Πέμπτη 21 Φλεβάρη 2019 – Τι… παίζει σήμερα;
Μουσική, Θέατρο, Κινηματογράφος, Εικαστικά, Βιβλίο, Εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις – προτάσεις για έξοδο.
Ένα κι ένα – Σοφία Παπάζογλου – Θοδωρής Κοτονιάς
Τα αγαπημένα τραγούδια του Μανώλη Ρασούλη
από 7 Φεβ. κάθε Πέμπτη στη BABEL!
Δυο φίλοι καλλιτέχνες που έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές με αφορμή τα τραγούδια του Θοδωρή Κοτονιά ερμηνεύοντας η Σοφία Παπάζογλου ‘’Το σκαρί’’& ‘’Το όνειρο’’ στο ‘’Καλό ταξίδι’’ και το ‘’της Άνοιξης πουλί’’ στον ομώνυμο δίσκο της μεγάλης επιτυχίας ‘’Τα κλειδιά’’.
Αυτή τη φορά σμίγουν μουσικά για λόγους αγάπης προς τα τραγούδια του Μανώλη Ρασούλη. Του ανθρώπου που άλλαξε την πορεία του λαϊκού τραγουδιού στην Ελλάδα, που έδωσε τα ‘’όπλα’’ να ‘’εκδικηθεί’’ η μέχρι τότε ‘’γυφτιά’’, μαζί με μια παρέα από ανθρώπους που σημάδεψαν πάντα τη καρδιά μας.
Με πρώτο από όλους το Νικόλα Παπάζογλου, το Νίκο Ξυδάκη τον Πέτρο Βαγιόπουλο τη Βάσω Αλλαγιάννη, τον Διονύση Σαββόπουλο, και άλλους.
Τις Πέμπτες στη BABEL o Θοδωρής Κοτονιάς και η Σοφία Παπάζογλου με τη ζεστή τους ερμηνευτική ικανότητα, μας βάζουν στη παρέα και μας φέρνουν κοντά με τα τραγούδια που
’’μεγαλώσαμε’’ μαζί.
Ένα & Ένα διαλεγμένα τραγούδια με καρδιά, που στέκονται πάντα δίπλα μας στις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές.
Ένα μουσικό σημείο αναφοράς ‘’για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι’’.
Πέμπτες με τραγούδι και χορό, με ευαισθησία και μερακλίκλι.
Γεμάτες από Ρασούλη ….και όχι μόνο….
Οι εξαιρετική μουσική παρέα απαρτίζεται από τους:
Μιχάλης Ατσάλης στη κιθάρα
Νίκος Σαμαράς στο μπουζούκι – τζουρά – μπαγλαμά
Καλογιάννης Βεράνης στο βιολί
12 ευρώ (μπύρα/κρασί)
BABEL Πυρήνας Τέχνης
Βασ. Σοφίας 87, Μαρούσι
Τηλ Κρατ: 215 5252982
Live at Afrikana: Los Tre sextet
Tο σεξτετο των los tre επιστρέφει στην Afrikana!
Μουσική και από τους τρεις δίσκους τους καθώς και ακυκλοφόρητα κομματια παρέα με τους Άγγελο Πολυχρονου στα κρουστά, Jim Staridas στο τρομπόνι και τον Γιάννη Παπαναστασίου στο σαξόφωνο!
Οι los tre είναι ένα τρίο που δημιουργήθηκε το 2012 στην Αθήνα από τους Άγγελο Αγγελίδη στην ηλεκτρική κιθάρα, Βασίλη Παπασταμόπουλο στο μπάσο και Λέανδρο Φράτνικ στα τύμπανα.
Οι Los Tre βρίσκονται σε μια συνεχή αναζήτηση του ήχου και του groove,πειραματιζόμενοι με μονά μέτρα.
Το εύρος των επιρροών τους είναι από jazz, funk, μουσική
της Εγγύς Aνατολής και της Αφρικής, την ελληνική μουσική παράδοση και την ψυχεδελική μουσική των 70’s.
Η μπάντα έχει συνεχή παρουσία στην ελληνική μουσική σκηνή παίζοντας σε μικρά ή μεγαλύτερα μπαρ και μουσικές σκηνές της Αθήνας και άλλων πόλεων (Πάτρα,Καλαμάτα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, κλπ) κάνοντας το κοινό τους να περνάει καλά!
Afrikana – Ιεροφαντών 13 (συνέχεια οδού Κεραμεικού), 11854 Αθήνα
21.02.2019
22.30
συμμετοχη 5 ευρω
Γκαλερί Δραμάτων
“Η παράσταση παρουσιάζει μία χωρίς νόημα συρραφή από ανθρώπινα δράματα, άσχετα μεταξύ τους, ατόμων που υποφέρουν από αϋπνία, ανθρώπων με χρόνια υπνηλία, γυναικών που κακοποιούνται από τους συζύγους τους, θρησκολήπτων, γερόντων σε ερωτικό παραλήρημα, απελπισμένων καταναλωτών σε παροξυσμό, καταθλιπτικών εραστών ανίκανων να δεχθούν την απόρριψη, εφήβων με προβλήματα σύνδεσης στο διαδίκτυο, επαρχιωτών που αντιμετωπίζουν προβλήματα της ζωής στην ύπαιθρο.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των δραμάτων θα παίζεται ευχάριστη ζωντανή μουσική, ώστε οι θεατές να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο δυσβάσταχτο ψυχολογικό βάρος. ”
Με φόντο διαχρονικές ιστορίες καθημερινής τρέλας, πέρα για πέρα όμως αληθινές και ανθρώπινες, ο συνθέτης και πιανίστας Γιώργος Πατεράκης ξεδιπλώνει μέσα σε μια φαντασμαγορία αντιθέσεων, ένα ανακάτεμα μουσικών που κινείται μεταξύ δικών του πρωτότυπων συνθέσεων καθώς και διασκευών γνωστών τραγουδιών που ο ίδιος έχει ενορχηστρώσει εκ νέου και τις παρουσιάζει για πρώτη φορά στο κοινό. Πρόκειται για μια παράσταση-περιπλάνηση σε ακούσματα που έχουμε αγαπήσει με δεξιοτεχνικές στραβοτιμονιές στην κόψη των ειδών· από την κλασική μουσική στην τζαζ και το swing, από το καμπαρέ και το σαλούν, στις αθηναϊκές αυλές και τον βαλκανικό ορίζοντα. Μαζί με τον δημιουργό, 16 αμετανόητα νέοι μουσικοί καλλιτέχνες επί σκηνής, δίνουν ψυχή με την ερμηνεία τους σε αυτό το παλαβό και ανορθόδοξο μουσικό road-trip στις μουσικές του κόσμου.
Το οπτικό υλικό που προβάλλεται στην παράσταση προέρχεται από το Αρχείο Προφορικής Ιστορίας Κυκλάδων, ενώ το μουσικό εγχείρημα συνολικά, προλογίζει την επερχόμενη κυκλοφορία του νέου προσωπικού δίσκου του Γιώργου Πατεράκη που αναμένεται μέσα στη χρονιά.
Συντελεστές
Σχεδιασμός παράστασης, πρωτότυπες συνθέσεις, ιδέα: Γιώργος Πατεράκης.
Φωνητικό κουαρτέτο & soli: Εύα Λαύκα, Γεράσιμος Παπαδόπουλος, Λάρα Καλλίρη, Ελπινίκη Σαριπανίδου
Μέλη της Χορωδίας Φίλων String Theory Ensemble: Κατερίνα Γεβετζή, Ζωή Λάγγη, Φιλιππία Κοντογιαννακοπούλου, Λεονάρδος Μπατής, Γιώργος Κασαβέτης, Μάκης Μαντάς
Οργανικό ensemble: Γιώργος Πατεράκης & Κατερίνα Γρηγοριάδου (πιάνο), Μαριαλένα Καραγιάννη (βιολί), Γιάννης Αθανασόπουλος (βιόλα), Αλέξανδρος Κασαρτζής (βιολοντσέλο), Σπύρος Ηλιάδης (κιθάρα, μαντολίνο)
Αφηγητής: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος
Τεχνικός ήχου: Γιάννης Σκανδάμης
Καλλιτεχνική διεύθυνση, παραγωγή: Media dell’ Arte
Πληροφορίες
Ημερομηνίες παραστάσεων: 14, 15, 21 & 22 Φεβρουαρίου 2019, Ώρα έναρξης: 20:00
Εισιτήρια: 10 ευρώ (Γενική είσοδος)
Χώρος διεξαγωγής: Athenaeum – Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο — Αίθουσα Συναυλιών (Αδριανού 3, Τ.Κ.: 105 55 Θησείο, Αθήνα), Τηλ: +30 210 32 11 987, +30 210 32 11 955, +30 210 32 11 949, [email protected]
Κρατήσεις θέσεων: 693 465 3404 (τηλεφωνικά είτε μέσω απλού SMS, με το ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ, τον ΑΡΙΘΜΟ ΘΕΣΕΩΝ και την ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ της επιλογής σας)
Διαβάστε περισσότερα
Ο Γιώργος Πατεράκης σπούδασε με υποτροφία πιάνο στο Ωδείο Αθηνών, απ’ όπου και πήρε το δίπλωμά του με άριστα και Α’ βραβείο παμψηφεί, και ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση με τον Γιάννη Α. Παπαϊωάννου. Συνέχισε τις σπουδές του στη Royal Academy του Λονδίνου στην τάξη του Philip Fowke και, με υποτροφία του Ιδρύματος Αλ. Ωνάση, στην Ακαδημία Ferenc Liszt, στη Βουδαπέστη, στην τάξη του Kornel Zempleni. Μέχρι την αρχή της δεκαετίας του 2000 ακολούθησε αποκλειστικά σολιστική σταδιοδρομία δίνοντας συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (ατομικά ρεσιτάλ, κοντσέρτα ως σολίστ με διάφορες ελληνικές ή ξένες ορχήστρες, συναυλίες μουσικής δωματίου, Liederabend κλπ) και ηχογραφώντας για το Γ’ Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Δίδασκε τακτικά πιάνο από το 1989 έως το 2008, ενώ σήμερα πλέον διδάσκει μόνον στο πλαίσιο ειδικών σεμιναρίων.
