Τι έχει ο έρμος ο «πολιτικός» μας «βίος»;

Πραγματικά θλίβομαι με το επίπεδο στο οποίο έχει πέσει ο κοινοβουλευτικός και συνολικά ο πολιτικός βίος με τις γκαζόζες, τα ξεκατινιάσματα, τα βρισίδια κλπ.

Νοσταλγώ τις εποχές που υπήρχε ένα επίπεδο στην αστική μας δημοκρατία, όπως τότε που ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος έλεγε σαλτιμπάγκο όποιον διαφωνούσε μαζί του, τότε που ο Β. Κεδίκογλου κατάπινε 10-10 τα έδρανα για να δείρει τον Στρατή Κόρακα. Αναπολώ το υψηλό επίπεδο του κοινοβουλευτισμού της δεκαετίας του ’80, τότε που το ΠΑΣΟΚ τύπωνε ομοιόμορφα αλλά όχι… ομοιόχρωμα ψηφοδέλτια για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Φυσικά ακόμα πιο πίσω τη δεκαετία του ’70 ο πολιτικός βίος ήταν ακόμα πιο αξιοπρεπής και κλασάτος, τότε που ο Μητσοτάκης, ο Κων/νος, αυτός ο ακρογωνιαίος κώνος της αστικής μας δημοκρατίας έβγαζε τρυκάκια στην Κρήτη καταγγέλλοντας το χαμηλό ποσοστό Κρητών διορισμένων στο Δημόσιο. Θλίβομαι ακόμη που έχουμε ξεπέσει τόσο σήμερα, με τις συνεχείς αποστασίες του κάθε λιμοτάγαρου από την Καρδίτσα ή το Υπόλοιπο Αττικής, ενώ τη δεκαετία του ’60 είχαμε κλασάτες-σαλονάτες αποστασίες ενός κάποιου επιπέδου, όπως αυτή του ’65 που περιλάμβανε και ανανήψαντες Τσιριμώκους. Πάνε πια οι εποχές πολιτικού πολιτισμού της δεκαετίας του ΄50 όταν οι βουλευτές της ΕΡΕ εκσφενδόνιζαν αναλόγια στα κεφάλια βουλευτών της ΕΠΕΚ και της ΕΔΑ. Δεν υπάρχουν πια συνετοί πεφωτισμένοι ηγέτες της δεκαετίας του ’20 και του ΄30 όπως ο Παναγής Τσαλδάρης ή ακόμα καλύτερα ο Γεώργιος Κονδύλης και ο Θεόδωρος Πάγκαλος Senior. Για να μη μιλήσουμε για το αφάν-γκατέ της πολιτικής ιστορίας του τόπου, το νουνεχή μετριοπαθή εκσυγχρονιστή Ελ. Βενιζέλο, έναν άνθρωπο με ειδικό βάρος, με Ιδιώνυμα, με διαλύσεις Βουλών όταν δεν τον βόλευαν οι συνθέσεις της, με νεύματα από τα Παρίσια (τα ένδοξα) για υπερψηφίσεις Μεταξάδων 125 αστέρων (όχι των κονιάκ). Για να μη μιλήσω για το δοξασμένο 19ο αιώνα τότε που η πολιτική ζωή του τόπου ευρίσκετο σε αφάνταστα ύψη, με το Δηλιγιάννη, τα σφαιρίδια, «τα δαγκωτά» και τους απογόνους των κοτζαμπάσηδων να κοσμούν το κοινοβούλιο.

Αααααχ, αυτές ήταν εποχές, όχι όπως σήμερα…