Τρίτη 12 Φλεβάρη 2019 – Τι… παίζει σήμερα;
Μουσική, Θέατρο, Κινηματογράφος, Εικαστικά, Βιβλίο, Εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις – προτάσεις για έξοδο.
Θέατρο
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: «Η Γελάδα» του Ναζίμ Χικμέτ – Ένα σπάνιο αλληγορικό παραμύθι στο θέατρο Altera Pars
«Η Γελάδα», λαϊκή παραβολή, συμβολικό παραμύθι και ιδιότυπη κοινωνική σάτιρα μαζί, γράφεται στη Μόσχα το 1956, από τον πιο αγαπημένο στους Έλληνες Τούρκο ποιητή συγκεντρώνοντας όλα τα χαρακτηριστικά της πρωτότυπης και πρωτοπόρας δραματουργίας του. Με λόγια απλά, καθαρή ματιά και πνεύμα οξύ, ο μεγάλος ποιητής και τρυφερός παραμυθάς, μιλάει μέσα από το έργο του, στο σήμερα, θαρρείς και τίποτα δεν έχει αλλάξει στον κόσμο των ανθρώπων…
Μήπως πράγματι, δεν έχει αλλάξει τίποτα; Μήπως ακόμη οι άνθρωποι ψάχνουν για έναν από μηχανής θεό να τους «σώσει» από την πραγματικότητα που δεν τους ικανοποιεί;
Ο σκηνοθέτης Πέτρος Νάκος παρουσιάζει το αλληγορικό, αλλά πάντα ανθρώπινο, σύμπαν του Ναζίμ Χικμέτ στη σκηνή του Altera Pars, με ένα φρέσκο, αληθινό τρόπο, αναδεικνύοντας τόσο το χιούμορ όσο και τη σκληρή αλήθεια ενός … «παραμυθιού».
«Η Γελάδα» του Ναζίμ Χικμέτ – Ένα σπάνιο αλληγορικό παραμύθι στο θέατρο Altera Pars
Λίγα λόγια για το έργο
«Η Γελάδα» είναι μια αλληγορία για την εξάρτηση του σύγχρονου ανθρώπου από τον καταναλωτισμό και την παράλογη πρόσδεση της ανθρώπινης ευτυχίας στην απόκτηση υλικών αγαθών. Αποτελεί μια βαθιά κοινωνική κριτική, για την εξώθηση των ανθρώπων σ’ ένα μάταιο κυνήγι, ένα αέναο και εξαντλητικό ανταγωνισμό για οικονομική και κοινωνική ανέλιξη. Τα πρόσωπα του Χικμέτ αναδύονται γλαφυρά, μέσα από το λυρικό συμβολισμό τους. Είναι ταυτοχρόνως αρχετυπικά σύμβολα και καθημερινοί άνθρωποι πλασμένοι με τρυφερότητα και στοργή, από έναν άνθρωπο που αγάπησε βαθιά τους ανθρώπους, αγωνίστηκε και αφιέρωσε τη ζωή του στην υπεράσπιση της ελευθερίας τους.
«Η Γελάδα» του Ναζίμ Χικμέτ – Ένα σπάνιο αλληγορικό παραμύθι στο θέατρο Altera Pars
Η υπόθεση
Μια μικροαστική οικογένεια με μεγάλα όνειρα για κοινωνική ανέλιξη, για καταξίωση, για πρόοδο και προκοπή, η μάνα, η κόρη, ο γιος… Ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο.
Η μάνα θέλει το καλύτερο για τα παιδιά της και τα παιδιά φορτώνονται τις προσδοκίες και τις επιθυμίες της μητέρας τους. Η κόρη θα γίνει σπουδαία καλλιτέχνης της όπερας και ο γιος ο μεγαλύτερος ποιητής της εποχής του. Όνειρα που είναι μεγαλύτερα από την πραγματικότητα που τους περιορίζει.
Λύση έρχεται να δώσει μια γελάδα… Μία παχιά γελάδα που θα κατεβάζει γάλα και το γάλα της θα γίνει βούτυρο, γιαούρτι και θα πουληθεί και έτσι θα πλουτίσουν και αφού πλουτίσουν … τότε σίγουρα όλα θα είναι καλύτερα.
Σύντομα όμως το μέσο γίνεται σκοπός και τα πάντα ανατρέπονται.
Η γελάδα ιεροποιείται, γίνεται θεός και τύραννος μαζί και φορτωμένη με όλες τις ελπίδες της οικογένειας γίνεται ο δυνάστης τους. Η γελάδα που θα τους έσωζε, τώρα τους απελπίζει. Ποιος θα βρεθεί να τους απαλλάξει από την τυραννία της;
Ναζίμ Χικμέτ (1902-1963)
Ο Συγγραφέας
Ο Ναζίμ Χικμέτ είναι ο μεγαλύτερος Τούρκος ποιητής του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1902 στη Θεσσαλονίκη. Πλήρωσε τους αγώνες, τα οράματα και τις κομμουνιστικές ιδέες του με μακρόχρονο εγκλεισμό στις απάνθρωπες φυλακές της Τουρκίας, με τον πρόωρο θάνατό του, το 1963 εξόριστος στην ΕΣΣΔ, με αφαίρεση της ιθαγένειάς του, από το καθεστώς της Τουρκίας.
Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου, έγινε όμως περισσότερο γνωστός ως ποιητής. Μέγας δάσκαλος και ανανεωτής της τουρκικής προοδευτικής ποίησης, γίνεται ίνδαλμα του τουρκικού λαού και αποκτά παγκόσμια αναγνώριση. Εκτός από ποιήματα, έγραψε μυθιστορήματα, παραμύθια, δοκίμια, κινηματογραφικά σενάρια και 30 περίπου θεατρικά έργα.
Η ποίησή του είναι απλή αλλά την ίδια στιγμή άκρως σαγηνευτική. Τα κείμενά του διαπνέονται από μουσικότητα και έντονο συμβολισμό και γεμίζουν τους αναγνώστες με αισθήματα αισιοδοξίας και πίστης για το μέλλον. Το ξεχωριστό του ύφος είναι απλό, ζεστό και τρυφερό. Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται ανατρεπτικό, καταγγελτικό και κοφτερό σαν λεπίδι.
Τα θεατρικά έργα του Χικμέτ συνδυάζουν στοιχεία του ψυχολογικού θεάτρου των Στανισλάφσκι και Βαχτάνγκοφ αλλά και τεχνικές της Κομέντια ντελ άρτε. Λάτρης των Μαγιακόφσκι και Μέγιερχολντ, κατάφερε να συγκεράσει το σοβιετικό φουτουρισμό με τη λαϊκή παράδοση της πατρίδας του. Για τον Χικμέτ το παραστασιακό γεγονός θα πρέπει να αποτελεί για τους θεατές ένα συλλογικό, αισθητικό βίωμα.
Ταυτότητα Παράστασης:
Κείμενο: Ναζίμ Χικμέτ
Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Κοντού
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική επιμέλεια: Αγγελική Κοντού
Επιμέλεια κίνησης: Ελβίρα Μπαρτζώκα
Παίζουν:
Μίνα Χειμώνα, Πέτρος Νάκος, Αγγελική Κοντού,
Σπύρος Σιδέρης, Ηλίας Τσούμπελης
Φωτογραφίες/Video: Αντώνης Κυριτσάνης
Hairstyling/Περούκες: Κωνσταντίνος Σαββάκης
Μακιγιάζ: Δήμητρα Γιατράκου
Η παράσταση έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού.
Θέατρο Altera pars
Μεγάλου Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός
Τηλ. 210 3410011
Παραστάσεις: Δευτέρα – Τρίτη ώρα 21:00
Διάρκεια: 90’
Τιμές Εισιτηρίων: 15€ – 12€ Φοιτητικό
8€ (Ομαδικό/Άνεργοι/Α.Μ.Ε.Α)
Χορηγός Επικοινωνίας: Κατιούσα
«Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» στο Αλκμήνη
«Σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση, αλλά τη φωτεινή δύναμη, που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και η οποία βοηθάει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει το αγαθό.» Leo Tolstoy
Η εταιρία θεατρικών παραγωγών A PRIORI παρουσιάζει από 5 Νοεμβρίου 2018, σε πανελλήνια πρώτη, τη φιλοσοφική νουβέλα του Λέοντος Τολστόι «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΙΛΙΤΣ» σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.