Από το 2011 έχει ιδρύσει το String Theory Ensemble, μια ανοιχτή μουσική πλατφόρμα που αποτελείται από επαγγελματίες και ερασιτέχνες μουσικούς από διάφορους μουσικούς χώρους. Σήμερα το String Theory Ensemble αποτελείται από μικρά οργανικά ensembles, ορχήστρα δωματίου, φωνητικά σύνολα και τρεις μικτές χορωδίες. Μέρος των δράσεών του είναι τα τακτικά σεμινάρια “για όλους”, όπου παρέχεται μια βαθύτερη γνώση των διαφόρων περιόδων της δυτικής μουσικής, από τον μεσαίωνα μέχρι και τον 20ό αιώνα, ερμηνευμένων μέσα από το φιλοσοφικό, επιστημονικό, και ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο της κάθε εποχής. Το String Theory έχει παρουσιάσει δικές του θεματικές παραστάσεις (“Ένας Παράξενος Κόσμος”, “CHEAP: low quality – high fun”, “D.E.A.T.H. – Dual Existence Assertive Theory Hoax”, “The General Theory of Human Stupidity”, “Γκαλερί Δραμάτων”, “Baroque”, “Κι Εσείς Από Πού Είστε;”) σε διάφορους χώρους στην Ελλάδα και στην Κύπρο (Baumstrasse, Φεστιβαλ Αξιοθέας – Λευκωσία, Μουσείο Ακρόπολης, Athenaeum, Μουσική Σκηνή Αυλαία, Μύλος – Θεσσαλονίκη, Στούντιο Β της ΕΡΤ -Δεύτερο Πρόγραμμα κ.ά.), έχει κυκλοφορήσει σε cd τον “Παράξενο Κόσμο” και το “Cheap: low quality-high fun” και ετοιμάζει το τρίτο cd με νέα κομμάτια.
Παρουσίαση του συγγραφικού έργου του Θανάση Ν. Καραγιάννη
Την Πέμπτη 21-2-2019 και ώρα 19:30, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη (Αγ. Δημητρίου 2016 & Ειρήνης 17), θα γίνει παρουσίαση του συνολικού συγγραφικού έργου του Θανάση Ν. Καραγιάννη, από την Μαίρη Δημάκη – Ζώρα, καθηγήτρια του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Την εκδήλωση διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού & Περιβάλλοντος, στο πλαίσιο του κύκλου «Φεβρουάριος, μήνας συγγραφέων της πόλης μας».
Θέατρο
Μια ξεκαρδιστική κωμωδία για την επίσκεψη ενός άνδρα, που πρόκειται να γίνει διάσημος, σ΄έναν ήδη διάσημο ψυχίατρο, στη Βιέννη του 1920, ζητώντας τη βοήθειά του, μια και η σεξουαλική του ζωή δεν είναι αυτή που θα επιθυμούσε ο ίδιος…
Ποιος είναι όμως ο ασθενής που επισκέπτεται τον διασημότερο ψυχίατρο στον κόσμο για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά;
“Mein Komplex”: Όταν ο Χίτλερ συνάντησε τον Φρόιντ… – 5η χρονιά επιτυχίας στο Θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής
Το Mein Κomplex, φέρνει τον Χίτλερ και την φιλενάδα του, Κριστίν, στο ιατρείο του Σίγκμουντ Φρόυντ!
Ο Φρόυντ αναλαμβάνει να βοηθήσει αυτό το… ασυνήθιστο ζευγάρι, και δεν αργεί να ξεκινήσει μια σειρά από αναπάντεχες, «δυσάρεστες», αλλά εξαιρετικά κωμικές καταστάσεις. Οι μορφές του υποψήφιου δικτάτορα και του διασημότερου ψυχίατρου είναι σκιαγραφημένες με γλαφυρότητα και πολύ χιούμορ.
Συντελεστές
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Μπάμπης Κλαλιώτης
Σκηνικά – Κοστούμια: Μάγδα Καλέμη
Μουσική Επιμέλεια – Τσέλο: Σταύρος Παργινός
Κινησιολογική Επιμέλεια: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Φωτισμοί: Νίκος Καλαντζής
Sound Design: Σωτήρης Καναρέλης
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Επικοινωνία: Άντα Κουγιά Canard qui Parle
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Μάνθος Καλαντζής, Βαρβάρα Καρά, Κώστας Καραμουσάλης
Πληροφορίες
Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής Αγίου Όρους 16 & Κων/λεως 115, Κεραμεικός
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων: 210 3425637
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Παραστάσεις: Από Πέμπτη 14/02/2019 και κάθε Πέμπτη στις 21:00
ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνεργοι),
5 ευρώ (ατέλειες)
Ισχύει προσφορά προπώλησης μέσω viva.gr
«Επείγοντα περιστατικά: Εχθροί εξ’ αίματος – βιολογικός μετανάστης» του Αρκά, στο Από Κοινού Θέατρο
Η πένα του Αρκά συναντά την ευφάνταστη σκηνοθεσία του Μπάμπη Κλαλιώτη.
Λίγα λόγια για το έργο:
Δύο οργανισμοί, μία μεταμόσχευση, έξι όργανα,ένα τροχαίο,πολλές ανατροπές κι αστείρευτο χιούμορ.. Μια πολιτικοκοινωνική αλληγορία με ήρωες έντερα, νεφρά, χολές, συκώτια και σπλήνες. Ένα τροχαίο ατύχημα, μία καρδιά που αργοσβήνει και μία μεταμόσχευση που… θα πετύχει; Οργανικές συγκρούσεις – ανθρώπινες συγκρούσεις.
Ένα ξένο στοιχείο, ένα αλλοδαπό στοιχείο… Τι θα συμβεί; Μία ξεκαρδιστική κωμωδία, μα ταυτόχρονα μία σκοτεινή δοκιμασία.
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Αρκάς
Σκηνοθεσία: Μπάμπης Κλαλιώτης
Σκηνικά-Κοστούμια: Μανταλένα Τίγκιλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μένια Ορφανίδου
Κινησιολογία: Στέλιος Γιδάκος
Φωτισμοί: Νίκος Καλαντζής
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Ερμηνεύουν: Στέλιος Γιαννακός, Στέλιος Γιδάκος, Παναγιώτης Γουργουλιός, Μένια Ορφανίδου
Πληροφορίες:Από Κοινού Θέατρο Ευπατριδών 4, Γκάζι Τ.Κ. 11854
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων: 211 4057249
Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Παραστάσεις: Από Πέμπτη 06/12/2018 και κάθε Πέμπτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό, ΑΜΕΑ, άνεργοι), 5 ευρώ (ατέλειες)
«Γυναίκες του Παπαδιαμάντη» στο Θέατρο ΧΩΡΑ
«Σα να ΄χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κ΄ οι καημοί του κόσμου…»
Ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία της και τη μεγάλη απήχηση σε κοινό και κριτικούς, η παράσταση «ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ» επιστρέφει για δεύτερη θεατρική σεζόν, στο Θέατρο ΧΩΡΑ, από τις 11 Οκτωβρίου 2018.
Η Νένα Μεντή συναντά τον Πέτρο Ζούλια και μαζί με την ΄Ερση Μαλικένζου, την Ευγενία Δημητροπούλου, την Χριστιάννα Ματζουράνη, την Μαριάννα Τουντασάκη και την Έφη Σακελλαρίου ζωντανεύουν με ανεπανάληπτο τρόπο τις ηρωίδες του Σκιαθίτη συγγραφέα!
Οι γυναίκες στον Παπαδιαμάντη, μοναχικές αλλά δυναμικές φιγούρες, παλεύουν με τη φύση, τη ζωή, το θάνατο, με τη χαρά και τη λύπη. Μάνες, γυναίκες, κόρες ξενιτεμένων, ναυτικών ή χαμένων ανδρών που συμμαχούν για να κερδίσουν την επιβίωση, το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους, αποτελούν το δραματουργικό καμβά αυτής της σκηνικής δημιουργίας με αρωγό το δημοτικό τραγούδι, την παράδοση και το θρησκευτικό πνεύμα του συγγραφέα.
Με προεξάρχουσα γυναίκα-ηρωίδα τη Φραγκογιαννού-Φόνισσα, που αποτελεί το βασικό πρόσωπο της παράστασης αλλά και της παπαδιαμαντικής δημιουργίας, στήνεται ένας χορός από κωμικά και δραματικά περιστατικά ζωής γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα, σε ένα απομονωμένο νησί της Ελλάδας.
Οι μελωδίες και η ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων μπερδεύονται με το πένθιμο πνεύμα της Σταύρωσης και του Πάσχα, η χαρά της γέννας συναντά με το πόνο του θανάτου. Η μαγεία και η δεισιδαιμονία διασταυρώνονται τη θρησκοληψία και την προκατάληψη.
Πλούσιο το υλικό των υπέροχων διηγημάτων του συγγραφέα ζωντανεύει μπροστά μας μια σειρά από μοναδικά πορτραίτα ηλικιωμένων και νεαρών γυναικών. Κοινός τους στόχος η επιβίωση, κόντρα στα εμπόδια, τη φτώχια και τις απώλειες μιας δύσκολης ζωής. Μια δύσκολη εποχή που ακουμπά σε πολλά ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας… «Σα να ΄χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κ΄ οι καημοί του κόσμου», όπως λέει ο Παπαδιαμάντης.
