Ο Νίκος Γεωργιάδης, τα συριζοτρόλ και η “συναίνεση των ανηλίκων” στην πορνεία

Η καταδίκη του πρώην βουλευτή Κέρκυρας της ΝΔ και στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη Νίκου Γεωργιάδη σε 28μηνη φυλάκιση με αναστολή και 20.000 χρηματικό πρόστιμο για κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή ασέλγεια εναντίον ανηλίκου άνω των 15 ετών επί πληρωμή πυροδότησε όπως ήταν αναμενόμενο αντιπαραθέσεις και στο πολιτικό σκηνικό. Αντιπαραθέσεις που μάλλον συσκοτίζουν την ουσία του ζητήματος, μετατρεπόμενες σε ένα βολικό δικομματικό καβγά για το ποιος είναι «ηθικότερος» ή ποιος σέβεται περισσότερο το «τεκμήριο της αθωότητας».

Το Μέγαρο Μαξίμου έβγαλε λοιπόν ανακοίνωση  με την οποία ουσιαστικά προσπαθεί να παρουσιάσει τη ΝΔ ως κόμμα παιδεραστών, στηλιτεύοντας την «αριστεία» του Κυριάκου Μητσοτάκη, επιχείρημα βαθιά πολιτικό. Από την άλλη η ΝΔ, που πράγματι ρίχτηκε με φλογερό ζήλο στην υπεράσπιση του πρώην προβεβλημένου στελέχους της, να συνεχίζει, αν κρίνει κανείς τουλάχιστον από τις δηλώσεις Αυγενάκη, να εμμένει στην προστατευτική της στάση και τη ρητορική περί δικαστικής πλάνης ή και πολιτικής σκευωρίας και μετά την πρωτόδικη καταδίκη. Ο γραμματέας της ΝΔ δήλωσε προσωπικά βέβαιος για την αθωότητα του Γεωργιάδη και την απόδειξή της στο δεύτερο βαθμό, προαναγγέλλοντας μάλιστα αγωγές, επικαλούμενος νόμο του Σύριζα, για προσβολή του τεκμηρίου αθωότητας.

Στον μικρόκοσμο των ΜΚΔ από την άλλη, τα συριζοτρόλ, ευθυγραμμισμένα στη ρητορική «πνεύμα και ηθική» της κυβέρνησης, προσπαθούν απεγνωσμένα να μαζέψουν δικό τους προβεβλημένο μεγαλοακκάου, το οποίο υπερασπιζόταν πριν λίγο διάστημα το δικαίωμα 50χρονων συμπατριωτών μας να «φιλοξενούν» 15χρονα προσφυγόπουλα έναντι σεξουαλικών ανταλλαγμάτων, αφού στην τελική κι αυτά «έχουν ορμές». Τότε βέβαια οι περισσότεροι διαδικτυακοί του σύντροφοι  είτε έκαναν πως δεν έβλεπαν, είτε υπερασπίζονταν το «ιδιαίτερο χιούμορ του», είτε συμφωνούσαν ακόμα με τους εξωφρενικούς ισχυρισμούς του. Ο ίδιος εμμένει σήμερα στη θέση του, υπερασπιζόμενος το ιερό δικαίωμα της «αυτοδιάθεσης» του σώματος των 15χρονων Μολδαβών,  όπως κι εκείνο του Γεωργιάδη να αγοράζει – σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση – τις ελεύθερα προσφερόμενες υπηρεσίες τους.

Σε κάθε περίπτωση, είναι λάθος να τίθεται η συζήτηση στη βάση αν «πήγαινε με ανήλικα» ο Γεωργιάδης, καθώς βάση του ελληνικού νόμου, τα συμπληρωμένα 15 έτη είναι το όριο συναίνεσης κι ως εκ τούτου δεν καταδικάστηκε για την ανηλικότητα των θυμάτων του αυτή καθεαυτή. Καταδικάστηκε γιατί συμμετείχε στο τράφικινγκ ανηλίκων, μέρος μιας τεράστιας βιομηχανίας με εκατομμύρια θύματα, ενήλικά κι ανήλικα και των δύο φύλων, σε όλο τον κόσμο, που σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή ήπειρο, ανθεί ιδιαίτερα σε χώρες που μετά το ’89 γνώρισαν τις χαρές του ελεύθερου κόσμου.

Πολλοί από όσους φωνάζουν τώρα αποτροπιασμένοι κατά του Γεωργιάδη, θα το θεωρούσαν απολύτως αποδεκτό να είχε αγοράσει τις υπηρεσίες των ίδιων ατόμων αν είχαν συμπληρώσει ήδη τα 18 τους χρόνια, αφού τότε θα κρίνονταν ώριμοι να αποφασίσουν «ελεύθερα» πως θέλουν να πουλούν το κορμί τους σε εύπορους ξένους για να ζήσουν. Η προπαγάνδα για την πορνεία ως βιώσιμη επαγγελματική επιλογή, που πρέπει να ρυθμίζεται για να «προστατεύονται» τάχα τα εκδιδόμενα πρόσωπα (τα οποία προηγουμένως κανείς δεν είχε προστατεύσει από τις συνθήκες που τα ώθησαν στην πορνεία), ανεξαρτήτως προθέσεων είναι μέρος του προβλήματος κι όχι λύση του. Γι’ αυτό εξάλλου και βολεύει τόσο να μην αντιμετωπίζεται ως υπόθεση τράφικινγκ η πρωτόδικη καταδίκη Γεωργιάδη, γιατί αν ανοίξει αυτή η συζήτηση, διάφοροι διαπρύσιοι κήρυκες της προστασίας των ανηλίκων θα μιλήσουν για τη «φυσικότητα» του σεξ ως εμπορεύματος, αρκεί η ταυτότητα να γράφει 18.