Μας συγχωρείτε, διακοπή για εμετό…

Μπορεί το ελληνικό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο να έχει τα μαύρα του τα χάλια, αλλά και το ελληνικό μπάσκετ δεν πάει πίσω. Παράγοντες και λοιποί ευεργέτες έχουν αναπτύξει μια ευγενή άμιλλα μεταξύ τους και μας θυμίζουν συνεχώς ότι το ψάρι του επαγγελματικού αθλητισμού βρωμάει από το κεφάλι. Κι όπως είπε τις προάλλες ο Κούδας, αν βγάλεις ένα γράμμα από τον αθλητισμό, αυτός γίνεται αλητισμός…

Πριν 25 χρόνια, οι αφοί Γιαννακόπουλοι απέσυραν τον μπασκετικό Παναθηναϊκό από τον τέταρτο τελικό της Α1 στο ΣΕΦ με τον αιώνιο αντίπαλο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία των προηγούμενων αγώνων. Ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές χρονιές στην ιστορία της Α1, με πέντε ομάδες να διεκδικούν στα ίσια τον τίτλο, και τον ΕΣΑΚΕ να διαφημίζει το προϊόν του ως το καλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη, πριν φτάσουμε στο τέλος-παρωδία και την κόκκινη φιέστα, ερήμην του αντιπάλου.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και τραγωδία μαζί, με άλλους πρωταγωνιστές και τους ρόλους αντεστραμμένους. Στο σημερινό αγώνα Κυπέλλου, οι αφοί Αγγελόπουλοι πήγαν ένα βήμα παραπέρα και απέσυραν τον Ολυμπιακό από τον αγώνα Κυπέλλου με τον αιώνιο αντίπαλο, στην έδρα του τελευταίου (ΟΑΚΑ), σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαιτησία στο πρώτο ημίχρονο. Το οποίο βρήκε τους πράσινους μπροστά στο σκορ με 15 πόντους, με 12-5 φάουλ υπέρ τους.

Ο κόσμος πανηγύριζε μια ανέλπιστα εύκολη πρόκριση στον τελικό -που θα γίνει στο Ηράκλειο με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ- και αποθέωσε το Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που έδειξε το φίλαθλο πνεύμα του αφήνοντας ένα κόκκινο γυναικείο εσώρουχο στον πάγκο των φιλοξενούμενων, μακριά από χουλιγκανικές πρακτικές και σεξιστικά υπονοούμενα.

Ο δημοσιογράφος-εκφωνητής της ΕΡΤ δεν αναφέρθηκε ποτέ στο περιστατικό και ζητούσε από το σχολιαστή-καλεσμένο του (ο προπονητής Βασίλης Φραγκιάς) να αναλύσουν τον αγώνα -δηλ το πρώτο ημίχρονο- σε μια απολύτως σουρεαλιστική στιγμή, καθώς θεωρούσε μάλλον ως προτεραιότητα να γυρίσει σπίτι σώος και αβλαβής, χωρίς να βρει τον μπελά του.

Αν τυχόν κάποιος διατηρούσε αμφιβολίες για την αιτία του κακού και τους υπεύθυνους της κατάντιας και της ανυποληψίας του ελληνικού μπάσκετ, σήμερα είχε όλες τις απαντήσεις που έψαχνε μαζεμένες στα ερωτήματά του.

Ο Γιαννακόπουλος έψαχνε έναν καλό επικοινωνιακό αντιπερισπασμό για τη φετινή κακή χρονιά της ομάδας στην Ευρώπη, τα λάθη του καλοκαιριού στο χτίσιμο της ομάδας και τη φανερή αποδυνάμωσή της. Είχε κάνει σημαία του το σημερινό ημιτελικό με τον Ολυμπιακό και θεωρούσε πως η νίκη θα χάριζε εξιλέωση για την εικόνα της στην Ευρωλίγκα, όπου είναι με το ένα πόδι εκτός στόχων.

Από την άλλη πλευρά, οι Αγγελόπουλοι έψαχναν με τη σειρά τους μια κίνηση εντυπωσιασμού που θα έδειχνε πυγμή, ενθουσιάζοντας τους οπαδούς, και θα διασκέδαζε τις εντυπώσεις από το ηχητικό με τον Πρίντεζη, τη συζήτηση για τις καθυστερήσεις στις πληρωμές, την κάκιστη κατάσταση κάποιων παικτών κοκ.

Πολλοί φίλοι του αθλήματος θεωρούν τις δύο οικογένειες ευλογία για το άθλημα, γιατί αν δεν ήταν αυτές να βάζουν λεφτά σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο -για την… αγνή αγάπη τους για το μπάσκετ- δε θα είχαμε δει τόσους ευρωπαϊκούς τίτλους και διακρίσεις, με Φάιναλ Φορ και συμμετοχές σε τελικούς.

Στην πραγματικότητα ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Ο… δικομματικός καβγάς τους έχει δηλητηριάσει κάθε κύτταρο του μπάσκετ, διέλυσε κάθε ανταγωνισμό και ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα, που σα να μην είναι αρκετή η εμφανής διαφορά δυναμικότητας, είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους (ως προς τη διαιτησία και το πρόγραμμα). Και ισορροπεί σε μια διελκυστίνδα τρόμου και μια εσωτερική διαμάχη για τον έλεγχο της Ομοσπονδίας και των διαιτητών, για έναν πρωτάθλημα που μοιάζει κάθε χρονιά πιο αδιάφορο και αποκρουστικό.

Και το χειρότερο είναι πως βρίσκουν και τα κάνουν. Βρίσκουν αποδοχή ή έστω συναίνεση. Απευθύνονται στο θυμικό των οπαδών, που χαίρονται για τη μαγκιά του προέδρου-παράγοντα, που έκανε επίδειξη δύναμης κι έβαλε επιτέλους κάθε κατεργάρη και κάθε εσώρουχο στον πάγκο του. Κι έχουν κατά κανόνα, με σπάνιες αλλά αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, τη συναίνεση των ακριβοπληρωμένων αστέρων, παικτών και προπονητών, που δε σηκώνουν το ανάστημά τους να βάλουν φρένο σε αυτήν τη φαρσοκωμωδία και προτιμούν την ένοχη σιωπή και την ασφάλεια των συμβολαίων τους. Ας το θυμηθούμε αυτό την επόμενη φορά που θα μιλήσουμε για τις μεγάλες προσωπικότητες που φαίνονται στα δύσκολα, καθαρίζουν τίτλους κοκ.

Κι όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση, η διακοπή μπορεί να είναι προσωρινή. Η ταλαιπωρία όμως για όσους αγαπάνε το άθλημα, θα είναι μόνιμη.