Η πολυσχιδής προσωπικότητα της Φραγκογιαννούς γίνεται το όχημα για να ταξιδέψει κανείς μέσα στο πέλαγο της παπαδιαμαντικής αφήγησης. Στο τιμόνι καπετάνιος, για το θεατρικό ταξίδι στέκει η «γραία» γυναίκα που φτάνει να σκοτώσει για να χαρίσει ζωή και γίνεται δολοφόνος για να ακουμπήσει την αγιοσύνη και την αγνότητα του Θεού, θύτης και θύμα στη διαχρονική ανθρώπινη περιπέτεια.
Ταυτότητα Παράστασης:
Κείμενο- σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά – Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη
Φώτα: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική επιμέλεια: Παναγιώτης Αυγερινός
Πρωταγωνιστούν:
Νένα Μεντή, ΄Ερση Μαλικένζου,Χριστιάννα Ματζουράνη, Ευγενία Δημητροπούλου, Μαριάννα Τουντασάκη, Έφη Σακελλαρίου.
Χώρος: Θέατρο ΧΩΡΑ
Αμοργού 20, Κυψέλη
Τηλέφωνο, 2108673945
Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου 2018
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη στις 20:00, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00,
Κυριακή στις 19:00
Parking με 3 ευρώ (πλησίον του θεάτρου, Αμοργού 18)
Επίσημος δικτυακός τόπος θεάτρου: www.choratheatro.gr
Facebook Page: https://www.facebook.com/choratheatro/
«Η αγάπη άργησε μια μέρα» στο Θέατρο ΑΡΓΩ
Το συγκλονιστικό έργο της Λιλής Ζωγράφου «Η αγάπη άργησε μια μέρα», σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, επαναλαμβάνεται στο Θέατρο ΑΡΓΩ για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου. Η παράσταση αυτή, την οποία αγκάλιασε από την αρχή το κοινό με πολλή αγάπη, θα αποτελέσει την έναρξη στο καινούργιο πρόγραμμα του ΑΡΓΩ.
Το έργο είναι ένας ύμνος στον έρωτα και την ελευθερία και ταυτόχρονα ένα δριμύ κατηγορώ στην καταπίεση. Καταγγέλλει την γυναικεία υποδούλωση στην πατρική και τη συζυγική εξουσία με γυναίκες θύματα και θύτες μιας κλειστής κοινωνίας οι οποίες σπαταλούν τη ζωή τους στις κοινωνικές συμβάσεις και την ερωτική στέρηση. Η ΑΓΑΠΗ παρουσιάζει την εικόνα της ελληνικής επαρχίας από τα μέσα της δεκαετίας του 30 έως τις αρχές τις δεκαετίας του 80, εικόνας που άφησε τα σημάδια της στις επόμενες γενιές και εποχές.
Σε μια αγροτική περιοχή της Κρήτης τέσσερις γενιές γυναικών της οικογένειας Φτενούδου ζουν κάτω από τη σκιά της πατριαρχικής καταπίεσης. Ξεχνούν τα όνειρά τους, καταπνίγουν τα συναισθήματά τους, υποτάσσονται στην επιταγή του πατέρα. Αλλά και υποτάσσουν… Η μεγαλύτερη κόρη, έπειτα από το θάνατο του πατέρα και της μητέρας της, αναλαμβάνει τον ρόλο του εξουσιαστή, προσπαθώντας να ελέγξει τις ζωές και την τύχη όλων των αδερφών της. Κάποιες θα υποχωρήσουν, άλλες θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν. Ανάμεσα τους η Ερατώ θα είναι αυτή που θα τολμήσει με μια τεράστια δύναμη ψυχής να επιλέξει τον δρόμο της ελευθερίας, να αναζητήσει τον έρωτα, την ανεξαρτησία, τη λύτρωση.
Ταυτότητα παράστασης
Διασκευή-Σκηνοθεσία : Ένκε Φεζολλάρι
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Πρωτότυπη Μουσική: Γιώτα Κοτσέτα
Δραματουργική επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λιανάκη
Βοηθός σκηνογράφου: Ανθή Παρασκευά-Βελουδογιάννη
Φωτογραφίες: Γιάννης Βολιώτης (Volition Pictures)
Παίζουν: Αιμιλία Υψηλάντη, Αθηνά Τσιλύρα, Μαρία Καρακίτσου, Βασιλική Διαλυνά, Δάφνη Λιανάκη, Ιωάννα Λέκκα, Μαρία Νεφέλη Δούκα.
ΗΜΕΡΕΣ και ΩΡΕΣ παραστάσεων
Τετάρτη: 18:30 | Πέμπτη 21:00 | Παρασκευή: 20:00
Σάββατο: 21:00 | Κυριακή: 19:00
Θέατρο ΑΡΓΩ – Αιμιλία Υψηλάντη
Ελευσινίων 15, Αθήνα – Στάση Μετρό Μεταξουργείο
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 5201684
Οι 12 Ένορκοι στο Θέατρο Αλκμήνη
Κάθε ψηφοφορία τους είναι και μία μάχη, αλλά…
μία μάχη που πρέπει να κερδηθεί με μόνο όπλο την αλήθεια!
Ποια θα είναι η ετυμηγορία τους;
Και με τι «κόστος» για τον καθέναν από τους 12;
Οι 12 Ένορκοι του Ρέτζιναλντ Ρόουζ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, η sold-out παράσταση των τελευταίων χρόνων, έχοντας αποσπάσει βραβεία, εξαιρετικές κριτικές και το ενδιαφέρον περισσότερων από 80.000 θεατών, συνεχίζει για 5η χρονιά!
Το ατμοσφαιρικό θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ μετατρέπεται για άλλη μια χρονιά σε δικαστικό μέγαρο, φέρνοντας ενόρκους και θεατές αντιμέτωπους με τις συνειδήσεις τους.
Υπόθεση
Στη Νέα Υόρκη του 1957, ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για φόνο. Η τύχη του είναι στα χέρια 12 ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι ένοχο. Σ’ αυτή την περίπτωση η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι 12 άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα δωμάτιο, άλλοτε ταυτίζονται κι άλλοτε συγκρούονται. Πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας, ο καθένας από αυτούς, τη συνείδησή του αλλά και τις συνειδήσεις των υπολοίπων. Οι 12 ένορκοι αντικατοπτρίζουν τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από 12 πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή.
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα & Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Ρασσιάς
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Στιβανάκης
Promo video: Κώστας Γεραμπίνης
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Οι 12 ένορκοι (αλφαβητικά):
Νίκος Βατικιώτης, Τάσος Γιαννόπουλος, Σωτήρης Δούβρης, Μάνος Ζαχαράκος, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Τρύφων Καρατζάς*, Θανάσης Κουρλαμπάς, Περικλής Λιανός, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Κωνσταντίνος Μπάζας, Τάσος Παπαδόπουλος, Ορέστης Τρίκας
*Διπλή διανομή με τον Παντελή Παπαδόπουλο
Στον ρόλο του φύλακα o Αλέξης Σταυριανός
Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή
Είδος: Δικαστικό Δράμα
Παραγωγή: A PRIORI www.a-priori.gr
Με ελληνικούς κ αγγλικούς υπέρτιτλους κάθε Πέμπτη, από αρχές Νοέμβρη
Στο ταμείο του θεάτρου διατίθενται εισιτήρια για ΑΜΕΑ μαθητές-φοιτητές και ανέργους.
«Το Τίμημα», του Άρθουρ Μίλλερ, στο Θέατρο Ιλίσια
Το αριστουργηματικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ «Το Τίμημα», από τα γνωστότερα έργα του, με αυτοβιογραφικά στοιχεία, γραμμένο το 1967 και πολυανεβασμένο σε θεατρικές σκηνές παγκοσμίως, ήταν από τα αγαπημένα έργα του Άρθουρ Μίλλερ, καθώς είναι και το μόνο έργο που αποφάσισε να σκηνοθετήσει. Σκιαγραφεί τους χαρακτήρες του περίτεχνα να προσπαθούν να ισορροπήσουν και να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους, σε ένα κόσμο χωρίς δικαιοσύνη, όπου το παρελθόν καθορίζει το παρόν σε μια πραγματικότητα χωρίς λογική.
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή του Ιλίσια για να ερμηνεύσει τον Ρωσοεβραίο παλαιοπώλη Gregory Solomon, την πηγή του κωμικού στο έργο, τον ρόλο που κινεί τα νήματα της δράσης. Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης και ο Χρήστος Σαπουντζής ενσαρκώνουν τα δύο αδέλφια που συναντιούνται μετά από πολλά χρόνια για να αντιμετωπίσουν το παρελθόν τους. Μαζί τους η Ρένια Λουιζίδου στο ρόλο της γυναίκας, η οποία διεκδικεί τη ζωή της που τόσα χρόνια βρίσκεται σε αναμονή.
Οι ήρωες του έργου εκπρόσωποι μιας κοινωνίας που κάποτε φαινόταν να αλλάζει, ώστε να ισορροπήσει ανάμεσα στην ευαισθησία και τη δύναμη, το δίκαιο και την ανάγκη… Μιας κοινωνίας που τελικά δεν έχει αλλάξει και τόσο, αλλά πρέπει να συνεχίσει να πιστεύει στη δύναμη της αλλαγής γιατί αλλιώς έχει πεθάνει…
Διάρκεια: 120 λεπτά // Μέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη στις 19:00 // Πέμπτη στις 21:00 // Παρασκευή στις 21:00 // Σάββατο στις 21:00 // Κυριακή στις 19:00
Θέατρο Ιλίσια, Παπαδιαμαντοπούλου 4 & Βασιλίσσης Σοφίας, τηλ. 210 7210045
Ο Φιάκας – «Κωμωδία αστειοτάτη», γραφείσα εν Κωνσταντινουπόλει, το σωτήριον έτος 1870
Πρόκειται για μια σπαρταριστή Ελληνική κωμωδία ηθών, γραμμένη σε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γλώσσα, όπου το τοπικό ιδίωμα της Κωνσταντινούπολης μπλέκεται με την «λόγια γλώσσα» του 19ουαιώνα. Το έργο, με επιρροές από τις μεγάλες κωμωδίες του Μολιέρου και του Γκόγκολ, σατιρίζει με εξαιρετικά εύστοχο τρόπο τις υπερβολές της Κωνσταντινουπολίτικης κοινωνίας της εποχής, με πολλές ανατροπές και σκηνικές εκπλήξεις, που έχουν σαφείς αναφορές στο σήμερα. Η παράσταση κρατάει το άρωμα της εποχής που γράφτηκε, αποδίδοντάς το με μια φρέσκια και παιχνιδιάρικη διάθεση, είναι δε πλημμυρισμένη από τραγούδια και μοτίβα από την Κωνσταντινουπολίτικη παράδοση.
