Tο προσφυγικό κι η πολιτική ευθύνη καθενός – Μια πολύ παλιά ιστορία

Από το 1985 και μέχρι το καλοκαίρι του 1987 ήμουν φαντάρος στην Πέτρα της Λέσβου. Από τότε ακόμα ερχόταν κάποιοι πρόσφυγες στις ακτές της Βόρειας Λέσβου. Τότε, που δεν υπήρχαν FRONTEX, ΜΚΟ κλπ, την περισυλλογή των προσφύγων την έκανε ο Στρατός. Κι ο συγχωρεμένος ο Βενιζέλος, που είχε το μαντρί του δίπλα στη θάλασσα και τους έβρισκε πρώτος τα χαράματα. Περιπολούσαμε τα χαράματα από την Εφταλού μέχρι τις “δυο πέτρες”. Σχεδόν πάντα στην περίπολο αυτή, ήμασταν στρατιώτες από τα γύρω χωριά. Εγώ, ο Αχιλλέας, ο Στέλιος,  ο Στρατής, ο Αλέκος κλπ. Τους πρόσφυγες τους μαζεύαμε, τους βάζαμε σ’ ένα “REO” και δεν ξανακούγαμε τίποτα πια γι’ αυτούς. Που τους πήγαιναν ;

Λίγα χρόνια μετά, κάποιο Πάσχα, καθώς κοιμόμουν πρωί στο δωμάτιό μου στο Μόλυβο, πάνω ακριβώς από το φούρνο του χωριού, ένα σούσουρο σήκωσε τη γειτονιά. Ξεχώριζα κάποιες “λέξεις κλειδιά”: “Ήρταν πάλι, “ψουμί τσι γάλα”, “είνι πουλά μουρέλια”. Οι γυναίκες του “Κόπανου”, της προσφυγικής γειτονιάς μας έτρεξαν να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά: να τους περιθάλψουν. Ήταν καμιά τριανταριά, έξω από την αστυνομία. Νέοι και οικογένειες νέων με μικρά παιδιά. Συζήτησα μαζί τους. Άλλος πήγαινε στην Αυστρία πούχε αδερφή. Άλλος ήθελε να πάει στον Καναδά πούχε θείο. Όλοι κάπου συγκεκριμένα.  Ήρθε μια κλούβα της αστυνομίας. Τους πήρε. Έφυγαν. Δεν τους ξαναείδε κανείς Μυτιληνιός.

Οι πρόσφυγες έξω απ’ την αστυνομία. Mια Μολυβιάτισσα φοράει στεγνά παπούτσια σ’ ένα μικρό.

Την προσφυγιά τη φέρνει ο πόλεμος. Τον πόλεμο ποιός τον φέρνει;

Ύστερα ήρθε η καταραμένη δεκαετία του ‘90. Οι σύμμαχοι και εταίροι μας, απελευθερώθηκαν από τη βαριά σκιά της “κόκκινης αρκούδας” κι άρχισαν να ετοιμάζουν ανεμπόδιστοι τους πολέμους τους για τα πετρέλαια και τις άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Μαζί με τους πολέμους τους, σχεδίασαν και τα “Δουβλίνα” τους, αλλά και τις ΜΚΟ τους.

Στην αρχή στο Μόλυβο όταν μάθαιναν για ένα πόλεμο π.χ. στο Ιράκ, ήξεραν ότι “περιμένουμε Ιρακινούς”. Πρώτο φυσικά το λιμενικό. Με τα χρόνια έγιναν όλοι πιό διορατικοί. Μόλις πει κάποιος πρόεδρος των ΗΠΑ ότι π.χ. “ο Καντάφι έκλασε” ή “η Συρία δεν έχει δημοκρατία”, ξέρουν όλοι οι Μολυβιάτες κι οι Σκαμιώτες : “περιμένουμε Σύριους ή Λύβιους”.

