνέεις κάποιον με την μουσική και αργότερα ενδεχομένως με την διδασκαλία.

Ποιες ήταν οι πρώτες σου συνεργασίες με σχήματα στην Αθήνα;

Είναι το σχήμα ‘’Χοροσταλίτες’’ από το 2014-2016. Με βοήθησαν στις πρώτες μου επαφές και σημαντικές εργασίες ενώ παράλληλα για ένα περίπου χρόνο από 2016-2017 συμμετείχα στο σχήμα στο σχήμα “Smyrna”, με το οποίο κυκλοφορήσαμε τον δίσκο με τίτλο ‘’Τι καλά που το λέει το αηδόνι..’’.

Σήμερα ετοιμάζει η ίδια με δισκογραφική δουλειά, δείγμα της οποίας είναι και το τραγούδι ‘’Τα μάτια σου’’ που ακούσαμε πρόσφατα και μας άρεσε πολύ.. Θα ‘θελες να μας πεις δύο λόγια γι αυτό το τραγούδι και την δισκογραφική σου πρώτη προσπάθεια;

Το τραγούδι “Τα Μάτια Σου” είναι το πρώτο μου εγχείρημα σαν τραγουδοποιός και γράφτηκε το 2013. Προς το παρόν κυκλοφορεί ψηφιακά σε όλες τις διαδικτυακές πλατφόρμες και εύχομαι στο μέλλον να συμπεριληφθεί σε κάποιον δίσκο μου! Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τους μουσικούς που συμμετείχαν, αλλά και όσους εργάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τραγούδι. Τον Ilirjan Mehilli στο βιολί, τον Στέφανο Χρήστου στο κλαρίνο και το καβάλ, τον Φωκίωνα Αποστολόπουλο στα κρουστά και τον James Arvanitis στη κιθάρα, το μπάσο, την μίξη και την παραγωγή.

Παράλληλα σε βρίσκουμε να συμμετέχεις και παραστάσεις Καραγκιόζη με το θίασο του Ηλία Καρελλά. Πώς είναι αυτή η εμπειρία σου;

Η εμπειρία αυτή είναι μοναδική και είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Από παιδί παρακολουθούσα παραστάσεις Καραγκιόζη και για μένα πάντα ήταν κάτι πολύ μαγικό. Είναι μεγάλη χαρά που συνεργάζομαι με τον Ηλία Καρελλά, την Δήμητρα Κώνστα, τον Χρήστο Σύγγελο και τον Νικόλα Τζιβελέκη. Η παράσταση ονομάζεται “Το Σπίτι του Καραγκιόζη”, όπου παίζω λαούτο και τραγουδάω. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο 300 τ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ζωντανεύουν τρισδιάστατα το εσωτερικό του σπιτιού του Καραγκιόζη και η ιστορία του θεάτρου σκιών, από τη γέννησή του ως τις μέρες μας.

Τι άλλο ετοιμάζεις για αυτό το χειμώνα;

Έχω την τιμή να συνεργάζομαι φέτος με τον Μιχάλη Κουμπιό συνθέτης και δημιουργός πολύ όμορφων τραγουδιών τα οποία έχουν τραγουδηθεί από σπουδαίους ερμηνευτές, όπως ο Γιώργος Νταλάρας και η Γλυκερία και για 4 Κυριακές θα εμφανίζομαι στο Σταύρο του Νότου από τις 4 Δεκέμβρη και για κάθε μήνα με πολλούς καλεσμένους. Εκτός από τον Μιχάλη Κουμπιό στο πλευρό μου θα είναι και ο Χάρης Μακρής. Νέος δημιουργός και εξαιρετικός τραγουδιστής και κιθαρίστρας.

Από πέρυσι συνεργάζομαι με άλλο δυο σχήματα. Το ένα έχει Αιγαιοπελαγίτικο χαρακτήρα, στο οποίο συνεργάζομαι με τον Παύλο Μπατσικούρα στο βιολί και στο σαντούρι είναι η Σταυρούλα Σπανού. Τέλος, θέλω να αναφέρω ένα νέο σχήμα με το όνομα ‘’Τρίο Ψυχή’’ όπου κάνουμε διασκευές τραγουδιών κυρίως βαλκανικά και δικά μας μακεδονικά και θρακιώτικα. Το σχήμα αποτελείται από ακορντεόν ο Παναγιώτης Καφετζόπουλος, κλαρίνο ο Στέφανος Χρήστου και λαούτο, μπάσο, κιθάρα ο Χάρης Καψοκέφαλος και κάνουμε διάφορα live με ρεπερτόριο έντεχνο, τραγούδια της Μεσογείου τα οποία έχουν μεταφραστεί και σε ελληνικό στίχο και παραδοσιακά.