Υπόθεση του έργου:
Το έργο διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα, όπου ο Ελληνισμός ήταν παντοδύναμος.
Κύριο πρόσωπο ο “Φιάκας” ένας γοητευτικός νεαρός απατεώνας, που με τους ελιγμούς και τις μπαγαποντιές του, επιβιώνει εις βάρος των άλλων. Τωρινό του θύμα, μια νεόπλουτη αφελής και φαντασμένη νέα που πιστεύει το παραμύθι που της σερβίρει, ότι είναι δήθεν ένας Γερμανός αριστοκράτης μεταμφιεσμένος.
Στη δράση μπλέκονται , ο υπηρέτης του Φιάκα, η θεία της νέας και ένας τοκογλύφος που τελικά αποκαλύπτει την ταυτότητα του απατεώνα.
Το “δίδαγμα” είναι απλό. Δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε και να γοητευόμαστε από τον ξενόφερτο χρυσό.
Σκηνοθεσία, δραματουργική επεξεργασία, μουσική επιμέλεια: ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ
Σκηνικός χώρος, κοστούμια: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΤΖΙΚΩΦ
Χορογραφίες, επιμέλεια κίνησης: ΕΦΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ
Φωτισμοί: ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΣΑΤΣΑΚΟΣ
Βοηθός σκηνοθέτη: ΚΙΚΗ ΣΤΑΥΡΙΑΝΙΔΗ
Λαμβάνουν μέρος:
Φιάκας, ο απατεών: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ Γιάννης, υπηρέτης του: ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗΣ Ευανθία, μελλόνυμφος του Φιάκα: ΔΑΝΑΗ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΥ Κοκκώνα Φρόσω, θεία της Ευανθίας: ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ Καζαμίας, δανειστής του Φιάκα: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΣΣΟΣ
Κάθε Τετάρτη στις 20:00 και κάθε Πέμπτη στις 21:00
Θέατρο Φούρνος – Μαυρομιχάλη 168, Νεάπολη Εξαρχείων, Αθήνα // Τηλέφωνο: 210 646 0748
Εκθέσεις
Leonardo Da Vinci: Τρεις μεγάλες εκθέσεις!
500 χρόνια μετά το θάνατό του, τρείς εκθέσεις ενώνονται στην πιο ολοκληρωμένη έκθεση που έγινε ποτέ για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Οι μηχανικές εφευρέσεις
75 μοντέλα των εφευρέσεών του, αναπαραγωγές σε φυσικό μέγεθος, διαδραστικές μηχανές, αντίγραφα των περίφημων κωδίκων του και συνολικά πάνω από 200 εκθέματα σχεδιασμένα σε συνεργασία με το Μουσείο Leonardo da Vinci της Ρώμης.
Με διαδραστικές εμπειρίες που ενθαρρύνουν τη γνώση δια της αφής και με αντιπαραβολή ανάμεσα στο έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και στις σύγχρονες τεχνολογίες και μηχανικές εφαρμογές.
Με κατανοητές επεξηγήσεις των θεωριών και των έργων του Ντα Βίντσι με τη χρήση της διαδραστικής και βιωματικής τεχνολογίας SENSORY4™
Da Vinci Alive – The Experience
Μία καθηλωτική οπτικοακουστική, βιωματική εμπειρία που παρουσιάζει τη ζωή και το έργο αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη και εφευρέτη.Με ανάλυση και ιστορικό περιεχόμενο των βασικών έργων του Ντα Βίντσι με τη χρήση διαδραστικών και διασκεδαστικών τεχνολογιών.
Τα Μυστικά της Μόνα Λίζα
Τα μυστικά του πιο διάσημου έργου τέχνης στον κόσμο, αποκαλύπτονται για πρώτη φορά από τον Pascal Cotte και το Lumiere Technology Institute. Μία λεπτομερής επιστημονική ανάλυση και παρουσίαση του αινιγματικού αυτού πίνακα.
Ένα ταξίδι ανακάλυψης της εκπληκτικής ζωής και του έργου του Λεονάρντο ντα Βίντσιστο χώρο και το χρόνο.
Κώδικες
5 πιστά αντίγραφα κωδίκων φτιαγμένα στην Ιταλία. Αναγνωρίζεται η ύπαρξη 6.000 σελίδων, ενώ εκτιμάται ότι υπάρχουν άλλες 19.000
Η ζωή και ο καιρός του Λεονάρντο και η Αναγένννηση
Η ζωή του Ντα Βίντσι. Από το ταπεινό ξεκίνημα σε μια εξαιρετική ιδιοφυία. Ο απόλυτος Αναγεννησιακός Άνθρωπος.
Αρχές Φυσικής και Μηχανικής
Μηχανικές εφευρέσεις οι οποίες ακόμα αποτελούν τη βάση των απλών μηχανών σήμερα. Εξερεύνηση των αρχών της κίνησης. Διαδραστικές μηχανές που δείχνουν τις αρχές πίσω από τις ιδέες του Ντα Βίντσι.
Ο πατέρας της πτήσης
Πειράματα μηχανικών πτήσεων βασισμένα σε παρατήρηση του φυσικού κόσμου. Ιδέες και σχέδια για ελικόπτερο, παραπέντε, αλεξίπτωτο, όργανα πτήσης. Ανάλυση αεροδυναμικής και εξερεύνηση ανύψωσης και έλκυσης.
Σπουδές ανατομίας
Γνωστός στον ιατρικό κόσμο ως ο Πατέρας της Ανατομίας. 40 ανατομικά σκίτσα εκπληκτικής λεπτομέρειας ζωγραφισμένα από πρωτοφανή παρατήρηση. Ξέθαψε και άνοιξε κρυφά 14 πτώματα υπό το φως των κεριών χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια ιατρικά εργαλεία.
Στρατιωτική Μηχανική
Ιδέες για μηχανές που συνέλαβε κατά τη διάρκεια της εργασίας του ως στρατιωτικός μηχανικός. Ο πρόδρομος του στρατιωτικού τανκ, των πυραύλων και εφευρέσεων για την αντιμετώπιση πολέμου στα χαρακώματα. Ειρηνιστής που έκανε τρομερό συμβιβασμό με το να δουλέψει στον πόλεμο για διάφορους πάτρονες για βιοποριστικούς λόγους.
Υδραυλική και μηχανές νερού
Η μελέτη του νερού από τον Ντα Βίντσι, από την οποία ανέπτυξε τις θεωρίες του, τις αρχές του και τις εφευρέσεις του. Η ιδέα του SCUBA σαν στρατιωτική στρατηγική για στρατεύματα. Αλληλένδετες κινητές γέφυρες μεγάλης αντοχής χωρίς σχοινιά και καρφιά.
Διαδραστικοί σταθμοί – Εκπαιδευτικό παιχνίδι
Εξερευνήστε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις καλλιτεχνικές, επιστημονικές, ανατομικές και μηχανικές μελέτες του Ντα Βίντσι. Ανακαλύψτε τις μηχανικές εφευρέσεις του Ντα Βίντσι. Αναλυτική εξήγηση των ιδεών πίσω από το Βιτρούβιο Άντρα και τις Χρυσές αναλογίες.
Αnimation με τον Βιτρούβιο Άνθρωπο
Ο Βιτρούβιος Άνθρωπος του Ντα Βίντσι είναι μία μελέτη των αναλογιών του ανθρώπινου σώματος. Ένα ενδιαφέρον βίντεο για αυτό το σκίτσο εξηγεί το πώς ο Λεονάρντο εξερεύνησε την παρουσία της «Χρυσής Αναλογίας» όχι μόνο στις ανθρώπινες αναλογίες, αλλά και γενικότερα στη φύση. Επίσης καλύπτει και άλλες ιδέες παρούσες στο έργο, όπως η κυβική μέτρηση, τα τέσσερα στοιχεία και η σχέση μεταξύ του υλικού και του πνευματικού κόσμου.
Η τέχνη της Αναγέννησης
Αποκαλύπτει τις τεχνικές πίσω από τους πίνακες ζωγραφικής. Αναπαραγωγές έργων σε πραγματικό μέγεθος. Η ιστορία πίσω από τη Μόνα Λίζα.
Τα μυστικά της Μόνα Λίζα
Για πρώτη φορά παγκοσμίως, η έκθεση «Τα Μυστικά της Μόνα Λίζα» εξερευνά τα ευρήματα του Γάλλου επιστήμονα μηχανικού και εξεταστή έργων τέχνης, Πασκάλ Κώτ. Έχοντας λάβει άδεια από τη Γαλλική Κυβέρνηση και το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι για πρώτη φορά στα χρονικά, επιτέλεσε εκτενή και λεπτομερέστατη επιστημονική ανάλυση της Μόνα Λίζα, χρησιμοποιώντας πολυφασματική κάμερα δικής του εφεύρεσης και πατέντας.
Η έκθεση θα λειτουργεί στο χώρο του Παλαιού Αμαξοστασίου του Ο.Σ.Υ. – Πειραιώς και Ερμού στο Γκάζι, από 30 Νοέμβρη 2018 έως 30 Μαρτίου 2019.