Μια λιγότερο παλιά ιστορία… με πρωθυπουργούς

Πήραν λοιπόν κι οι ΕΕδες του ΝΑΤΟ τα μέτρα τους. Είπαν απλά : “Οι πρόσφυγες που έρχονται στη χώρα, μένουν εκεί”. Αργότερα το προσδιόρισαν πιό αυστηρά. “Οι πρόσφυγες δεν μένουν γενικά στη χώρα που βγήκαν, αλλά μένουν στο νησί που βγήκαν”. Με λίγα λόγια δημιούργησαν το πρόβλημα, με τη συμφωνία των Ελληνικών κυβερνήσεων και μας είπαν “τώρα διαχειριστείτε το”. Δηλαδή “κόψτε τον κώλο σας”. Κι οι Ελληνικές κυβερνήσεις λένε “ΟΚ” και κόβουν τους κώλους των προσφύγων και των κατοίκων των νησιών.

Δουβλίνο Ι (1990 – Κωσταντίνος Μητσοτάκης – Α. Σαμαράς),

Δουβλίνο ΙΙ (2003 –  Κώστας Σημίτης),

Δουβλίνο ΙΙΙ (2008 – Κώστας Καραμανλής),

Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας (2016 – Αλέξης Τσίπρας).

Κοίτα ποιοι τολμάν να μιλάνε

Λοιπόν; Όλοι αυτοί που σήμερα τολμούν να μιλούν για το προσφυγικό, τι έλεγαν τότε; Ποιός από όλους είπε ένα «ΟΧΙ»; Ποιος είπε έστω ένα «ΜΑ …»; Όλοι οι «Ναιναίδες» κι οι «ΕΕδες» είπαν στα αφεντικά τους αυτό που ξέρουν να λένε πάντα «YES SER» και μάλιστα στη στάση που έχουν συνηθίσει: στα γόνατα. Και πανηγύριζαν κιόλας.

ΚΚΕ: “Δώστε στους πρόσφυγες ταξιδιωτικά έγγραφα”

Ο μόνος που μιλούσε τότε ενάντια σ’ αυτές τις συμφωνίες ήταν το ΚΚΕ. Ο μόνος που έλεγε από την πρώτη στιγμή «δώστε στους πρόσφυγες ταξιδιωτικά έγραφα να πάνε όπου θέλουν κι όπου σκοπεύουν» ήταν το ΚΚΕ. Οι άλλοι ταυτίστηκαν με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και στους πολέμους και στην αισχρή κι απάνθρωπη διαχείριση του προσφυγικού. Ακόμα και τώρα μας καλούν να διαχειριστούμε την κρίση. Έκλεισαν όλο το νησί μέσα στη γυάλα με τους χιλιάδες πρόσφυγες και λένε “κανονίστε”. Τι να έλεγαν άλλωστε. Η όποια λύση προϋποθέτει σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Κι όλοι αυτοί δεν είναι για τέτοια.

“Τότε ήταν λίγοι οι πρόσφυγες”

Σωστά. Τώρα είναι πάρα πολλοί σε σχέση με το 1987. Κι είναι πάρα πολλοί για να τους αντέξει η Μόρια κι η Χίος κι η Σάμος. Ψάξτε λοιπόν, ποιος φταίει. Κι απευθύνετέ σ’ όλους τους φωστήρες δυο ερωτήματα:

1.Γιατί έπαψαν να είναι “ελάχιστοι” οι πρόσφυγες κι έγιναν πολλοί ; Ποιός κάνει τον πόλεμο που τους διώχνει από το σπίτι τους ; Ποιός στραγγίζει τις χώρες τους από κάθε ίχνος πλούτου ( π.χ. η Νιγηρία είναι η πρώτη χώρα σε πετρέλαιο στην Αφρική κι η πιό φτωχή χώρα του κόσμου). Ποιοί Έλληνες έδωσαν γη και ύδωρ σ’ αυτούς τους στρατούς που προκαλούν τον πόλεμο;