Οι ηθοποιοί Γιώργος Γαλίτης και Θανάσης Κουρλαμπάς, στην πρώτη τους συνεργασία, ξετυλίγουν όλη την υποκριτική τους γκάμα επί σκηνής, τόσο σε κωμικό όσο και σε δραματικό επίπεδο, ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους του διηγήματος, σ’ ένα θεατρικό παιχνίδι το οποίο -αντιμάχοντας τον τίτλο- σφύζει από Ζωή!
Ο Τολστόι, μέσω αυτού του έργου του, επιχειρεί ένα προσκύνημα στον Θάνατο, αντιλαμβανόμενος εις βάθος τη σημασία της μνήμης Θανάτου. Το να θυμάται δηλαδή ο άνθρωπος ότι είναι θνητός, ότι θα ‘ρθει η στιγμή που θα πεθάνει. Και τότε, το μόνο που θα ορθωθεί μπροστά του, θα είναι το ΠΩΣ έζησε. Αυτή η σκέψη κάθε άλλο παρά λυπηρή είναι αν ο άνθρωπος καταφέρει να ζήσει «όπως πρέπει να ζει ο Άνθρωπος».
Υπόθεση
Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς, αρρωσταίνει βαριά. Η αρρώστια κι ο επικείμενος Θάνατός του, εκμηδενίζουν όλη την προηγούμενη ζωή του. Επιτυχίες, ανούσιες συναναστροφές, εξουσία, κύρος και χρήμα στέκουν αδύναμα μπροστά στο τέλος. Ολόκληρη η ύπαρξη του Ιβάν Ιλίτς σείεται συθέμελα γιατί, όσο κι αν προσπαθεί να αποδεχτεί το συμπέρασμα ότι «ο Γάιος είναι άνθρωπος, οι άνθρωποι είναι θνητοί, άρα ο Γάιος είναι θνητός»που διδάχτηκε κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων, το Εγώ του τον κρατάει γερά δέσμιό του. Ο Γάιος ναι… αυτός όμως όχι! Αυτός μπορεί να ξεγελάσει τον Θάνατο!
«Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» βασίζεται στο ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ του θανάτου του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ , όπως το διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες, στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι.
Μετάφραση από τα ρωσικά: Παύλος Στεφάνου
Θεατρική διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνικά/Κοστούμια: Νίκος Κασαπάκης
Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Οικονόμου
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Φωτογραφίες: Γιώργος Σακκάς
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης
Promo video: Κώστας Γεραμπίνης
Επικοινωνία: Άντζυ ΝομικούΠαραγωγή: A PRIORI
Παίζουν οι: Γιώργος Γαλίτης & Θανάσης Κουρλαμπάς
Αλκμήνης 8, Αθήνα
Μουσική
Ηλίας Μαυροσκούφης “Φανερά και κρυμμένα”
Ο Ηλίας Μαυροσκούφης είναι ένας νέος αυτοδίδακτος τραγουδοποιός. ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του, τον ξεχωριστό λόγο του και τις χαρακτηριστικές μουσικές φόρμες με τις οποίες ντύνει τα τραγούδια του. Γνωστός στο κοινό έγινε το 2014 όπου στους 4ους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, τιμήθηκε με το βραβείο κοινού και με ειδική εύφημο μνεία από την κριτική επιτροπή για το τραγούδι «Βάζω Φωτιά», σε στίχους, μουσική και ενορχήστρωση του ίδιου. Έκτοτε γράφει τα τραγούδια του, παίζει μουσική στο δρόμο αλλά και σε μουσικές σκηνές ενώ παράλληλα δουλεύει στο στούντιο τα τραγούδια του για την πρώτη δισκογραφική του δουλειά. Ανάμεσα σε όλα τα άλλα, ταξιδεύει ανά την Ελλάδα παρουσιάζοντας τραγούδια που αγαπά, δοκιμάζοντας νέα, διασκευάζοντας παλαιότερα. ‘’Φανερά και Κρυμμένα’’ όπως ο τίτλος της φετινής παρουσίας του. Ενορχηστρώσεις με βιολοντσέλο, φλάουτο, κιθάρα, άλλοτε κρουστά ή κοντραμπάσο φανερώνουν πως πρόκειται για μια παράσταση όπου συναντάμε το παλιό με το καινούργιο, τη δύση με την ανατολή, μα πάνω απ΄ όλα εισπράττουμε, ξεχωριστές ερμηνείες, ήχους νοσταλγικούς και λόγια όπου μας βάζουν σε σκέψεις και μας ταξιδεύουν.
Τα “Φανερά και κρυμμένα”, ουσιαστικά σηματοδοτούν την έναρξη παραστάσεων βασισμένη στην επερχόμενη 1η δισκογραφική του δουλειά.
Μαζί του οι μουσικοί:
Στέφανος Χατζηαναγνώστου στο φλάουτο
Σταύρος Παργινός στο τσέλο
Τρίτες 12,19 & 26 Φεβρουαρίου 2019 – ζωντανά στο παραδοσιακό καφενείο “Οι Θεσσαλοί” (Μελενίκου 2, Βοτανικός).
Ώρα έναρξης: 21.30 – Είσοδος ελεύθερη
***
Ο Ηλίας Μαυροσκούφης ξεκίνησε από μικρή ηλικία να ασχολείται αυτοδίδακτα με την κιθάρα και τη τη συγγραφή στίχων. Από τότε έχει καταφέρει να ξεχωρίσει ως τραγουδοποιός για την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του μέσα από τα τραγούδια του.
Το 2014 διακρίθηκε στους 4ους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού −με εμπνευστή τον Δημήτρη Παπαδημητρίου− στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, με το βραβείο κοινού και με ειδική εύφημο μνεία από την κριτική επιτροπή για το τραγούδι «Βάζω Φωτιά», σε στίχους, μουσική και ενορχήστρωση του ίδιου ενώ και το 2013 είχε προκριθεί στην τελική βραδιά των 3ων Αγώνων με το τραγούδι του με τίτλο “Χαμένος”. Το 2015 μελοποίησε, ενορχήστρωσε κι ερμήνευσε ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη “Στο παιδί μου”, και του Νικηφόρου Βρεττάκου “Μεταρσίωση”, για την παράσταση “Νέοι συνθέτες μελοποιούν Έλληνες ποιητές” ενώ και το 2016 συμμετέχει με δύο παιδικά τραγούδια, “Νάρκισσος” και η “Αιώνια χελώνα Βενταβάνγκ” σε στίχους, μουσική, ενορχήστρωση και ερμηνεία του ίδιου για την παράσταση “Μύθοι του κόσμου γίνονται τραγούδια για παιδιά” στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και τεχνών. Έχει διασκευάσει το τραγούδι “Πως να σωπάσω” ενώ μετά από πρόταση του Μελωδία FM 99,2, διασκεύασε το τραγούδι του Παύλου Παυλίδη «Τώρα Αρχίζω και θυμάμαι». Τον Ιούνιο του 2016 ερμηνεύει το τραγούδι “Τώρα ξέρω” σε στίχους και μουσική του Μαρίνου Καρβελά και στην ενορχήτρωση-φωητικά του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη. Μέσα στο 2019 αναμένεται να κυκλοφορήσει η πρώτη του δισκογραφική δουλειά με ενορχηστρωτή και μόνιμο συνεργάτη του, τον φλαουτίστα Στέφανο Χατζηαναγνώστου.