Κινηματογράφος
«Το σιωπηλό μονοπάτι» της Τζέλης Χατζηδημητρίου
Η Τζέλη Χατζηδημητρίου γεννήθηκε στη Λέσβο, σπούδασε κινηματογράφο, ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη φωτογραφία με καριέρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια περνά τον μισό χρόνο της ζωής & εργασίας της στο νησί της Λέσβου ασχολούμενη με τη παραγωγή ντοκιμαντέρ, καταγράφοντας έναν τρόπο ζωής που χάνεται με γοργούς ρυθμούς στην σημερινή Ελλάδα. Το 2017 ολοκληρώνει ταυτόχρονα 4 ταινίες, 1. Γιαγιάδες, 2. Ψωμί κι Αλάτι, 3. Ρούτβας και 4. Αναζητώντας τον Ορφέα, οι οποίες αποτελούν τμήματα του εν λόγω μεγαλύτερου concept με την γενική ονομασία «ΣΙΩΠΗΛΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ».
«Το σιωπηλό μονοπάτι» της Τζέλης Χατζηδημητρίου – Πρεμιέρα στις 3 Φλεβάρη στο Studio new star art cinema
Οι «Γιαγιάδες» δίνουν λόγο σε τέσσερις γυναίκες από τη Λέσβο, που τα χρόνια δεν δάμασαν τη ψυχή τους. Αναπολούν μαζί μας κάποιες στιγμές της ζωής τους, με χιούμορ και σοφία. Η καθεμιά με τον τρόπο της. Η Αγγελική πετάει τις φωτογραφίες των πεθαμένων, η Μυρσίνη στην Ερεσό τραγουδάει «acapella» αμανέδες στο καθιστικό του εξοχικού της, μια γυναίκα στο πάρκο περνάει το απόγευμα με τον γάτο της, που έχει πάρει τη θέση του πεθαμένου άντρα της, κι η Φωτώ υπερήφανα υποστηρίζει πως ποτέ δεν την ένοιαζε να παντρευτεί γιατί «ήθελε να ’ναι ελεύθερη».
“Το σιωπηλό μονοπάτι” – Φωτογραφία από lesvosnews.net
Το «Ψωμί κι Αλάτι» μας γνωρίζει με τους ανθρώπους μιας γειτονιάς στην Ερεσό, ένα ρακαριό στο Μεσότοπο κι έναν ταρσανά στη Σκάλα Καλλονής. Κοινό τους χαρακτηριστικό, η αγάπη γι αυτό που κάνουν. Η οικογένεια Γιαννακέλου κάθε καλοκαίρι φτιάχνει τραχανά κι όλη η γειτονιά μαζεύεται για να φτιάξουν τις χάχλες, ακριβώς όπως γινότανε πάντα στα χωριά, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, μοιράζοντας τη δουλειά και το γέλιο. Η Σοφία Κωνσταντιδέλλη, μοναδική γυναίκα αποσταγματοποιός στη Λέσβο, συνεχίζει τη παράδοση της οικογένειας και βγάζει ρακί από τα τσίπουρα και τα σύκα των γειτονικών χωριών. Ο Τάκης Ψαραδέλλης κατασκευάζει και επισκευάζει ξύλινα σκαριά, στο πείσμα των πλαστικών, που «δεν είναι συμβατά με τα νερά μας», όπως λέει.
Ο «Ρούτβας» είναι ένας οικισμός βοσκών πάνω στα βουνά της Άγρας, δίπλα σε ένα ξωκλήσι με αρχαίες κολώνες, αποκομμένο από τον κόσμο. Εκεί η οικογένεια Τσακαρέλλου περνάει τα καλοκαίρια μαζί με τα κοπάδια τους, μέχρι να πιάσουν τα πολλά κρύα. Χωρίς ηλεκτρικό, καλλιεργώντας τα δικά τους «βιολογικά» λαχανικά, φουρνίζοντας ψωμί, τριγυρισμένοι από σκυλιά, γατιά και πουλερικά. Οι συναντήσεις μας είναι τακτικές, μας ανοίγουν το σπίτι και τη καρδιά τους, κάνοντάς μας ουσιαστικά μέλη της οικογένειάς τους.
«Με τις εικόνες μου, διηγούμαι παραμύθια. Μέσα από τη τέχνη μου, θέλω να “απ-αθανατίσω” τον κόσμο που χάνεται εξ’αιτίας της παγκοσμιοποίησης. Φωτογραφίζω και κινηματογραφώ τοπία, άδεια κτίρια, χώρους, ανθρώπους, την οριακή στιγμή πριν βυθιστούν στη λήθη. Ερείπια, ξεθωριασμένα χρώματα, παλιές συνήθειες και πρόσωπα που μοιάζουν να μην ανήκουν στην εποχή τους, με γοητεύουν και θέλω να τα κρατήσω μέσα στις φωτογραφίες μου. Αναζητώ θέματα που έχουν την αίσθηση της αλήθειας, όλα όσα έχει αγγίξει κι έχει αφήσει τα σημάδια του ο χρόνος. Τα φωτογραφίζω όταν το φως πέφτει πάνω τους, μεταμορφώνοντάς τα και επαναφέροντας τα στη ζωή. Το φως είναι ο οδηγός μου κι αυτό είναι το μυστικό της τέχνης μου» Τζ. Χατζηδημητρίου
Σκηνοθεσία: Τζέλη Χατζηδημητρίου, Φωτογραφία: Τζέλη Χατζηδημητρίου , Μοντάζ: Γιώργος Σαβόγλου, Τζέλη Χατζηδημητρίου, Color Grading: Τζέλη Χατζηδημητρίου, Γιώργος Σαβόγλου, Μίξη Ήχου: Νίκος Παλαμάρης, Διεύθυνση Παραγωγής: Τζέλη Χατζηδημητρίου, Παραγωγή: Massive Productions, Παραγωγοί: Άνεμος Δημιουργίας ΑΜΚΕ, Τζέλη Χατζηδημητρίου, Massive Productions
Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής – Μια νέα κυπριακή ταινία στους κινηματογράφους
Μια κυπριακή ταινία, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ του Πανίκκου Χρυσάνθου, προβάλλεται από τις 17 Ιανουαρίου στον κινηματογράφο τέχνης Studio στην Αθήνα. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή Κύπρου και Ελλάδας, που υποστηρίχτηκε από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, το ευρωπαϊκό ταμείο Eurimages, την ΕΡΤ, το ΡΙΚ και το πρόγραμμα Media. Η ταινία γυρίστηκε καθ’ ολοκληρίαν στην Κύπρο και ειδικά στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας.
Είναι μια ιστορία της νεκρής ζώνης. Ο Κύπρος, ένας Ελληνοκύπριος στρατιώτης, που στέλλεται να υπηρετήσει στην «πράσινη γραμμή» της Λευκωσίας, ανακαλύπτει ότι ένας από τους απέναντι στρατιώτες, ο Μουράτ, μένει στο σπίτι του. Ο πόλεμος ανάγκασε και τους δυο να μετακινηθούν – τον Κύπρο από το βορρά στο νότο και τον Μουράτ από το νότο στο βορρά. Όταν ο Μουράτ πάει με άδεια στο χωριό, φέρνει στον Κύπρο ένα δώρο από το σπίτι του, μιαν οικογενειακή φωτογραφία, η οποία ξυπνά τα φαντάσματά του. Μέσα είναι ο σκοτωμένος του πατέρας και η κοπέλλα που αγαπούσε. Όταν ο Μουράτ του προτείνει να κάμουν από ένα κρυφό ταξίδι ο καθένας στην «άλλη πλευρά», ο Κύπρος δέχεται χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες.
Στους κύριους ρόλους βρίσκουμε τους ηθοποιούς Μιχάλη Σοφοκλέους, Cihan Tariman, Matthias Lier, Μαρία Μουστάκα, Αντρέα Τσουρή, Θεόδωρο Μιχαηλίδη, Baris Refikoglu, Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, Γιάννα Λευκάτη, Δημήτρη Ξύστρα, Erdogan Kavaz, Αντρέα Αργυρίδη, Σκεύο Πολυκάρπου και Σίμο Τσιάκκα.
Η φωτογραφία είναι του Νίκου Καβουκίδη, η μουσική του Μιχάλη Χριστοδουλίδη, το μοντάζ του Κύρου Παπαβασιλείου,ο ήχος του Ντίνου Κίττου, τα κοστούμια της Κικής Μήλιου και η σκηνογραφία του Πάρη Μανώλη.
Στην Κύπρο η ταινία προβαλλόταν για ένα μήνα σε όλες τις πόλεις.