2.Ποιός απαγορεύει την έξοδο των προσφύγων από το νησί μας και τη χώρα μας ; Ποιός Έλληνας ψήφισε και υπέγραψε αυτές τις συμφωνίες που τους εγκλωβίζουν ; Και ποιος υποστήριζε χρόνια τώρα αυτά τα σκυμμένα δουλικά των ΕΕ και ΝΑΤΟ, που τα λέγανε κυβερνήσεις ; Με ποιο δικαίωμα τολμούν σήμερα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές ΕΥΡΩΝΑΤΟΙΚΕΣ δυνάμεις να μιλάνε για “προσφυγικό” και να υψώνουν και τους τόνους;

Μιλάνε όλοι, μιλάνε κι οι φασίστες

Και οι απαντήσεις βέβαια σ’ αυτά τα ερωτήματα, δεν βολεύονται, ούτε και με χρυσαυγήτικες κραυγές. Γιατί, για ένα καλοπροαίρετο άνθρωπο, που δεν είναι ουγκαυγίτης, δεν υπάρχει απάντηση χωρίς κατάρα στον πόλεμο, που αυτοί (οι φασίστες) τον επιδιώκουν κι ο εθνικισμός του στρώνει το δρόμο.

Δεν υπάρχει απάντηση χωρίς εχθρότητα στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, που οι φασίστες τους γλύφουν τα παπούτσια τους, από τότε ακόμα που “καθάρισαν” για λογαριασμό τους τον εμφύλιο με τις ναπάλμ.

Δεν υπάρχει απάντηση που σταματά την αναζήτηση ενόχων στα παιδάκια που πνίγονται μαζί με τον μπαμπά του ή σ’ αυτά που θα ήθελαν πολύβνα πήγαιναν σχολείο.

Δεν είναι απάντηση σε κανένα θέμα να τα βάζουν με τον αδύναμο γιατί κιοτεύουν να τα βάλουν μ’ αυτόν που φταίει, δηλαδή με το αφεντικό τους.

Δεν είναι ούτε απάντηση, ούτε λύση, να επιτίθεσαι στο θύμα για να καλύψεις τον θύτη.

Το παιδάκι έχει συνηθίσει να σηκώνουν όλοι γύρω του τα χέρια τους ψηλά όταν τους σημαδεύουν. Δεν ξέρει τι διαφορά έχει η κάμερα από το αυτόματο…

Και τι να γίνει τώρα… Τι λέει το ΚΚΕ κι η Λαϊκή Συσπείρωση

Θα πείτε… “Σωστά όλα αυτά, αλλά τώρα τι γίνεται”. Να το πείτε όμως πρώτα το… “Σωστά όλα αυτά”. Κι εμείς σας λέμε “τώρα τι να γίνει”. Δε μπορεί συνέχεια στο όνομα του “άμεσου” να ξεχνάμε τι έκαναν όλοι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Αλλά δεν ήταν στις προθέσεις μου να καλύψω από όλες τις πλευρές το θέμα και να γράψω τόμο. Ούτε να αναφερθώ στο μεγάλο θέμα της διαχείρισης της κρίσης (ΜΚΟ, λεφτά, σκάνδαλα, ΗΟΤ SPOT, κατάσταση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κλπ). Ίσως την επόμενη φορά. Μια πλευρά ήθελα να θίξω, την πλευρά της πολιτικής ευθύνης. Πάντως σας παραθέτω δυο links όπου μπορείτε να δείτε αναλυτικά:

1.Τις αναλυτικές προτάσεις του ΚΚΕ, όπως αυτές κατατέθηκαν από τον Δημήτρη Κουτσούμπα στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το προσφυγικό, κάπου το 2016.

2.Τις πρόσφατες προτάσεις των εργατικών κέντρων Σάμου και Λέσβου για το θέμα της σημερινής διαχείρισης της κρίσης, με βάση τις οποίες έγιναν και οι σχετικές κινητοποιήσεις στα νησιά, που  εκφράζουν και τη Λαϊκή Συσπείρωση.