Ο Στέφανος Χατζηαναγνώστου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου έκανε και τα πρώτα του βήματα ως επαγγελματίας μουσικός. Σπούδασε φλάουτο με την Σοφία Σταυροπούλου στο Δημοτικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, και τώρα ζει και εργάζεται στην Αθήνα από το 2012. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται και ως ενορχηστρωτής στη δισκογραφία αλλά και σε παραστάσεις. Έχει εμφανιστεί στο Ηρώδειο υπό την σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου, στο Atheneaum με τον Μάνο Αβαράκη αλλά και σε πολλές μουσικές σκηνές της Αθήνας αλλά και θέατρα με πληθώρα καλλιτεχνών όπως Μανόλης Ανδρουλιδάκης, Ζωή Τηγανούρια, Παντελής Θαλασσινός, Μίλτος Πασχαλίδης, Στέφανος Ψαραδάκος και άλλοι. Είναι ιδρυτικό μέλος του γκρουπ Gitante με πολλές εμφανίσεις, και συνεργασίες σε όλη την Ελλάδα όπως με την ηθοποιό Ελένη Γερασιμίδου, τον συνθέτη-ουτίστα Αλέκο Βρέττο και τον συνθέτη-σολίστ της φυσαρμόνικας Μάνο Αβαράκη. Στον χώρο του έντεχνου τραγουδιού έχει δουλέψει με πολλούς νέους καλλιτέχνες όπως τους Θοδωρή Καρέλλα, Κώστα Βογιατζή και συνεργάζεται μόνιμα με τους τραγουδοποιούς Γιώργο Μητρογιαννόπουλο, Ηλία Μαυροσκούφη και Γρηγόρη Νικολόπουλο. Σαν ενορχηστρωτής έχει αναλάβει αρκετές παραγωγές που λάβαν χώρα σε χώρους όπως το ΣΕΦ, στο ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ στον Σταυρό του Νότου και σε άλλες μικρότερες σκηνές αλλά και αρκετά δίσκογραφικά project με τους παραπάνω συνεργάτες του. Τέλος σαν συνθέτης ετοιμάζει την πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά σε συνεργασία με την στιχουργό Ανθή Μητροπέτρου.
Ο Σταύρος Παργινός γεννήθηκε στην Αθήνα. Στην ηλικία των οχτώ ετών ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι μαθαίνοντας μαντολίνο στην Κλασική Μαντολινάτα Αθηνών με δάσκαλο τον Μιχάλη Βαϊνδηρλή. Παράλληλα, ξεκίνησε τις σπουδές του ως τσελίστας στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα στην τάξη της Ντάνας Χατζηγεωργίου από όπου και πήρε το δίπλωμά του με άριστα. Έχει συμπράξει με διάφορα σύνολα μουσικής και ορχήστρες. Είναι μέλος του Κουαρτέτου εγχόρδων Arcadea,μέλος τρίο εγχόρδων (μαζί με την Luminita Macavei και την Liu Jing) από το 2005,μέλος των Oticons Ensemble ερμηνεύοντας έργα σύχρονης κινηματογραφικής μουσικής των P. Glass,W. Mertens, M. Nyman και άλλων και του Duo Έμπνεος (φλάουτο-βιολοντσέλο). Επίσης έχει εμφανιστεί σε θεατρικές παραγωγές ως μουσικός επί σκηνής.Είναι καθηγήτης τσέλου και μουσικής δωματίου σε διάφορα ωδεία στην Αθήνα. Ως βιολοντσελίστας και μαντολινίστας έχει συμμετάσχει σε διάφορες ελληνικές ορχήστρες, σε θεατρικές και δισκογραφικές παραγωγές, ενώ παράλληλα αποτελεί σταθερό μέλος σε ensembles μουσικής δωματίου και σχημάτων ποικίλων μουσικών κατευθύνσεων.
Εκθέσεις
Leonardo Da Vinci: Τρεις μεγάλες εκθέσεις!
500 χρόνια μετά το θάνατό του, τρείς εκθέσεις ενώνονται στην πιο ολοκληρωμένη έκθεση που έγινε ποτέ για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Οι μηχανικές εφευρέσεις
75 μοντέλα των εφευρέσεών του, αναπαραγωγές σε φυσικό μέγεθος, διαδραστικές μηχανές, αντίγραφα των περίφημων κωδίκων του και συνολικά πάνω από 200 εκθέματα σχεδιασμένα σε συνεργασία με το Μουσείο Leonardo da Vinci της Ρώμης.
Με διαδραστικές εμπειρίες που ενθαρρύνουν τη γνώση δια της αφής και με αντιπαραβολή ανάμεσα στο έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και στις σύγχρονες τεχνολογίες και μηχανικές εφαρμογές.
Με κατανοητές επεξηγήσεις των θεωριών και των έργων του Ντα Βίντσι με τη χρήση της διαδραστικής και βιωματικής τεχνολογίας SENSORY4™
Da Vinci Alive – The Experience
Μία καθηλωτική οπτικοακουστική, βιωματική εμπειρία που παρουσιάζει τη ζωή και το έργο αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη και εφευρέτη.Με ανάλυση και ιστορικό περιεχόμενο των βασικών έργων του Ντα Βίντσι με τη χρήση διαδραστικών και διασκεδαστικών τεχνολογιών.
Τα Μυστικά της Μόνα Λίζα
Τα μυστικά του πιο διάσημου έργου τέχνης στον κόσμο, αποκαλύπτονται για πρώτη φορά από τον Pascal Cotte και το Lumiere Technology Institute. Μία λεπτομερής επιστημονική ανάλυση και παρουσίαση του αινιγματικού αυτού πίνακα.
Ένα ταξίδι ανακάλυψης της εκπληκτικής ζωής και του έργου του Λεονάρντο ντα Βίντσιστο χώρο και το χρόνο.
Κώδικες
5 πιστά αντίγραφα κωδίκων φτιαγμένα στην Ιταλία. Αναγνωρίζεται η ύπαρξη 6.000 σελίδων, ενώ εκτιμάται ότι υπάρχουν άλλες 19.000
Η ζωή και ο καιρός του Λεονάρντο και η Αναγένννηση
Η ζωή του Ντα Βίντσι. Από το ταπεινό ξεκίνημα σε μια εξαιρετική ιδιοφυία. Ο απόλυτος Αναγεννησιακός Άνθρωπος.
Αρχές Φυσικής και Μηχανικής
Μηχανικές εφευρέσεις οι οποίες ακόμα αποτελούν τη βάση των απλών μηχανών σήμερα. Εξερεύνηση των αρχών της κίνησης. Διαδραστικές μηχανές που δείχνουν τις αρχές πίσω από τις ιδέες του Ντα Βίντσι.
Ο πατέρας της πτήσης
Πειράματα μηχανικών πτήσεων βασισμένα σε παρατήρηση του φυσικού κόσμου. Ιδέες και σχέδια για ελικόπτερο, παραπέντε, αλεξίπτωτο, όργανα πτήσης. Ανάλυση αεροδυναμικής και εξερεύνηση ανύψωσης και έλκυσης.
Σπουδές ανατομίας
Γνωστός στον ιατρικό κόσμο ως ο Πατέρας της Ανατομίας. 40 ανατομικά σκίτσα εκπληκτικής λεπτομέρειας ζωγραφισμένα από πρωτοφανή παρατήρηση. Ξέθαψε και άνοιξε κρυφά 14 πτώματα υπό το φως των κεριών χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια ιατρικά εργαλεία.
Στρατιωτική Μηχανική
Ιδέες για μηχανές που συνέλαβε κατά τη διάρκεια της εργασίας του ως στρατιωτικός μηχανικός. Ο πρόδρομος του στρατιωτικού τανκ, των πυραύλων και εφευρέσεων για την αντιμετώπιση πολέμου στα χαρακώματα. Ειρηνιστής που έκανε τρομερό συμβιβασμό με το να δουλέψει στον πόλεμο για διάφορους πάτρονες για βιοποριστικούς λόγους.
Υδραυλική και μηχανές νερού
Η μελέτη του νερού από τον Ντα Βίντσι, από την οποία ανέπτυξε τις θεωρίες του, τις αρχές του και τις εφευρέσεις του. Η ιδέα του SCUBA σαν στρατιωτική στρατηγική για στρατεύματα. Αλληλένδετες κινητές γέφυρες μεγάλης αντοχής χωρίς σχοινιά και καρφιά.
Διαδραστικοί σταθμοί – Εκπαιδευτικό παιχνίδι
Εξερευνήστε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις καλλιτεχνικές, επιστημονικές, ανατομικές και μηχανικές μελέτες του Ντα Βίντσι. Ανακαλύψτε τις μηχανικές εφευρέσεις του Ντα Βίντσι. Αναλυτική εξήγηση των ιδεών πίσω από το Βιτρούβιο Άντρα και τις Χρυσές αναλογίες.
Αnimation με τον Βιτρούβιο Άνθρωπο
Ο Βιτρούβιος Άνθρωπος του Ντα Βίντσι είναι μία μελέτη των αναλογιών του ανθρώπινου σώματος. Ένα ενδιαφέρον βίντεο για αυτό το σκίτσο εξηγεί το πώς ο Λεονάρντο εξερεύνησε την παρουσία της «Χρυσής Αναλογίας» όχι μόνο στις ανθρώπινες αναλογίες, αλλά και γενικότερα στη φύση. Επίσης καλύπτει και άλλες ιδέες παρούσες στο έργο, όπως η κυβική μέτρηση, τα τέσσερα στοιχεία και η σχέση μεταξύ του υλικού και του πνευματικού κόσμου.