Το trailer της ταινίας:
Ανθολόγιο απόψεων για την ταινία
Η ταινία με καθήλωσε. Ο Πανίκκος Χρυσάνθου κατάφερε να δημιουργήσει μία ταινία με ατόφια κυπριακή ταυτότητα. Που αναδεικνύει απόλυτα χωρίς να κάνει προπαγάνδα την τραγική μοίρα των ανθρώπων όταν γίνονται υποκείμενα εκείνων που κινούν τα πιόνια στη σκακιέρα. Τοποθετημένη χρονολογικά στα πρώτα χρόνια μετά την εισβολή, πριν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, όταν ακόμα οι Κύπριοι είχαν νωπές τις μνήμες των κριμάτων τους εκείνων που κατέστρεψαν την πατρίδα τους. Με ιδιαίτερη μαεστρία διαχειρίζεται και αναδεικνύει τις διαφορές κουλτούρας των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων από εκείνες των «μητέρων πατρίδων». Χωρίς να τις προσβάλλει από τη μια και χωρίς να κάνει προπαγάνδα από την άλλη. Θαυμάσιες ερμηνείες από τους Κύπριους ερμηνευτές. Ορισμένες σκηνές, όπως εκείνη της συνάντησης του πρωταγωνιστή “Κύπρου” με τον νεκρό πατέρα του κάτω από την ολάνθιστη αμυγδαλιά, εξαιρετικές. Το φινάλε, ένα όνειρο μετέωρο στο χρόνο, με το συναπάντημα των συχωριανών του μικτού χωριού, άλλοι ζωντανοί κι’ άλλοι νεκροί μια σιωπηρή ελεγεία στον πόθο της επανένωσης του τόπου… Θέλω να το ξαναδώ. (Γιώργος Πίττας)
—
Νοιώθω έντονη ακόμη τη συγκίνηση έντονη την ανάγκη να φωνάξω φτάνει πια να πονάει άλλο αυτός ο τόπος ,να μοιράζονται οι άνθρωποι. Φτάνει να αφήνουμε τον εθνικισμό και την αρρωστημένη μισσαλοδοξία να μας διαλύει. Πανίκκο Χρυσάνθου μου μπράβο σε σένα και σε όλους τους συνεργάτες σου για την πραγματικά εξαίρετη ταινία που κάνατε και για όλα αυτά τα μηνύματα που περάσατε μέσα απο ένα υπεροχο μαγικό τρόπο. (Άντρη Δημητρίου)
—
Παρακολούθησα απόψε τη νέα ταινία του Πανίκκου Χρυσάνθου. Είναι πιστεύω η πιο ώριμη και πιο δυνατή δουλειά που έκανε ποτέ. Μια γροθιά στο διαχωρισμό και τη λογική του. Ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντζι να πάνε μαζί να το παρακολουθήσουν και την επόμενη να παν πίσω στις συνομιλίες και να φέρουν τη λύση. Την ταινία να παρακολουθήσουν όλα τα σχολεία της Κύπρου και στις δύο κοινότητες. Μπράβο Πανίκο. (Χάρης Ψάλτης)
—
Πήγα να τη δω με πολύ ψηλές προσδοκίες. Τις ξεπέρασε!!!! (Μαίρη Μαχαιρά)
—
Αξίζει πραγματικά να το δείτε! Ήμουν στην πρώτη προβολή αγγίζει πραγματικές ιστορίες με τρόπο, να μην ειναι καταθλιπτικό αλλα να θελεις να δεις το παρακάτω!
Και πανω απ’ολα το δίδαγμα. ..ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟΣ για χατίρι των γενιών που έρχονται! (Χριστίνα Παύλου Σολωμή Πατζιά)
—
Ο Πανίκος Χρυσάνθου αποτελεί μέρος μιας φαινομενικά ιδιόρρυθμης, βαθύτατα κυπριακής, αλλά και ευρύτερα ιστορικής παράδοσης. Αν το δούμε με τους ευρύτερους όρους της νεωτερικότητας παγκόσμια, είναι ένας καλλιτέχνης, ο οποίος αγωνίζεται συνειδητά για προσφέρει μέσα από το έργο του μια αισθητική πρόταση ως απάντηση σε ένα φαινομενικό αδιέξοδο στην πραγματικότητα. Αν ήταν να χρησιμοποιήσουμε ένα τον ορό του Γκράμσι για τη διανόηση, θα του αποδίδαμε με σιγουριά τον όρο του οργανικού διανοούμενου. Η κυπριακότητα και η ιδιομορφία βρίσκονται στην τοπική εκδοχή αυτού του παγκόσμιου φαινομένου. Στην Κύπρο αυτοί που αμείβονται συνήθως για την παραγωγή είτε γνώσης, είτε μορφών τέχνης είναι άτομα που προσέχουν να κρατούν ισορροπίες με την εξουσία [και όχι απλώς την εμφανή αλλά και τη βαθειά εξουσία των αόρατων κατεστημένων]. Στην Κύπρο, και ιδιαίτερα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, η αντιπαράθεση με την ηγεμονική ιδεολογία στις διάφορες παραλλαγές της, έχει κόστος – το 1930 αφορίστηκε ο Τ. Ανθίας, το 1948 εκδιωχθηκαν καθηγητές από σχολεία γιατί «δεν συμμορφώθηκαν προς τα υποδείξεις» [την υπογραφή δηλώσεων «πίστεως» στην κυβέρνηση των Αθηνών [την οποία στήριζαν οι εν Κύπρο αποικιοκράτες] στον εμφύλιο, και από τότε η ελληνοκυπριακή εκπαίδευση παρέμεινε ένας χώρος, όπου η υποταγή εθεωρείτο μέρος του εκπαιδευτικού έργου… Και παρά τις αλλαγές που ακολουθήσαν, ένα βαθύ κατεστημένο παρέμεινε και στην εκπαίδευση και στα πολιτιστικά. Μέχρι και η ίδρυση Πανεπιστημίου, μια απλή διαδικασία σε άλλες χώρες, έγινε μετά από αγώνες και πιέσεις, και έγινε στόχος/αντικείμενο υστερίας – για να αποτραπεί. Μέχρι και απειλές για αφαίρεση τηβέννων ακούσαμε για όσους δεν συμμορφώνονταν. Μέχρι και υπουργοί Παιδείας που τολμήσαν να προωθήσουν αλλαγές [όπως ο Σοφιανός και ο Δημητρίου] δέχτηκαν τις ανάλογες επιθέσεις…
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Π. Χρυσάνθου κουβαλά μια κυπριακότητα, βαθιά ριζωμένη στην πραγματικότητα [ιστορική και βιωματική] η οποία φαίνεται να απειλεί το κατεστημένο. Εστω και η αντίθεση, πια, ανάμεσα στο διεθνές και τοπικό όσον αφορά στην ηγεμονική ιδεολογία αποκτά κωμικές διαστάσεις… … Η ιδιορρυθμία του είναι η επιμονή στην προβολή του αποκλεισμένου. Και πλήρωσε και αυτός το απαραίτητο κόστος. Το αριστούργημά του, ο «Ακάμας» έγινε στόχος, και από τότε πληρώνει, και ως σκηνοθέτης το τίμημα του οράματος που θέλει να καταγράψει σαν αισθητικό βίωμα… και ως παρέμβαση… Αλλωστε ήταν από τους πρώτους που έθεσε με σαφήνεια το ζήτημα ύπαρξης αυτόνομου κυπριακού κινηματογράφου..
Το ότι επιμένει με ένα πείσμα που θυμίζει το αίσθημα του ιστορικού καθήκοντος, δεν είναι μόνο πολιτικό – φαίνεται να αναδύεται από μια εικόνα, παράλληλη, υπαρκτή και υπόγεια στην ίδια την πραγματικότητα, που επιμένει να είναι εκεί, παρά τις υστερίες και τις λογοκρισίες της επιφάνειας..
Η «Ιστορία της Πράσινης Γραμμής» φαίνεται να ακολουθεί το δρόμο που άνοιξε με τα προηγούμενα έργα του – μια διερεύνηση του τραύματος του διαχωρισμού με φόντο από τη μια την κυπριακή ιστορία από τη δεκαετία του 1950 [όπως στον Ακάμα] και του 1960 [όπως στην «Λεπτομέρεια στην Κύπρο»], και από την άλλη την πραγματικότητα του φυσικού χώρου, αλλά και των καθημερινών ιστοριών που δεν χωρούν στα κουτούθκια του διαχωρισμού.. (Αντρέας Παναγιώτου, Δεύτερη Ανάγνωση 27.03.2017 “Υπάρχει κυπριακός κινηματογράφος και είναι δικοινοτικός”
—
Την ιστορία αυτής της (πράσινης) δικής μας γραμμής αναπτύσσει με τρυφερότητα, με χιούμορ, με ιστορικές αναδρομές, με πολλά συναισθήματα στην ταινία του ο Πανίκκος Χρυσάνθου. Μια ταινία απ’ αυτές που θα έπρεπε να βλέπουμε συχνά και η οποία όμως αποτελεί ουσιαστικά την εξαίρεση σ’ ένα περιβάλλον που δείχνει να αναπολεί τις μάχες που τη χάραξαν. Αξίζει! Όχι ως προς τα πολιτικά της μηνύματα αλλά κυρίως ως προς το δίωρο εκείνο που προσφέρει στον καθένα τη δυνατότητα να ανταμώσει με τον εαυτό του και να επαναπροσδιοριστεί.
