Βρώμικο τσουβάλιασμα ΠΑΜΕ – εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ από το left.gr

Ενώ η Αυγή πριν λίγες μέρες στήριξε απροκάλυπτα την ΟΙΥΕ στους ισχυρισμούς της ενάντια στο ΠΑΜΕ, το οποίο κατόρθωσε να ρίξει στα βράχια το σχέδιο της εργοδοτικής – κυβερνητικής πλειοψηφίας να διοργανώσει συνέδριο με ΜΑΤ και μπράβους, το left.gr, κατεξοχήν ηλεκτρονικό μέσο του Σύριζα, αποφάσισε να ακολουθήσει μια λίγο «διαφορετική» τακτική, με ταυτόσημη στόχευση. Τη συκοφάντηση των ταξικών, αγωνιστικών δυνάμεων, που τάχα παρεμποδίζουν την απρόσκοπτη οργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ο δρόμος που επέλεξε λοιπόν το left ήταν να εξισώσει τον εσμό των εργατοπατέρων της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με το ΠΑΜΕ που αποτελεί τη μόνη δύναμη που όρθωσε αντίσταση στους σχεδιασμούς τους.

Ένα σκηνικό «κόμματα μαλώνουν» προσπαθεί να στήσει ο συντάκτης του κειμένου, που αποδίδει τη ματαίωση του συνεδρίου σε «σκηνικό ακραίας αντιπαράθεσης μεταξύ της ηγεσίας της Συνομοσπονδίας και του ΠΑΜΕ» και «ατέρμονες διαβουλεύσεις και ατελέσφορα «παζάρια». Επιχειρείται λοιπόν να δημιουργηθεί η εντύπωση πως το ναυάγιο του συνεδρίου δεν οφείλεται στις μαφιόζικες πρακτικές των εργατοπατέρων, αλλά σε κάποια υποτιθέμενα αποτυχημένα παζάρια στα οποία εμφανίζεται να μετέχει και το ΠΑΜΕ, που είναι γνωστό ότι ποτέ δε συμμετείχε σε οποιουδήποτε είδους συνδιαλλαγή και παζάρεμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Ακόμα πιο ξεκάθαρη είναι η θεωρία των δύο άκρων σε επόμενη παράγραφο όπου αναφέρεται πως:

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ) βρίσκεται στη μία πλευρά του διπόλου, απέναντι από το ΠΑΜΕ, ενός διπόλου που έχει τινάξει στον αέρα τη σημαντικότερη διαδικασία της κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας.

Ο μόνος φυσικά που τινάζει στον αέρα τη διαδικασία είναι η ηγεσία της ΓΣΕΕ, που επέμενε συστηματικά στην αθρόα εισαγωγή νόθων αντιπροσώπων. Στη συνέχεια, το left επιχειρεί να αποστασιοποιηθεί από τις πρακτικές του Καραγεωργόπουλου, «που μόνο θυμηδία προκαλούν και συμβάλουν στην πλήρη απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος», στη λογική του χτυπήματος της «συμμαχίας ΠΑΣΚΕ – μητσοτακικής Δεξιάς» όπως αναφέρεται στο κείμενο, αφήνοντας φυσικά στο απυρόβλητο τις τεράστιες ευθύνες των συνδικαλιστών του Σύριζα. Οι οποίοι στα λόγια μπορεί να καταδικάζουν – παρότι προφανώς θεωρούν δευτερεύουσας σημασίες – τις πρακτικές ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, στην πραγματικότητα όμως έχουν κατέλθει σε σειρά σωματείων σε κοινά ψηφοδέλτια μαζί τους, ενώ δεν έχουν λείψει και περιπτώσεις όπου στην “εθνική ενότητα” συμμετείχαν και χρυσαυγίτες συνδικαλιστές (σωματεία ΟΤΑ Περάματος, Λειβαδιάς), πάντα στη λογική του αποκλεισμού του ΠΑΜΕ από τη διοίκηση.

Παραθέτοντας στη συνέχεια τις δράσεις του ΠΑΜΕ στη διάρκεια των τελευταίων ημερών, δε διστάζει να πετάξει λάσπη στον ανεμιστήρα:

Το ίδιο έπραξε το ΠΑΜΕ και στο πρόσφατο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ), το οποίο διέλυσε αξιοποιώντας παρόμοιες καταγγελίες για παρατυπίες, την ώρα που αντίστοιχες καταγγελίες έχουν διατυπωθεί και εναντίον του συνδικαλιστικού βραχίονα του ΚΚΕ.

Στη συνέχεια παρατίθεται ασχολίαστη η κατάπτυστη ανακοίνωση της παράταξης «Ενωτική Αγωνιστική Κϊνηση», που κάνει λόγο για «βία και τρομοκράτηση από το ΠΑΜΕ»  και «φαιά προπαγάνδα» για να «διαπομπεύσει συλλήβδην ολόκληρα υπαρκτά συνδικάτα, χώρους κι εργαζόμενους (ως δήθεν εργοδοτικών), όπου μέσα από ψέματα, άθλιες κοπτοραπτικές “στοιχείων”, καταφανή διαστρέβλωση γεγονότων, απίστευτες ύβρεις και απειλές, προετοίμασε το έδαφος της διάλυσης του συνεδρίου της ΓΣΕΕ».

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του Σύριζα της περασμένης Παρασκευής, που κινείται στην ίδια λογική εξίσωσης ΠΑΜΕ – ΓΣΕΕ, ενώ το γλυκό δένει στο τέλος, με την ισοπέδωση να φτάνει στο αποκορύφωμά της:

Το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει από όσα περιγράψαμε είναι ότι η ΓΣΕΕ βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις συνθήκες της περιόδου αλλά και τις ανάγκες του εργατικού κινήματος και σίγουρα σε μεγάλη απόσταση από τον κόσμο της Εργασίας που δεν εμπιστεύεται τα συνδικάτα, την παραταξιοποίηση και την ακραία κομματικοποίηση και παρακολουθεί από απόσταση (και με πλήρη αδιαφορία) τις σκιαμαχίες της «εργατικής αριστοκρατίας.

«Εργατική αριστοκρατία» λοιπόν οι Παναγόπουλοι των ακριβών θερέτρων και των δυσθεώρητων απολαβών και οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, που είναι σπλάχνα από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης. Όλοι το ίδιο είμαστε σε τούτο τον κοσμάκη και νεοφιλελεύθερες λογικές του τύπου «έξω τα κόμματα από τα συνδικάτα» είναι η «αριστερή» προσέγγιση στο πως πρέπει να είναι το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα. Στόχος η διασπορά της απογοήτευσης στους εργαζόμενους, στη λογική ότι «τα ίδια κάνουν όλοι», η πλήρης απαξίωση των συνδικαλιστικών διαδικασιών και η προβολή της «προοδευτικής» κυβέρνησης ως «σωτήρα», που με νόμους και φιρμάνια θα ρίχνει μερικά ψίχουλα στους ευγνώμονες εργαζόμενους, κατά προτίμηση σε προεκλογικές περιόδους.

Ό,τι και να κάνουν, όσο κι αν ραφινάρουν τον προπαγανδιστικό τους μηχανισμό, οι εργαζόμενοι βλέπουν ολοένα πιο καθαρά ποιος είναι πραγματικά στο πλευρό τους, γυρίζοντας την πλάτη στους καπηλευτές θέσεων και τους ανοιχτούς και καλυμμένους απολογητές τους.