Η τέχνη της Αναγέννησης
Αποκαλύπτει τις τεχνικές πίσω από τους πίνακες ζωγραφικής. Αναπαραγωγές έργων σε πραγματικό μέγεθος. Η ιστορία πίσω από τη Μόνα Λίζα.
Τα μυστικά της Μόνα Λίζα
Για πρώτη φορά παγκοσμίως, η έκθεση «Τα Μυστικά της Μόνα Λίζα» εξερευνά τα ευρήματα του Γάλλου επιστήμονα μηχανικού και εξεταστή έργων τέχνης, Πασκάλ Κώτ. Έχοντας λάβει άδεια από τη Γαλλική Κυβέρνηση και το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι για πρώτη φορά στα χρονικά, επιτέλεσε εκτενή και λεπτομερέστατη επιστημονική ανάλυση της Μόνα Λίζα, χρησιμοποιώντας πολυφασματική κάμερα δικής του εφεύρεσης και πατέντας.
Η έκθεση θα λειτουργεί στο χώρο του Παλαιού Αμαξοστασίου του Ο.Σ.Υ. – Πειραιώς και Ερμού στο Γκάζι, από 30 Νοέμβρη 2018 έως 30 Μαρτίου 2019.
Κινηματογράφος
«Το σιωπηλό μονοπάτι» της Τζέλης Χατζηδημητρίου
Η Τζέλη Χατζηδημητρίου γεννήθηκε στη Λέσβο, σπούδασε κινηματογράφο, ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη φωτογραφία με καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια περνά τον μισό χρόνο της ζωής & εργασίας της στο νησί της Λέσβου ασχολούμενη με τη παραγωγή ντοκιμαντέρ, καταγράφοντας έναν τρόπο ζωής που χάνεται με γοργούς ρυθμούς στην σημερινή Ελλάδα. Το 2017 ολοκληρώνει ταυτόχρονα 4 ταινίες, 1. Γιαγιάδες, 2. Ψωμί κι Αλάτι, 3. Ρούτβας και 4. Αναζητώντας τον Ορφέα, οι οποίες αποτελούν τμήματα του εν λόγω μεγαλύτερου concept με την γενική ονομασία «ΣΙΩΠΗΛΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ».
«Το σιωπηλό μονοπάτι» της Τζέλης Χατζηδημητρίου – Πρεμιέρα στις 3 Φλεβάρη στο Studio new star art cinema
Οι «Γιαγιάδες» δίνουν λόγο σε τέσσερις γυναίκες από τη Λέσβο, που τα χρόνια δεν δάμασαν τη ψυχή τους. Αναπολούν μαζί μας κάποιες στιγμές της ζωής τους, με χιούμορ και σοφία. Η καθεμιά με τον τρόπο της. Η Αγγελική πετάει τις φωτογραφίες των πεθαμένων, η Μυρσίνη στην Ερεσό τραγουδάει «acapella» αμανέδες στο καθιστικό του εξοχικού της, μια γυναίκα στο πάρκο περνάει το απόγευμα με τον γάτο της, που έχει πάρει τη θέση του πεθαμένου άντρα της, κι η Φωτώ υπερήφανα υποστηρίζει πως ποτέ δεν την ένοιαζε να παντρευτεί γιατί «ήθελε να ’ναι ελεύθερη».
“Το σιωπηλό μονοπάτι” – Φωτογραφία από lesvosnews.net
Το «Ψωμί κι Αλάτι» μας γνωρίζει με τους ανθρώπους μιας γειτονιάς στην Ερεσό, ένα ρακαριό στο Μεσότοπο κι έναν ταρσανά στη Σκάλα Καλλονής. Κοινό τους χαρακτηριστικό, η αγάπη γι αυτό που κάνουν. Η οικογένεια Γιαννακέλου κάθε καλοκαίρι φτιάχνει τραχανά κι όλη η γειτονιά μαζεύεται για να φτιάξουν τις χάχλες, ακριβώς όπως γινότανε πάντα στα χωριά, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, μοιράζοντας τη δουλειά και το γέλιο. Η Σοφία Κωνσταντιδέλλη, μοναδική γυναίκα αποσταγματοποιός στη Λέσβο, συνεχίζει τη παράδοση της οικογένειας και βγάζει ρακί από τα τσίπουρα και τα σύκα των γειτονικών χωριών. Ο Τάκης Ψαραδέλλης κατασκευάζει και επισκευάζει ξύλινα σκαριά, στο πείσμα των πλαστικών, που «δεν είναι συμβατά με τα νερά μας», όπως λέει.
Ο «Ρούτβας» είναι ένας οικισμός βοσκών πάνω στα βουνά της Άγρας, δίπλα σε ένα ξωκλήσι με αρχαίες κολώνες, αποκομμένο από τον κόσμο. Εκεί η οικογένεια Τσακαρέλλου περνάει τα καλοκαίρια μαζί με τα κοπάδια τους, μέχρι να πιάσουν τα πολλά κρύα. Χωρίς ηλεκτρικό, καλλιεργώντας τα δικά τους «βιολογικά» λαχανικά, φουρνίζοντας ψωμί, τριγυρισμένοι από σκυλιά, γατιά και πουλερικά. Οι συναντήσεις μας είναι τακτικές, μας ανοίγουν το σπίτι και τη καρδιά τους, κάνοντάς μας ουσιαστικά μέλη της οικογένειάς τους.
«Με τις εικόνες μου, διηγούμαι παραμύθια. Μέσα από τη τέχνη μου, θέλω να “απ-αθανατίσω” τον κόσμο που χάνεται εξ’αιτίας της παγκοσμιοποίησης. Φωτογραφίζω και κινηματογραφώ τοπία, άδεια κτίρια, χώρους, ανθρώπους, την οριακή στιγμή πριν βυθιστούν στη λήθη. Ερείπια, ξεθωριασμένα χρώματα, παλιές συνήθειες και πρόσωπα που μοιάζουν να μην ανήκουν στην εποχή τους, με γοητεύουν και θέλω να τα κρατήσω μέσα στις φωτογραφίες μου. Αναζητώ θέματα που έχουν την αίσθηση της αλήθειας, όλα όσα έχει αγγίξει κι έχει αφήσει τα σημάδια του ο χρόνος. Τα φωτογραφίζω όταν το φως πέφτει πάνω τους, μεταμορφώνοντάς τα και επαναφέροντας τα στη ζωή. Το φως είναι ο οδηγός μου κι αυτό είναι το μυστικό της τέχνης μου» Τζ. Χατζηδημητρίου
Σκηνοθεσία: Τζέλη Χατζηδημητρίου, Φωτογραφία: Τζέλη Χατζηδημητρίου , Μοντάζ: Γιώργος Σαβόγλου, Τζέλη Χατζηδημητρίου, Color Grading: Τζέλη Χατζηδημητρίου, Γιώργος Σαβόγλου, Μίξη Ήχου: Νίκος Παλαμάρης, Διεύθυνση Παραγωγής: Τζέλη Χατζηδημητρίου, Παραγωγή: Massive Productions, Παραγωγοί: Άνεμος Δημιουργίας ΑΜΚΕ, Τζέλη Χατζηδημητρίου, Massive Productions
Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής – Μια νέα κυπριακή ταινία στους κινηματογράφους
Μια κυπριακή ταινία, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ του Πανίκκου Χρυσάνθου, προβάλλεται από τις 17 Ιανουαρίου στον κινηματογράφο τέχνης Studio στην Αθήνα. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή Κύπρου και Ελλάδας, που υποστηρίχτηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, το ευρωπαϊκό ταμείο Eurimages, την ΕΡΤ, το ΡΙΚ και το πρόγραμμα Media. Η ταινία γυρίστηκε καθ’ ολοκληρίαν στην Κύπρο και ειδικά στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας.