Η δική μας γραμμή είναι πράσινη. Και για πρώτη φορά σκεφτόμουν πως αυτό δεν έχει να κάνει με το μελάνι που χρησιμοποίησαν οι Εγγλέζοι χαράζοντάς την. Είναι πράσινη γιατί στην πραγματικότητα κρύβει μέσα της την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. Κι ίσως γιατί οι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να την αποξενώσουν από τη φύση αλλά και την ανάγκη τους να έρθουν σε επαφή με το άλλο μισό… (Γιώργος Κασκάνης, Αρχισυντάκτης εφημερίδας Πολίτης)
—
Αυτή είναι η δική μας ιστορία. Όλων μας. Η ιστορία της Κύπρου και των Κυπρίων. Σακούλες με άμμο, συρματοπλέγματα, νεκρή ζώνη. Χόρτα που μεγαλώνουν άναρχα στα χαλάσματα της νεκρής ζώνης. Θα κοιτάς αυτή την εικόνα πότε ακούγοντας τη φωνή του μουεζίνη και πότε τον ήχο της καμπάνας. Αν θέλετε να βρείτε τον εαυτό σας σε αυτή την ιστορία, θα βγείτε για περπάτημα στην Πράσινη Γραμμή με τον Πανίκκο Χρυσάνθου. Και ξαφνικά θα σταματήσετε ανάμεσα σε δύο σκοπιές, δύο φυλάκια. Στη μια σκοπιά Τουρκοκύπριος στρατιώτης. Στην άλλη Ελληνοκύπριος στρατιώτης. Ο ένας απέναντι στον άλλον. Ανάμεσά τους μόνο μια απόσταση πέντε-δέκα βήματα. Συζητούν. Ο Τούρκος ξέρει λίγα ελληνικά και ο Έλληνας λίγα τουρκικά. Κάποτε αφήνουν τα όπλα τους στη σκοπιά και συναντιούνται στη μέση. Σαν δύο αδέλφια, όχι σαν δύο εχθροί. Δίδουν ο ένας στον άλλο τσιγάρα, φάρμακα κ.λπ. Σε αυτό ακριβώς το σημείο θα σταθείς και θα σκεφτείς. Ποιος μας έκανε εχθρούς; Ποιος μας έβαλε στο χέρι αυτά τα όπλα για να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας; Ο Πανίκκος θα μας δείξει περισσότερα. Κοιτάξτε. Ποιος είναι αυτός που βλέπετε; Ο Τούρκος διοικητής. Έκανε έφοδο στον Τούρκο σκοπό στο φυλάκιο. Σίγουρα τον έσπρωξε ο διάβολος. Και έπιασε τον στρατιώτη μας καθώς αγκαλιαζόταν με τον Ελληνοκύπριο στρατιώτη. Λύσσαξε από οργή. Έβγαλε το όπλο του και το ακούμπησε στο σβέρκο του στρατιώτη. Η καρδιά σας χτυπάει από αγωνία, έτσι δεν είναι; Θα τον πυροβολήσει ή όχι; Δεν τον πυροβολεί. Αλλά με τις δύο επιλογές που του δίνει είναι σαν να τον πυροβολεί. «Είτε θα πεθάνεις εσύ, είτε θα πεθάνει αυτός, διάλεξε», του λέει. Αυτό μου θύμισε την «Επιλογής της Σοφίας». Ο Γερμανός ναζί διοικητής θα πάρει και θα σκοτώσει το ένα από τα δύο παιδιά της στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως και λέει στη Σοφία «διάλεξε». Πώς να κάνει τέτοια επιλογή η καημένη η μάνα; Πώς να θυσιάσει το ένα της παιδί; Αλλά, αν δεν το κάνει, θα πεθάνουν όλοι. Ο στρατιώτης μας κοιτάει με φόβο και δισταγμό τον διοικητή που του ακούμπησε το πιστόλι στο σβέρκο. Το αίμα παγώνει και δυστυχώς δεν μπορεί να ρισκάρει να πεθάνει. Για να σώσει τη δική του ζωή αποφασίζει να σκοτώσει τον Ελληνοκύπριο στρατιώτη, τον οποίο αγαπούσε σαν αδελφό και λίγο πριν αγκάλιαζε. «Άντε, φώναξέ τον να έρθει», τον διατάζει ο διοικητής του. Τον φωνάζει. Ο στρατιώτης έρχεται από την απέναντι πλευρά γελώντας με χαρά, όπως πάντα. Άοπλος. Αλλά αυτή τη φορά ο δικός μας κρατάει όπλο. Ο Ελληνοκύπριος στρατιώτης, που είδε ότι όπλισε το όπλο αυτό, νομίζει ότι αστειεύεται. «Μα τι κάνεις μωρέ;», του λέει.
Ο Πανίκκος δεν θέλει να μας πλακώσει αμέσως η απαισιοδοξία και να εγκαταλείψουμε αυτό το φυλάκιο. Παρά το γεγονός ότι συντελέστηκε ένα ύπουλο έγκλημα εδώ, δεν τελειώνει η φιλία των Τούρκων και των Ελλήνων σκοπών, ο διάλογός τους και οι συναντήσεις τους στη νεκρή ζώνη. Ύστερα, δύο σκοποί γίνονται πιο στενοί φίλοι. Και όταν πιάνουν την κουβέντα, αποδεικνύεται ότι ο Έλληνας στρατιώτης ήταν ερωτευμένος με ένα κορίτσι Τουρκάλα ονόματι Γκιουλ. Ο δικός μας φέρνει την Γκιουλ στο φυλάκιο και κανονίζει να συναντηθούν. Μάλιστα κάνουν έρωτα και κάπου μέσα στα χαλάσματα. Η φιλία προχωράει πολύ. Ο Τούρκος σκοπός περνά τον Έλληνα στρατιώτη στον βορρά μια μέρα που είχε άδεια και αργότερα ο Έλληνας περνάει τον Τούρκο στον νότο. Μήπως ήταν τόσο εύκολο να τολμήσει να το κάνει κάποιος αυτό στα τέλη της δεκαετίας του 1970;
Να μην διηγηθώ περισσότερο. Βγείτε και εσείς σε αυτό το ταξίδι με τον Πανίκκο και δέστε το. Ζήστε το και εσείς με εκείνα τα θαυμάσια ελληνικά τραγούδια και τα μοιρολόγια. «Η Ιστορία της Πράσινης Γραμμής». Η δεύτερη ταινία του Πανίκκου Χρυσάνθου. Διαρκεί περίπου δύο ώρες. Μια ταινία που θα παρακολουθήσετε με κομμένη την ανάσα και θα θέλετε να μην τελειώσει. Μετά την πρώτη του ταινία, τον «Ακάμα», βρήκαμε τον Πανίκκο πιο ώριμο, πιο τελειοποιημένο. Δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία ότι στο μέλλον θα ξεπεράσει και αυτή του την ταινία. Σε αυτήν υπάρχει η αύρα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και η αύρα του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Μας το έδειξε αυτό στο πανί. Γνωρίσαμε λίγο πιο πολύ τον εαυτό μας. Του χρωστάμε ένα ευχαριστώ όλοι. (Shener Levent, Στην τουρκοκυπριακήν εφημερίδα «Afrika”)
Ο δρόμος μας – Στους κινηματογράφους το ντοκιμαντέρ για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ
Καρέ-καρέ μέσα σε 100 λεπτά διατρέχει την πλούσια Ιστορία του ΚΚΕ. Σπάνια αρχειακά ντοκουμέντα, δραματοποιημένο οπτικοακουστικό υλικό, πρωτότυπη μουσική. Πάνω από 100 συντελεστές, οι οποίοι δούλεψαν ακούραστα και εθελοντικά.
Για τα γυρίσματα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε κινηματογραφική ομάδα, αποτελούμενη από τους: Σήφη Στάμου, Παυλίνα Αγαλιανού, με υπεύθυνο τον Κώστα Σταματόπουλο. Ακόμα, για το σενάριο και την έρευνα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε ομάδα αποτελούμενη από τους: Θανάση Λεκάτη, Φάνη Παρρή, Αλέξανδρο Βαλσαμή, με υπεύθυνο τον Γιάννη Κλεφτογιάννη.
Τη διεύθυνση φωτογραφίας έκανε ο Άκης Αποστολίδης. Μουσικά έντυσε το Ντοκιμαντέρ η Σοφία Καμαγιάννη.
Σπικάζ: Δανάη Κατσαμένη, Μίλτος Δημουλής.
Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας.
Στο Ντοκιμαντέρ εμφανίζονται και αφηγούνται on camera οι: Παύλος Ορκόπουλος, Μαριάνθη Σοντάκη, Δημήτρης Αλεξανδρής και Λίλα Καφαντάρη. Σε αφηγήσεις, απαγγελίες λογοτεχνικών κειμένων και ντοκουμέντων δανείζουν επίσης τη φωνή τους οι: Δημήτρης Καταλειφός, Κώστας Καζάκος, Ελένη Γερασιμίδου, Διονύσης Ξενάκης.
Συμμετέχουν ακόμα δεκάδες ηθοποιοί και μουσικοί.
Διανομή «NEW STAR»
Πρόγραμμα προβολών Χειμερινού Κινηματογράφου Δήμου Πετρούπολης
Ο χειμερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης ξεκίνησε τις προβολές του και μας καλεί να ζήσουμε και φέτος τη μαγεία της 7ης τέχνης και να απολαύσετε τις προβολές στον φιλόξενο χώρο του Πνευματικού Κέντρου της πόλης (Μπουμπουλίνας 59 και Αθ. Διάκου), με ποικίλες καλλιτεχνικές παραγωγές ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, μεταξύ των οποίων και βραβευμένες ταινίες.
Η επιλογή των ταινιών είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της Κινηματογραφικής Λέσχης με το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΗ.ΚΕ.ΠΕ. (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πετρούπολης).
Ακολουθεί το πρόγραμμα των προβολών:
Πάνω από 10 συμμετοχές σε Διεθνή Φεστιβάλ. Ειδικά Βραβεία Κριτικής επιτροπής (22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αριζόνα, 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Long Island). Βραβείο Καλύτερου Ξένου Ντοκυμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφο St Trope.
Το ανατρεπτικό ιστορικό ντοκιμαντέρ του Camilo Tavares «Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια», ένα ιστορικό θρίλερ που παρέχει αποδείξεις για τη χειραγώγηση και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, για τη διεξαγωγή του στρατιωτικού πραξικοπήματος στη Βραζιλία το 1964, προβάλλεται ξανά από τη New Star στο STUDIO new star art cinema
Δείτε το trailer της ταινίας:
“Εξαιρετικό αρχειακό ντοκιμαντέρ που εξετάζει τους τοπικούς παράγοντες και την εμπλοκή των ΗΠΑ, που κατέστησαν τη Βραζιλία στρατιωτική δικτατορία… Καθηλωτικό Ντοκυμαντέρ” . The Hollywood Reporter
“Η ανάμειξή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Νοτιοαμερικανική πολιτική ξεσκεπάζεται εντελώς στο «Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια». Ένα ντοκυμαντέρ που ανοίγει τα μάτια και χαίρει επιδοκιμασίας.” Variety
“«Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια» προσφέρει μια ενδελεχή εικόνα των πολιτικών μηχανισμών. Μια συναρπαστική εμβάθυνση στα αμερικανικά κυβερνητικά σχέδια και τα σχέδια της CIA.” ScreenDaily
«Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΙΗΡΚΕΣΕ 21 ΧΡΟΝΙΑ»
Βραζιλία, 2012 – Διάρκεια 77΄
Σκηνοθεσία: Camilo Tavares.
Φωτογραφία: Andre Macedo.
Μουσική: Ντίνο Βισέντε.
