Η μπάλα είναι κάρμα και cojones

Η μπάλα είναι πόρνη, είχε πει κάποτε ο Όσιμ.
Karma is a bitch, μας λέει μια άλλη φράση.
Κι επειδή τα προς τρίτον ίσα και μεταξύ τους ίσα…
προέκυψε ο τίτλος της ανάρτησης.

Αν ήταν σε άλλο γήπεδο, ο Ρονάλντο, αντί για κάρμα, θα θυμόταν το αγαπημένο του calma. Τώρα όμως είχε να κερδίσει ένα διαγωνισμό παλιμπαιδισμού με το Σιμεόνε, που είχε δείξει τρεις μπάλες στο κοινό της Μαδρίτης, στον πρώτο αγώνα, για να απαντήσει αυτός με τις δικές του πέντε χρυσές μπάλες, και να πανηγυρίσει στη ρεβάνς με τον ίδιο τρόπο, για τα τρία μπαλάκια που πέτυχε χτες με την Ατλέτικο. Και ήταν σα να έδειχνε στον αντίπαλο, τι ακριβώς ήταν αυτό που του έλειπε από το χτεσινό αγώνα. Κι ας λέει ο Σιμεόνε πως ήταν θέμα ποιότητας και όχι… cojones.

Φέτος είχε όλο κι όλο ένα γκολ σε μια διοργάνωση, που φαινόταν πως θα αποχαιρετήσει πρόωρα. Αλλά τα νοκ-άουτ είναι η δική του στιγμή, για έναν παίκτη που μπορεί να σε σκοτώσει με μερικές στιγμές, γυρίζοντας το διακόπτη. Ενώ ο ισπανικός τύπος σχολιάζει πως κατά κάποιον τρόπο κέρδισε το διαζύγιό του με τη Ρεάλ Μαδρίτης, που τον άφησε να φύγει πολύ φτηνά, προτιμώντας να κρατήσει τον Μπέιλ.

Για τον ίδιο λόγο έφυγε κι ο Ζιντάν, που τελικά επέστρεψε, σε μία από τις σπάνιες στιγμές που ο Πέρεθ παραδέχεται εμμέσως ένα λάθος του. Αλλά τώρα το πουλάκι του Κριστιάνο πέταξε, η Ρεάλ είναι εκτός προημιτελικών μετά από πολλά χρόνια, ενώ η Γιουβέντους συγκαταλέγεται αυτομάτως στα μεγάλα φαβορί, μετά τη μεγάλη ανατροπή που πέτυχε.

Κάποιοι θεωρούσαν πως η Ατλέτικο θα ήταν μεγάλο φαβορί, περνώντας από αυτόν το γύρο. Τώρα το πιστεύουν για τη Γιουβέντους. Αφού δεν αποκλείστηκε εδώ, δε θα χάσει πουθενά. Ιδίως από τη στιγμή που λείπει η Ρεάλ Μαδρίτης, η ομάδα που την υπέταξε τις δύο τελευταίες χρονιές -όταν όμως ο Κριστιάνο ήταν στην απέναντι πλευρά. Είναι όμως πολύ νωρίς για να μακαρίζεις κάποιον πριν το τέλος -όπως έδειξε και το πάθημα των Ισπανών.

Δε φαντάζει τόσο σπουδαίο ότι η Γιουβέντους κατάφερε να κάνει μία τόσο σπουδαία ανατροπή -τα τελευταία χρόνια εξάλλου το Τσου-Λου έχει δείξει μερικές από τις πιο τρελές ανατροπές, ακόμα και από 4-0 ή από εντός έδρας ήττα με 0-2, από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το πιο σπουδαίο είναι ότι το πέτυχε απέναντι σε ένα σπουδαίο αντίπαλο, που κανονικά φτύνεις αίμα, ακόμα και για να του βάλεις ένα απλό γκολ -πόσο μάλλον τρία.

Η Ατλέτικο μοιάζει πολλές φορές να είναι πιο πολύ ιταλική παρά ισπανική ομάδα. Κι έμοιαζε σαν τον καθρέφτη της Γιουβέντους που εξουδετέρωνε τη Μεγάλη Κυρία. Για να έρθει τελικά η ρεβάνς και οι Ιταλοί να την νικήσουν εκεί που θεωρητικά υπερέχει, στον αέρα, με σέντρες και ψηλό παιχνίδι, που έκαναν την αεροπορία της Ατλέτι να μοιάζει αεράμυνα…

H Α(τι)τλέτικο -όπως την λένε οι εχθροί της- θα μπορούσε να πιαστεί από τις συγκυρίες, από το γκολ του Μοράτα στον πρώτο αγώνα που δε μέτρησε, για μια φάση που ήταν καρμπόν με το πρώτο γκολ του Ρονάλντο που μέτρησε, από την καθοριστική απουσία του Ντιέγκο Κόστα ή από το αυστηρό πέναλτι. Στην πράξη όμως, δεν μπήκε ποτέ στον αγώνα, δεν τίμησε το δικό της DNA, και δεν έχει τίποτα να πιαστεί ή κάτι να παραπονιέται.

Την ίδια στιγμή, η Σίτι τρόμαζε την ποδοοσφαιρική κοινή γνώμη με την επτάρα στη Σάλκε, και το τουίτερ των Γερμανών να το ρίχνει στο χαβαλέ και να το απολαμβάνει αφού δεν μπορούσε να το αποφύγει. Οι Άγγλοι έκαναν το δύο στα δύο στις αγγλο-γερμανικές μονομαχίες αυτής της φάσης και μπορεί να κάνουν το απόλυτο, αν περάσει σήμερα και η Λίβερπουλ, έχοντας τις μισές ομάδες της τελικής οκτάδας…

Tor Nr. 5⃣ für @ManCity. Bernardo #Silva trifft [71.]. #MCIS04 5:0 pic.twitter.com/11WaIpKBBV

— FC Schalke 04 (@s04) March 12, 2019

Γενικώς μιλάμε για “ισπανική υποχώρηση” σε μια διοργάνωση που οι Ισπανοί κυριαρχούσαν την τελευταία πενταετία. Η τελευταία ισπανική ομάδα που έχει μείνει ζωντανή στο κόλπο είναι η λιγότερο ισπανική από όλες, η Μπαρτσελόνα. Κι επειδή η Λιόν είναι αήττητη, και επειδή η φάση αυτή των νοκ-άουτ έχει κάθε μέρα κάτι τρελό να μας προσφέρει, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να προκύψει σήμερα.

Αν για παράδειγμα, αποκλειστούν η Μπάρτσα και η Μπάγερν, τότε κανείς από τους πρωταθλητές της τελευταίας δεκαετίας δε θα έχει θέση στα προημιτελικά -κάποιοι, όπως η Ίντερ και η Τσέλσι, δε βρίσκονταν εξ αρχής στη διοργάνωση. Και όλα αυτά, ενώ το Τσου-Λου κινδυνεύει θεωρητικά, περισσότερο από ποτέ, να εξελιχθεί σε ένα κλειστό κλαμπ, με τους ίδιους πρωταγωνιστές κάθε χρόνο.

Η συνέχεια στις οθόνες μας.