Είναι μια ιστορία της νεκρής ζώνης. Ο Κύπρος, ένας Ελληνοκύπριος στρατιώτης, που στέλλεται να υπηρετήσει στην «πράσινη γραμμή» της Λευκωσίας, ανακαλύπτει ότι ένας από τους απέναντι στρατιώτες, ο Μουράτ, μένει στο σπίτι του. Ο πόλεμος ανάγκασε και τους δυο να μετακινηθούν – τον Κύπρο από το βορρά στο νότο και τον Μουράτ από το νότο στο βορρά. Όταν ο Μουράτ πάει με άδεια στο χωριό, φέρνει στον Κύπρο ένα δώρο από το σπίτι του, μιαν οικογενειακή φωτογραφία, η οποία ξυπνά τα φαντάσματά του. Μέσα είναι ο σκοτωμένος του πατέρας και η κοπέλλα που αγαπούσε. Όταν ο Μουράτ του προτείνει να κάμουν από ένα κρυφό ταξίδι ο καθένας στην «άλλη πλευρά», ο Κύπρος δέχεται χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες.
Στους κύριους ρόλους βρίσκουμε τους ηθοποιούς Μιχάλη Σοφοκλέους, Cihan Tariman, Matthias Lier, Μαρία Μουστάκα, Αντρέα Τσουρή, Θεόδωρο Μιχαηλίδη, Baris Refikoglu, Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, Γιάννα Λευκάτη, Δημήτρη Ξύστρα, Erdogan Kavaz, Αντρέα Αργυρίδη, Σκεύο Πολυκάρπου και Σίμο Τσιάκκα.
Η φωτογραφία είναι του Νίκου Καβουκίδη, η μουσική του Μιχάλη Χριστοδουλίδη, το μοντάζ του Κύρου Παπαβασιλείου,ο ήχος του Ντίνου Κίττου, τα κοστούμια της Κικής Μήλιου και η σκηνογραφία του Πάρη Μανώλη.
Στην Κύπρο η ταινία προβαλλόταν για ένα μήνα σε όλες τις πόλεις.
Το trailer της ταινίας:
Ανθολόγιο απόψεων για την ταινία
Η ταινία με καθήλωσε. Ο Πανίκκος Χρυσάνθου κατάφερε να δημιουργήσει μία ταινία με ατόφια κυπριακή ταυτότητα. Που αναδεικνύει απόλυτα χωρίς να κάνει προπαγάνδα την τραγική μοίρα των ανθρώπων όταν γίνονται υποκείμενα εκείνων που κινούν τα πιόνια στη σκακιέρα. Τοποθετημένη χρονολογικά στα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή, πριν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, όταν ακόμα οι Κύπριοι είχαν νωπές τις μνήμες των κριμάτων τους εκείνων που κατέστρεψαν την πατρίδα τους. Με ιδιαίτερη μαεστρία διαχειρίζεται και αναδεικνύει τις διαφορές κουλτούρας των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από εκείνες των «μητέρων πατρίδων». Χωρίς να τις προσβάλλει από τη μια και χωρίς να κάνει προπαγάνδα από την άλλη. Θαυμάσιες ερμηνείες από τους Κύπριους ερμηνευτές. Ορισμένες σκηνές, όπως εκείνη της συνάντησης του πρωταγωνιστή “Κύπρου” με τον νεκρό πατέρα του κάτω από την ολάνθιστη αμυγδαλιά, εξαιρετικές. Το φινάλε, ένα όνειρο μετέωρο στο χρόνο, με το συναπάντημα των συχωριανών του μικτού χωριού, άλλοι ζωντανοί κι’ άλλοι νεκροί μια σιωπηρή ελεγεία στον πόθο της επανένωσης του τόπου… Θέλω να το ξαναδώ. (Γιώργος Πίττας)
—
Νοιώθω έντονη ακόμη τη συγκίνηση έντονη την ανάγκη να φωνάξω φτάνει πια να πονάει άλλο αυτός ο τόπος ,να μοιράζονται οι άνθρωποι. Φτάνει να αφήνουμε τον εθνικισμό και την αρρωστημένη μισσαλοδοξία να μας διαλύει. Πανίκκο Χρυσάνθου μου μπράβο σε σένα και σε όλους τους συνεργάτες σου για την πραγματικά εξαίρετη ταινία που κάνατε και για όλα αυτά τα μηνύματα που περάσατε μέσα απο ένα υπεροχο μαγικό τρόπο. (Άντρη Δημητρίου)
—
Παρακολούθησα απόψε τη νέα ταινία του Πανίκκου Χρυσάνθου. Είναι πιστεύω η πιο ώριμη και πιο δυνατή δουλειά που έκανε ποτέ. Μια γροθιά στο διαχωρισμό και τη λογική του. Ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζι να πάνε μαζί να το παρακολουθήσουν και την επόμενη να παν πίσω στις συνομιλίες και να φέρουν τη λύση. Την ταινία να παρακολουθήσουν όλα τα σχολεία της Κύπρου και στις δύο κοινότητες. Μπράβο Πανίκο. (Χάρης Ψάλτης)
—
Πήγα να τη δω με πολύ ψηλές προσδοκίες. Τις ξεπέρασε!!!! (Μαίρη Μαχαιρά)
—
Αξίζει πραγματικά να το δείτε! Ήμουν στην πρώτη προβολή αγγίζει πραγματικές ιστορίες με τρόπο, να μην ειναι καταθλιπτικό αλλα να θελεις να δεις το παρακάτω!
Και πανω απ’ολα το δίδαγμα. ..ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟΣ για χατίρι των γενιών που έρχονται! (Χριστίνα Παύλου Σολωμή Πατζιά)
—
Ο Πανίκος Χρυσάνθου αποτελεί μέρος μιας φαινομενικά ιδιόρρυθμης, βαθύτατα κυπριακής, αλλά και ευρύτερα ιστορικής παράδοσης. Αν το δούμε με τους ευρύτερους όρους της νεωτερικότητας παγκόσμια, είναι ένας καλλιτέχνης, ο οποίος αγωνίζεται συνειδητά για προσφέρει μέσα από το έργο του μια αισθητική πρόταση ως απάντηση σε ένα φαινομενικό αδιέξοδο στην πραγματικότητα. Αν ήταν να χρησιμοποιήσουμε ένα τον ορό του Γκράμσι για τη διανόηση, θα του αποδίδαμε με σιγουριά τον όρο του οργανικού διανοούμενου. Η κυπριακότητα και η ιδιομορφία βρίσκονται στην τοπική εκδοχή αυτού του παγκόσμιου φαινομένου. Στην Κύπρο αυτοί που αμείβονται συνήθως για την παραγωγή είτε γνώσης, είτε μορφών τέχνης είναι άτομα που προσέχουν να κρατούν ισορροπίες με την εξουσία [και όχι απλώς την εμφανή αλλά και τη βαθειά εξουσία των αόρατων κατεστημένων]. Στην Κύπρο, και ιδιαίτερα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, η αντιπαράθεση με την ηγεμονική ιδεολογία στις διάφορες παραλλαγές της, έχει κόστος – το 1930 αφορίστηκε ο Τ. Ανθίας, το 1948 εκδιωχθηκαν καθηγητές από σχολεία γιατί «δεν συμμορφώθηκαν προς τα υποδείξεις» [την υπογραφή δηλώσεων «πίστεως» στην κυβέρνηση των Αθηνών [την οποία στήριζαν οι εν Κύπρο αποικιοκράτες] στον εμφύλιο, και από τότε η ελληνοκυπριακή εκπαίδευση παρέμεινε ένας χώρος, όπου η υποταγή εθεωρείτο μέρος του εκπαιδευτικού έργου… Και παρά τις αλλαγές που ακολουθήσαν, ένα βαθύ κατεστημένο παρέμεινε και στην εκπαίδευση και στα πολιτιστικά. Μέχρι και η ίδρυση Πανεπιστημίου, μια απλή διαδικασία σε άλλες χώρες, έγινε μετά από αγώνες και πιέσεις, και έγινε στόχος/αντικείμενο υστερίας – για να αποτραπεί. Μέχρι και απειλές για αφαίρεση τηβέννων ακούσαμε για όσους δεν συμμορφώνονταν. Μέχρι και υπουργοί Παιδείας που τολμήσαν να προωθήσουν αλλαγές [όπως ο Σοφιανός και ο Δημητρίου] δέχτηκαν τις ανάλογες επιθέσεις…
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Π. Χρυσάνθου κουβαλά μια κυπριακότητα, βαθιά ριζωμένη στην πραγματικότητα [ιστορική και βιωματική] η οποία φαίνεται να απειλεί το κατεστημένο. Εστω και η αντίθεση, πια, ανάμεσα στο διεθνές και τοπικό όσον αφορά στην ηγεμονική ιδεολογία αποκτά κωμικές διαστάσεις… … Η ιδιορρυθμία του είναι η επιμονή στην προβολή του αποκλεισμένου. Και πλήρωσε και αυτός το απαραίτητο κόστος. Το αριστούργημά του, ο «Ακάμας» έγινε στόχος, και από τότε πληρώνει, και ως σκηνοθέτης το τίμημα του οράματος που θέλει να καταγράψει σαν αισθητικό βίωμα… και ως παρέμβαση… Αλλωστε ήταν από τους πρώτους που έθεσε με σαφήνεια το ζήτημα ύπαρξης αυτόνομου κυπριακού κινηματογράφου..