“Ένας θησαυρός!” –Estado // “Μία αληθινή ταινία.” –Filmmaker // “Excellent, gripping story” -The Hollywood Reporter USA
“Revelator deserves fest” -Variety- USA // “Fascinating” –ScreenDaily- USA // “A gem” – Luiz Carlos Merten -Estado
“A real movie” – Nelson Pereira dos Santos – Filmmaker // “Hard-hitting, helps to build the country’s history” – Luis Nassif -Carta Maior
***
Χειμερινός κύκλος κινηματογραφικών προβολών στην Ικαρία
O Δήμος Ικαρίας ολοκληρώνοντας τις προβολές στον θερινό δημοτικό κινηματογράφο, που διοργάνωσε φέτος για 4η συνεχή θερινή περίοδο, ενημερώνει ότι από τις αρχές Οκτωβρίου διοργανώνει – στην ανακαινισμένη αίθουσα εκδηλώσεων του Παλιού δημαρχείου στον Άγιο Κήρυκο– για πρώτη φορά ένα χειμερινό κύκλο κινηματογραφικών προβολών (κάθε Παρασκευή και Δευτέρα) πάντα με ελεύθερη είσοδο για όλους, ανοίγοντας ένα παράθυρο σε αξιόλογα κινηματογραφικά έργα, προσφέροντας μια πολιτιστική διέξοδο στις πολιτιστικά «κρύες νύχτες του χειμώνα».
Η πρωτοβουλία αυτή της Δημοτικής Αρχής, σε συνδυασμό με την προσπάθεια αναβάθμισης των υποδομών (π.χ νέο προβολικό σύστημα στον θερινό, δημιουργία χειμερινής αίθουσας προβολών) αποδεικνύει τον ουσιαστικό ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ένας Δήμος, κόντρα στη ραγδαία εμπορευματοποίηση και την πολιτιστική υποταγή.
Η ανακαινισμένη αίθουσα εκδηλώσεων του Παλιού Δημαρχείου στον Άγιο Κήρυκο
Ταυτόχρονα παραχωρείται δωρεάν η χρήση του χώρου σε όσους συλλόγους ενδιαφέρονται (Κινηματογραφική λέσχη – συλλόγους γονέων, κλπ) για την παρουσίαση ενός παραλλήλου προγράμματος προβολών.
***
Πρόγραμμα προβολών του STUDIO new star art cinema
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ Τηλ 210-8640054
Εισ.: € 7.00,
Παιδ.-φοιτ./ άνω των 65 & Εκπαιδευτικοί/Ατέλεια/Στρατιωτικο €5.00,
Άνεργοι €3.00. Οικογενειακό πακέτο τριών ατόμων €10.00.
Κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ τα δύο άτομα € 7,00, κάθε ΤΡΙΤΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ €5.00.
Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο
Ώρες προβολών από 21/2 εως 27/2/19
1)ΜΝΗΜΕΣ ΥΠΑΝΑΠΤΥΞΗΣ του του Τόμας Γκουτιέρεζ Αλέα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 19.00
2)ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤO ΔΕΝΤΡO του ΧΑΦΣΤΕΙΝ ΓΚΟΥΝΑΡ ΣΙΓΟΥΡΔΣΟΝ
ΠΕΜΠΤΗ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17.30
3) DOGMAN του ΜΑΤΕΟ ΓΚΑΡΟΝΕ
ΠΕΜΠΤΗ εως ΚΥΡΙΑΚΗ 21.00
4) Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 21.00
5) ΑΣΤΑΚΟΣ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΑ εως ΤΕΤΑΡΤΗ 17.00
7) Ο ΣΕΙΣΜΟΣ του JOHN ANDREAS ANDERSEN
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ 22.45
9)ΑΣΤΕΡΙΞ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΓΙΚΟΥ ΖΩΜΟΥ των ΛΟΥΙ ΚΛΙΣΙ .ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΑΣΤΙΕ
ΜΕΤΑΓΛΩΤΙΣΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΗ 17.30
Εκθέσεις
«Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Πηγή αστείρευτης έμπνευσης και αιτία βαθιάς αισθητικής συγκίνησης, το Ωραίο, αποτυπώνεται οπτικά στα αρχαία έργα τέχνης, συνιστώντας μια διαρκώς μεταβαλλόμενη εικόνα στην ιστορία της ανθρώπινης δημιουργίας.
Η νέα περιοδική έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αναδεικνύει τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής σε ετερογενή κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα από τη νεολιθική περίοδο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, αξιοποιώντας το εξαιρετικά ευρύ χρονολογικό φάσμα που καλύπτουν οι συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Τριακόσιες σαράντα αρχαιότητες από τις πλούσιες συλλογές του σε συνδυασμό με σύγχρονα ψηφιακά μέσα, προσφέρουν μια αισθητική πανδαισία και υπόσχονται ένα ταξίδι στο χρόνο γεμάτο αισθητικές απολαύσεις.
«Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Η περιοδική έκθεση «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αποτελεί το τελευταίο μέρος της εκθεσιακής τριλογίας που σχεδιάστηκε για να τιμήσει την επέτειο των 150 χρόνων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τη θεμελίωση του εμβληματικού κτιρίου που το στέγασε.
Η τριλογία άνοιξε το 2015 με την έκθεση «”Ένα όνειρο ανάμεσα σε υπέροχα ερείπια…” Περίπατος στην Αθήνα των περιηγητών, 17ος-19ος αιώνας», όπου μεταξύ άλλωναναδείχθηκε το πολιτισμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η ανάγκη για την ίδρυση του Εθνικού Μουσείου, και συνεχίστηκε με τις «Οδύσσειες», μια έκθεση που αποτύπωσε αφαιρετικά και συμβολικά τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου για δημιουργία και εξέλιξη.
Η έννοια του Ωραίου, την οποία πραγματεύεται η τρίτη στη σειρά έκθεση, συνιστά τον ιδανικό επίλογο, αφού η καλλιέργεια έρωτος προς τας καλάς τέχνας ήταν θεμελιώδης ανάμεσα στους καταστατικούς σκοπούς του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (ΒΔ 31.7.1893). Επικεντρωμένη στην πνευματικότερη και υψηλότερη στιγμή της ανθρώπινης δημιουργίας, η έκθεση υποστηρίζει την αισθητική ενατένιση, καλώντας ταυτόχρονα τους θεατές να διερευνήσουν την πνευματική βάση των αισθητικών επιλογών.
Το εκθεσιακό αφήγημα αρθρώνεται σε τέσσερα μέρη
Στην «Αιώνια αισθητική» παρουσιάζονται επιλεγμένα αντικείμενα της καθημερινότητας, που καταγράφουν τις συνεχείς εναλλαγές και τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής στην ανθρώπινη διαχρονία. «Το ωραίο και το επιθυμητό» επιχειρεί μια ουσιαστική προσέγγιση στις αισθητικές προτιμήσεις των αρχαίων κοινωνιών με βάση όσα αποκαλύπτουν οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι για την ομορφιά και τα αρχαιολογικά ευρήματα που αφορούν την ένδυση, την κόμμωση, τα κοσμήματα και τον καλλωπισμό. Το τρίτο μέρος με τίτλο «Προβάλλοντας το σώμα» παρακολουθεί την έκφραση του ωραίου στην εικαστική απόδοση του ανθρώπινου σώματος από τη νεολιθική περίοδο μέχρι τους ιστορικούς χρόνους. Στο τέλος, «Η ατέρμονη αναζήτηση»αποσκοπεί στον αισθητικό στοχασμό ως προς τη σημασία του ωραίου και την αξία του για τον άνθρωπο.
Την έκθεση θα πλαισιώσουν καθ’ όλη τη διάρκειά της πολλά πειραματικά εργαστήρια. Επιστήμονες, καλλιτέχνες και τεχνίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα προσφέρουν την ειδική τους γνώση για να εξηγήσουν στους επισκέπτες τις πειραματικές τους προσεγγίσεις στην υφαντική της νεολιθικής περιόδου, το ένδυμα στο Αιγαίο κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ., τη μυκηναϊκή ενδυμασία, την πολυχρωμία των αρχαίων γλυπτών και την απόδοση του Ωραίου στην αρχαία ελληνική μουσική.
Την έκθεση συνοδεύει επιστημονικός κατάλογος στα ελληνικά, έκδοση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων. Θα επακολουθήσει σύντομα και η αγγλική έκδοση.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό από τις 26 Μάη.
Ώρες λειτουργίας (θερινό ωράριο ως 31/10):
Δευτέρα 13.00-20.00
Τρίτη – Κυριακή 8.00-20.00
***
Το Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών με πυρήνα την συλλογή της Μαρίας Αργυριάδη, η οποία συγκαταλέγεται στις δέκα καλύτερες της Ευρώπης, παρουσιάζει παιχνίδια, βιβλία, έντυπα, ρουχισμό και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Αμερική.
Η ελληνική συλλογή περιλαμβάνει βρεφικά και παιδικά παιχνίδια και άλλα αντικείμενα από τους αρχαίους έως τους νεότερους χρόνους: χειροποίητα παραδοσιακά παιχνίδια, πανηγυριώτικα και εμπορικά παιχνίδια του 20ού αι., επιτραπέζια παιχνίδια, καθώς και ομαδικά παιχνίδια δρόμου και παιδικά έθιμα. Ξεχωρίζουν τα παιχνίδια που έφτιαξαν μέλη των Κ.Α.Π.Η. (Κέντρων Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων), αναβιώσεις αυτών που έπαιζαν ως παιδιά.
Η ευρωπαϊκή συλλογή αποτελείται από αστικά και λαϊκά παιχνίδια από το 18ο έως τον 20ό αι., κυρίως από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, καθώς και από ευρωπαϊκές κούκλες με φορεσιές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ – Λεωφ. Ποσειδώνος 14 & Τρίτωνος 1, 175 61 Παλ. Φάληρο
Μέρες και ώρες λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10:00 – 18:00
Επικοινωνία: τηλ. 213 0258498