Είσαι πολύ νέα στο χώρο ωστόσο οι συνεργασίες σου είναι δίπλα σε πολύ σημαντικούς και φτασμένους καλλιτέχνες.. Πώς το διαχειρίζεσαι όλο αυτό; Το έχεις συνειδητοποιήσει η ίδια πόσο γρήγορα έχεις ανέβει σε ένα επίπεδο; (να σημειωθεί πως πάνω εκεί ακριβώς ένα άγνωστος άνδρας την αναγνώρισε καθώς περνούσε από μπροστά μας και της μίλησε για μια περσινή της εμφάνιση της στο’’ Άλικο’’)

Δεν πιστεύω πως κάνω κάτι ξεχωριστό από ό,τι άλλοι μουσικοί της γενιάς μου. Ο καθένας κάνει εκείνο που μπορεί και για εκείνον είναι σημαντικό. Δουλεύω πολύ και ξέρω πού πατάω και που βρίσκομαι γι αυτό δεν το βλέπω σαν ‘’κοίτα με τι έχω καταφέρει’’. Από παιδί επέλεξα να δουλεύω κάτι που με ωρίμασε ως προσωπικότητα… Έλεγα στο πατέρα μου ‘’Δεν θέλω να σου στερήσω κάτι για να πάρω ένα ρούχο ή έναν καφέ’’ και αυτό νομίζω με ωρίμασε σαν προσωπικότητα. Σέβομαι τη δουλειά, την κάθε δουλειά και προσπαθώ να είμαι συνεπής χωρίς να με ενδιαφέρει η αναγνωσιμότητα σαν αυτοσκοπός, πόσο μάλλον να την αποκτήσω επειδή δουλεύω με φτασμένους καλλιτέχνες.

Έχεις σκεφτεί ποτέ με την φωνή που διαθέτεις να το γυρίσεις σε πιο λαϊκά μονοπάτια ή στο έντεχνο τραγούδι αντί στο παραδοσιακό το οποίο υπηρετείς σήμερα;

Θα μπορούσα να τραγουδήσω και άλλα είδη μουσικής, όπως και έχω κάνει σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αυτό όμως το οποίο με εμπνέει περισσότερο στο να τραγουδήσω και να γράψω τη δική μου μουσική είναι κυρίως το παραδοσιακό τραγούδι και τα παραδοσιακά ακούσματα από την Ελλάδα, αλλά και από άλλες χώρες.

Είναι βιωματικοί οι στίχοι που γράφεις;

Ναι, το τραγούδι ‘’Τα μάτια σου’’ γράφτηκε κάτω από αίσθημα χαράς. Θυμάμαι να βγαίνει αυτό το τραγούδι αβίαστα.

Θα ‘θελες να γράψεις κάποια στιγμή και παραδοσιακή ποντιακή μουσική;

Αγαπώ ιδιαίτερα την μισή μου καταγωγή και θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα κάποια στιγμή να γράψω μουσική για αυτόν τον τόπο το οποίο χάσαμε και μακάρι να γίνει. Θα το ήθελα πολύ.

Πάντα βλέπω μια συγκίνηση στους ανθρώπους ποντιακής καταγωγής όταν μιλούν για τον τόπο τους και σε ό,τι αφορά τη δική σου νέα γενιά βλέπω πως ακόμα η πληγή είναι ανοιχτή.. Πώς το εξηγείς αυτό;

Δε δικαιωθήκαμε. Είναι σκληρός ο ξεριζωμός. Να φεύγεις από το τόπο σου, να σφάζονται οι δικοί σου. Για τις περιουσίες δεν με νοιάζει, όσο για τον πόνο που βιώσαν αυτοί οι άνθρωποι. Το βλέπουμε δυστυχώς μέχρι σήμερα αυτό. Βλέπουμε ανθρώπους να φεύγουν από τον τόπο τους, να ξεριζώνονται, να μπαίνουν σε βάρκες, να πνίγονται, να έρχονται εδώ και να είναι ξένοι να έχουν προβλήματα προσαρμογής. Όλα αυτά τα πέρασαν και οι Πόντιοι.

Σε απασχολεί το προσφυγικό ζήτημα;

Όλους μας απασχολεί πιστεύω αλλά σαν άνθρωπος που προέρχομαι από έναν τόπο που μάτωσε νιώθω πιο βαθιά τον πόνο γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Είναι γνωστό πως ούτε εμείς οι Πόντιοι, ούτε και οι Μικρασιάτες βρήκαμε στην Ελλάδα, τα πρώτα χρόνια, ανοιχτές αγκαλιές. Γι’ αυτό και με πληγώνει να το βλέπω στο σήμερα πάλι να συμβαίνει με άλλους πληθυσμούς και με άλλες συνθήκες τάχα πιο’’ανθρώπινες’’.

Το τραγικά ειρωνικό στο θέμα των προσφύγων σε ό,τι αφορά τους Πόντιους και τους Μικρασιάτες είναι πως πλέον όλα αυτά που βρίζαμε στο χθες σήμερα τα έχουμε σαν παράσημα μέσα στην εθνική μας ταυτότητα.. Ενδεχομένως αύριο το ίδιο να συμβεί και με πολλά στοιχεία των σημερινών προσφύγων..

Κοίτα, οι Έλληνες έδωσαν τον τόπο τους και οι πρόσφυγες που ήρθαν έδωσαν τις γνώσεις που είχαν σε ό,τι αφορά τη μουσική, το φαγητό, την κοσμοπολίτικη κουλτούρα. Το ίδιο θα γίνει πιστεύω και με τα καλά στοιχεία των σημερινών προσφύγων.

Σε ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε ό,τι καλύτερο για τα όνειρά σου και πάντα επιτυχίες.

Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ.

Links:

Youtube Channel: https://www.youtube.com/c/DimitraKahrimanidis

Facebook Page: https://www.facebook.com/dimitrakahrimanidis/

Νέο Τραγούδι “Τα Μάτια Σου”: https://www.youtube.com/watch?v=Wv3UjH0J0Tc&fbclid=IwAR2o2_7TCrIQ8nKqUIC-BosxtwN9M46v5lgChoAiSnZXumG3PMrx3C4LNOY

Info “Το Σπίτι του Καραγκιόζη”: http://www.megaron.gr/default.asp?pid=5&la=1&evID=4343