Το ότι επιμένει με ένα πείσμα που θυμίζει το αίσθημα του ιστορικού καθήκοντος, δεν είναι μόνο πολιτικό – φαίνεται να αναδύεται από μια εικόνα, παράλληλη, υπαρκτή και υπόγεια στην ίδια την πραγματικότητα, που επιμένει να είναι εκεί, παρά τις υστερίες και τις λογοκρισίες της επιφάνειας..
Η «Ιστορία της Πράσινης Γραμμής» φαίνεται να ακολουθεί το δρόμο που άνοιξε με τα προηγούμενα έργα του – μια διερεύνηση του τραύματος του διαχωρισμού με φόντο από τη μια την κυπριακή ιστορία από τη δεκαετία του 1950 [όπως στον Ακάμα] και του 1960 [όπως στην «Λεπτομέρεια στην Κύπρο»], και από την άλλη την πραγματικότητα του φυσικού χώρου, αλλά και των καθημερινών ιστοριών που δεν χωρούν στα κουτούθκια του διαχωρισμού.. (Αντρέας Παναγιώτου, Δεύτερη Ανάγνωση 27.03.2017 “Υπάρχει κυπριακός κινηματογράφος και είναι δικοινοτικός”
—
Την ιστορία αυτής της (πράσινης) δικής μας γραμμής αναπτύσσει με τρυφερότητα, με χιούμορ, με ιστορικές αναδρομές, με πολλά συναισθήματα στην ταινία του ο Πανίκκος Χρυσάνθου. Μια ταινία απ’ αυτές που θα έπρεπε να βλέπουμε συχνά και η οποία όμως αποτελεί ουσιαστικά την εξαίρεση σ’ ένα περιβάλλον που δείχνει να αναπολεί τις μάχες που τη χάραξαν. Αξίζει! Όχι ως προς τα πολιτικά της μηνύματα αλλά κυρίως ως προς το δίωρο εκείνο που προσφέρει στον καθένα τη δυνατότητα να ανταμώσει με τον εαυτό του και να επαναπροσδιοριστεί.
Η δική μας γραμμή είναι πράσινη. Και για πρώτη φορά σκεφτόμουν πως αυτό δεν έχει να κάνει με το μελάνι που χρησιμοποίησαν οι Εγγλέζοι χαράζοντάς την. Είναι πράσινη γιατί στην πραγματικότητα κρύβει μέσα της την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. Κι ίσως γιατί οι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να την αποξενώσουν από τη φύση αλλά και την ανάγκη τους να έρθουν σε επαφή με το άλλο μισό… (Γιώργος Κασκάνης, Αρχισυντάκτης εφημερίδας Πολίτης)
—
Αυτή είναι η δική μας ιστορία. Όλων μας. Η ιστορία της Κύπρου και των Κυπρίων. Σακούλες με άμμο, συρματοπλέγματα, νεκρή ζώνη. Χόρτα που μεγαλώνουν άναρχα στα χαλάσματα της νεκρής ζώνης. Θα κοιτάς αυτή την εικόνα πότε ακούγοντας τη φωνή του μουεζίνη και πότε τον ήχο της καμπάνας. Αν θέλετε να βρείτε τον εαυτό σας σε αυτή την ιστορία, θα βγείτε για περπάτημα στην Πράσινη Γραμμή με τον Πανίκκο Χρυσάνθου. Και ξαφνικά θα σταματήσετε ανάμεσα σε δύο σκοπιές, δύο φυλάκια. Στη μια σκοπιά Τουρκοκύπριος στρατιώτης. Στην άλλη Ελληνοκύπριος στρατιώτης. Ο ένας απέναντι στον άλλον. Ανάμεσά τους μόνο μια απόσταση πέντε-δέκα βήματα. Συζητούν. Ο Τούρκος ξέρει λίγα ελληνικά και ο Έλληνας λίγα τουρκικά. Κάποτε αφήνουν τα όπλα τους στη σκοπιά και συναντιούνται στη μέση. Σαν δύο αδέλφια, όχι σαν δύο εχθροί. Δίδουν ο ένας στον άλλο τσιγάρα, φάρμακα κ.λπ. Σε αυτό ακριβώς το σημείο θα σταθείς και θα σκεφτείς. Ποιος μας έκανε εχθρούς; Ποιος μας έβαλε στο χέρι αυτά τα όπλα για να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας; Ο Πανίκκος θα μας δείξει περισσότερα. Κοιτάξτε. Ποιος είναι αυτός που βλέπετε; Ο Τούρκος διοικητής. Έκανε έφοδο στον Τούρκο σκοπό στο φυλάκιο. Σίγουρα τον έσπρωξε ο διάβολος. Και έπιασε τον στρατιώτη μας καθώς αγκαλιαζόταν με τον Ελληνοκύπριο στρατιώτη. Λύσσαξε από οργή. Έβγαλε το όπλο του και το ακούμπησε στο σβέρκο του στρατιώτη. Η καρδιά σας χτυπάει από αγωνία, έτσι δεν είναι; Θα τον πυροβολήσει ή όχι; Δεν τον πυροβολεί. Αλλά με τις δύο επιλογές που του δίνει είναι σαν να τον πυροβολεί. «Είτε θα πεθάνεις εσύ, είτε θα πεθάνει αυτός, διάλεξε», του λέει. Αυτό μου θύμισε την «Επιλογής της Σοφίας». Ο Γερμανός ναζί διοικητής θα πάρει και θα σκοτώσει το ένα από τα δύο παιδιά της στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως και λέει στη Σοφία «διάλεξε». Πώς να κάνει τέτοια επιλογή η καημένη η μάνα; Πώς να θυσιάσει το ένα της παιδί; Αλλά, αν δεν το κάνει, θα πεθάνουν όλοι. Ο στρατιώτης μας κοιτάει με φόβο και δισταγμό τον διοικητή που του ακούμπησε το πιστόλι στο σβέρκο. Το αίμα παγώνει και δυστυχώς δεν μπορεί να ρισκάρει να πεθάνει. Για να σώσει τη δική του ζωή αποφασίζει να σκοτώσει τον Ελληνοκύπριο στρατιώτη, τον οποίο αγαπούσε σαν αδελφό και λίγο πριν αγκάλιαζε. «Άντε, φώναξέ τον να έρθει», τον διατάζει ο διοικητής του. Τον φωνάζει. Ο στρατιώτης έρχεται από την απέναντι πλευρά γελώντας με χαρά, όπως πάντα. Άοπλος. Αλλά αυτή τη φορά ο δικός μας κρατάει όπλο. Ο Ελληνοκύπριος στρατιώτης, που είδε ότι όπλισε το όπλο αυτό, νομίζει ότι αστειεύεται. «Μα τι κάνεις μωρέ;», του λέει.
