Φράνσις Κολόμπο: Το τυχερό προσφυγάκι της Μόριας, που πήρε δελτίο στον Αιολικό Λέσβου – Ή αλλιώς η ευκαιρία και το δικαίωμα

Ο Φράνσις Κολόμπο είναι 14 χρονών κι είναι από το Κεντροαφρικανικό Κονγκό. Η οικογένειά του έφυγε από το Κονγκό πριν πέντε χρόνια, για να ψάξει μια θέση στον ήλιο. Ο πατέρας του είναι Γιατρός. Ο νεαρός έμαθε μπάλα… όπως τα περισσότερα παιδιά στην Αφρική, κλωτσώντας πέτρες και πανιά. Η διαδρομή γνωστή. Κι η κατάληξή της επίσης. Πέρασε στη Λέσβο πριν ένα χρόνο με μια βάρκα. Και κατέληξε στην περιβόητη Μόρια.

Η ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ: «COSMOS F.C.»…

Τα παιδιά παίζουν παντού. Ακόμα και στη Μόρια. Και τα αγόρια παίζουν βέβαια μπάλα. Και μερικά από αυτά παίζουν πολύ καλή μπάλα. Στη Μόρια, έφτιαξαν και ομάδα: την ομάδα των προσφύγων, την «Cosmos F.C.».

Μια ομάδα σαν αυτές που είχαμε, όταν ήμασταν μικροί. Ανεπίσημη παρέα δηλαδή. Δημιουργήθηκε πριν δυο περίπου χρόνια όταν στην κόλαση της Μόριας, θεσμοθετήθηκε ένα δίωρο αθλοπαιδιών. Άρχισαν οι αγώνες και άρχισαν να ξεχωρίζουν τα ταλέντα. Αλλά για να αξιοποιηθούν αυτά τα ταλέντα χρειάζεται καινούρια γραφειοκρατία, πέρα από αυτήν για το άσυλο.

ΣΤΟΝ ΑΙΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ  ΖΩΗ

Τέλος πάντων, ο Φράνσις κι όσοι τον βοήθησαν, κατάφεραν να νικήσουν τη γραφειοκρατία, να φέρουν κάποιο χαρτί από το Κογκό που να είναι η απόδειξη της ιθαγένειάς του. Κι έτσι έφτιαξαν δελτίο για το Φράνσις στην ιστορική ομάδα της Μυτιλήνης, στον προσφυγικό στην καταγωγή (από το αντικρινό Αιβαλί), “ΑΙΟΛΙΚΟ”.

Σήμερα ο Φράνσις είναι παίχτης της ομάδας και θα συμπεριληφθεί στην αποστολή της για τον αγώνα με τον Ηλυσιακό την ερχόμενη Κυριακή, στα πλαίσια του πρωταθλήματος της Γ’ ερασιτεχνικής  κατηγορίας. Φιλοξενείται από την ομάδα του που καλύπτει τα έξοδά του, τον χαρτζιλικώνει, αλλά και φροντίζει να μάθει Ελληνικά και να πάει σχολείο. Ο πατέρας του Φράνσις πήγε με το μικρότερο αδελφό του σε προσφυγική δομή στα Γιάννενα.

Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ …

Χαρά για το παιδί. Μακάρι να σκίσει. Μακάρι να γίνει ο Αντετοκούμπο της μπάλας. Να βρει το δρόμο του. Να ξεφύγει από τη μιζέρια και την προσφυγιά. Να εκμεταλλευτεί την ΕΥΚΑΙΡΙΑ του.

Μαγική λέξη: “Ευκαιρία”. Η λέξη – κλειδί της φιλοσοφίας του καταραμένου καπιταλισμού.

Ευκαιρία. Τα άλλα παιδιά που παίζουν μπάλα στη Μόρια και δεν είναι τόσο μεγάλα ταλέντα, δεν είχαν την ευκαιρία. Ούτε τα παιδιά της Μόριας που δεν παίζουν μπάλα αλλά ίσως έχουν άλλα ταλέντα και κλίσεις. Στο βιολί ή στην Αστρονομία. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα ούτε καν να έχουν σπίτι,  ζέστη, σταθερό φαγητό, σχολείο, παπούτσια κλπ.

Μαγική λέξη κι αυτή: “Δικαίωμα”. Η λέξη – κλειδί του σοσιαλισμού.

Το “δικαίωμα” το έχουν όλοι. Την “ευκαιρία” την έχουν μερικοί.

Σήμερα τα προσφυγάκια δεν έχουν το δικαίωμα σε τίποτα. Ίσως που και που κάποια τυχερά να αρπάξουν μια ευκαιρία που τους παρουσιάζεται. Επειδή είναι τυχερά ή επειδή έχουν ταλέντο κλπ.

Θα μου πεις: “Δε χαίρεσαι με τίποτα εσύ; Με όλα πρέπει να γκρινιάζεις ;”.

Όχ,ι χαίρομαι. Και δεν “γκρινιάζω” για το γεγονός. Και γουστάρω το χαμόγελο του Φράνσις. Απλώς προεκτείνω – δηλαδή αφήνω ελεύθερη, τη σκέψη μου. Αδέσποτη είναι, όπου θέλει πάει.

Είναι λοιπόν αυτή μια χαρά που δεν μπορεί πίσω από το μικρό τυχερό Φράνσις της “ευκαιρίας”, να κρύψει τους εκατοντάδες άτυχους μικρούς Φράνσις της Μόριας και της έλλειψης δικαιωμάτων. Ο Φράνσις ξεκόλλησε από τις λάσπες της Μόριας. Οι συμπαίχτες του στην ομάδα του στρατοπέδου κι όλα τα άλλα προσφυγάκια, όχι. Τα περισσότερα από αυτά δεν θα συναντηθούν ποτέ με την ευκαιρία. Ούτε βέβαια με το δικαίωμα. Και τους χωρίζουν μόλις πέντε χιλιόμετρα από το φίλο τους που σώθηκε.

Χαίρομαι πολύ με το Φράνσις, αλλά δε μου φτάνει αυτή η χαρά. Θα χαρώ πραγματικά και απόλυτα, όταν καταφέρουμε όλοι οι Φράνσις της Αφρικής και της Ευρώπης και όλου του κόσμου, ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ, ΟΛΑ, ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

Πληροφορίες για το θέμα, στη σελίδα “stonisi.gr” της Λέσβου.