Παινεύουν τους πεθαμένους, για να ψηφίσουν τους ζωντανούς…

Η αγάπη του παιδιού προς τον πατέρα και το αντίστροφο δε διαπραγματεύεται. Είτε συμφωνείς, είτε διαφωνείς πολιτικά (οκ, εξαιρούνται τα χρυσαύγουλα). Είναι άλλο αυτό όμως, και άλλο να χρησιμοποιείς την ιδιότητα του γεννήτορά σου για να διασύρεις το ίδιο το περιεχόμενο της ιδιότητας αυτής (στην προκειμένη περίπτωση του κομμουνιστή και κατ’ επέκταση του πραγματικού αριστερού).

Ό,τι και να πω εγώ, εσύ ή ο οποιασδήποτε, για ανθρώπους που δώσανε το αίμα τους, είναι λίγο, γιατί είχαν στράτα στη ζωή τους τα λόγια του ποιητή

«Θε ν πεθάνεις, για να ζήσουνε οἱ ἄνθρωποι,
Οἱ ἄνθρωποι που ποτέ  δε θά ῾χεις δεῖ το πρόσωπό τους
και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
Πως τίποτα πιο ὡραῖο, πως τίποτα πιο ἀληθινὸ
ἀπ᾿ τη ζωή δεν εἶναι.»

και σε αυτή τη στράτα αφήσανε τα χνάρια τους με το αμόλευτο φως τους.

Μόνο τα λόγια τους και τα έργα τους μπορούν να μιλήσουν. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να τα βάλουμε στο σήμερα.

Μπορεί να φανταστεί κάποιος το ακορντεόν του Λοΐζου να το χορεύει ο Κοτζιάς με τους υπόλοιπους υπουργούς του ΝΑΤΟ;

Μπορεί να φανταστεί κάποιος τον φυματικό επί 14 χρόνια Νίκο Πλουμπίδη να οργανώνει στην πολιτική επιστράτευση στις 5 Μάρτη του 1943, φτύνοντας αίμα μεταφορικά και κυριολεκτικά, και να τον συγκρίνει με 17 ώρες διαπραγμάτευση και την επιχείλια έρπη;

Μπορεί να φανταστεί κάποιος την «Τσιμινιέρα» και την «Απεργία» παρέα στην Αχτσιόγλου και τους αντεργατικούς νόμους;

Μπορεί να φανταστεί κάποιος τον συνδικαλιστή δάσκαλο Πλουμπίδη τι θα έλεγε για το νομοσχέδιο της Παιδείας για τους αναπληρωτές, το οποίο πετάει έξω τους αναπληρωτές που στήριξαν το δημόσιο σχολείο;

Μπορεί να φανταστεί κάποιος το Λοΐζο να διαβάζει Ναζίμ Χικμέτ και από δίπλα την Μεγαλοοικονόμου να αφιερώνει τραγούδια στον Τσίπρα;

Μπορεί να φανταστεί κάποιος την αυτοθυσία του Πλουμπίδη για τον σύντροφο του Νίκο Μπελογιάννη να έχει έστω και ένα κοινό σημείο με τα ξεκατινιάσματα του Κοτζιά και του Καμμένου, ή την αποπομπή Φίλη για χάρη της εκκληασίας;

Μπορεί να φανταστεί τον Τσε Γκεβάρα του Λοΐζου αγκαλιά με το διαβολικά καλό Τραμπ και τις καινούριες ΝΑΤΟϊκές βάσεις που στήνονται;

Μπορεί να φανταστεί τα λόγια του Πλουμπίδη στο περιβόητο γράμμα του «Για να μη νομισθεί ότι κάνω τον παληκαρά εκ του ασφαλούς ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ να παρουσιαστώ στις αρχές και να δικαστώ αν μετατραπούν οι θανατικές καταδίκες του φίλου μου και συντρόφου μου Ν. Μπελογιάννη» και να το ταυτίσει με τις ψευτοπαλικαριές του Πολάκη;

Οι απαντήσεις δικές σας.

ΥΓ: μία υπενθύμιση. Τα γαρύφαλλα δεν είναι για τα μπουζούκια. Είναι για να το έχεις στη γροθιά στην πορεία την ώρα της απεργίας.