Ο Πανίκκος δεν θέλει να μας πλακώσει αμέσως η απαισιοδοξία και να εγκαταλείψουμε αυτό το φυλάκιο. Παρά το γεγονός ότι συντελέστηκε ένα ύπουλο έγκλημα εδώ, δεν τελειώνει η φιλία των Τούρκων και των Ελλήνων σκοπών, ο διάλογός τους και οι συναντήσεις τους στη νεκρή ζώνη. Ύστερα, δύο σκοποί γίνονται πιο στενοί φίλοι. Και όταν πιάνουν την κουβέντα, αποδεικνύεται ότι ο Έλληνας στρατιώτης ήταν ερωτευμένος με ένα κορίτσι Τουρκάλα ονόματι Γκιουλ. Ο δικός μας φέρνει την Γκιουλ στο φυλάκιο και κανονίζει να συναντηθούν. Μάλιστα κάνουν έρωτα και κάπου μέσα στα χαλάσματα. Η φιλία προχωράει πολύ. Ο Τούρκος σκοπός περνά τον Έλληνα στρατιώτη στον βορρά μια μέρα που είχε άδεια και αργότερα ο Έλληνας περνάει τον Τούρκο στον νότο. Μήπως ήταν τόσο εύκολο να τολμήσει να το κάνει κάποιος αυτό στα τέλη της δεκαετίας του 1970;
Να μην διηγηθώ περισσότερο. Βγείτε και εσείς σε αυτό το ταξίδι με τον Πανίκκο και δέστε το. Ζήστε το και εσείς με εκείνα τα θαυμάσια ελληνικά τραγούδια και τα μοιρολόγια. «Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής». Η δεύτερη ταινία του Πανίκκου Χρυσάνθου. Διαρκεί περίπου δύο ώρες. Μια ταινία που θα παρακολουθήσετε με κομμένη την ανάσα και θα θέλετε να μην τελειώσει. Μετά την πρώτη του ταινία, τον «Ακάμα», βρήκαμε τον Πανίκκο πιο ώριμο, πιο τελειοποιημένο. Δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία ότι στο μέλλον θα ξεπεράσει και αυτή του την ταινία. Σε αυτήν υπάρχει η αύρα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και η αύρα του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Μας το έδειξε αυτό στο πανί. Γνωρίσαμε λίγο πιο πολύ τον εαυτό μας. Του χρωστάμε ένα ευχαριστώ όλοι. (Shener Levent, Στην τουρκοκυπριακήν εφημερίδα «Afrika”)
Ο δρόμος μας – Στους κινηματογράφους το ντοκιμαντέρ για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ
Καρέ-καρέ μέσα σε 100 λεπτά διατρέχει την πλούσια Ιστορία του ΚΚΕ. Σπάνια αρχειακά ντοκουμέντα, δραματοποιημένο οπτικοακουστικό υλικό, πρωτότυπη μουσική. Πάνω από 100 συντελεστές, οι οποίοι δούλεψαν ακούραστα και εθελοντικά.
Για τα γυρίσματα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε κινηματογραφική ομάδα, αποτελούμενη από τους: Σήφη Στάμου, Παυλίνα Αγαλιανού, με υπεύθυνο τον Κώστα Σταματόπουλο. Ακόμα, για το σενάριο και την έρευνα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε ομάδα αποτελούμενη από τους: Θανάση Λεκάτη, Φάνη Παρρή, Αλέξανδρο Βαλσαμή, με υπεύθυνο τον Γιάννη Κλεφτογιάννη.
Τη διεύθυνση φωτογραφίας έκανε ο Άκης Αποστολίδης. Μουσικά έντυσε το Ντοκιμαντέρ η Σοφία Καμαγιάννη.
Σπικάζ: Δανάη Κατσαμένη, Μίλτος Δημουλής.
Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας.
Στο Ντοκιμαντέρ εμφανίζονται και αφηγούνται on camera οι: Παύλος Ορκόπουλος, Μαριάνθη Σοντάκη, Δημήτρης Αλεξανδρής και Λίλα Καφαντάρη. Σε αφηγήσεις, απαγγελίες λογοτεχνικών κειμένων και ντοκουμέντων δανείζουν επίσης τη φωνή τους οι: Δημήτρης Καταλειφός, Κώστας Καζάκος, Ελένη Γερασιμίδου, Διονύσης Ξενάκης.
Συμμετέχουν ακόμα δεκάδες ηθοποιοί και μουσικοί.
Διανομή «NEW STAR»
Πρόγραμμα προβολών Χειμερινού Κινηματογράφου Δήμου Πετρούπολης
Ο χειμερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης ξεκίνησε τις προβολές του και μας καλεί να ζήσουμε και φέτος τη μαγεία της 7ης τέχνης και να απολαύσετε τις προβολές στον φιλόξενο χώρο του Πνευματικού Κέντρου της πόλης (Μπουμπουλίνας 59 και Αθ. Διάκου), με ποικίλες καλλιτεχνικές παραγωγές ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, μεταξύ των οποίων και βραβευμένες ταινίες.
Η επιλογή των ταινιών είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της Κινηματογραφικής Λέσχης με το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΗ.ΚΕ.ΠΕ. (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πετρούπολης).
Ακολουθεί το πρόγραμμα των προβολών:
Πάνω από 10 συμμετοχές σε Διεθνή Φεστιβάλ. Ειδικά Βραβεία Κριτικής επιτροπής (22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αριζόνα, 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Long Island). Βραβείο Καλύτερου Ξένου Ντοκυμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφο St Trope.
Το ανατρεπτικό ιστορικό ντοκιμαντέρ του Camilo Tavares «Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια», ένα ιστορικό θρίλερ που παρέχει αποδείξεις για τη χειραγώγηση και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, για τη διεξαγωγή του στρατιωτικού πραξικοπήματος στη Βραζιλία το 1964, προβάλλεται ξανά από τη New Star στο STUDIO new star art cinema
Δείτε το trailer της ταινίας:
“Εξαιρετικό αρχειακό ντοκιμαντέρ που εξετάζει τους τοπικούς παράγοντες και την εμπλοκή των ΗΠΑ, που κατέστησαν τη Βραζιλία στρατιωτική δικτατορία… Καθηλωτικό Ντοκυμαντέρ” . The Hollywood Reporter
“Η ανάμειξή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Νοτιοαμερικανική πολιτική ξεσκεπάζεται εντελώς στο «Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια». Ένα ντοκυμαντέρ που ανοίγει τα μάτια και χαίρει επιδοκιμασίας.” Variety
“«Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια» προσφέρει μια ενδελεχή εικόνα των πολιτικών μηχανισμών. Μια συναρπαστική εμβάθυνση στα αμερικανικά κυβερνητικά σχέδια και τα σχέδια της CIA.” ScreenDaily
«Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΙΗΡΚΕΣΕ 21 ΧΡΟΝΙΑ»
Βραζιλία, 2012 – Διάρκεια 77΄
Σκηνοθεσία: Camilo Tavares.
Φωτογραφία: Andre Macedo.
Μουσική: Ντίνο Βισέντε.
“Ένας θησαυρός!” –Estado // “Μία αληθινή ταινία.” –Filmmaker // “Excellent, gripping story” -The Hollywood Reporter USA
“Revelator deserves fest” -Variety- USA // “Fascinating” –ScreenDaily- USA // “A gem” – Luiz Carlos Merten -Estado
“A real movie” – Nelson Pereira dos Santos – Filmmaker // “Hard-hitting, helps to build the country’s history” – Luis Nassif -Carta Maior
***
Χειμερινός κύκλος κινηματογραφικών προβολών στην Ικαρία
O Δήμος Ικαρίας ολοκληρώνοντας τις προβολές στον θερινό δημοτικό κινηματογράφο, που διοργάνωσε φέτος για 4η συνεχή θερινή περίοδο, ενημερώνει ότι από τις αρχές Οκτωβρίου διοργανώνει – στην ανακαινισμένη αίθουσα εκδηλώσεων του Παλιού δημαρχείου στον Άγιο Κήρυκο– για πρώτη φορά ένα χειμερινό κύκλο κινηματογραφικών προβολών (κάθε Παρασκευή και Δευτέρα) πάντα με ελεύθερη είσοδο για όλους, ανοίγοντας ένα παράθυρο σε αξιόλογα κινηματογραφικά έργα, προσφέροντας μια πολιτιστική διέξοδο στις πολιτιστικά «κρύες νύχτες του χειμώνα».
Η πρωτοβουλία αυτή της Δημοτικής Αρχής, σε συνδυασμό με την προσπάθεια αναβάθμισης των υποδομών (π.χ νέο προβολικό σύστημα στον θερινό, δημιουργία χειμερινής αίθουσας προβολών) αποδεικνύει τον ουσιαστικό ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ένας Δήμος, κόντρα στη ραγδαία εμπορευματοποίηση και την πολιτιστική υποταγή.
Η ανακαινισμένη αίθουσα εκδηλώσεων του Παλιού Δημαρχείου στον Άγιο Κήρυκο
Ταυτόχρονα παραχωρείται δωρεάν η χρήση του χώρου σε όσους συλλόγους ενδιαφέρονται (Κινηματογραφική λέσχη – συλλόγους γονέων, κλπ) για την παρουσίαση ενός παραλλήλου προγράμματος προβολών.
***
Πρόγραμμα προβολών του STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Τηλ 210-8640054
Εισ.: € 7.00,
Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτικο €5.00,
Άνεργοι €3.00. Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.
Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ τα δύο άτομα € 7,00, κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00.
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο
Ώρες προβολών από 7/2 εως 13/2/19
1)ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ του ΝΙΚΟΥ ΚΟΥΡΟΥ
ΠΕΜΠΤΗ εως ΚΥΡΙΑΚΗ 18.00
2)ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤO ΔΕΝΤΡO του ΧΑΦΣΤΕΙΝ ΓΚΟΥΝΑΡ ΣΙΓΟΥΡΔΣΟΝ
ΠΕΜΠΤΗ εως ΚΥΡΙΑΚΗ 19.30
3) DOGMAN του ΜΑΤΕΟ ΓΚΑΡΟΝΕ
ΠΕΜΠΤΗ εως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00
4) ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ
ΠΕΜΠΤΗ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22.45
5) ΑΣΤΑΚΟΣ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ 22.45
6)H KΛΕΜΜΕΝΗ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ του ΟLEH MOLAMUZH-METAΓΛΩΤΙΣΜΕΝΟ
ΣΑΒΒΑΤΟ εως ΔΕΥΤΕΡΑ 16.30
ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 11.30
7)«ΕΓΩ Η ΟΛΓΑ των ΠΕΤΡ ΚΑΖΝΤΑ-ΤΟΜΑΣ ΒΕΙΝΡΕΜΠ
ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 18.00
8) Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ -ΤΡΙΤΗ 19.30
9) ΚΙΝΕΤΑ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ -ΤΡΙΤΗ 21.00
10)) ΑΛΠΕΙΣ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 22,45
11)ΑΣΤΕΡΙΞ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΓΙΚΟΥ ΖΩΜΟΥ των ΛΟΥΙ ΚΛΙΣΙ .ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΑΣΤΙΕ
ΜΕΤΑΓΛΩΤΙΣΜΕΝΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 13.00 ΚΑΙ 15.00
12)ΜΝΗΜΕΣ ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ του του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα
ΤΕΤΑΡΤΗ 20.00
ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΠΡΕΣΒΥΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ στα πλαισια εκδηλωσης
60 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Εκθέσεις
«Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Πηγή αστείρευτης έμπνευσης και αιτία βαθιάς αισθητικής συγκίνησης, το Ωραίο, αποτυπώνεται οπτικά στα αρχαία έργα τέχνης, συνιστώντας μια διαρκώς μεταβαλλόμενη εικόνα στην ιστορία της ανθρώπινης δημιουργίας.
Η νέα περιοδική έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αναδεικνύει τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής σε ετερογενή κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα από τη νεολιθική περίοδο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, αξιοποιώντας το εξαιρετικά ευρύ χρονολογικό φάσμα που καλύπτουν οι συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Τριακόσιες σαράντα αρχαιότητες από τις πλούσιες συλλογές του σε συνδυασμό με σύγχρονα ψηφιακά μέσα, προσφέρουν μια αισθητική πανδαισία και υπόσχονται ένα ταξίδι στο χρόνο γεμάτο αισθητικές απολαύσεις.
«Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Η περιοδική έκθεση «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αποτελεί το τελευταίο μέρος της εκθεσιακής τριλογίας που σχεδιάστηκε για να τιμήσει την επέτειο των 150 χρόνων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τη θεμελίωση του εμβληματικού κτιρίου που το στέγασε.
Η τριλογία άνοιξε το 2015 με την έκθεση «”Ένα όνειρο ανάμεσα σε υπέροχα ερείπια…” Περίπατος στην Αθήνα των περιηγητών, 17ος-19ος αιώνας», όπου μεταξύ άλλωναναδείχθηκε το πολιτισμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η ανάγκη για την ίδρυση του Εθνικού Μουσείου, και συνεχίστηκε με τις «Οδύσσειες», μια έκθεση που αποτύπωσε αφαιρετικά και συμβολικά τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου για δημιουργία και εξέλιξη.
Η έννοια του Ωραίου, την οποία πραγματεύεται η τρίτη στη σειρά έκθεση, συνιστά τον ιδανικό επίλογο, αφού η καλλιέργεια έρωτος προς τας καλάς τέχνας ήταν θεμελιώδης ανάμεσα στους καταστατικούς σκοπούς του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (ΒΔ 31.7.1893). Επικεντρωμένη στην πνευματικότερη και υψηλότερη στιγμή της ανθρώπινης δημιουργίας, η έκθεση υποστηρίζει την αισθητική ενατένιση, καλώντας ταυτόχρονα τους θεατές να διερευνήσουν την πνευματική βάση των αισθητικών επιλογών.
Το εκθεσιακό αφήγημα αρθρώνεται σε τέσσερα μέρη
Στην «Αιώνια αισθητική» παρουσιάζονται επιλεγμένα αντικείμενα της καθημερινότητας, που καταγράφουν τις συνεχείς εναλλαγές και τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής στην ανθρώπινη διαχρονία. «Το ωραίο και το επιθυμητό» επιχειρεί μια ουσιαστική προσέγγιση στις αισθητικές προτιμήσεις των αρχαίων κοινωνιών με βάση όσα αποκαλύπτουν οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι για την ομορφιά και τα αρχαιολογικά ευρήματα που αφορούν την ένδυση, την κόμμωση, τα κοσμήματα και τον καλλωπισμό. Το τρίτο μέρος με τίτλο «Προβάλλοντας το σώμα» παρακολουθεί την έκφραση του ωραίου στην εικαστική απόδοση του ανθρώπινου σώματος από τη νεολιθική περίοδο μέχρι τους ιστορικούς χρόνους. Στο τέλος, «Η ατέρμονη αναζήτηση»αποσκοπεί στον αισθητικό στοχασμό ως προς τη σημασία του ωραίου και την αξία του για τον άνθρωπο.
Την έκθεση θα πλαισιώσουν καθ’ όλη τη διάρκειά της πολλά πειραματικά εργαστήρια. Επιστήμονες, καλλιτέχνες και τεχνίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα προσφέρουν την ειδική τους γνώση για να εξηγήσουν στους επισκέπτες τις πειραματικές τους προσεγγίσεις στην υφαντική της νεολιθικής περιόδου, το ένδυμα στο Αιγαίο κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ., τη μυκηναϊκή ενδυμασία, την πολυχρωμία των αρχαίων γλυπτών και την απόδοση του Ωραίου στην αρχαία ελληνική μουσική.
Την έκθεση συνοδεύει επιστημονικός κατάλογος στα ελληνικά, έκδοση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων. Θα επακολουθήσει σύντομα και η αγγλική έκδοση.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό από τις 26 Μάη.
Ώρες λειτουργίας (θερινό ωράριο ως 31/10):
Δευτέρα 13.00-20.00
Τρίτη – Κυριακή 8.00-20.00
***
Το Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών με πυρήνα την συλλογή της Μαρίας Αργυριάδη, η οποία συγκαταλέγεται στις δέκα καλύτερες της Ευρώπης, παρουσιάζει παιχνίδια, βιβλία, έντυπα, ρουχισμό και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Αμερική.
Η ελληνική συλλογή περιλαμβάνει βρεφικά και παιδικά παιχνίδια και άλλα αντικείμενα από τους αρχαίους έως τους νεότερους χρόνους: χειροποίητα παραδοσιακά παιχνίδια, πανηγυριώτικα και εμπορικά παιχνίδια του 20ού αι., επιτραπέζια παιχνίδια, καθώς και ομαδικά παιχνίδια δρόμου και παιδικά έθιμα. Ξεχωρίζουν τα παιχνίδια που έφτιαξαν μέλη των Κ.Α.Π.Η. (Κέντρων Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων), αναβιώσεις αυτών που έπαιζαν ως παιδιά.
Η ευρωπαϊκή συλλογή αποτελείται από αστικά και λαϊκά παιχνίδια από το 18ο έως τον 20ό αι., κυρίως από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, καθώς και από ευρωπαϊκές κούκλες με φορεσιές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ – Λεωφ. Ποσειδώνος 14 & Τρίτωνος 1, 175 61 Παλ. Φάληρο
Μέρες και ώρες λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10:00 – 18:00
Επικοινωνία: τηλ. 213 0258498
